Ο Μάκης Μάτσας για τον Καζαντζίδη, το Νταλάρα, τη Χαρούλα… και τη Minos!

Στις 29 Οκτωβρίου θα βρίσκεται στις προθήκες των βιβλιοπωλείων η αυτοβιογραφία του δημιουργού της Μίνως Μάτσας και Υιός (σημερινής Minos – Emi).
Ο Μάκης Μάτσας για τον Καζαντζίδη, το Νταλάρα, τη Χαρούλα… και τη Minos! Φωτογραφία: Κίκα Α. Ρόκα
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
Οι μαρτυρίες, εντυπώσεις, απόψεις και τοποθετήσεις του Μάκη Μάτσα αναμένονται από τον κόσμο του τραγουδιού –και όχι μόνο- με ξεχωριστό ενδιαφέρον.

Λίγοι γνωρίζουν το προσκήνιο αλλά και το παρασκήνιο της δισκογραφίας, του «σώματος» της τραγουδοποιίας… αλλά και τα μυστικά και τις ιδιαιτερότητες των καλλιτεχνών, όσο αυτός. Ένα μεγάλο κομμάτι της μουσικής ιστορίας του τόπου θα παρουσιαστεί «στα μάτια μας» μέσα από τη ματιά του εκδότη, του επιχειρηματία…

Γι’ αυτήν του την ιδιότητα, την εμπορική, ο Μάκης Μάτσας έχει δεχτεί κατά καιρούς «πυρά» από τους ίδιους τους συνεργάτες του και μοιραία και από τους ανταγωνιστές του καθώς και από εκείνους που δεν «επέλεξε» να τους στηρίξει αλλά και να «στηριχτεί» πάνω τους.

Πριν παραθέσω αποσπάσματα του βιβλίου, θα ήθελα να συμπληρώσω, πως αρκετά χρόνια τώρα, συναναστρεφόμενος ξεχωριστούς ερμηνευτές, στιχουργούς, συνθέτες, μουσικούς, ενορχηστρωτές, ηχολήπτες, παραγωγούς και άλλους συνοδοιπόρους τους, και μετέχοντας παράλληλα διακριτικά στο «παιχνίδι» της δισκογραφίας ως δημιουργός, όλοι τους, παρά τις «ενστάσεις» τους έβγαλαν το καπέλο τους στον επαγγελματισμό, το αλάθητο ένστικτο, τη φερεγγυότητα του Μάκη Μάτσα. Αποκορύφωμα όλων η περίφημη φράση του Στέλιου που συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο που έγραψα για εκείνον και τη διαδρομή του «Κι όσο υπάρχεις θα υπάρχω – Η πορεία και τα τραγούδια του Στέλιου Καζαντζίδη» πως: «Ο Μάτσας είναι ο καλύτερος δισκάς…»

Η μικρή αλλά «μεστή» επαφή που είχα με τον Μάκη Μάτσα, επιμελούμενος, συλλογές και εκδόσεις της εταιρείας του, μου αποκάλυψε έναν άνθρωπο διακριτικό, ευγενή, σεμνό αλλά με συνείδηση του ρόλου και της «αξίας» του, καλλιεργημένου και βαθύ γνώστη του αντικείμενού του.

Ο λόγος όμως στον ίδιο: «Τον Νταλάρα τον θεωρώ Number One. Μυαλό 51% και λαρύγγι 49%. Όλοι αυτοί οι σύγχρονοι (Πάριος, Νταλάρας, Αλεξίου, Γαλάνη, Παπακωνσταντίνου), δηλαδή οι μετά τους λαϊκούς καλλιτέχνες, έχουν πολύ περισσότερο μυαλό απ’ τους προηγούμενους. Γι’ αυτό και με τη δική μας συμπαράσταση κατόρθωσαν να είναι 45 χρόνια τραγουδιστές. Και είμαι σήμερα υπερήφανος που η γενιά των τραγουδιστών που εγώ έβγαλα είναι η μακροβιότερη στην ελληνική δισκογραφία».

«Το φαινόμενο Καζαντζίδη ήταν μοναδικό. Δεν υπήρξε άλλο και δεν θα υπάρξει… Ίσως ύστερα από 100 χρόνια. Γι’ αυτό θεωρώ ότι  παραλογισμός του εν πολλοίς προερχόταν από τη μεγάλη του επιτυχία». Μιλάμε για λατρεία...

«Τον Καζαντζίδη, ναι, είχα εμμονή να τον “πάρω”. Θεοδωράκη δικό μου δε γινόταν να φτιάξω, άρα έπρεπε να φέρω τον Θεοδωράκη. Αισθανόμουν ότι αν έκανα έναν αποτυχημένο δίσκο δεν ήμουν συνεπής με τον εαυτό μου. Βέβαια όταν ήμουν πλέον αυτάρκης, έκανα και δίσκους, κυρίως με τον Θεοδωράκη, που πίστευα ότι δεν θα πουλήσουν αλλά άξιζαν να γίνουν».

«Εκείνη που με γοήτευσε ήταν η Μαρινέλλα. Γυναίκα, προσωπικότητα, χιούμορ, κουβέντα “όλο το πακέτο”. Η πιο όμορφη, βέβαια, που έχει περάσει ήταν η Χαρούλα Αλεξίου»

«Όλη μου τη ζωή την πέρασα στην κυριολεξία πίσω απ’ τη μαρκίζα. Αισθανόμουν ασήμαντος και αφανής, δεν πίστευα ότι με το τραγούδι που “διόρθωνα” εγώ στο στούντιο μπορεί κάποιος να κάνει χαρακίρι στην ταβέρνα ή να ξαναερωτευτεί το κορίτσι του».

Πηγή: Βηmagazino (εφημερίδα Το Βήμα της Κυριακής, συντάκτρια Λένα Παπαδημητρίου)

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!