Από το καλημέρα του στη δισκογραφία μέχρι και τις μέρες μας συνταιριάζει αρμονικά την καλλιτεχνική «ματιά» με την εμπορική απήχηση.
ΝΥΧΤΑΣ ΚΥΜΑΤΑ (1995)
Ο πρώτος ανεξάρτητος – και από τους πλέον ραδιοφωνικούς – δίσκος του Παντελή Θαλασσινού στηρίχτηκε στη χαμηλόφωνη και ενίοτε πνιγμένη συναισθηματικά ερμηνεία του και ως φυσικό επακόλουθο είχε να γοητεύσει, περισσότερο, το γυναικείο ακροατήριο. Ερωτισμός και μελαγχολία με κάποιες εξάρσεις θαλασσινού κεφιού που, εδώ, υποστηρίχτηκαν ενορχηστρωτικά από τον Γιώργου Ανδρέου που έδωσε στα τραγούδια ένα ευρύτερα αναγνωρίσιμο (κι από άλλες ενορχηστρώσεις του) νεοεντεχνολαϊκό ηχητικό στίγμα το οποίο, φιλόδοξα, αναζητούσε εκείνο τον καιρό. Στα έξι από τα δέκα τραγούδια οι στίχοι γράφτηκαν από τον βασικό συνεργάτη τού συνθέτη, Ηλία Κατσούλη (Καράβια χιώτικα, Πόνος άπονος, εισιτήριο στην τσέπη σου, Σελήμ, Θαμπά βελούδα, Ήταν άνοιξη και Πάσχα) και ακόμη από τον Μάνο Ελευθερίου (Η καρδιά μου είναι γράμμα) την Μάρση Τσοπανομίχαλου (Χέρια υψωμένα) και τον ίδιο που έγραψε το πιο προσωπικό Κάθε φορά και το κοινωνικά ευαίσθητο Των θελημάτων τα παιδιά.
ΑΣΤΡΑΝΑΜΜΑΤΑ (1996)
Δυο από τα πιο ξεσηκωτικά τραγούδια του νέου ελληνικού ρεπερτορίου: Τα σμυρναίικα τραγούδια και Κράτα για το τέλος σε στίχους του Ηλία Κατσούλη, ανοίγουν και κλείνουν, αντίστοιχα, τον πιο προσωπικό, μέχρι σήμερα, δίσκο του Παντελή Θαλασσινού. Τα υπόλοιπα όμως, τα μεσιανά μακρόσυρτα τραγούδια, μελαγχολούν. Παρά τα αιγαιοπελαγίτικα και ανατολικά ηχοχρώματα τους ηχούν σαν νυχτερινές εξομολογήσεις και ερωτικές ελεγείες που αφήνουν μια αίσθηση απουσίας και συχνά αναδεικνύουν τη συναισθηματική κατάσταση του λυπημένου (τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά) και κάποτε αβάσταχτα απαρηγόρητου: Ατλαντίδα σε στίχους Λίτσας Μπεσκάκη, Όλα με τη γλώσσα της χαράς σε ποίηση Φώτη Αγγουλέ, Η λίμνη και ο ποταμός σε ποίηση Λευτέρη Σταυριανουδάκη, Τα θαύματα, Στα μάγια και στα όνειρα και Κήποι με νερά του Ηλία Κατσούλη, Όλα μαύρα σε στίχους του Παντελή Θαλασσινού. Πρόκειται για τον πιο αγαπημένο, εκ μέρους του συνθέτη, δίσκο, μιας και σχεδόν όλα τα τραγούδια του συμπεριλαμβάνονται στα ζωντανά προγράμματα του. Τα ενορχήστρωσε ο ίδιος, ενώ στο εξώφυλλό τα χαρακτικά του Νίκου Γιαλούρη απ’ τη Χίο γίνονται, για μια ακόμη φορά, το σήμα κατατεθέν του.
ΕΝΑ ΚΡΥΜΜΕΝΟ ΑΧ (1998)
Προσανατολισμένος στην παραδοσιακή φόρμα, με στοιχεία από το έντεχνο της περιόδου του Γιάννη Μαρκόπουλου, ο Παντελής Θαλασσινός, μοιάζει να επαναφέρει το λησμονημένο σύνθημα επιστροφή στις ρίζες στηριζόμενος στα μουσικά όργανα, στους ρυθμούς και τους χορούς της παράδοσης. Πιάνοντας πορεία από τον Πόντο έως την Κρήτη συνθέτει από καρσιλαμάδες και συρτά μέχρι καλαματιανά, τσιφτετέλια και απτάλικα. Τα θέματα του Ηλία Κατσούλη, του Άκου Δασκαλόπουλου, της Λίτσας Μπεσκάκη, του Βαγγέλη Βελώνια αλλά και τα δικά του βρίσκονται πάνω-κάτω στο ίδιο μήκος κύματος αφού εμμένουν στην πατριδογνωστική, φυσιολατρική στιχουργική μανιέρα ή ανασύρουν τεχνικές και λέξεις κλειδιά, ξεχασμένες από τη σύγχρονη τραγουδοποιία, σκοπεύοντας στη δημιουργία κλίματος, κάπως, όμως, επιτηδευμένα. Από τη νεοπαραδοσιακή λογοτεχνική-ποιητική αυτή διάθεση ξέφυγε η ερωτική μπαλάντα Ανάθεμά σε ενώ ξεχώρισαν και τα τραγούδια Στη Σέριφο ήσουν πουλί και Καράβια είμαστε σε στίχους του Άκου Δασκαλόπουλου.
ΟΛΑ ΠΟΛΥΤΙΜΑ (2001)
Η δισκογραφική συνεργασία τους, ολοκλήρωσε, ατύπως, ένα κύκλο που άνοιξε το 1996 όταν ο Γεράσιμος Ανδρεάτος πρωτοτραγούδησε Παντελή Θαλασσινό στον δίσκο Παντελώς χειροποίητα και το 1999 όταν επανεκτέλεσε το ζεϊμπέκικο Χέρια υψωμένα, κυρίως, όμως, ήρθε ως αποτέλεσμα των κοινών ζωντανών εμφανίσεών τους στην Πανσέληνο και αλλού. Το «Όλα πολύτιμα» αποτελείται από δεκαπέντε τραγούδια λαϊκής αντίληψης με εμβόλιμες αναφορές στο παραδοσιακό τραγούδι αλλά και τη μπαλάντα με νεοκυματικά μελωδικά στοιχεία. Συνθέσεις τού Παντελή Θαλασσινού σε στίχους των: Μάνου Ελευθερίου, Μιχάλη Γκανά, Θοδωρή Γκόνη, Ηλία Κατσούλη, Βαγγέλη Βελώνια, Ευθυμίας Πανταζοπούλου και δικούς του (καθώς και με τη φωνητική συμμετοχή του σε δύο τραγούδια) που, κι εδώ, κάποιοι από αυτούς δεν ξεφεύγουν από τον γνωστό πατριδογνωστικό και γεωγραφικό διδακτισμό. Ερμηνευτικά, ο Γεράσιμος Ανδρεάτος, σε ορισμένα τραγούδια δίνει έναν τόνο, λίγο αλά παλαιά, λαϊκό (Κράτα καρδούλα μου, Ο «αθάνατος») και άλλοτε αμβλύνεται εκφραστικά (Έλα και φίλα με, Να πιω απ’ το ποτήρι σου, Αχ φεγγάρι) και ευαισθητοποιείται σ’ ένα πιο σύγχρονο ή διαφορετικό περιβάλλον. Σημαντική η ενορχηστρωτική αντιμετώπιση του Ανδρέα Τσεκούρα καθώς και η συμμετοχή πολλών αξιόλογων μουσικών και οργάνων που για τα δεδομένα της νεότερης δισκογραφίας δεν είναι και ότι πιο σύνηθες.
ΣΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ Τ’ ΑΝΟΙΧΤΑ (2003)
Σε σχέση με τους προηγούμενους δίσκους του εδώ υπάρχουν και κάποια νέα στοιχεία. Το άλμπουμ είναι διπλό. Στον πρώτο δίσκο δεν υπάρχουν μπουζούκια. Κυρίαρχα όργανα είναι το πιάνο, τα τύμπανα, το όμποε και η αρμένικη ντουντούκ με τη μελαγχολική πνοή τους, το βιολί, το κανονάκι, το ακορντεόν και οι κλασικές και – έπειτα από αρκετά χρόνια – ηλεκτρικές κιθάρες. Ακούγονται κάποιες μελωδικές μπαλάντες αλλά και ρυθμικά κομμάτια με ταξιδιάρικη διάθεση. Δύο τραγούδια γράφτηκαν από τους: Πάρι Περυσινάκη (Όλα σε ζητούν) και Σταμάτη Χατζηευσταθίου (Εγώ που λες) ενώ ένα ερμηνεύεται από τον Νίκο Κουρουπάκη (Φυλάξου απ’ την αγάπη μου). Ο δεύτερος δίσκος έχει λαϊκό και παραδοσιακό ύφος. Ορχηστρικά θέματα και τραγούδια που ερμηνεύουν: ο Μανώλης Λιδάκης (Όλη η ζωή, Στα βήματά του να πατάς) ο Δημήτρης Υφαντής (Ο βράχος ο ξερόβραχος) ο Χρόνης Αηδονίδης (Κατερίνα καρδερίνα, Αχ κορμί ζωγραφιστό μου) και ο Παντελής Θαλασσινός που εκτός των δικών του συνθέσεων ερμηνεύει τραγούδια των: Δημήτρη Αποστολάκη – Κώστα Φασουλά (Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας) Βασίλη Καρόζα (Ωχ αμάν) Χρήστου Λεοντή – Γιώργου Αρμένη (Ξενητεμένο μου πουλί). Ένας διπλός δίσκος που, κατά μια έννοια, ανακεφαλαιώνει τις – από την εποχή των Λαθρεπιβατών και μέχρι σήμερα – διαφορετικές μουσικές αναφορές και επιρροές του συνθέτη-τραγουδοποιού.
ΝΥΧΤΑΣ ΚΥΜΑΤΑ (1995)
Ο πρώτος ανεξάρτητος – και από τους πλέον ραδιοφωνικούς – δίσκος του Παντελή Θαλασσινού στηρίχτηκε στη χαμηλόφωνη και ενίοτε πνιγμένη συναισθηματικά ερμηνεία του και ως φυσικό επακόλουθο είχε να γοητεύσει, περισσότερο, το γυναικείο ακροατήριο. Ερωτισμός και μελαγχολία με κάποιες εξάρσεις θαλασσινού κεφιού που, εδώ, υποστηρίχτηκαν ενορχηστρωτικά από τον Γιώργου Ανδρέου που έδωσε στα τραγούδια ένα ευρύτερα αναγνωρίσιμο (κι από άλλες ενορχηστρώσεις του) νεοεντεχνολαϊκό ηχητικό στίγμα το οποίο, φιλόδοξα, αναζητούσε εκείνο τον καιρό. Στα έξι από τα δέκα τραγούδια οι στίχοι γράφτηκαν από τον βασικό συνεργάτη τού συνθέτη, Ηλία Κατσούλη (Καράβια χιώτικα, Πόνος άπονος, εισιτήριο στην τσέπη σου, Σελήμ, Θαμπά βελούδα, Ήταν άνοιξη και Πάσχα) και ακόμη από τον Μάνο Ελευθερίου (Η καρδιά μου είναι γράμμα) την Μάρση Τσοπανομίχαλου (Χέρια υψωμένα) και τον ίδιο που έγραψε το πιο προσωπικό Κάθε φορά και το κοινωνικά ευαίσθητο Των θελημάτων τα παιδιά.
ΑΣΤΡΑΝΑΜΜΑΤΑ (1996)
Δυο από τα πιο ξεσηκωτικά τραγούδια του νέου ελληνικού ρεπερτορίου: Τα σμυρναίικα τραγούδια και Κράτα για το τέλος σε στίχους του Ηλία Κατσούλη, ανοίγουν και κλείνουν, αντίστοιχα, τον πιο προσωπικό, μέχρι σήμερα, δίσκο του Παντελή Θαλασσινού. Τα υπόλοιπα όμως, τα μεσιανά μακρόσυρτα τραγούδια, μελαγχολούν. Παρά τα αιγαιοπελαγίτικα και ανατολικά ηχοχρώματα τους ηχούν σαν νυχτερινές εξομολογήσεις και ερωτικές ελεγείες που αφήνουν μια αίσθηση απουσίας και συχνά αναδεικνύουν τη συναισθηματική κατάσταση του λυπημένου (τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά) και κάποτε αβάσταχτα απαρηγόρητου: Ατλαντίδα σε στίχους Λίτσας Μπεσκάκη, Όλα με τη γλώσσα της χαράς σε ποίηση Φώτη Αγγουλέ, Η λίμνη και ο ποταμός σε ποίηση Λευτέρη Σταυριανουδάκη, Τα θαύματα, Στα μάγια και στα όνειρα και Κήποι με νερά του Ηλία Κατσούλη, Όλα μαύρα σε στίχους του Παντελή Θαλασσινού. Πρόκειται για τον πιο αγαπημένο, εκ μέρους του συνθέτη, δίσκο, μιας και σχεδόν όλα τα τραγούδια του συμπεριλαμβάνονται στα ζωντανά προγράμματα του. Τα ενορχήστρωσε ο ίδιος, ενώ στο εξώφυλλό τα χαρακτικά του Νίκου Γιαλούρη απ’ τη Χίο γίνονται, για μια ακόμη φορά, το σήμα κατατεθέν του.
ΕΝΑ ΚΡΥΜΜΕΝΟ ΑΧ (1998)
Προσανατολισμένος στην παραδοσιακή φόρμα, με στοιχεία από το έντεχνο της περιόδου του Γιάννη Μαρκόπουλου, ο Παντελής Θαλασσινός, μοιάζει να επαναφέρει το λησμονημένο σύνθημα επιστροφή στις ρίζες στηριζόμενος στα μουσικά όργανα, στους ρυθμούς και τους χορούς της παράδοσης. Πιάνοντας πορεία από τον Πόντο έως την Κρήτη συνθέτει από καρσιλαμάδες και συρτά μέχρι καλαματιανά, τσιφτετέλια και απτάλικα. Τα θέματα του Ηλία Κατσούλη, του Άκου Δασκαλόπουλου, της Λίτσας Μπεσκάκη, του Βαγγέλη Βελώνια αλλά και τα δικά του βρίσκονται πάνω-κάτω στο ίδιο μήκος κύματος αφού εμμένουν στην πατριδογνωστική, φυσιολατρική στιχουργική μανιέρα ή ανασύρουν τεχνικές και λέξεις κλειδιά, ξεχασμένες από τη σύγχρονη τραγουδοποιία, σκοπεύοντας στη δημιουργία κλίματος, κάπως, όμως, επιτηδευμένα. Από τη νεοπαραδοσιακή λογοτεχνική-ποιητική αυτή διάθεση ξέφυγε η ερωτική μπαλάντα Ανάθεμά σε ενώ ξεχώρισαν και τα τραγούδια Στη Σέριφο ήσουν πουλί και Καράβια είμαστε σε στίχους του Άκου Δασκαλόπουλου.
ΟΛΑ ΠΟΛΥΤΙΜΑ (2001)
Η δισκογραφική συνεργασία τους, ολοκλήρωσε, ατύπως, ένα κύκλο που άνοιξε το 1996 όταν ο Γεράσιμος Ανδρεάτος πρωτοτραγούδησε Παντελή Θαλασσινό στον δίσκο Παντελώς χειροποίητα και το 1999 όταν επανεκτέλεσε το ζεϊμπέκικο Χέρια υψωμένα, κυρίως, όμως, ήρθε ως αποτέλεσμα των κοινών ζωντανών εμφανίσεών τους στην Πανσέληνο και αλλού. Το «Όλα πολύτιμα» αποτελείται από δεκαπέντε τραγούδια λαϊκής αντίληψης με εμβόλιμες αναφορές στο παραδοσιακό τραγούδι αλλά και τη μπαλάντα με νεοκυματικά μελωδικά στοιχεία. Συνθέσεις τού Παντελή Θαλασσινού σε στίχους των: Μάνου Ελευθερίου, Μιχάλη Γκανά, Θοδωρή Γκόνη, Ηλία Κατσούλη, Βαγγέλη Βελώνια, Ευθυμίας Πανταζοπούλου και δικούς του (καθώς και με τη φωνητική συμμετοχή του σε δύο τραγούδια) που, κι εδώ, κάποιοι από αυτούς δεν ξεφεύγουν από τον γνωστό πατριδογνωστικό και γεωγραφικό διδακτισμό. Ερμηνευτικά, ο Γεράσιμος Ανδρεάτος, σε ορισμένα τραγούδια δίνει έναν τόνο, λίγο αλά παλαιά, λαϊκό (Κράτα καρδούλα μου, Ο «αθάνατος») και άλλοτε αμβλύνεται εκφραστικά (Έλα και φίλα με, Να πιω απ’ το ποτήρι σου, Αχ φεγγάρι) και ευαισθητοποιείται σ’ ένα πιο σύγχρονο ή διαφορετικό περιβάλλον. Σημαντική η ενορχηστρωτική αντιμετώπιση του Ανδρέα Τσεκούρα καθώς και η συμμετοχή πολλών αξιόλογων μουσικών και οργάνων που για τα δεδομένα της νεότερης δισκογραφίας δεν είναι και ότι πιο σύνηθες.
ΣΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ Τ’ ΑΝΟΙΧΤΑ (2003)
Σε σχέση με τους προηγούμενους δίσκους του εδώ υπάρχουν και κάποια νέα στοιχεία. Το άλμπουμ είναι διπλό. Στον πρώτο δίσκο δεν υπάρχουν μπουζούκια. Κυρίαρχα όργανα είναι το πιάνο, τα τύμπανα, το όμποε και η αρμένικη ντουντούκ με τη μελαγχολική πνοή τους, το βιολί, το κανονάκι, το ακορντεόν και οι κλασικές και – έπειτα από αρκετά χρόνια – ηλεκτρικές κιθάρες. Ακούγονται κάποιες μελωδικές μπαλάντες αλλά και ρυθμικά κομμάτια με ταξιδιάρικη διάθεση. Δύο τραγούδια γράφτηκαν από τους: Πάρι Περυσινάκη (Όλα σε ζητούν) και Σταμάτη Χατζηευσταθίου (Εγώ που λες) ενώ ένα ερμηνεύεται από τον Νίκο Κουρουπάκη (Φυλάξου απ’ την αγάπη μου). Ο δεύτερος δίσκος έχει λαϊκό και παραδοσιακό ύφος. Ορχηστρικά θέματα και τραγούδια που ερμηνεύουν: ο Μανώλης Λιδάκης (Όλη η ζωή, Στα βήματά του να πατάς) ο Δημήτρης Υφαντής (Ο βράχος ο ξερόβραχος) ο Χρόνης Αηδονίδης (Κατερίνα καρδερίνα, Αχ κορμί ζωγραφιστό μου) και ο Παντελής Θαλασσινός που εκτός των δικών του συνθέσεων ερμηνεύει τραγούδια των: Δημήτρη Αποστολάκη – Κώστα Φασουλά (Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας) Βασίλη Καρόζα (Ωχ αμάν) Χρήστου Λεοντή – Γιώργου Αρμένη (Ξενητεμένο μου πουλί). Ένας διπλός δίσκος που, κατά μια έννοια, ανακεφαλαιώνει τις – από την εποχή των Λαθρεπιβατών και μέχρι σήμερα – διαφορετικές μουσικές αναφορές και επιρροές του συνθέτη-τραγουδοποιού.
