«Ήταν μια στιγμή», το οποίο έδωσε τον τίτλο και στον πρώτο μεγάλο δίσκο με συνθέσεις του. Ακολούθησε η συμμετοχή του στους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού Καλαμάτας.
Η πρώτη περίοδος της δημιουργίας του έχει έντονα τα χαρακτηριστικά ενός μουσικού που αναζητά το προσωπικό του στίγμα στην κλασική κυρίως φόρμα, έχοντας, όμως βασικές επιρροές και από το σύγχρονο δυτικό χώρο, το ροκ και τη τζαζ. Η μουσική παιδεία του, άλλωστε, τα ανώτερα θεωρητικά, η κλασική κιθάρα και το πιάνο, αλλά και τα πέντε χρόνια στο Πολυτεχνείο μάλλον προς αυτή την κατεύθυνση συνηγορούσαν. Όλα αυτά, όμως, μέχρις ότου αποφασίσει να γράψει και τα πρώτα «νέο-λαϊκά» τραγούδια του, με την πρωτοεμφανιζόμενη Λιζέτα Καλημέρη, που τον έφεραν στο προσκήνιο της νέας σκηνής του τραγουδιού.
Το βραβευμένο στο φεστιβάλ τραγουδιού της Θεσσαλονίκης ομώνυμο τραγούδι, σε στίχους Σοφίας Κατζούρη (που αργότερα επανεκτέλεσε ο Ανδρέας Καρακότας) ήταν που έδωσε τελικά την αφορμή για την έκδοση του πρώτου δίσκου του με τραγούδια ελαφροέντεχνης αναφοράς στο κλίμα και με τις αδυναμίες της αισθητικής του ήχου της δεκαετίας του 80, τα οποία, ως επί το πλείστον, δείχνουν πλέον την ηλικία τους, όχι τόσο πρωτογενώς όσο από ενορχηστρωτικής και ερμηνευτικής πλευράς. Οι φωνές του Κώστα Πρατσινάκη και της Βάσως Ρωμανού έλκουν την εκφραστική τους από την πιο «σοβαρή» περιοχή του τραγουδιού με κλασικίζουσες αναφορές που εκείνο τον καιρό πιθανόν να αφορούσαν τον συνθέτη περισσότερο, και ηχούν αρκετά εξειδικευμένα και ακαδημαϊκά. Η θεματογραφία των τραγουδιών κινείται σ’ ένα ευρύ φάσμα: από την αναζήτηση της «Θεάς Πατρίδας» (Έρημη Ναζαρέτ Γη μου) έως τις βόλτες και το ούζο στο Καραμπουρνάκι (Στη γειτονιά μου) την μνήμη του Μάνου Λοϊζου (Στο Μάνο) την επιρροή του Καββαδία (Νοσταλγικό) και βεβαίως το θέμα της αγάπης και του έρωτα, ενίοτε με μια ποιητική διάθεση ή και ακόμη με το πέρασμά του σε δεύτερο πλάνο, όπως στον Ιδανικό κόσμο της Σοφίας Κατζούρη (την ώρα που απολαμβάνεις την καλή σου, στο Ιράκ ξεσπάει νέο μακελειό) που κατ’ εξαίρεση ενορχήστρωσε ο Κώστας Γανωσέλης ενώ τον υπόλοιπο δίσκο ενορχήστρωσε ο συνθέτης.
Είναι η πρώτη φορά που ο Γιώργος Καζαντζής χρησιμοποιεί λαϊκούς δρόμους και όργανα, όπως το μπουζούκι, το λαούτο, το ούτι, τους μπαγλαμάδες και τους τζουράδες. Προτείνει μια θαυμάσια νέα φωνή από τη Θεσσαλονίκη, έχει την υποστήριξη σημαντικών μουσικών της νέας κατάστασης και του έμπειρου παραγωγού Δημήτρη Χατζόπουλου και με τη βοήθεια και της συμμετοχή τους καταφέρνει να στήσει έναν από τους πιο αντιπροσωπευτικούς δίσκους της νέας μουσικής σκηνής. Εδώ υπάρχουν μερικά από τα πιο αναγνωρίσιμα τραγούδια του: τα Φωτιά κι αλμύρα, Χρόνοι της απουσίας σου και Πνοή του ανέμου σε στίχους Λίλυς Βαρίνου, το Έρωτα σε στίχους του Μανώλη Ρασούλη, το Σαν καταιγίδα από την εποχή των Αγώνων της Καλαμάτας στη νέα του εκδοχή, το Ότι γεννιέται σε στίχους της παλιάς συνεργάτιδάς του Σοφίας Κατζούρη, τα οποία συνταίριαξαν με τις εξαιρετικά ζεστές, ιδανικές, ερμηνείες της Λιζέτας Καλημέρη, καθώς και το Σεντόνια δίχτυα που τραγούδησε ο Δημήτρης Ζερβουδάκης.
Η συνέχεια στον δεύτερο δημιουργικό κύκλο του συνθέτη, μετά την Πνοή του ανέμου, δίνεται μ’ ένα ακόμη δίσκο που ζητούμενό του είναι να παίξει στη κεντρική σκηνή του, λεγόμενου, σύγχρονου «έντεχνου» τραγουδιού και στηρίζεται στη φωνή ενός τραγουδιστή. Βεβαίως, το σύνολο των εργασιών του έχει έρθει από την Θεσσαλονίκη, και όχι μόνο αυτό, αλλά και οι μουσικοί, οι στιχουργοί και οι τραγουδιστές του είναι πρόσωπα που αν δεν ζουν εκεί την επισκέπτονται συχνά και συμμετέχουν ενεργά στον ευρύτερο καλλιτεχνικό κύκλο της πόλης – αυτό, κατά μια έννοια, υποδηλώνει και την καλλιτεχνική αυτονομία της, αν και δεν υπάρχει κάτι άλλο που να κάνει σαφή την εντοπιότητα των τραγουδιών έτσι ώστε να υποστηρίξει τα λεγόμενα περί σχολής της Θεσσαλονίκης (γνώμη μου). Αρκετά από τα τραγούδια, και αυτού του δίσκου, ακούστηκαν, κυρίως, στο αθηναϊκό ραδιόφωνο και γνώρισαν επιτυχία, όπως τα: Πρωτομαγιά σε στίχους Γιάννη Τσατσόπουλου, Άγια καλοκαίρια σε στίχους Λίλυς Βαρίνου και Τά ‘χω όλα σε στίχους Μανώλη Ρασούλη με τον Μιχάλη Παπαζήση, Ήτανε αέρας σε στίχους Γιώργου Χρονά με τη Λιζέττα Καλημέρη, αλλά, και τα ορχηστρικά Το βαλς της ουτοπίας και Σορόκος που αργότερα εντάχθηκε στην περίφημη συλλογή ethnic με κομμάτια απ’ όλο τον κόσμο Buddha Bar , καθώς, έδωσε και τον τίτλο στον ομώνυμο ορχηστρικό δίσκο του 1998.
Είναι ο τελευταίος, μέχρι σήμερα, δίσκος του που στηρίζεται σε μία φωνή και ο οποίος σηματοδοτεί και την επιστροφή του στην δυτική ρίζα, σε συνδυασμό, όμως, με την νεότερη ενορχηστρωτική αντίληψη του που έχει να κάνει με τη χρήση των ανατολικών δρόμων και οργάνων όπως το κανονάκι, το ούτι, τα μπουζούκια, το κλαρίνο και το σαντούρι. Βασικός ερμηνευτής του ο Ανδρέας Καρακότας, από τη νεότερη γενιά της Θεσσαλονίκη, που υπήρξε ο τελευταίος τραγουδιστής του Χατζιδάκι, αλλά και του Καλδάρα, μαζί με τον Μιχάλη Παπαζήση. Ο συγκεκριμένος δίσκος, παρ’ ότι δεν ακούστηκε τόσο όσο οι προηγούμενοι αντίστοιχοι του συνθέτη, έχει ενδιαφέρουσες στιγμές απ’ τις οποίες ξεχώρισε το Μυστικό σε στίχους Γιάννη Τσατσόπουλου και οι Χάρτες σε στίχους Σοφίας Κατζούρη με τη Δήμητρα Γαλάνη στη μια απ’ τις δυο συμμετοχές της, ή, ακόμη, τα Της καρδιάς μου το ταξίδι και Μόνοι σαν χαράζει σε στίχους Γιώργου Αθανασόπουλου. Φροντισμένη σε γενικές γραμμές η παραγωγή, ενώ, η ηχογράφηση έγινε, όπως πάντα, στο studio Polytropon (που διατηρεί ο συνθέτης στη γενέτειρα του την Καλαμαριά από το 1995) με ηχολήπτη τον μόνιμο συνεργάτη του συνθέτη, Γιάννη Τσαμπάζη.
Ένας δίσκος που κατά κάποιο τρόπο ανακεφαλαιώνει την 20χρονη, έως τότε, πορεία του συνθέτη. Πολύχρωμο και πολυσυλλεκτικό, λοιπόν, το εν λόγω άλμπουμ με τα δώδεκα από τα δεκαπέντε τραγούδια του να είναι επανεκτελέσεις: Ερωτικός χορός και Σαν καταιγίδα με την Ελένη Τσαλιγοπούλου, Το μυστικό, Καρδιά στα δυο, και Πρωτομαγιά με τη Λιζέτα Καλημέρη, Μόνοι σαν χαράζει και Στο παζάρι του έρωτα με τον Παντελή Θαλασσινό, Κατάρτι και ατμός με τον Βασίλη Λέκκα, Φωτιά κι αλμύρα, Έρωτα και Πνοή του ανέμου με τον Παντελή Θεοχαρίδη και Ήτανε αέρας με τον Ορφέα Περίδη. Στην πλούσια αυτή συλλογή, στην οποία ακούγονται αρκετά από τα πιο γνωστά τραγούδια του συνθέτη, όχι κατ’ ανάγκη καλύτερα απ’ ότι στις πρώτες τους εκτελέσεις, προστίθενται και τα καινούρια: Το πέταγμά σου με τον Δημήτρη Ζερβουδάκη, Το κάθε μου κειμήλιο με τον Κώστα Μακεδόνα σε στίχους του συνθέτη και Του έρωτα και τ’ ουρανού με την Dilek Kots και τη Λιζέτα Καλημέρη σε στίχους της Τουρκάλας τραγουδίστριας και του, έτερου Θεσσαλονικιού, Θωμά Κοροβίνη. Οι ενορχηστρώσεις έγιναν από τον συνθέτη και σε δύο τραγούδια από τον Γιώργο Ανδρέου.
ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ
Λιζέτα Καλημέρη - Το πρώτο τραγούδι της
