Όταν διάβασα για πρώτη φορά το χειρόγραφο ενθουσιάστηκα. Χτες τέλειωσα τη δεύτερη ανάγνωση, που ήρθε να επιβεβαιώσει την αίσθηση της πρώτης. Η Κατερίνα Μαλακατέ περιγράφει μια δυστοπική κοινωνία που φαντάζει τόσο μακριά, αλλά και τόσο κοντά.
Η ιστορία ξεκινά μετά το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα το 2011. Η Ελλάδα μετά το πραξικόπημα των Πέντε Ημερών και την ανάληψη της εξουσίας από τον Έναν, που κανείς δεν έχει δει το πρόσωπο του, έχει παραδοθεί στις φλόγες του φασισμού. Η Αθήνα θυμίζει ζούγκλα, ενώ η ύπαιθρος δεν έχει τρεχούμενο νερό, ρεύμα φαγητό. Ο Χάρης, μεσήλικας συγγραφέας, καταφέρνει να φύγει στο Παρίσι λίγο πριν κλείσουν τα σύνορα. Την ίδια στιγμή η κόρη του, φτάνει σχεδόν μισοπεθαμένη στο σπίτι του παππού της, σ΄ ένα ορεινό χωριό. Από τη μια βλέπουμε το Χάρη να προσπαθεί να ξαναβρεί τη χαμένη του έμπνευση και από την άλλη την κόρη του και τον πατέρα του να προσπαθούν να επιβιώσουν με πενιχρά μέσα και να έχουν να αντιμετωπίσουν την εχθρότητα της κλειστής κοινωνίας του χωριού. Όταν θα ξεκινήσουν οι επιθέσεις στο σπίτι και θα πέσουν οι πρώτες πέτρες στα παράθυρα, παππούς και εγγονή θα ξεκινήσουν το δικό τους ταξίδι με σκοπό να βρουν τη μητέρα της μικρής Ευγενίας. Αλλά μήπως είναι η στιγμή για να τεθεί σε εφαρμογή το Σχέδιο και να γίνει η μεγάλη ανατροπή;
Ένα εξαιρετικά επίκαιρο μυθιστόρημα που παρουσιάζει ένα εφιαλτικό σενάριο παρουσιάζοντας μια κοινωνία σε απομόνωση και πλήρη αποσύνθεση. Οι χαρακτήρες του βιβλίου θα μπορούσε να είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Ο αναγνώστης ταυτίζεται μαζί τους, καθώς η συγγραφέας ξετυλίγει το κουβάρι της ζωής τους και μας αφήνει να καταδυθούμε στον εσωτερικό τους κόσμο. Ο καταιγιστικός ρυθμός και η γεμάτη ανατροπές πλοκή σε προκαλούν να συνεχίσεις την ανάγνωση. Ταυτίζεσαι με τους ήρωες και θες να δεις τι θα γίνει στην επόμενη σελίδα.
Τελειώνοντας την ανάγνωση, προσωπικά δεν μπόρεσα να μη σκεφτώ ότι ο κόσμος που περιγράφει η Κατερίνα Μαλακατέ με τόση γλαφυρότητα ίσως δεν είναι τόσο φανταστικός, όσο θέλουμε να νομίζουμε. Και πρέπει όλοι να αναλογιστούμε τι θέση θα κρατήσουμε. Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που αξίζει να διαβαστεί και που θα ικανοποιήσει και τους πιο απαιτητικούς αναγνώστες.
Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μελάνι.
«Χωρίς διαβατήριο, θα ήταν πιο σωστός τίτλος. Χωρίς χαρτιά και όνομα. Χωρίς υπόσταση. Κανένας δεν είναι άπατρις. Κανένας. Ούτε καν αυτός δεν ήταν, όσο κι αν ήθελε να το πιστεύει για τον εαυτό του. Σε κυνηγάει η πατρίδα, σε κυνηγάει κι η φάτσα σου δίπλα στα οπωροκηπευτικά».
Η ιστορία ξεκινά μετά το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα το 2011. Η Ελλάδα μετά το πραξικόπημα των Πέντε Ημερών και την ανάληψη της εξουσίας από τον Έναν, που κανείς δεν έχει δει το πρόσωπο του, έχει παραδοθεί στις φλόγες του φασισμού. Η Αθήνα θυμίζει ζούγκλα, ενώ η ύπαιθρος δεν έχει τρεχούμενο νερό, ρεύμα φαγητό. Ο Χάρης, μεσήλικας συγγραφέας, καταφέρνει να φύγει στο Παρίσι λίγο πριν κλείσουν τα σύνορα. Την ίδια στιγμή η κόρη του, φτάνει σχεδόν μισοπεθαμένη στο σπίτι του παππού της, σ΄ ένα ορεινό χωριό. Από τη μια βλέπουμε το Χάρη να προσπαθεί να ξαναβρεί τη χαμένη του έμπνευση και από την άλλη την κόρη του και τον πατέρα του να προσπαθούν να επιβιώσουν με πενιχρά μέσα και να έχουν να αντιμετωπίσουν την εχθρότητα της κλειστής κοινωνίας του χωριού. Όταν θα ξεκινήσουν οι επιθέσεις στο σπίτι και θα πέσουν οι πρώτες πέτρες στα παράθυρα, παππούς και εγγονή θα ξεκινήσουν το δικό τους ταξίδι με σκοπό να βρουν τη μητέρα της μικρής Ευγενίας. Αλλά μήπως είναι η στιγμή για να τεθεί σε εφαρμογή το Σχέδιο και να γίνει η μεγάλη ανατροπή;
Ένα εξαιρετικά επίκαιρο μυθιστόρημα που παρουσιάζει ένα εφιαλτικό σενάριο παρουσιάζοντας μια κοινωνία σε απομόνωση και πλήρη αποσύνθεση. Οι χαρακτήρες του βιβλίου θα μπορούσε να είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Ο αναγνώστης ταυτίζεται μαζί τους, καθώς η συγγραφέας ξετυλίγει το κουβάρι της ζωής τους και μας αφήνει να καταδυθούμε στον εσωτερικό τους κόσμο. Ο καταιγιστικός ρυθμός και η γεμάτη ανατροπές πλοκή σε προκαλούν να συνεχίσεις την ανάγνωση. Ταυτίζεσαι με τους ήρωες και θες να δεις τι θα γίνει στην επόμενη σελίδα.
Τελειώνοντας την ανάγνωση, προσωπικά δεν μπόρεσα να μη σκεφτώ ότι ο κόσμος που περιγράφει η Κατερίνα Μαλακατέ με τόση γλαφυρότητα ίσως δεν είναι τόσο φανταστικός, όσο θέλουμε να νομίζουμε. Και πρέπει όλοι να αναλογιστούμε τι θέση θα κρατήσουμε. Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που αξίζει να διαβαστεί και που θα ικανοποιήσει και τους πιο απαιτητικούς αναγνώστες.
Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μελάνι.
«Χωρίς διαβατήριο, θα ήταν πιο σωστός τίτλος. Χωρίς χαρτιά και όνομα. Χωρίς υπόσταση. Κανένας δεν είναι άπατρις. Κανένας. Ούτε καν αυτός δεν ήταν, όσο κι αν ήθελε να το πιστεύει για τον εαυτό του. Σε κυνηγάει η πατρίδα, σε κυνηγάει κι η φάτσα σου δίπλα στα οπωροκηπευτικά».
