πράξη , και, κυρίως, στην κλασσική μορφή της – την οποία και σπούδασε, ιδιαιτέρως τα έγχορδα, τη βιόλα και το βιολί, που χαρακτηρίζουν την οντότητά του ως μουσικός, καθώς και τη μακραίωνη μουσική παράδοση της οικογένειας. Συνθέτης με δυτικές επιρροές, αλλά και με αναφορές στη λαϊκή μουσική που έχουν ρίζα βαθιά πίσω στο χρόνο, απ’ όταν ο παππούς του Δημήτρης Σέμσης, γνωστός και ως Σαλονικιός – το καλύτερο βιολί των Βαλκανίων – κυριαρχούσε στις ηχογραφήσεις των λαϊκών τραγουδιών της προπολεμικής και μεταπολεμικής Ελλάδας. Ο πατέρας του ήταν κι εκείνος μουσικός και για χρόνια πρώτο βιολί στην Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, ενώ, και ο αδελφός του διαγράφει μια ανάλογη λαμπρή πορεία αρχιμουσικού.
Η διαδρομή του στη δισκογραφία εμπεριέχει όλες αυτές τις εκφάνσεις. Ξεκίνησε γράφοντας τραγούδια με αγγλόφωνους στίχους που τα ερμήνευε ο ίδιος, με τη βαθιά μπάσα φωνή του, στον δίσκο Cairo , το 1989.
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, των αντικατοπτρισμών ενός, ιδιαίτερου, ατμοσφαιρικού ηχητικού περιβάλλοντος, συνεργάστηκε και με την Έλλη Πασπαλά, για πρώτη φορά στο Cairo και αργότερα, φτιάχνοντας τους προσωπικούς της δίσκους: Νησί των Λωτοφάγων (1990), Living a lie σε στίχους Lorens Roman (1993) και Σε ποιόν Θεό να πιστέψω σε στίχους Νίκου Μωραϊτη (2002). Το 1991 στο δίσκο του Ναδίρ με την Τάνια Τσανακλίδου εντάσσει στη μουσική του και λαϊκά στοιχεία, τα οποία, επεξεργάζεται και αργότερα στον Παίκτη (1994) με το Γιώργο Μαρίνο. Ως αποκορύφωμα της σχέσης που αναπτύσει με το λαϊκό τραγούδι προκύπτουν οι δίσκοι Γενναίοι έρωτες (1997) με τη Μελίνα Κανά και τον Ανδρέα Καρακότα και Στην Ελλάδα κάνει κρύο (1995) με το Γιώργο Νταλάρα – με τον οποίο συνεργάζεται ακόμη: το 2001 στο δίσκο Η άσφαλτος που τρέχει με το Σε ξένο όνειρο σε στίχους Μιχάλη Γκανά, το 2004 στον δίσκο Στα τραγούδια που σου γράφω με 4 τραγούδια σε στίχους Γιώργου Παυριανού, ανάμεσά τους το ξεχωριστό Να με θυμάσαι και το 2006 στο δίσκο Σπάει το ρόδι σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου με το Ανάβει η Ανατολή. Η συνεργασία του με τον Μιχάλη Μπουρμπούλη συνεχίστηκε με τον δίσκο Για το χατίρι μιας αγάπης (2005) που ερμηνεύσε η Μαρία Σπυροπούλου με τη συμμετοχή του Γιώργου Νταλάρα. Η, έως σήμερα, παρουσία του στη δισκογραφία συμπληρώνεται με το άλμπουμ Ο Τζον Τζον Ζει (2010) σε στίχους Νίκου Μωραϊτη με την Ανδριάνα Μπάμπαλη.
Έγραψε μουσική για το θέατρο καθώς και για ταινίες μικρού μήκους του Κώστα Μαχαίρα. Σαν μουσικός έπαιξε στην Κρατική Ορχήστρα Αθηνών και στην Καμεράτα την οποία ίδρυσε ο πατέρας του, καθώς και σε δίσκους σημαντικών συνθετών.
