Ο Βασίλης Βασιλειάδης, ο περίφημος «Β.Β» (βήτα, βήτα), όπως ήτανε γνωστός στο μουσικό στερέωμα, υπήρξε πολυγραφότατος. Για μεγάλο διάστημα δέσποζε στο χώρο της δισκογραφίας. Στο ενεργητικό του μετράει πολλές επιτυχίες που άντεξαν στο χρόνο και εξακολουθούν να έχουν περίοπτη θέση στην διασκέδαση αλλά και τις κατ’ οίκον ακροάσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι αρκετές από αυτές ερμηνεύτηκαν από μυθικά ονόματα.
Γεννημένος το 1927 στη Νίκαια, από μικρός άρχισε να παίζει φυσαρμόνικα για το κέφι του. Τα πρώτα μαθήματα μουσικής τα παίρνει στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών από τον Γ. Κρητικό. Εκεί μαθαίνει θεωρία της μουσικής και πιάνο. Ξεκίνησε την καριέρα του σαν μουσικός παίζοντας ακορντεόν σε πανηγύρια, χωρίς κανονικό μεροκάματο, μόνο με χαρτούρα, όπως συνηθίζονταν τότε. Η πρώτη του μεγάλη συνεργασία ήτανε αυτή με το Μανώλη Χιώτη το 1947 στο κέντρο «Πίγκαλς». Για αρκετά χρόνια συνόδευε με το ακορντεόν του το μεγάλο δεξιοτέχνη. Και όπως είναι γνωστό ο Χιώτης στις ορχήστρες του, επέλεγε τους καλύτερους…
Χρόνο με το χρόνο αρχίζει να καθιερώνεται στο μουσικό χώρο και λαμπερά ονόματα της εποχής όπως ο Παπαϊωάννου, η Γκρέυ, ο Τσιτσάνης, ο Ζαμπέτας και ο Καζαντζίδης τον ήθελαν στα συγκροτήματα τους. Παράλληλα ο Βασιλειάδης γίνεται βασικός και αναντικατάστατος μουσικός στα στούντιο της Columbia, συμμετέχοντας ως εκτελεστής σε ιστορικές ηχογραφήσεις: Μαντουμπάλα, Δε με πονάς, Άσε πρώτα να ξεχάσω κ.ά. Μάλιστα η αναγνώριση που θα έχει από την «πιάτσα» αλλά και το κοινό θα τον οδηγήσουν σιγά σιγά στο να σχηματίσει το δικό του συγκρότημα.
Σταθμός στην πορεία του η συνεργασία του, γύρω στα μισά της δεκαετίας του '60, στην δισκογραφία και στα μαγαζιά με τον Πάνο Γαβαλά. Γεγονός που δεν παρέλειπε στιγμή να αναφέρει ο Βασιλειάδης.
Με το καλημέρα του ως συνθέτης στην δισκογραφία, θα δρέψει δάφνες, με το Σταυροδρόμι που τραγούδησε ο Αντώνης Ρεπάνης το 1964.
Ταυτόχρονα ο Βασιλειάδης κάνει την δική του «επανάσταση» καθιερώνοντας στο πάλκο και στο στούντιο ένα νέο μουσικό όργανο που έφερε από την Αμερική, την περιβόητη φαρφίσα. Ο καινούριος –τότε - και ιδιόρρυθμος ήχος της φαρφίσας δημιουργεί νέα δεδομένα στη λαϊκή μουσική. Πάνω σε αυτό το όργανο ο Βασιλειάδης ‘εγραψε και στήριξε τα αθάνατα σουξέ του: Ένα σίδερο αναμμένο, Δε σε πιστεύω, Θα τα κάψω τα λεφτά μου, Μη μου μιλάτε, Μπορεί να έφυγες, Στου Χαροκόπου και στην Καλλιθέα, Με ποιο δικαίωμα κ.ά
Τα περισσότερα έχουν την στιχουργική σφραγίδα του Πυθαγόρα, με τον οποίο αποτέλεσαν εξαιρετικό δίδυμο, συνδυάζοντας ιδανικά την ποιότητα με την εμπορικότητα.
Ο Βασιλειάδης θα μπολιάσει το λαϊκό τραγούδι, με στοιχεία και φράσεις από την μοντέρνα μουσική της εποχής, το ροκ εν ρολ, το σέικ και άλλες τάσεις και ρεύματα του διεθνούς ρεπερτορίου.
Κάθε καινούργια κυκλοφορία του γινόταν ανάρπαστη. Ενδεικτικό είναι το περιστατικό που είχε διηγηθεί ο ίδιος κάποτε σε μια συνέντευξή του: «Ανέβαινα Θεσσαλονίκη για δουλειά και στα Καμένα Βούρλα ακούω ένα βοσκό να τραγουδάει το Ένα σίδερο αναμένο. Τον πλησίασα και τον ρώτησα που το ήξερε και είπε πως το άκουσε στο τζουκ μποξ του καφενείου. Το τραγούδι το είχαμε γράψει 2 μέρες πρίν! Εκεί κατάλαβα πως είχα κάνει σουξέ…» Δεν είναι τυχαίο ότι το συγκεκριμένο τραγούδι είχε ερμηνεύσει ο Στέλιος Καζαντζίδης την περίοδο της μεγάλης του ακμής.
Στα τέλη του '60, το συγκρότημα Βασιλειάδη, με Παπαδάκη, Τσετίνη, Ευσταθίου και Διαμάντη θεωρούνταν η πιο περιζήτητη καλλιτεχνική ατραξιόν.
Ο Βασιλειάδης και στα χρόνια του '70 θα δώσει δυναμικό παρών στην διασκέδαση, με δικό του στέκι στην Εθνική οδό στο ύψος της Κηφισιάς όπου γινόταν το έλα να δεις. Στο ίδιο χρονικό πλαίσιο, συνεργάζεται δισκογραφικά με τους Χάρις Αλεξίου, Καίτη Γκρέυ, Τόλη Βοσκόπουλο, Γιάννη Πάριο, Κώστα Κόλλια, Μιχάλη Μενιδιάτη, Λίτσα Διαμάντη με ξεχωριστά αποτελέσματα.
Στη δεκαετία του '80 ο Βασιλειάδης θα κάνει σουξέ υπογράφοντας τον δεύτερο προσωπικό δίσκο του Γιώργου Μαργαρίτη, Πώς να σε ξεχάσω (1982). Όταν ο Καζαντζίδης επιστρέφει στη δισκογραφία το 1987, μετά από 12 χρόνια σιωπής, ο Βασιλειάδης είναι ένας από τους συνθέτες που επιλέγεται για να δημιουργήσει τα καινούργια τραγούδια του βάρδου. Ανάμεσά τους και το Εγώ είμαι αητός κι εσύ ‘σαι τα φτερά μου με δεύτερες φωνές από την Χάρις Αλεξίου. Στίχους στο τραγούδι αυτό έχει γράψει η σύντροφός του Βασιλειάδη, Λούλα Παπαγιαννοπούλου, με την οποία αποτελούσαν ζευγάρι στη ζωή και στην τέχνη. Ο Βασιλειάδης είχε αποκτήσει δύο παιδιά από προηγούμενες σχέσεις του.
*Ευχαριστώ το φίλο και συνάδελφο Μιχάλη Παπαδάκη για την πολύτιμη βοήθειά του.
