Μέσα από ένα ταξίδι γοητευτικό αλλά και άγριο, επιχειρεί να φωτίσει τις πιο σκοτεινές περιοχές της ψυχής και του Κόσμου έχοντας σαν εμπροσθοφυλακή την συνενοχή-συμμετοχή του αναγνώστη. Είναι χαρακτηριστικό το σημείωμα στο οπισθόφυλλο του βιβλίου του Δημ. Ακριβούλη, επίκουρου καθηγητή στο πανεπιστήμιο Μακεδονίας που παραθέτουμε:
“Με το βιβλίο του αυτό, ο Γιώργος Σταυριανός επιστρέφει, κατέρχεται στη ζωή του κι εμείς μαζί του στη δική μας. Ο Ολιβιέ, φιγούρα επίμονη, επανέρχεται διαρκώς διαλογικά ως άλλος Κόμης του Σαιν Ζερμαίν ή ως Άλλος του Μπόρχες, τελικά, ως ο ίδιος ο εαυτός του συγγραφέα, ιδανικός συνοδοιπόρος σε μια κάθοδο δαντική. Ποιος από εμάς είναι αρκετά γενναίος, ανόητος, γοητευμένος, ώστε να συντροφεύσει την πορεία; Κι όμως, το ερώτημα τίθεται σχεδόν διαπιστωτικά μονάχα στο τέλος της ανάγνωσης, όταν ως θύμα αποπλάνησης ο αναγνώστης ανακαλύπτει ότι έχει ήδη βρεθεί μαζί με τον συγγραφέα πέρα από τον ένατο κύκλο.”
“Με το βιβλίο του αυτό, ο Γιώργος Σταυριανός επιστρέφει, κατέρχεται στη ζωή του κι εμείς μαζί του στη δική μας. Ο Ολιβιέ, φιγούρα επίμονη, επανέρχεται διαρκώς διαλογικά ως άλλος Κόμης του Σαιν Ζερμαίν ή ως Άλλος του Μπόρχες, τελικά, ως ο ίδιος ο εαυτός του συγγραφέα, ιδανικός συνοδοιπόρος σε μια κάθοδο δαντική. Ποιος από εμάς είναι αρκετά γενναίος, ανόητος, γοητευμένος, ώστε να συντροφεύσει την πορεία; Κι όμως, το ερώτημα τίθεται σχεδόν διαπιστωτικά μονάχα στο τέλος της ανάγνωσης, όταν ως θύμα αποπλάνησης ο αναγνώστης ανακαλύπτει ότι έχει ήδη βρεθεί μαζί με τον συγγραφέα πέρα από τον ένατο κύκλο.”