Κόρη του αείμνηστου τραγουδιστή Αλέκου Πάντα, η Ρένα Πάντα υπήρξε μια σημαντική φωνή του ελληνικού τραγουδιού των δεκαετιών ’70 και ‘80. Με σπουδές φωνητικής στην Αμερική και μια ζεστή, αισθαντική χροιά, πορεύτηκε με σταθερά και διακριτικά βήματα στη δισκογραφία και τη νυκτερινή διασκέδαση, τραγουδώντας πλάι σε σημαντικά ονόματα του χώρου.
Σε ηλικία μόλις 16 ετών πρωτοεμφανίστηκε σε νυκτερινό κέντρο, ενώ την ίδια χρονιά ηχογράφησε τα πρώτα της προσωπικά 45άρια. Το καλοκαίρι του 1974 τραγούδησε στη Λευκωσία, όπου έζησε από κοντά την Τουρκική εισβολή. Τα επόμενα χρόνια εμφανίστηκε πλάι στον πατέρα της στα καλύτερα ελληνικά κέντρα των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, όπου συνεργάστηκε με το Γιώργο Ζαμπέτα, το Δημήτρη Μητροπάνο, τη Μαίρη Λίντα κ.ά.
Η είσοδός της στη δισκογραφία των 33 στροφών έγινε το 1976 όταν συμμετείχε με τέσσερα τραγούδια στο δίσκο «Τσιμεντένια πρόσωπα» (1976) σε μουσική Γιώργου Κατσαρού και στίχους Ηλία Λυμπερόπουλου, που μοιράστηκε με τον Δημήτρη Μητροπάνο. Ένα χρόνο νωρίτερα είχε συνεργαστεί με το Γιάννη Πουλόπουλο, το Γιάννη Καλατζή και την Ελένη Ροδά, ενώ το 1977 τραγούδησε πλάι στη Μαρινέλλα στο «Zoom» της Πλάκας.
Σταθμός στην καριέρα της θεωρείται η συνεργασία της με τον Κύπριο συνθέτη Δώρο Γεωργιάδη και τη στιχουργό Σώτια Τσώτου, οι οποίοι της χάρισαν τα τραγούδια που την καθιέρωσαν. Ήταν τα τραγούδια «Εγώ φορώ χρυσό σταυρό», «Αγάπα με για να υπάρχω» και «Υπεροψία και μοναξιά», με τα οποία συμμετείχε μαζί με το Γιώργο Πολυχρονιάδη και την Ελπίδα στον δίσκο «Αγάπα με για να υπάρχω» το 1978. Ακολούθησαν δύο προσωπικοί της δίσκοι, «Πάντα μαζί» (1979) και «Μείνε» (1981), όπου συνεργάστηκε με γνωστούς συνθέτες και στιχουργούς όπως η Νινή Ζαχά, ο Κώστας Τουρνάς, ο Τάκης Καρνάτσος και ο Σπύρος Βλασσόπουλος. «Τα χέρια σου», «Ό,τι και να πεις» και «Τίποτα τίποτα» είναι μερικές από τις επιτυχίες που τραγούδησε εκείνη την εποχή.
Παράλληλα, η Ρένα Πάντα εμφανίστηκε σε μπουάτ και νυκτερινά κέντρα πλάι σε μεγάλους καλλιτέχνες όπως η Χάρις Αλεξίου, η Δήμητρα Γαλάνη, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, η Άννα Βίσση και ο Γιάννης Πάριος. Με τον Πάριο συγκεκριμένα αποτέλεσε καλλιτεχνικό «δίδυμο» επί σειρά ετών. Στη δισκογραφία συνόδευσε επίσης τον Τόλη Βοσκόπουλο σε έναν δίσκο με επανεκτελέσεις επιτυχιών του με γενικό τίτλο «Οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουνε» (1977), ενώ αρκετά ντουέτα τραγούδησε και με το Δάκη («Μόνο εσύ», «Ήρθα με το βοριά», κ.ά.).
Σήμερα η Ρένα Πάντα ζει μόνη, μακριά από μικρόφωνα και φώτα, αντιμετωπίζοντας σοβαρά προβλήματα υγείας και βιοπορισμού, τα οποία την ανάγκασαν να ζητήσει δημόσια τη βοήθεια των ανθρώπων που την αγάπησαν. «Δε ζητώ ελεημοσύνη», είπε με αξιοπρέπεια πρόσφατα σε γνωστή τηλεοπτική εκπομπή, αλλά «μια δεύτερη ευκαιρία». Μια δεύτερη ευκαιρία να ξανάρθει κοντά στον κόσμο που την αγάπησε. Η έκκλησή της εισακούστηκε και με τη βοήθεια του Κώστα Βενετσάνου διοργανώθηκε προς τιμήν της μια συναυλία «στήριξης και αγάπης» με τη συμμετοχή γνωστών καλλιτεχνών.
Σε ηλικία μόλις 16 ετών πρωτοεμφανίστηκε σε νυκτερινό κέντρο, ενώ την ίδια χρονιά ηχογράφησε τα πρώτα της προσωπικά 45άρια. Το καλοκαίρι του 1974 τραγούδησε στη Λευκωσία, όπου έζησε από κοντά την Τουρκική εισβολή. Τα επόμενα χρόνια εμφανίστηκε πλάι στον πατέρα της στα καλύτερα ελληνικά κέντρα των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, όπου συνεργάστηκε με το Γιώργο Ζαμπέτα, το Δημήτρη Μητροπάνο, τη Μαίρη Λίντα κ.ά.
Η είσοδός της στη δισκογραφία των 33 στροφών έγινε το 1976 όταν συμμετείχε με τέσσερα τραγούδια στο δίσκο «Τσιμεντένια πρόσωπα» (1976) σε μουσική Γιώργου Κατσαρού και στίχους Ηλία Λυμπερόπουλου, που μοιράστηκε με τον Δημήτρη Μητροπάνο. Ένα χρόνο νωρίτερα είχε συνεργαστεί με το Γιάννη Πουλόπουλο, το Γιάννη Καλατζή και την Ελένη Ροδά, ενώ το 1977 τραγούδησε πλάι στη Μαρινέλλα στο «Zoom» της Πλάκας.
Σταθμός στην καριέρα της θεωρείται η συνεργασία της με τον Κύπριο συνθέτη Δώρο Γεωργιάδη και τη στιχουργό Σώτια Τσώτου, οι οποίοι της χάρισαν τα τραγούδια που την καθιέρωσαν. Ήταν τα τραγούδια «Εγώ φορώ χρυσό σταυρό», «Αγάπα με για να υπάρχω» και «Υπεροψία και μοναξιά», με τα οποία συμμετείχε μαζί με το Γιώργο Πολυχρονιάδη και την Ελπίδα στον δίσκο «Αγάπα με για να υπάρχω» το 1978. Ακολούθησαν δύο προσωπικοί της δίσκοι, «Πάντα μαζί» (1979) και «Μείνε» (1981), όπου συνεργάστηκε με γνωστούς συνθέτες και στιχουργούς όπως η Νινή Ζαχά, ο Κώστας Τουρνάς, ο Τάκης Καρνάτσος και ο Σπύρος Βλασσόπουλος. «Τα χέρια σου», «Ό,τι και να πεις» και «Τίποτα τίποτα» είναι μερικές από τις επιτυχίες που τραγούδησε εκείνη την εποχή.
Παράλληλα, η Ρένα Πάντα εμφανίστηκε σε μπουάτ και νυκτερινά κέντρα πλάι σε μεγάλους καλλιτέχνες όπως η Χάρις Αλεξίου, η Δήμητρα Γαλάνη, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, η Άννα Βίσση και ο Γιάννης Πάριος. Με τον Πάριο συγκεκριμένα αποτέλεσε καλλιτεχνικό «δίδυμο» επί σειρά ετών. Στη δισκογραφία συνόδευσε επίσης τον Τόλη Βοσκόπουλο σε έναν δίσκο με επανεκτελέσεις επιτυχιών του με γενικό τίτλο «Οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουνε» (1977), ενώ αρκετά ντουέτα τραγούδησε και με το Δάκη («Μόνο εσύ», «Ήρθα με το βοριά», κ.ά.).
Η Ρένα Πάντα σήμερα
Σήμερα η Ρένα Πάντα ζει μόνη, μακριά από μικρόφωνα και φώτα, αντιμετωπίζοντας σοβαρά προβλήματα υγείας και βιοπορισμού, τα οποία την ανάγκασαν να ζητήσει δημόσια τη βοήθεια των ανθρώπων που την αγάπησαν. «Δε ζητώ ελεημοσύνη», είπε με αξιοπρέπεια πρόσφατα σε γνωστή τηλεοπτική εκπομπή, αλλά «μια δεύτερη ευκαιρία». Μια δεύτερη ευκαιρία να ξανάρθει κοντά στον κόσμο που την αγάπησε. Η έκκλησή της εισακούστηκε και με τη βοήθεια του Κώστα Βενετσάνου διοργανώθηκε προς τιμήν της μια συναυλία «στήριξης και αγάπης» με τη συμμετοχή γνωστών καλλιτεχνών.
