Μάνος Ελευθερίου – Νέο βιβλίο (ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ!)

(ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ) «Μαύρα Μάτια - Ο Μάρκος Βαμβακάρης και η συριανή κοινωνία στα χρόνια 1905-1920»...
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο στις 20 Μαρτίου.

Το βιβλίο είναι ένα οδοιπορικό στα σοκάκια της Συριανής κοινωνίας την περίοδο 1905-1920 που ταυτίζεται με τα παιδικά χρόνια του Μάρκου Βαμβακάρη στη Σύρο. Περιγράφει τις ταξικές και κοινωνικές αντιθέσεις μια πόλης που γεύτηκε το μεγαλείο της και δικαιούται καθ’ όλα να ζήσει και τη παρακμή της.

Η πάνω χώρα των καθολικών με την κάτω χώρα των ορθοδόξων συνυπάρχουν αρμονικά, μπλέκοντας τις αντιθέσεις τους. Έτσι δημιουργείται ένα μωσαϊκό που αναδύει ταυτόχρονα σκληρότητα-τρυφερότητα, ευμάρεια-φτώχεια , εντιμότητα-παρανομία, δικαιοσύνη –αδικία, ακμή-παρακμή, στοιχειά που μπολιάστηκαν στη ψυχή του Μάρκου και οι χυμοί τους έγιναν στίχοι και τραγούδια. Το βιβλίο κινείται με αφετηρία την αυτοβιογραφία του Mάρκου που είναι γραμμένη στη δημοτική γλώσσα και σε κείμενα εφημερίδων της εποχής στην καθαρεύουσα, που είναι η γλώσσα εφημερίδων και του επίσημου κράτους.Το βιβλίο αναμένεται να ακολουθήσει την επιτυχία των τελευταίων βιβλίων του Μάνου Ελευθερίου, ιδιαιτέρα δε των «Άνθρωπος στο πηγάδι», «Η γυναίκα που πέθανε δυο φορές», «Πριν το ηλιοβασίλεμα» και «Ο καιρός των χρυσανθέμων».

Προδημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από το κεφάλαιο: «Ανήλικοι θαμώνες καφενείων χαρτοπαίκτες και επαιτεία»: Αυτοβιογραφία: «Μαζί με μένα ήταν περίπου τριάντα παιδιά ακόμη, που όλα πουλούσαν σαν κι εμένα εφημερίδες… Τα περισσότερα παιδιά ήταν αμφιβόλου διαγωγής. Εγώ δεν έδινα καμιά σημασία στα όσα μου έλεγε η μητέρα μου, διότι άρχισε να με τραβά η ζωή αυτή, που όπως απεδείχθη αργότερα ήμουν προορισμένος γι’ αυτήν. Άρχισα να γνωρίζω από κοντά τη ζωή του αλήτη, τον υπόκοσμο, την ατιμία, τη χαρτοπαιξία και όλα τα κακά της μοίρας. Γνώρισα από κοντά όλα τα παρακλάδια του υποκόσμου, άρχισε να ποτίζει κι εμένα το μικρόβιο της αλήτικης ζωής».

Τον Φεβρουάριο του 1911, τρία χρόνια πριν γνωρίσει ο Μάρκος το παιδικό περιθώριο, η εφημερίδα Αυγή, του μέχρι παθήσεως ελεγκτή των ηθών και μονομανούς ζηλωτή της χριστιανικής πίστης και του ίσιου δρόμου των ανθρώπων εκδότη Π.Μ. Στεφάνου έγραφε για την κατάντια αυτών των παιδιών:

«Η νεαρωτάτη κοινωνία μας τα μικρά παιδιά και εις τας δύο πόλεις (Ερμούπολη και Άνω Σύρα) τόσον εις τας κεντρικάς όσον και εις τας απόκεντρους συνοικίας αφέθησαν εις την τύχην των, και η διαφθορά αυτών προχωρεί, χωρίς οι αρμόδιοι να λαμβάνουν μέριμνα. Εις κάθε γωνίαν πάσης γειτονιάς όμιλοι μικρών παιδιών καταγίνονται εις τα γνωστά χρηματικά παιγνίδια. Ούτως η λάκκα, το τοιχαλάκι, το κορώνα ή γράμματα ευρίσκονται παρά τον παιδικόν κόσμον εις την ημερησίαν διάταξιν. Αυτοί δε είνε οι μέλλοντες λωποδύται και οι χαρτοπαίκται της αύριον. Και η αστυνομία και οι γονείς αγρόν ηγόρασαν, κατά το Ευαγγέλιον!

Οι μικροί ούτοι χαρτοπαίκται όσα χρήματα κερδίζουν ή αποκρύπτουν από τους γονείς, όσα ημπορούν να αφαιρέσουν από τις τσέπες των οικείων των, τα παίζουν την Κυριακήν το απόγευμα εις το τοιχαλάκι ή την λάκκα. Υπάρχουν και άλλοι, μεγαλύτεροι, άνδρες ωρίμου πλέον ηλικίας, οι οποίοι και παρασύρουν τα μικρά παιδιά εις τα συχαμερά αυτά τυχηρά παιγνίδια διά να αρπάξουν με την επιτηδειότητά των τα χρήματα των μικρών και η αστυνομία καθεύδει, οι δε γονείς κοιμώνται. Και δεν εννοούν ότι το κορώνα ή γράμματα είνε το γυμναστήριον των λωποδυτών της αύριον, των χαρτοπαικτών του μέλλοντος! Διότι οι πάιζοντες χρήματα μικροί δια να εξοικονομήσουν πεντάρες και δεκάρες θα κλέψουν, θα παραμελήσουν την εργασίαν των, θα ψευσθούν».Στις 5 Μαρτίου 1911 η εφημερίδα Παλιγγενεσία γράφει για ένα ζήτημα δημόσιας ηθικής και αφορά κυρίως τα καφενεία και τις ταβέρνες, μέρη τα οποία δέχονταν ως θαμώνες μικρά παιδιά. Κάτι τέτοιο ήταν αδιανόητο για την Άνω Σύρα. Το μόνο που μπορούσε να κάνει η αστυνομία ήταν να τα διώξει και ίσως, μάταια, να τα συμβουλέψει. Δεν είχε τη δυνατότητα να τα «μαντρώσει» σε κάποιο ίδρυμα ή να βοηθήσει οικονομικά τις οικογένειες και να οδηγηθούν τα παιδιά στο σχολείο. Κανένας δε ξέρει τι θα μπορούσε να βγει αργότερα κάποιο απ’ αυτά, τι σπουδαίο και τι αστέρι θα έλαμπε στον ουρανό της Ελλάδας. Αν και από τη γενιά του Μάρκου μόνο εκείνος αξιώθηκε το παράσημο των ουρανών.

«Ζήτημα αφορών εις την δημοσίαν ηθικήν, αλλ’ ατυχώς τέλεον παραμελούμενον, συνιστώμεν τοις αρμοδίοις όπως λάβωσι σοβαρώς υπ’ όψιν. Πρόκειται περί των εν ταις διαφόροις συνοικίαις της πόλεως λειτουργούντων κέντρων οκνηρίας, τα οποία κατ’ ευφημισμόν μεν λέγονται καφενεία, κυρίως όμως είναι μολυσματική εστία εξαχρειώσεως και διαφθοράς. Υπάρχουσιν βεβαίως και εν ταις συνοικίαις αξιοπρεπή καταστήματα, και δη καφενεία, εν οις φοιτώσιν άνδρες σεβαστοί και έντιμοι, εργατικοί, ίνα μη αδίκως παρεξηγηθώμεν. Διότι ενταύθα πρόκειται περί εκείνων των νυκτοβίων ούτως ειπείν καταγωγίων, εν οις συναγελάζονται όλως ανήλικοι παίδες, έφηβοι, σπουδάζοντες εκείσε την καθ’ όλου εξαχρείωσιν και διαφθοράν, όσον ίσως δεν αναπτύσσονται εν τη παιδεία των γραμμάτων οι ευφυέστεροι των εις τα διάφορα δημόσια εκπαιδευτήρια φοιτώντων μαθητών. Εάν δε πολίτης τις παρατηρήση τούτο προς τινα αστυνομικόν, θ’ ακούση ότι τα τοιαύτα καταστήματα χαίρουν δικαίωμα να είνε ανοικτά, διότι πληρώνουσι φόρον!

Αφ’ ου είνε φαντασιώδες να είπε τις ότι τοιαύται τρώγλαι ουδ’ επί στιγμήν έπρεπε ν’ ανοιχθώσιν, ως πηγή διαφθοράς, τουλάχιστον η αστυνομία δέον να ενεργή τακτικάς και αυστηράς επιθεωρήσεις εν αυταίς, να εκδιώκει δε και τους επανειλημμένως εις τοιαύτα μέρη συχνάζοντας ανήλικους θαμώνας, έστω και διά του βούρδουλα, να νουθετήσει δε ευπρεπώς και κοσμίως τους διευθύνοντας αυτά όπως του λοιπού επ’ ουδενί λόγω επιτρέπωσιν εις νήπια να εισέρχονται εις μέρη αποκλειστικώς δι’ άνδρας».


ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!