Όπως ο Μάνος Λοΐζος, που στα σαράντα πέντε μόλις χρόνια που έζησε ανάμεσά μας κρατούσε αυτός τις ψυχές ολωνών μας, κι άλλοτε τις νανούριζε, άλλοτε τις αλάφιαζε, άλλοτε παιχνιδιάρικα μ’ ένα δελφινάκι τις σεργιανούσε μεσοπέλαγα στου Έρωτα την προσμονή, κι άλλοτε με νότες μπλαβιές, με mal du depart, κερνούσε πικρό γλυκό του κουταλιού...
Ένας τέτοιος δημιουργός και οι δημιουργίες του δεν εξαντλούνται, δεν μπορούν να εξαντληθούν, στις 300 σελίδες ενός βιβλίου. Σε όσες σελίδες, οποιουδήποτε βιβλίου! Όμως η προσπάθεια αυτή του «Μετρονόμου», με την έκδοση «Μάνος Λοΐζος. Απ’ τη μνήμη στην καρδιά», την οποία επιμελήθηκε ο Θανάσης Συλιβός και το εξώφυλλό της φιλοτέχνησε ο Πέτρος Παράσχης, ξεχωρίζει γιατί είναι έργο φτιαγμένο από καρδιάς!
Στις εμπλουτισμένες με σπάνιο φωτογραφικό υλικό και ντοκουμέντα αρχείου σελίδες του συγκεντρώνεται οτιδήποτε έχει σχέση με τον σπουδαίο δημιουργό: η διαδρομή του (Αλεξάνδρεια – Αθήνα – Μόσχα), η πλήρης εργογραφία (μουσική για τον κινηματογράφο και το θέατρο) και δισκογραφία του, οι λιγοστές συνεντεύξεις του, κείμενα γραμμένα από συνεργάτες και φίλους του (Μίκης Θεοδωράκης, Γιάννης Ρίτσος, Φώντας Λάδης, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Μανώλης Ρασούλης, Χρήστος Λεοντής, Γιάννης Νεγρεπόντης, Δημήτρης Χριστοδούλου, Κωστούλα Μητροπούλου, Νότης Μαυρουδής κ.ά.), σελίδες από σημειώσεις του, γράμματά του από ευτυχισμένες εποχές αλλά και άλλα, από το κρεβάτι του νοσοκομείου... Ένα βιβλίο που όταν το κλείνεις μετά την τελευταία του σελίδα τα χέρια αρνούνται να το αφήσουν, σαν ν’ αρνείται η ψυχή να συγκατανεύσει στον αποχωρισμό...
