Πριν από μερικά χρόνια είχε καταθέσει ένα ακόμη πόνημα του με κεντρικό θέμα τον πρωτοπόρο φωτογράφο Στέφανο Στουρνάρη. Ένα πολυτελές και καλαίσθητο λεύκωμα, με τίτλο ο Άγιος της Φωτογραφίας, όπου περιλαμβάνονται 313 έργα του καλλιτέχνη από Πήλιο, Μετέωρα, Άγιον Όρος και άλλες περιοχές της Ελλάδας.
«Ο Στέφανος Στουρνάρας γεννήθηκε το 1867 στη Ζαγορά τού Πηλίου. Μετά από ένα διάστημα παραμονής στη Σμύρνη, ήρθε στην Αθήνα, για σπουδές στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Μετσόβειο Πολυτεχνείο. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική, μαθήτευσε κοντά στο Νικηφόρο Λύτρα, και υπήρξε ο πρώτος Θεσσαλός πτυχιούχος τής σχολής του. Επέστρεψε στο Βόλο, ασχολούμενος κυρίως με την αγιογραφία. Το 1892 ίδρυσε φωτογραφείο, μαζί με τον αδερφό του Παναγιώτη, εξοπλίζοντάς το με τα τελειότερα μηχανήματα της εποχής. Μετά το 1905 αρχίζει να δουλεύει σε χρωματιστές καρτ ποστάλ και το 1907 εκδίδει την πρώτη σειρά με τη μέθοδο της χρωμολιθογραφίας. Η δεύτερη σειρά ξεκίνησε γύρω στο 1915 και ολοκληρώθηκε περί τα τέλη του 1920. Το 1907 συμμετείχε στην Παγκόσμια Έκθεση Φωτογραφίας του Μπορντό, όπου τιμήθηκε με το αργυρό βραβείο. Ο Στουρνάρας προσέθετε χρώματα και αποτύπωνε στις καρτ ποστάλ εκπληκτικά έγχρωμα αριστουργήματα με τη μέθοδο της λιθογραφίας. Άξιος θαυμασμού και μελέτης είναι ο τρόπος «κολλαρίσματος» των καρτ ποστάλ. Η χρήση των υλικών και η μέθοδός του μπορούν κάλλιστα να αποτελέσουν αντικείμενο μελέτης»
Αυτά σημειώνει μεταξύ άλλων ο Νίκος Αναγνωστάκης στο εισαγωγικό κείμενο του λευκώματος και συνεχίζει: «Ο Στέφανος Στουρνάρας πέτυχε να δημιουργήσει αισθητικά και λαογραφικά θησαυρίσματα. Τοποθεσίες, κτίρια, σταθμοί τρένων αλλά και σταθμοί ζωής, παρελάσεις, ενδυμασίες, τοπικές γιορτές, σημεία εμπορικών συναλλαγών, επετειακές εκδηλώσεις αλλά και απλές καθημερινές και ανυποψίαστες στιγμές απαθανατίστηκαν από το φακό του από αυτές που ασφαλώς η ιστορία δεν καταγράφει, αν και τις χρειάζεται αργότερα για να ζεστάνει τις ψυχρές αναφορές γεγονότων ή ημερομηνιών και να ανασυνθέσει, κατά το μέτρο του εφικτού, την «ατμόσφαιρα εποχής». Κατέγραψε ακόμα όψεις τής τοπικής λαϊκής αρχιτεκτονικής, της Πηλιορείτικης Λαϊκής Αρχιτεκτονικής, φωτογραφίζοντας επιβλητικά αρχοντικά, εκκλησίες, βρύσες, κτίρια, γέφυρες και δρόμους. Απαθανάτισε έτσι μία αρχιτεκτονική συμφιλιωμένη με τα ανθρώπινα μεγέθη και το περιβάλλον, αφομοιωμένη σε έναν λαϊκό πολιτισμό ο οποίος συνδύαζε την παράδοση με την τοπική φιλοκαλία, τέχνη και τεχνική. Έναν πολιτισμό που αναπτύχθηκε, άντεξε και επιβίωσε μέσα από πλήθος πολέμους και φυσικές καταστροφές…»
Την έκδοση προλογίζει ο Μάνος Ελευθερίου ενώ στην εισαγωγή ο Άλκης Ξανθάκης επισημαίνει τους συνεχιστές της τέχνης του Στουρνάρα, τονίζοντας ότι η οικογένειά του αποτελεί μια δυναστεία φωτογράφων.
