H Ζωή Ζαγοραίου πήγε να βρει το Σπύρο!

(PHOTOS & VIDEO) Ένα τηλεφώνημα την Κυριακή το βράδυ απ’ τον εγγονό Σπύρο Ζαγοραίο. Λίγα λόγια φορτισμένα απ’ τη συγκίνηση: «Κώστα η γιαγιά έφυγε».
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
Βλέπετε για τους φίλους, ο Σπύρος Ζαγοραίος ήταν «ο παππούς». Έξι μήνες λοιπόν μετά τη φυγή του η κυρία Ζωή, που όσο βρισκόταν στη ζωή τον φρόντιζε σαν τα μάτια της, δεν άντεξε και έτρεξε να του κάνει παρέα στις γειτονιές του Άδη.

Τους γνώριζα αρκετά, είχα μπει σπίτι τους, είχαμε δεσμούς ανθρώπινους, φιλίας και αλληλεκτίμησης. Ο Ζαγοραίος μου είχε πει χαρακτηριστικά: «καλή γυναίκα, αν δεν ήταν αυτή, δεν θα ήμουν αυτός που έγινα».

Δεν είναι εύκολο να μιλάς και να γράφεις για ζεστούς και γλυκούς ανθρώπους που γνώρισες και φεύγουν. Αυτό που έχω να προσθέσω είναι πως η κυρία Ζωή για τον Σπύρο ήταν φύλακας άγγελος. Το έβλεπα με τα μάτια μου… Και παρά τα 85 της χρόνια, όσο ο Ζαγοραίος ήταν στα καλά του, εκείνη ήταν μια χαρά. Η φυγή του σήμανε και γι’ αυτήν την αρχή του τέλους…

Μένουν κάποιες ωραίες εικόνες και ερμηνείες όταν στα χρόνια του '60 Σπύρος και Ζωή Ζαγοραίου έλαμψαν μαζί στη δισκογραφία, κυρίως,  αλλά και τη διασκέδαση. Η Ζωή είχε ένα χρώμα στη φωνή της που έδενε αρμονικά με το σκληρό αλλά και ευγενικό, μπελκάντο μέταλλο του Σπύρου. Ο Ζαγοραίος μαζί με το μόνιμο συνεργάτη και φίλο του, το Δημήτρη Γκούτη, της έγραψαν και μερικά τραγούδια που ερμήνευσε σαν πρώτη φωνή, στην δεύτερη συνήθως όψη, των δίσκων 45 στροφών του πρώτου, στις Odeon και Parlophone.

Η φωτογραφία απ’ το «Ντομινό» είναι ένα δώρο που μου έκανε ο Τάσος Κουτσοθανάσης. Ο Ζαγοραίος δεν την είχε και, αν και τα δώρα δεν δωρίζονται, πήρα την άδεια του Τάσου, και τη χάρισα στον κύριο Σπύρο που την ήθελε για το αρχείο του. Την έκανε καδράκι και στόλισε, όπως συνήθιζε να κάνει, το «Εντελαμαγκέν», το στέκι του στο Αιγάλεω, κάτω ακριβώς από το σπίτι που έμεναν με την κυρία Ζωή.

Εκεί στο σπίτι τους μας υποδέχθηκαν, το Γιάννη Λεμπέση κι εμένα, δυόμισι χρόνια πριν, ο Ζαγοραίος και η Ζωή του (όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο εξώφυλλο του Ντομινό αλλά και όπως και ο τίτλος ενός χαρακτηριστικού τραγουδιού τους). Ο Σπύρος ήθελε το μαγαζί να  πέσει σε καλά χέρια και μετά από συνομιλίες μαζί του, του πρότεινα το Γιάννη. Ο Ζαγοραίος του έδωσε την ευχή του και πλέον το «Εντελαμαγκέν» συνεχίζει με αξιώσεις και αξιοπρέπεια την πορεία του… στην καλή διασκέδαση.

Σπύρος και Ζωή Ζαγοραίου

Τα υπόλοιπα τα αναφέρει ο εγγονός Σπύρος Ζαγοραίος στον Αντώνη Μποσκοΐτη και τη lifo.gr: «Η Ζωή Μοσχονησιώτη γεννήθηκε το 1930 στη Θεσσαλονίκη από γονείς μικρασιατικής καταγωγής. Το 1957 σε ηλικία 27 ετών γνώρισε τον Σπύρο Ζαγοραίο. Ερωτεύθηκαν, αλλά οι γονείς δεν ενέκριναν τον γάμο - κατά υποκειμενική εκτίμηση, σ’ αυτό έπαιξε ρόλο και η αναπηρία του τραγουδιστή. Αποτέλεσμα ήταν να κλεφτούν και να εγκατασταθούν στην Αγία Βαρβάρα, όπου εκεί ο Σπύρος εργαζόταν ως φωτογράφος και τραγουδούσε παράλληλα. Εκείνος ήταν που από πολύ νωρίς έβαλε τη γυναίκα του στη δισκογραφία, για να του κάνει σιγόντα, παρ' όλη την ασχετοσύνη της ίσαμε τότε με τη μουσική και το τραγούδι. Κι όμως, ο Ζαγοραίος αποδείχτηκε διορατικός, καθώς η φωνή της Ζωής ήταν ξεχωριστή και συμπορεύθηκε με τη δική του σε αμέτρητα τραγούδια που έγιναν μεγάλες επιτυχίες. Ενδεικτικοί τίτλοι: ''Προσευχή'' (1962), ''Ντόλτσε Βίτα'' (1963), ''Στης Λαρίσης το ποτάμι'' (1962), ''Έγιναν γκρίζα τα μαλλιά μου'' (1962), ''Μπαρμπα-Θωμάς'' (1969) κ.α.  Η Ζωή Ζαγοραίου συνέχισε να κάνει σιγόντα στον Σπύρο και σε αρκετά ώριμη ηλικία. Το 2001 ήταν η χρονιά που εγκατέλειψε οριστικά το τραγούδι. Έζησε για 55 ολόκληρα χρόνια δίπλα του, πιστή σύζυγος και συνάδελφος, αφοσιωμένη μητέρα και γιαγιά του μοναχογιού και του εγγονού τους».

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!