Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Πατάκη το βιβλίο που απέσπασε το βραβείο Strega για το 2017 στη γειτονική Ιταλία, έχοντας κερδίσει κριτικούς και αναγνώστες. Εκτός από την Ιταλία το βιβλίο κυκλοφορεί με επιτυχία και σε άλλες χώρες αφού έχει μεταφραστεί ήδη σε 23 γλώσσες και έχει αποσπάσει βραβεία και σε άλλες χώρες. Αυτά και μόνο ήταν αρκετά να μου κινήσουν το ενδιαφέρον.
Ήρωας του βιβλίου είναι ο Πιέτρο, ένα αγοράκι που ζει με τους γονείς του στο Μιλάνο. Οι γονείς του Πιέτρο γνωρίστηκαν, ερωτεύτηκαν και παντρεύτηκαν στο βουνό, αλλά ζουν στην πόλη από τότε που εκείνος ήρθε στον κόσμο. Η αγάπη τους για το βουνό όμως δεν έσβησε ποτέ και έτσι όταν ανακαλύπτουν το χωριουδάκι της Γκράνα, στα ρίζα του Μόντε Ρόζε αποφασίζουν να νοικιάσουν ένα σπίτι εκεί. Και έτσι ο Πιέτρο περνά όλα τα καλοκαίρια του σε εκείνο χωριουδάκι. Εκεί θα γνωρίσει τον Μπρούνο και σιγά σιγά θα γεννηθεί μια φιλία. Θα αρχίσουν τα καλοκαίρια των εξερευνήσεων και των ανακαλύψεων ανάμεσα στα εγκαταλειμμένα σπίτια και στα κακοτράχαλα μονοπάτια. Εκείνα τα καλοκαίρια ο Πιέτρο θα αρχίσει τις πορείες στο βουνό με τον πατέρα του, «ό,τι πλησιέστερο σε εκπαίδευση πήρα ποτέ από εκείνον». Μεγαλώνοντας, ο Πιέτρο θα φύγει από το Μιλάνο για το Τορίνο για να φτιάξει τη δική του ζωή. Ο θάνατος του πατέρα του έρχεται να ανατρέψει τα σχέδια του. Ο πατέρας του αφήνει ως κληρονομιά ένα κτήμα με ένα ερειπωμένο σπίτι και ο Πιέτρο επιστρέφει στην Γκράνα και συναντά ξανά τον Μπρούνο. Μαζί αποφασίζουν να επισκευάσουν το σπίτι και θα ξαναέρθουν κοντά προσπαθώντας ο καθένας τους να βρει τι είναι αυτό που πραγματικά θέλει να κάνει στη ζωή του.
Πρόκειται για ένα βιβλίο για τις ανθρώπινες σχέσεις, τη φιλία αλλά και τη σχέση πατέρα - γιού. Ο Πιέτρο μας αφηγείται την ιστορία του σε πρώτο πρόσωπο και ακολουθώντας τον, σίγουρα θα βρούμε κοινά σημεία και θα ταυτιστούμε με κάποιους από τους ήρωες. Θα ξαφνιαστούμε από το πόσο πολύπλοκες μπορεί να είναι οι ανθρώπινες σχέσεις και από το πώς η φύση και η ηρεμία μπορούν να μας βοηθήσουν να δούμε την ζωή μας διαφορετικά και να περπατήσουμε ίσως σε «μονοπάτια» που δεν είχαμε φανταστεί. Δεν είναι μια ιστορία που έχει στόχο να εντυπωσιάσει τον αναγνώστη αλλά σίγουρα είναι μια ιστορία που επιχειρεί να μας κάνει να δούμε την φιλία, την αγάπη αλλά και τη σχέση μας με την οικογένεια μας αλλιώς.
Ο Πάολο Κονιέττι μας μιλάει για τη σημασία των βουνών και το πόσο σημαντική είναι μια απλούστερη ζωή που θα εστιάζει σε όσα πραγματικά έχουν σημασία. Σε εκείνα τα ουσιαστικά που πολλές φορές αγνοούμε, καθώς η καθημερινότητα τρέχει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και δεν μας αφήνει να τα «δούμε». Ένα βιβλίο ουσιαστικό από ένα συγγραφέα που νομίζω ότι θα μας απασχολήσει και στο μέλλον. Σε μετάφραση της Άννας Παπασταύρου.
Ήρωας του βιβλίου είναι ο Πιέτρο, ένα αγοράκι που ζει με τους γονείς του στο Μιλάνο. Οι γονείς του Πιέτρο γνωρίστηκαν, ερωτεύτηκαν και παντρεύτηκαν στο βουνό, αλλά ζουν στην πόλη από τότε που εκείνος ήρθε στον κόσμο. Η αγάπη τους για το βουνό όμως δεν έσβησε ποτέ και έτσι όταν ανακαλύπτουν το χωριουδάκι της Γκράνα, στα ρίζα του Μόντε Ρόζε αποφασίζουν να νοικιάσουν ένα σπίτι εκεί. Και έτσι ο Πιέτρο περνά όλα τα καλοκαίρια του σε εκείνο χωριουδάκι. Εκεί θα γνωρίσει τον Μπρούνο και σιγά σιγά θα γεννηθεί μια φιλία. Θα αρχίσουν τα καλοκαίρια των εξερευνήσεων και των ανακαλύψεων ανάμεσα στα εγκαταλειμμένα σπίτια και στα κακοτράχαλα μονοπάτια. Εκείνα τα καλοκαίρια ο Πιέτρο θα αρχίσει τις πορείες στο βουνό με τον πατέρα του, «ό,τι πλησιέστερο σε εκπαίδευση πήρα ποτέ από εκείνον». Μεγαλώνοντας, ο Πιέτρο θα φύγει από το Μιλάνο για το Τορίνο για να φτιάξει τη δική του ζωή. Ο θάνατος του πατέρα του έρχεται να ανατρέψει τα σχέδια του. Ο πατέρας του αφήνει ως κληρονομιά ένα κτήμα με ένα ερειπωμένο σπίτι και ο Πιέτρο επιστρέφει στην Γκράνα και συναντά ξανά τον Μπρούνο. Μαζί αποφασίζουν να επισκευάσουν το σπίτι και θα ξαναέρθουν κοντά προσπαθώντας ο καθένας τους να βρει τι είναι αυτό που πραγματικά θέλει να κάνει στη ζωή του.
Πρόκειται για ένα βιβλίο για τις ανθρώπινες σχέσεις, τη φιλία αλλά και τη σχέση πατέρα - γιού. Ο Πιέτρο μας αφηγείται την ιστορία του σε πρώτο πρόσωπο και ακολουθώντας τον, σίγουρα θα βρούμε κοινά σημεία και θα ταυτιστούμε με κάποιους από τους ήρωες. Θα ξαφνιαστούμε από το πόσο πολύπλοκες μπορεί να είναι οι ανθρώπινες σχέσεις και από το πώς η φύση και η ηρεμία μπορούν να μας βοηθήσουν να δούμε την ζωή μας διαφορετικά και να περπατήσουμε ίσως σε «μονοπάτια» που δεν είχαμε φανταστεί. Δεν είναι μια ιστορία που έχει στόχο να εντυπωσιάσει τον αναγνώστη αλλά σίγουρα είναι μια ιστορία που επιχειρεί να μας κάνει να δούμε την φιλία, την αγάπη αλλά και τη σχέση μας με την οικογένεια μας αλλιώς.
Ο Πάολο Κονιέττι μας μιλάει για τη σημασία των βουνών και το πόσο σημαντική είναι μια απλούστερη ζωή που θα εστιάζει σε όσα πραγματικά έχουν σημασία. Σε εκείνα τα ουσιαστικά που πολλές φορές αγνοούμε, καθώς η καθημερινότητα τρέχει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και δεν μας αφήνει να τα «δούμε». Ένα βιβλίο ουσιαστικό από ένα συγγραφέα που νομίζω ότι θα μας απασχολήσει και στο μέλλον. Σε μετάφραση της Άννας Παπασταύρου.
