Ο Τζιανφράνκο Τζόλα (5-7-1966) άλλωστε, πέρα από κοντός, μόλις 1.68 πόντους, ήταν και συνοδοιπόρος του Μαραντόνα στο δεύτερο πρωτάθλημα της Νάπολι τη σεζόν 1989-1990. Μαζί τους και ο Αλεμάο, ο Καρέκα, ο Φεράρα, ο Ντε Νάπολι, ο Κρίπα, ο Καρνεβάλε…
Ο Ντιέγκο ήταν ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης, αλλά δεν έπιαζε μόνος του.
Ο Σαρδηνός Τζόλα θαυμάστηκε στη Νάπολι και αγαπήθηκε… αλλά η ομάδα πλέον είχε αρχίσει να «βουλιάζει» μετά το αναγκαστικό αντίο του Μαραντόνα απ’ το Ιταλικό ποδόσφαιρο και τα σκάνδαλα που την έζωναν σαν φίδια.
105 παραστάσεις και 32 γκολ με τη φανέλα των «Παρτενοπέι» δεν ήταν και λίγα.
Το 1993 σειρά έχει η πιο νοικοκυρεμένη Πάρμα … όπου κάνει παππάδες και το 1995 κατακτά το κύπελλο Ουέφα. Κι εκεί είχε καλή παρέα…
Το 1996 σειρά έχει η Τσέλσι στην οποία το χάρισμά του χαρίζει τίτλους… και οδηγεί τον Αμπράμοβιτς στην αγορά της.
Οι φίλαθλοι των Λονδρέζων τον λάτρεψαν και εξακολουθούν να πίνουν νερό στο όνομά του. Πώς να ξεχάσουν όσα είδαν απ’ το «Μαγικό Κουτί», όπως χαρακτηριστικά αποκαλούσαν τον Ιταλό μπαλαδόρο και σοβαρό επαγγελματία.
Μιλάμε για ένα από τους Καλύτερους Παίκτες στην ιστορία της Πρέμιερ Λιγκ. Για την προσφορά του στο αγγλικό ποδόσφαιρο, τον Νοέμβριο του 2004 ονομάστηκε Επίτιμο Μέλος του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας!
Ο Τζόλα το 2003 γυρνά σον τόπο του, παίζει στην Κάλιαρι, συμβάλλει στην επαναφορά της στην πρώτη Εθνική και κάνει ένα ακόμη πρωτάθλημα πριν κρεμάσει τα παπούτσια του.
Στην Εθνική Ιταλίας όμως παρά τα νούμερά του και τα γκολ του δεν κατάφερε να αφήσει τα βαριά χνάρια που του αναλογούσαν, όπως συνέβη και με άλλους «ζωγράφους» της γενιάς του.
Γιατί ο Τζόλα υπήρξε καλλιτέχνης των γηπέδων. Ευφυής, διορατικός και χειρουργός υψηλής ακρίβειας, Τα στημένα ήταν το φαγητό του. Οι μπαλιές του διαβήτης, τα ξεπετάγματά του απρόβλεπτα, η ντρίπλα του φινέτσα σωστή.
Χαιρόσουν να τον βλέπεις…
Ο Ντιέγκο ήταν ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης, αλλά δεν έπιαζε μόνος του.
Ο Σαρδηνός Τζόλα θαυμάστηκε στη Νάπολι και αγαπήθηκε… αλλά η ομάδα πλέον είχε αρχίσει να «βουλιάζει» μετά το αναγκαστικό αντίο του Μαραντόνα απ’ το Ιταλικό ποδόσφαιρο και τα σκάνδαλα που την έζωναν σαν φίδια.
105 παραστάσεις και 32 γκολ με τη φανέλα των «Παρτενοπέι» δεν ήταν και λίγα.
Το 1993 σειρά έχει η πιο νοικοκυρεμένη Πάρμα … όπου κάνει παππάδες και το 1995 κατακτά το κύπελλο Ουέφα. Κι εκεί είχε καλή παρέα…
Το 1996 σειρά έχει η Τσέλσι στην οποία το χάρισμά του χαρίζει τίτλους… και οδηγεί τον Αμπράμοβιτς στην αγορά της.
Οι φίλαθλοι των Λονδρέζων τον λάτρεψαν και εξακολουθούν να πίνουν νερό στο όνομά του. Πώς να ξεχάσουν όσα είδαν απ’ το «Μαγικό Κουτί», όπως χαρακτηριστικά αποκαλούσαν τον Ιταλό μπαλαδόρο και σοβαρό επαγγελματία.
Μιλάμε για ένα από τους Καλύτερους Παίκτες στην ιστορία της Πρέμιερ Λιγκ. Για την προσφορά του στο αγγλικό ποδόσφαιρο, τον Νοέμβριο του 2004 ονομάστηκε Επίτιμο Μέλος του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας!
Ο Τζόλα το 2003 γυρνά σον τόπο του, παίζει στην Κάλιαρι, συμβάλλει στην επαναφορά της στην πρώτη Εθνική και κάνει ένα ακόμη πρωτάθλημα πριν κρεμάσει τα παπούτσια του.
Στην Εθνική Ιταλίας όμως παρά τα νούμερά του και τα γκολ του δεν κατάφερε να αφήσει τα βαριά χνάρια που του αναλογούσαν, όπως συνέβη και με άλλους «ζωγράφους» της γενιάς του.
Γιατί ο Τζόλα υπήρξε καλλιτέχνης των γηπέδων. Ευφυής, διορατικός και χειρουργός υψηλής ακρίβειας, Τα στημένα ήταν το φαγητό του. Οι μπαλιές του διαβήτης, τα ξεπετάγματά του απρόβλεπτα, η ντρίπλα του φινέτσα σωστή.
Χαιρόσουν να τον βλέπεις…
