Ο Θέμης Αδαμαντίδης γεννήθηκε στην Καισαριανή.
Άρχισε το τραγούδι από πολύ μικρός με βιώματα από το ρεμπέτικο και το λαϊκό.
Παρ’ όλα αυτά ξεκίνησε την καριέρα του στα τέλη της δεκαετίας του '70 μετά από μία εντυπωσιακή εμφάνισή του στην τηλεοπτική εκπομπή «Να η ευκαιρία» όπου τραγούδησε το «Θα με θυμηθείς» του Γιάννη Σπανού και του Πυθαγόρα αποσπώντας το πρώτο βραβείο.
Ακολουθώντας ένα διεθνές ηχητικό μοτίβο έλαμψε ερμηνεύοντας μεταγλωτισμένα τραγούδια και νέα αντίστοιχου κλίματος, με βασικό στιχουργό τον Δημήτρη Ιατρόπουλο.
Μέσα σε αυτό το νεανικό και μοντέρνο ήχο ενσωμάτωσε σταδιακά στοιχεία του λαϊκού τραγουδιού κι άρχισε να υπηρετεί, με μεγάλη επιτυχία, ένα ρεπερτόριο που τον βοηθούσε συγχρόνως να έχει μια πετυχημένη πορεία στην νυχτερινή διασκέδαση αλλά να είναι κι αγαπημένη φωνή για τις νεότερες γενιές. Έτσι λοιπόν μετά τη συμμετοχή του στα «Βοριαδάκια» του Μάριο Τόκα…
…πέρασε σε τραγούδια του Χρήστου Νικολόπουλου, του Λευτέρη Χαψιάδη, του Αλέκου Χρυσοβέργη, του Σπύρου Γιατρά, του Θόδωρου Καμπουρίδη και άλλων μουσικοσυνθετών που του έδωσαν ισχυρή λαϊκή ταυτότητα στην διασκέδαση και τη δισκογραφία. Σαν χαρισματικός τραγουδιστής κέρδισε με γοργά βήματα την εκτίμηση των ομότεχνών του αλλά και του κοινού.
Στα πρώτα του αυτά βήματα ρόλο έπαιξε και η όμορφη εμφάνιση και παρουσία του στην πίστα και το γκελ που είχε στο γυναικείο φύλλο. Στις εμφανίσεις άρχισε σιγά σιγά να περνάει τραγούδια που σφράγισε με τη φωνή του ο Στέλιος Καζαντζίδης. Καθαρόαιμα λαϊκά άσματα που ο Αδαμαντίδης τα υπηρετούσε με συνέπεια, λατρεία και αξιοσύνη.
Έτσι το ευρύ κοινό ανακάλυψε τις απεριόριστες φωνητικές του δυνατότητες και τον αποθέωνε κάθε φορά... Από εδώ και πέρα ο Θέμης Αδαμαντίδης κινείται σε άλλα επίπεδα… Ο Στέλιος μάλιστα θα γίνει κουμπάρος του, θα τον παντρέψει, το 1986. Την επόμενη χρονιά όταν ο Καζαντζίδης επανέρχεται στην δισκογραφία μετά από 12 χρόνια σιωπής με το δίσκο «Ο Δρόμος της Επιστροφής» θα του ζητήσει να συμμετέχει κάνοντας φωνητικά στο τραγούδι «Πρόσφυγες κυνηγημένοι» που ακούστηκε πλατιά.
Κάπως έτσι το νερό ξαναμπήκε στο αυλάκι του αφού ο Θέμης Αδαμαντίδης ξεκίνησε τραγουδώντας δίπλα σε παλιούς ρεμπέτες και προσωπικότητες του λαϊκού όπως ο Σπύρος Καλφόπουλος, η Ρόζα Εσκενάζυ και η Άννα Χρυσάφη.
Το 1999 το τραγούδι «Μα που να πάω» επαναφέρει τον Αδαμαντίδη στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας δίνοντας του το έναυσμα να ερμηνεύσει μια σειρά από δυνατά και στέρεα ζεϊμπέκικα: Σαν βομβαρδισμένη πολιτεία, Είναι φονιάς ο χωρισμός, Χάρτινα όνειρα, Χαρταετός,
Γεννήθηκα να σ’ αγαπάω, Και να ‘μουνα… και βέβαια… Ο Στέλιος του Σεπτέμβρη και Ο Στέλιος είναι Όλυμπος.
Σε ανάλογες στράτες έρχεται και η συνεργασία του με το Δημήτρη Μητροπάνο και το Δημήτρη Μπάση στην παράσταση «Υπάρχει και το Ζεϊμπέκικο» που αποτυπώθηκε και δισκογραφικά.
Σήμερα ο Θέμης Αδαμαντίδης στη μεστή ωριμότητά του είναι ένας μάστορας ερμηνευτής υψηλών απαιτήσεων. Η εκφραστικότητα και το ειδικό βάρος της φωνής του τον κάνουν να ξεχωρίζει και να τίθεται υπεράνω πολλών άλλων που ενδεχομένως να κινούνται σε παράλληλες τροχιές, στη νύχτα αλλά και στο στούντιο.
Μακάρι να βρει και δισκογραφικά τα «όπλα» που του αρμόζουν.
Πάντως δίχως να επιζητά την προβολή και τις δημόσιες σχέσεις έχει κατορθώσει να κερδίσει την εκτίμηση των μερακλήδων και των μυριάδων φίλων του καλού τραγουδιού, ανεξαρτήτως ηλικίας και γούστων που τον φωνάζουν με το μικρό του όνομα: Θέμη…
Άρχισε το τραγούδι από πολύ μικρός με βιώματα από το ρεμπέτικο και το λαϊκό.
Παρ’ όλα αυτά ξεκίνησε την καριέρα του στα τέλη της δεκαετίας του '70 μετά από μία εντυπωσιακή εμφάνισή του στην τηλεοπτική εκπομπή «Να η ευκαιρία» όπου τραγούδησε το «Θα με θυμηθείς» του Γιάννη Σπανού και του Πυθαγόρα αποσπώντας το πρώτο βραβείο.
Ακολουθώντας ένα διεθνές ηχητικό μοτίβο έλαμψε ερμηνεύοντας μεταγλωτισμένα τραγούδια και νέα αντίστοιχου κλίματος, με βασικό στιχουργό τον Δημήτρη Ιατρόπουλο.
Μέσα σε αυτό το νεανικό και μοντέρνο ήχο ενσωμάτωσε σταδιακά στοιχεία του λαϊκού τραγουδιού κι άρχισε να υπηρετεί, με μεγάλη επιτυχία, ένα ρεπερτόριο που τον βοηθούσε συγχρόνως να έχει μια πετυχημένη πορεία στην νυχτερινή διασκέδαση αλλά να είναι κι αγαπημένη φωνή για τις νεότερες γενιές. Έτσι λοιπόν μετά τη συμμετοχή του στα «Βοριαδάκια» του Μάριο Τόκα…
…πέρασε σε τραγούδια του Χρήστου Νικολόπουλου, του Λευτέρη Χαψιάδη, του Αλέκου Χρυσοβέργη, του Σπύρου Γιατρά, του Θόδωρου Καμπουρίδη και άλλων μουσικοσυνθετών που του έδωσαν ισχυρή λαϊκή ταυτότητα στην διασκέδαση και τη δισκογραφία. Σαν χαρισματικός τραγουδιστής κέρδισε με γοργά βήματα την εκτίμηση των ομότεχνών του αλλά και του κοινού.
Στα πρώτα του αυτά βήματα ρόλο έπαιξε και η όμορφη εμφάνιση και παρουσία του στην πίστα και το γκελ που είχε στο γυναικείο φύλλο. Στις εμφανίσεις άρχισε σιγά σιγά να περνάει τραγούδια που σφράγισε με τη φωνή του ο Στέλιος Καζαντζίδης. Καθαρόαιμα λαϊκά άσματα που ο Αδαμαντίδης τα υπηρετούσε με συνέπεια, λατρεία και αξιοσύνη.
Έτσι το ευρύ κοινό ανακάλυψε τις απεριόριστες φωνητικές του δυνατότητες και τον αποθέωνε κάθε φορά... Από εδώ και πέρα ο Θέμης Αδαμαντίδης κινείται σε άλλα επίπεδα… Ο Στέλιος μάλιστα θα γίνει κουμπάρος του, θα τον παντρέψει, το 1986. Την επόμενη χρονιά όταν ο Καζαντζίδης επανέρχεται στην δισκογραφία μετά από 12 χρόνια σιωπής με το δίσκο «Ο Δρόμος της Επιστροφής» θα του ζητήσει να συμμετέχει κάνοντας φωνητικά στο τραγούδι «Πρόσφυγες κυνηγημένοι» που ακούστηκε πλατιά.
Κάπως έτσι το νερό ξαναμπήκε στο αυλάκι του αφού ο Θέμης Αδαμαντίδης ξεκίνησε τραγουδώντας δίπλα σε παλιούς ρεμπέτες και προσωπικότητες του λαϊκού όπως ο Σπύρος Καλφόπουλος, η Ρόζα Εσκενάζυ και η Άννα Χρυσάφη.
Το 1999 το τραγούδι «Μα που να πάω» επαναφέρει τον Αδαμαντίδη στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας δίνοντας του το έναυσμα να ερμηνεύσει μια σειρά από δυνατά και στέρεα ζεϊμπέκικα: Σαν βομβαρδισμένη πολιτεία, Είναι φονιάς ο χωρισμός, Χάρτινα όνειρα, Χαρταετός,
Γεννήθηκα να σ’ αγαπάω, Και να ‘μουνα… και βέβαια… Ο Στέλιος του Σεπτέμβρη και Ο Στέλιος είναι Όλυμπος.
Σε ανάλογες στράτες έρχεται και η συνεργασία του με το Δημήτρη Μητροπάνο και το Δημήτρη Μπάση στην παράσταση «Υπάρχει και το Ζεϊμπέκικο» που αποτυπώθηκε και δισκογραφικά.
Σήμερα ο Θέμης Αδαμαντίδης στη μεστή ωριμότητά του είναι ένας μάστορας ερμηνευτής υψηλών απαιτήσεων. Η εκφραστικότητα και το ειδικό βάρος της φωνής του τον κάνουν να ξεχωρίζει και να τίθεται υπεράνω πολλών άλλων που ενδεχομένως να κινούνται σε παράλληλες τροχιές, στη νύχτα αλλά και στο στούντιο.
Μακάρι να βρει και δισκογραφικά τα «όπλα» που του αρμόζουν.
Πάντως δίχως να επιζητά την προβολή και τις δημόσιες σχέσεις έχει κατορθώσει να κερδίσει την εκτίμηση των μερακλήδων και των μυριάδων φίλων του καλού τραγουδιού, ανεξαρτήτως ηλικίας και γούστων που τον φωνάζουν με το μικρό του όνομα: Θέμη…
