Ο Αντώνης Ρέμος σε μια ιδιαίτερη συνέντευξή του.
Ο Αντώνης Ρέμος παραχώρησε συνέντευξη στο Δήμο Μπουλούκο και το Gazzetta Weekend Journal.
Εκεί ο Ρέμος μίλησε και για τη μεγάλη του αγάπη το ποδόσφαιρο εκφράζοντας την βαθιά ανησυχία του:
«Πρέπει με κάποιον τρόπο το ελληνικό ποδόσφαιρο να αναδιοργανωθεί. Βλέπουμε ότι πλέον τελείωσε η μοναρχία του Ολυμπιακού όπως έλεγαν κάποτε και έχουν μπει και άλλοι ισχυροί παράγοντες όπως ο κύριος Σαββίδης, ο κύριος Μελισσανίδης, αλλά δεν έχω δει κάτι καλύτερο. Το σύστημα έχει γίνει πιο πολύπλοκο και οι περισσότεροι κινούνται γύρω από έναν άξονα καταστροφικό, ποιος δηλαδή θα καταστρέψει τον άλλο. Μέχρι τώρα ήταν ένας εναντίον όλων και όλοι εναντίον ενός και τώρα όλοι είναι εναντίον όλων.
Δεν θεωρώ λοιπόν ότι έχει καλυτερέψει το ποδόσφαιρο, αντιθέτως θεωρώ ότι είναι μία από τα ίδια και ειλικρινά στενοχωριέμαι για όλους αυτούς που το αγαπάνε. Ακούω γονείς που πάνε με τα παιδιά στα γήπεδα και θέλουν να τα κάνουν να αγαπήσουν την ομάδα τους, αλλά τα παιδιά αδιαφορούν και λένε “είμαι Ρεάλ”. Πιστεύω ότι σε 10 χρόνια μπορεί να μην έχουμε και οπαδούς των ελληνικών ομάδων. Είναι κρίμα αυτό που το λέω αλλά το φοβάμαι. Προχθές μιλούσα με τον Ηλία τον Βιολίδη που ήταν και αυτός παράγοντας παλιότερα του ΠΑΟΚ και μου είπε ότι το παιδί του, πρώτα είναι Ρεάλ και μετά ΠΑΟΚ.»
Ο Αντώνης Ρέμος όμως επεκτάθηκε και σ επολιτικοκοινωνικά ζητήματα:
«Να σου πω κάτι. Ελληνες είμαστε, στην Ελλάδα ζούμε και για κάποιο μαγικό λόγο, ίσως επειδή ο Θεός μας αγαπάει, πάντα βρίσκουμε τον τρόπο και επιβιώνουμε. Κάποια στιγμή, όμως, θα πρέπει να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε μόνο την επιβίωση και να βρούμε έναν τρόπο να καλυτερέψουμε τη ζωή μας. Δεν είναι το θέμα να βγάλεις λεφτά. Και με τα λίγα μπορείς να περάσεις καλά. Το θέμα είναι ο τρόπος που τα βγάζεις και τι τα κάνεις. Εύκολα λεφτά σου λένε ότι βγάζει ο τραγουδιστής, εγώ θα πω ότι εύκολα λεφτά βγάζει ο ληστής.
Και ο επιχειρηματίας λένε ότι βγάζει εύκολα λεφτά, αλλά αυτός ρισκάρει και πολλές φορές μπαίνει και φυλακή και του παίρνουν τα πάντα. Ζούμε σε εποχές κανιβαλισμού και η λύση δεν ειναι να σε κανιβαλίσω, η λύση είναι να σε κάνω καλύτερο και να γίνω κι εγώ καλύτερος μαζί σου. Αλλά πρέπει να ανοίξουμε τα μάτια μας, να δούμε τι γίνεται γύρω μας, τι γίνεται έξω από τη χώρα μας και να πάρουμε τα παραδείγματα τα σωστά, να τα φέρουμε στην Ελλάδα και να λειτουργήσουμε κάποια στιγμή σαν κανονικό κράτος. Γιατί τώρα δεν λειτουργούμε σαν κανονικό κράτος. Είναι είδος προς εξαφάνιση η κανονικότητα και στη ζωή και στη δουλειά...»
Κια βέβαια ο Ρέμος στάθηκε και στο... θέμα τραγούδι:
«Τα τραγούδια λειτουργούν στιγμιαία, ανάλογα με τη στιγμή που βρίσκεσαι. Εχω πιάσει τον εαυτό μου για ένα τραγούδι που έχω πει στο στούντιο, να λέω “Θεέ μου αυτό είναι το τραγούδι της ζωής” μου και μετά από 2-3 χρόνια να λέω, “εντάξει είπα κι αυτό το τραγούδι”. Ή και το αντίστροφο, να έχω πει ένα τραγούδι που να το θεωρώ απλώς καλό τραγούδι και μετά από χρόνια να έχω πει “Θεέ μου, τι τραγούδι είναι αυτό”. Το ίδιο συμβαίνει και με τον κόσμο, πολλές φορές ακούει ένα τραγούδι και το προσπερνάει και μετά από κάποιο καιρό και σε κάποια έντονη ψυχολογική κατάσταση, ένα χωρισμό, έναν έρωτα, μία απογοήτευση, να πιάνει τον εαυτό του να συγκινείται με αυτό, παρότι είναι παλιό τραγούδι αλλά εκείνη τη στιγμή του λέει πολλά.
Αλλωστε, βλέπουμε πολλούς νέους καλλιτέχνες να ερμηνεύουν ξανά, με το δικό τους τρόπο, παλιά τραγούδια που είναι διαμάντια και όπως καταφέρνουν να τα “γυαλίσουν” τα κάνουν ξανά μεγάλες επιτυχίες. Κι εγώ έχω κάνει επανεκτελέσεις, όπως το «Φιλαράκι» και το «Μία καρδιά» που ο κόσμος μπορεί να θεωρεί ότι είναι δικά μου, χωρίς όμως να είναι και τελικά έρχονται ξανά στο προσκήνιο και γίνονται ξανά επιτυχίες. Αρκεί να προσεγγίζεις τα πράγματα με σεβασμό και αγάπη».
