15 βιβλία για τις διακοπές

Έκαναν εντύπωση ανάμεσα στις πρόσφατες κυκλοφορίες.
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
Το καλοκαίρι ήρθε και για πολλούς είναι ιδανική εποχή για διάβασμα μιας και βρίσκουν λίγο χρόνο παραπάνω.

Όπως κάθε χρόνο, ετοίμασα τη λίστα με βιβλία που μου έκαναν εντύπωση από τις πρόσφατες κυκλοφορίες και κέρδισαν μια θέση στις αποσκευές μου.

Τη μοιράζομαι μαζί σας.

«4321», Paul Auster, Μετάφραση: Μαρία Ξυλούρη, Εκδόσεις Μεταίχμιο

Το πόσο πολύ αγαπώ τον Auster το γνωρίζουν οι πάντες. Το 4321 το περιμέναμε με μεγάλη ανυπομονησία καθώς είχαν περάσει επτά ολόκληρα χρόνια από το τελευταίο του βιβλίο. Και σύμφωνα με τις κριτικές που διαβάζω πρόκειται για ένα βιβλίο που δεν θα αφήσει κανέναν ασυγκίνητο. Ιδιαίτερα όσους αγαπούν τον Auster. Στις 3 Μαρτίου 1947 γεννιέται ο Άρτσιμπαλντ Ισαάκ Φέργκιουσον, το μοναδικό παιδί της Ρόουζ και του Στάνλεϊ Φέργκιουσον. Από αυτή την αφετηρία ξεκινούν τέσσερα παράλληλα μονοπάτια ζωής: τέσσερις Φέργκιουσον που θα ζήσουν τέσσερις εντελώς διαφορετικές ζωές. Η τύχη των οικογενειών τους αποκλίνει. Οι έρωτες, οι φιλίες και τα πάθη τους είναι αντίθετα. Ωστόσο κάθε εκδοχή της ιστορίας του Φέργκιουσον διατρέχει το κατακερματισμένο πεδίο της Αμερικής των μέσων του 20ού αιώνα σε ένα μεγαλόπνοο μυθιστόρημα για το δικαίωμα στην ύπαρξη και τις ατελείωτες πιθανότητές της, για την αγάπη και την πληρότητα της ζωής. Ένα επικό μυθιστόρημα ενηλικίωσης και μαθητείας... Πρωτότυπο και σύνθετο. Αδύνατο να μη σας εντυπωσιάσει, αδύνατο να μην αισθανθείτε δέος από το κατόρθωμα του Auster. Ένα φιλόδοξο έργο μοναδικής τέχνης, ένα αξιομνημόνευτο μοντάζ ανταγωνιστικών και συμπληρωματικών αφηγήσεων, ένα πολλαπλό μυθιστόρημα. (New York Times Book Review)
4321
«Υπό το φως των όσων γνωρίζουμε», Zia Haider Rahman, Μετάφραση: Ανδρέας Μιχαηλίδης, Εκδόσεις Πόλις

Ένα πρωινό, σε μια αριστοκρατική συνοικία του Λονδίνου: ο αφηγητής, ανώτερο στέλεχος του τραπεζικού τομέα, γύρω στα σαράντα, που η καριέρα του καταρρέει και ο γάμος του πνέει τα λοίσθια, δέχεται μια απρόσμενη επίσκεψη στο σπίτι του. Στην αρχή, δεν αναγνωρίζει τον άντρα που παρουσιάζεται στην πόρτα του, με σακίδιο στην πλάτη και ταλαιπωρημένη όψη. Εκείνος, όμως, του απευθύνεται σαν να συνεχίζει μια συνομιλία που έχει μόλις διακοπεί. Είναι ο Ζαφάρ, πρώην συμφοιτητής του στην Οξφόρδη, μαθηματική ιδιοφυΐα, που είχε εξαφανιστεί για πολλά χρόνια. Ο αφηγητής τού προσφέρει τη φιλοξενία του. Είναι η αρχή μιας μακράς συνομιλίας μεταξύ των δύο ανδρών. Έτσι αρχίζει αυτό το πληθωρικό, περίτεχνο και φιλόδοξο μυθιστόρημα. Πέρα από την εξιστόρηση της ζωής ενός ανθρώπου, μας προσκαλεί σ' ένα μεγάλο ταξίδι, από τη Μεγάλη Βρετανία ως την ηπειρωτική Ευρώπη, και από τις Ηνωμένες Πολιτείες ως την Ασία. Δύο φωνές εναλλάσσονται και συζητούν μεταξύ τους: εκείνη του αφηγητή, που αποκαλύπτεται σταδιακά - παιδικές και νεανικές μνήμες σ' ένα προνομιούχο περιβάλλον, λόγιο και κοσμοπολίτικο, επαγγελματική σταδιοδρομία στον χρηματοπιστωτικό τομέα. Και εκείνη του φίλου του τού Ζαφάρ. Μέσα από τις συζητήσεις και τις αφηγήσεις, η ζωή του Ζαφάρ ξετυλίγεται. Ταπεινής καταγωγής, μεταναστεύει με την οικογένειά του από το Μπαγκλαντές στην Αγγλία. Έχοντας πίσω του λαμπρές σπουδές, μαθηματικών και νομικής, εργάζεται στον χρηματοπιστωτικό τομέα στη Νέα Υόρκη και, στη συνέχεια, ως δικηγόρος στο Λονδίνο, από όπου φεύγει για να εργαστεί στην πρωτεύουσα του Μπαγκλαντές Ντάκα και, από εκεί, στο Αφγανιστάν. Παρακολουθούμε επίσης τις ερωτικές του περιπέτειες, κυρίως την περίπλοκη σχέση του με την Έμιλυ, χαρισματικό γόνο της βρετανικής υψηλής κοινωνίας. Και όλα αυτά διαδραματίζονται μέσα σε έναν κόσμο που σημαδεύεται από το χάος και την ανασφάλεια, όπου τα πάντα μεταβάλλονται ραγδαία και όπου οι κρίσεις κι οι συγκρούσεις -πολεμικές, οικονομικές, ηθικές- αφθονούν. Ο Ράχμαν μάς προσφέρει ένα «ολικό» μυθιστόρημα, για τις ρίζες, την επινόηση της ταυτότητας, την εξορία, τον ρατσισμό, τις ταξικές σχέσεις, την πίστη και την προδοσία, ένα μεγαλειώδες πανόραμα του τέλους του 20ού και των αρχών του 21ου αιώνα.
 ex copy
«Η διαφάνεια του χρόνου», Leonardo Padura, Μετάφραση: Κώστας Αθανασίου, Εκδόσεις Καστανιώτη

Ο Μάριο Κόντε, καθώς πλησιάζει όλο και πιο πολύ τα εξήντα του χρόνια, αναζητεί τρόπους να ξεπεράσει την προσωπική κρίση που αντιμετωπίζει αλλά, συγχρόνως, ανησυχεί όλο και περισσότερο για την κατάσταση της χώρας του. Και τότε παρουσιάζεται μια απρόσμενη δουλειά: ένας παλιός συμμαθητής του, ο Μπόμπι, ζητάει τη βοήθειά του και του αναθέτει να ξαναβρεί το άγαλμα μιας Μαύρης Παρθένου που του έχουν κλέψει. Ο Κόντε ανακαλύπτει ότι το συγκεκριμένο άγαλμα μπορεί τελικά να είναι ακόμα πιο πολύτιμο απ' ό,τι του έχουν πει. Με την έρευνά του θα οδηγηθεί στο μακρινό παρελθόν, θα μάθει ακόμα και για τον άνθρωπο που - προσπαθώντας να ξεφύγει απ' τον Ισπανικό Εμφύλιο- ταξίδεψε ως λαθρεπιβάτης μέχρι την Κούβα, φέρνοντας την Μαύρη Παρθένο από τα Καταλανικά Πυρηναία. Ο Κόντε σιγά σιγά καταδύεται στον υπόκοσμο μιας σκοτεινής Αβάνας που καταρρέει, πέφτει πάνω σε ύποπτους και πτώματα ενώ, την ίδια στιγμή, έρχεται σε επαφή με το απίστευτο κύκλωμα των εμπόρων και των συλλεκτών έργων τέχνης. Στο νέο εκπληκτικό του μυθιστόρημα ο Λεονάρδο Παδούρα αφηγείται μια επική ιστορία που ξεκινάει από τις Σταυροφορίες και φτάνει μέχρι τις μέρες μας.
padura6341 8
«Η έβδομη λειτουργία της γλώσσας», Laurent Binet, Μετάφραση: Γιώργος Ξενάριος, Εκδόσεις Opera

Ο Ζακ Μπαγιάρ, ένας αστυνομικός επιθεωρητής που έχει πολεμήσει στην Αλγερία και απεχθάνεται τους μακρυμάλληδες των πανεπιστημίων, επιφορτίζεται με τη διαλεύκανση μιας υπόθεσης που αφορά τον ύποπτο θάνατο ενός κάποιου Ρολάν Μπαρτ, καθηγητή σημειολογίας στο ανώτατο πανεπιστημιακό ίδρυμα College de France. Ο Μπαγιάρ βουτά στη θάλασσα των κύκλων της διανόησης του '80, αλλά πολύ γρήγορα καταλαβαίνει ότι δεν κατέχει τον κώδικα επικοινωνίας. Έτσι, πειθαναγκάζει έναν νεαρό καθηγητή πανεπιστημίου με ειδίκευση στη σημειολογία να του χρησιμεύσει ως διερμηνέας της ακατάληπτης γλώσσας την οποία χρησιμοποιεί αυτή η ιδιαίτερη πανίδα που συνθέτει την «French Theory». Αυτή είναι η αρχή ενός αστυνομικού μυθιστορήματος όπου μπερδεύονται ο θάνατος του Ρολάν Μπαρτ, μια ομπρέλα από τη Βουλγαρία, η επίθεση στο σταθμό της Μπολόνιας, το ντιμπέιτ μεταξύ Βαλερί Ζισκάρ ντ' Εστέν και Φρανσουά Μιτεράν της 5ης Μαΐου 1981, δύο μυστηριώδεις Γιαπωνέζοι, ένα συνέδριο με οπαδούς και αντιπάλους της «French Theory», ένα κλειστό κύκλωμα ρητορείας με το νεφελώδες όνομα Logos Club και μια βεντάλια αστυνομικών και μαφιόζων κάθε πηγής και προέλευσης.
leitoyrgia glossas
«Να τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ», Εντουάρ Λουί, Μετάφραση: Μιχάλης Αρβανίτης, Εκδόσεις Αντίποδες

Ο Εντύ Μπελγκέλ μεγαλώνει σε ένα χωριό της βόρειας Γαλλίας στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Ο κόσμος του, το χωριό, το σχολείο, η οικογένεια, είναι ένας κόσμος βίας, εκφοβισμού και αποκλεισμού, που ο Εντύ βιώνει ακόμη πιο τραυματικά επειδή είναι διαφορετικός. Ο Εντουάρ Λουί κατορθώνει, με μια φορτισμένη και βίαιη αφήγηση, που αμφισβητεί τα όρια αυτοβιογραφίας και ρεαλισμού, να αναμετρηθεί με το περιβάλλον που τον διέπλασε, με το παρελθόν που τον στιγμάτισε. Το «Να τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ» φέρνει στην επιφάνεια όσα η λογοτεχνία επιμένει να απωθεί. «Στην πραγματικότητα, η εξέγερση ενάντια στους γονείς μου, ενάντια στη φτώχεια, ενάντια στην κοινωνική μου τάξη, το ρατσισμό της, τη βία της, τις συνήθειές της, ήρθε απλώς δεύτερη. Γιατί πριν εξεγερθώ εγώ ενάντια στον κόσμο της παιδικής μου ηλικίας, ο κόσμος της παιδικής μου ηλικίας εξεγέρθηκε εναντίον μου. Δεν είχα άλλη επιλογή από το να φύγω. Αυτό το βιβλίο είναι μια προσπάθεια να καταλάβω.» (Ε.Λ.)
34. Eddy front
«Απατεώνας», Χαβιέρ Θέρκας, Μετάφραση: Γεωργία Ζακοπούλου, Εκδόσεις Πατάκης

Ο Ενρίκ Μάρκο είναι ένας ενενηντάχρονος Βαρκελoνέζος που παρίστανε τον επιζώντα των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης και ο οποίος, μέχρι τον Μάιο του 2005, που αποκαλύφθηκε η απάτη του, είχε διατελέσει τρία χρόνια πρόεδρος της ισπανικής ένωσης επιζώντων, είχε παραχωρήσει δεκάδες συνεντεύξεις στον τύπο και στην τηλεόραση, είχε δώσει εκατοντάδες διαλέξεις σε σχολεία, είχε τιμηθεί µε πολλές σημαντικές διακρίσεις και είχε συγκινήσει µε την ομιλία του τους Ισπανούς βουλευτές (ορισμένους μέχρι δακρύων) που είχαν συγκεντρωθεί στο κοινοβούλιο για να αποτίσουν φόρο τιμής για πρώτη φορά στους Δημοκρατικούς εκτοπισθέντες από το Γ΄ Ράιχ. Η είδηση της απάτης του έκανε τον γύρο όλου του κόσμου, μετατρέποντας τον Μάρκο από ήρωα στον μέγα απατεώνα, στον τρισκατάρατο σφετεριστή του ηρωισμού και της ιστορίας των άλλων. Ποιος ήταν όμως στ’ αλήθεια ο Ενρίκ Μάρκο; Ο συγγραφέας εφορμά µε πάθος καμικάζι στην αλήθεια της απάτης του Μάρκο για να καταδυθεί µε συνταρακτική τιμιότητα στα βάθη της ίδιας µας της ύπαρξης - στην ανεξάντλητη ικανότητά µας να τρέφουμε αυταπάτες, στον καθημερινό κοµφορµισµό και στα ηρωικά ψέματά µας, στην ακόρεστη δίψα µας για στοργή και κοινωνική αναγνώριση, στις αντιτιθέμενες ανάγκες µας για μυθοπλασία και πραγματικότητα, στις πιο οδυνηρές περιοχές του πρόσφατου ιστορικού παρελθόντος µας. Το αποτέλεσμα είναι ένα βιβλίο που δε μιλάει για τον Ενρίκ Μάρκο αλλά για τον καθένα από µας. Είναι το πιο ανατρεπτικό και ριζοσπαστικό έργο του Χαβιέρ Θέρκας, ένα εκπληκτικό βιβλίο που διευρύνει µε πολύ μεγάλο θάρρος τα όρια του μυθοπλαστικού είδους και εξερευνά τα τελευταία σύνορα της σχέσης της ανθρωπότητας µε την εικόνα της.
apatewnas
«Ένας τζέντλεμαν από τη Μόσχα», Amor Towels, Μετάφραση: Ρηγούλα Γεωργιάδου, Εκδόσεις Διόπτρα

Ένα κορίτσι, ένα πασπαρτού, ένας αξιωματικός του Κόκκινου Στρατού, λίγο σαφράνι και ένας ρωσικός μπλε γάτος... θα μεταμορφώσουν τον μικρόκοσμο του κόμη Ροστόφ. Τη στιγμή που ο Αλεξάντρ Ίλιτς Ροστόφ περνούσε φρουρούμενος τις πύλες του Κρεμλίνου και έβγαινε στην Κόκκινη Πλατεία, ο καιρός ήταν αίθριος και δροσερός. Οι αξιωματούχοι του τωρινού καθεστώτος αποφάνθηκαν ότι η ποινή που αρμόζει σε έναν αριστοκράτη που τόλμησε να γράψει ποίηση είναι ο εγκλεισμός του στο ξενοδοχείο Μετροπόλ. Ήταν Ιούνιος του 1922 στη Μόσχα, όταν ο λοχαγός οδήγησε τον κόμη και τη συνοδεία του στην είσοδο του μεγαλόπρεπου αρ νουβό ξενοδοχείου κι από εκεί σε ένα κακοφωτισμένο κλιμακοστάσιο που κατέληγε σε μια σοφίτα. Ανάμεσα στα λιγοστά έπιπλα που του επέτρεψαν να κρατήσει, ο κόμης διάλεξε ένα πορσελάνινο σερβίτσιο, το πορτρέτο της νεκρής αδελφής του και όλα τα βιβλία του. Μέσα σ’ αυτό το δωμάτιο ο πρώην αριστοκράτης θα μπορούσε ν’ ακούσει τις σκέψεις του για τα επόμενα τριάντα χρόνια, καθώς έξω εκτυλίσσονταν μερικές από τις πιο επεισοδιακές δεκαετίες της ρωσικής και παγκόσμιας Ιστορίας, η άνοδος του Στάλιν και η Μεγάλη Εκκαθάριση, η κατάρρευση του μετώπου το καλοκαίρι του ’41, η απαρχή του Ψυχρού Πολέμου... Ο Amor Towles, αν και ξένος, καταφέρνει να αναβιώσει το μεγάλο ρωσικό μυθιστόρημα και να δημιουργήσει στο μυαλό του αναγνώστη μια πανδαισία εικόνων, αρωμάτων και αισθήσεων, αναμειγνύοντας τους πύρινους στίχους του Μαγιακόφσκι, την αφηγηματικότητα του Τολστόι, την ενδοσκόπηση του Ντοστογιέφσκι, τη σάτιρα του Μπουλγκάκοφ και την αγωνία του Σολζενίτσιν.
mosxa
«Μέρες δίχως τέλος», Sebastian Barry, Μετάφραση: Μαρία Αγγελίδου, Εκδόσεις Ίκαρος

Ο Τόμας ΜακΝάλτι, μόλις δεκαεπτά ετών, και ο σύντροφός του Τζον Κόουλ κατατάσσονται στον αμερικανικό στρατό τη δεκαετία του 1850 και παίρνουν μέρος στους ινδιάνικους πολέμους και στη συνέχεια στον αμερικανικό εμφύλιο. Ορφανοί, έχοντας βιώσει και οι δυο τρομερές κακουχίες, και παρά τις φρικαλεότητες που αντικρίζουν, βρίσκουν τις μέρες που διανύουν γεμάτες φως και ζωντάνια. Στη συνέχεια συναντούν μια μικρή Ινδιάνα, και μια πιθανότητα ευτυχίας διαφαίνεται, αρκεί να μπορέσουν να επιβιώσουν. Παρά τη βία που κυριαρχεί, διαμορφώνεται το πορτρέτο μιας απρόσμενης και συγκινητικής οικογένειας. Κινούμενο από τις πεδιάδες της αμερικανικής Δύσης μέχρι το Τενεσί, το μυθιστόρημα του Sebastian Barry είναι ένα αριστούργημα ατμόσφαιρας και γλώσσας που μας προκαλεί να δούμε αυτά που έχουν πραγματική σημασία, ακόμη και τις μέρες που μοιάζουν ατελείωτες και χωρίς ελπίδα. Το βιβλίο τιμήθηκε με τα Costa Book Award for Novel 2016 και Walter Scott Prize 2017, και επιπλέον βρέθηκε στη μακρά λίστα των The Man Booker Prize 2017, HWA Endeavour Ink Gold Crown 2017 και Andrew Carnegie Medals for Excellence in Fiction 2018. Τον Φεβρουάριο του 2018 ο Sebastian Barry τιμήθηκε με την ανώτατη διάκριση των Ιρλανδικών Γραμμάτων (Laureate for Irish Fiction).
barry
«Πολύ μακριά απ’ το σπίτι», Πήτερ Κάρεϋ, Μετάφραση: Αργυρώ Μαντόγλου, Εκδόσεις Ψυχογιός

Η Ιρέν Μπομπς λατρεύει τη γρήγορη οδήγηση. Ο άντρας της είναι ο καλύτερος πωλητής αυτοκινήτων στη δυτική Βικτόρια. Μαζί θα συμμετάσχουν στους Αγώνες Ρεντέξ, έναν άγριο αγώνα σε δρόμους όπου δύσκολα επιβιώνει οποιοδήποτε αυτοκίνητο. Μαζί τους είναι ο ψηλός, αδύνατος, ξανθομάλλης πλοηγός Γουίλι Μπαχούμπερ, νικητής σε τηλεοπτικό σόου και αποτυχημένος δάσκαλος, που αναλαμβάνει να τους πληροφορεί για τις στροφές, τα κιγκλιδώματα, τις διασταυρώσεις όπως τα διαβάζει σ’ έναν χάρτη και ο οποίος τελικά, χωρίς προειδοποίηση, θα τους απομακρύνει από τη χώρα τους. Αυτή η συναρπαστική, με γρήγορους ρυθμούς ιστορία αλλιώς αρχίζει και αλλιώς τελειώνει και έρχεται να μας θυμίσει τον τρόπο που οι Ευρωπαίοι κατέκτησαν έναν αιώνιο πολιτισμό εφευρίσκοντας έναν υψηλό στόχο και διαπράττοντας εγκλήματα καθ’ οδόν. θεωρούν στυγνή δολοφόνο; Ή μάλλον τι δεν μπόρεσα να κάνω και κατέληξα εδώ;
karei
«Η Κάρι μας», Theodore Dreiser, Μετάφραση: Έλλη Φιλοκύπρου, Εκδόσεις Gutenberg

Αμερική, 1890: η νεαρή όμορφη Κάρι αφήνει το χωριό της αναζητώντας στην πόλη μια καλύτερη ζωή. Πιάνει δουλειά σε βιοτεχνία υποδημάτων. Σύντομα ανακαλύπτει ότι για να ζήσει το αμερικανικό όνειρο υπάρχει ευκολότερος τρόπος: αρχίζει να ενδίδει σε φιλοφρονήσεις και δώρα ενός προστάτη. Που θα την οδηγήσει αυτός ο δρόμος; «Ρυπαρή και ανήθικη» για τους Αμερικανούς του 1900, «έργο υψίστης δύναμης, ακριβές όπως η ίδια η ζωή και μεγάλο, με όλη τη μεγαλοσύνη της χώρας που το γέννησε» την επόμενη χρονιά για τους Άγγλους, η Κάρι μας «ήρθε στην Αμερική σαν δυνατός, απελευθερωτικός δυτικός άνεμος· όπως η πρώτη δροσερή πνοή μετά τον Μαρκ Τουέιν και τον Γουίτμαν», όπως τόνισε ο Sinclair Lewis παραλαμβάνοντας το Νόμπελ Λογοτεχνίας του 1930.
kari
«Η λευκή Καραϊβική», Maurice Attia, Μετάφραση: Χαρά Σκιαδέλλη, Εκδόσεις Πόλις

Ο Πάκο, ο αστυνόμος που γνωρίσαμε στο Μαύρο Αλγέρι, την «Κόκκινη Μασσαλία» και το «Παρίσι Μπλουζ», έχει πια εγκαταλείψει την αστυνομία και εργάζεται ως δικαστικός συντάκτης και κριτικός κινηματογράφου στην εφημερίδα «Le Provencal». Η γυναίκα του η Ιρέν, από την πλευρά της, συνεχίζει με επιτυχία τις δραστηριότητές της στο κατάστημα με καπέλα που διατηρεί. Τη γαλήνια ζωή τους θα ταράξει ένα πανικόβλητο τηλεφώνημα από τον παλιό συνεργάτη του, τον Κουπί. Μια έκκληση για βοήθεια, την οποία ο Πάκο δεν μπορεί να αγνοήσει. Παίρνει αμέσως το αεροπλάνο για τη Γουαδελούπη. Στον Κουπί, εκείνος και η Ιρέν, χρωστούν τη ζωή τους. Ο Κουπί έχει καταφύγει στην Καραϊβική, στις Γαλλικές Αντίλλες, με τη σύντροφό του την Εύα. Βυθισμένος στο αλκοόλ, εργάζεται ως νυχτοφύλακας και γίνεται μάρτυρας μιας δολοφονίας, στην οποία κινδυνεύει να εμπλακεί και ο ίδιος. Εδώ, η Γουαδελούπη δεν έχει τίποτα το εξωτικό. Βρισκόμαστε μακριά από τις παραδεισένιες ακτές, μπλεγμένοι σε ένα σκοτεινό σύμπαν που περιλαμβάνει φόνους διακεκριμένων προσωπικοτήτων, πολιτικο-οικονομική διαπλοκή, φιλόδοξες γυναίκες, λαθρεμπόριο κάθε είδους, και μαύρη μαγεία, σε μια περιοχή όπου η αποικιοκρατία δίνει τη θέση της σε νεοαποικιακές πρακτικές. Ο Αττιά, για μία ακόμα φορά, συνδέει αριστοτεχνικά την αστυνομική πλοκή με την ιστορία και το πολιτικο-κοινωνικό περιβάλλον. Περιγράφει με ζοφερά χρώματα την αποικιοκρατία και προσθέτει άλλη μία σκοτεινή νότα: την απειλή μιας επικείμενης ηφαιστειακής έκρηξης, που δίνει τον τόνο στην όλη αφήγηση. Η «Λευκή Καραϊβική» είναι το πρώτο μυθιστόρημα μιας νέας τριλογίας, που αρχίζει το 1976 και τελειώνει το 1981.
lefki karaiviki
«Αμέρικα Αμέρικα», Ethan Canin, Μετάφραση: Αντώνης Κακολύρης, Εκδόσεις Καστανιώτης

Είμαστε στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Στον Λευκό Οίκο βρίσκεται ακόμη ο Ρίτσαρντ Νίξον ενώ την ίδια στιγμή ο πόλεμος στο Βιετνάμ φαντάζει ατέλειωτος. Ο νεαρός Κόρεϊ Σίφτερ, γιος εργατών, προσλαμβάνεται ως κηπουρός στο τεράστιο κτήμα των Μέτερι. Και σύντομα, εξαιτίας της γενναιοδωρίας αυτής της πανίσχυρης οικογένειας, θα αρχίσει να σπουδάζει σε ένα ιδιωτικό οικοτροφείο και να εκτελεί χρέη βοηθού του γερουσιαστή της Νέας Υόρκης Χένρι Μπονγουίλερ που διεκδικεί την Προεδρία των ΗΠΑ. Ο πρωταγωνιστής δεν θα αργήσει να εμπλακεί με μία από τις κόρες των Μέτερι, εξέλιξη που θα επισπεύσει την απομάκρυνσή του από τον κόσμο στον οποίο μεγάλωσε. Καθώς η εκστρατεία του Μπονγουίλερ αποκτάει δυναμική, ο ήρωας συλλαμβάνει τον εαυτό του παγιδευμένο σε έναν πολύπλοκο ιστό από απρόβλεπτες καταστάσεις, όπου η αφοσίωση, η ευγνωμοσύνη, η πολιτική και το σεξ συγκρούονται με τις ηθικές αρχές, τον έρωτα και την αλήθεια. Το Αμέρικα Αμέρικα του Ίθαν Κέινιν είναι ένα θαυμάσιο μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά γρήγορα μετατρέπεται σε μια οικουμενική ιστορία που διερευνά τις συντριπτικές εναλλαγές του ατομικού πεπρωμένου. «Το Αμέρικα Αμέρικα είναι ένα πολυεπίπεδο έπος για τις ταξικές διαφορές, την πολιτική, το σεξ, τον θάνατο, αλλά και την κοινωνική ιστορία... Το εύρος του είναι μεγάλο και συχνά μας δίνει την αίσθηση ότι διαβάζουμε ένα αριστούργημα». Τζων Αμπνταϊκ, The New Yorker
amerikaamerika
«Να με φωνάζεις με τ’ όνομα σου», André Aciman, Μετάφραση: Νίκος Μάντης, Εκδόσεις Μεταίχμιο

Αν υπάρχει πόνος, φύλαξέ τον, κι αν υπάρχει φλόγα, μην την πνίξεις. Ξεριζώνουμε τόσα πολλά από τους εαυτούς μας για να γιατρευτούμε γρηγορότερα απ’ όσο πρέπει, που μέχρι τα τριάντα έχουμε ξοφλήσει. Αλλά πόσο κρίμα να μην αφήνεσαι να νιώσεις, μόνο και μόνο για να μη νιώσεις τίποτα! Ο Έλιο, ένας δεκαεπτάχρονος στο κατώφλι της ενηλικίωσης. Ο Όλιβερ, ένας νεαρός ερευνητής, φιλοξενούμενος για το καλοκαίρι στο σπίτι των γονιών του Έλιο. Οι δυο τους θα ζήσουν ένα αιφνίδιο, παράφορο ειδύλλιο µε φόντο την Ιταλία της δεκαετίας του ’80. Απροετοίμαστοι για τις συνέπειες της αμοιβαίας τους έλξης, οι ατέλειωτες καλοκαιρινές µέρες τούς παρασύρουν σε εναλλασσόμενα ρεύματα εμμονής, σαγήνης και πόθου. Αψηφώντας τους κινδύνους, οι δυο τους συγκλίνουν προς κάτι που φοβούνται ότι δεν θα ξαναβρούν ποτέ: την απόλυτη σύνδεση µε έναν άλλο άνθρωπο. Μπεστ σέλερ των New York Times, USA Today, Los Angeles Times, Βιβλίο της χρονιάς σύμφωνα µε το Publishers Weekly και τη Washington Post. Στο βιβλίο βασίστηκε η ομότιτλη ταινία µε πρωταγωνιστές τους Armie Hammer και Timothee Chalamet που απέσπασε Όσκαρ διασκευασμένου σεναρίου.
callmebyyourname
«Κρουζό», Λουτς Ζάιλερ, Μετάφραση: Πελαγία Τσινάρη, Εκδόσεις Πατάκης

1989, η χρονιά που θα πέσει το τείχος που χωρίζει τη Γερμανία στα δύο. Μετά από ένα δυστύχημα που θα στοιχίσει τη ζωή στην αγαπημένη του, ο Έντγκαρ Μπέντλερ, νεαρός φοιτητής λογοτεχνίας, δραπετεύει από τη ζωή του. Πιάνει δουλειά ως λαντζέρης στο Χιντενζέε, το θρυλικό νησί της Βαλτικής στο οποίο καταφεύγουν αντιρρησίες του καθεστώτος της Ανατολικής Γερμανίας και που, όπως λέγεται, βρίσκεται έξω από τον χρόνο, μακριά από τις ειδήσεις της ηπειρωτικής χώρας. Στην κουζίνα του Κλάουζνερ, ενός εστιατορίου ψηλά πάνω από τη θάλασσα, ο Έντγκαρ γνωρίζει τον Αλεξάντερ Κρουσόβιτς, τον Κρούζο. Μια δύσκολη και τρυφερή φιλία γεννιέται ανάμεσά τους. Ο Κρούζο, ο δάσκαλος και μέντορας του νησιού, μυεί τον Εντ στα τελετουργικά των εποχιακών υπαλλήλων και στους νόμους που διέπουν τις νύχτες τους, στη διάρκεια των οποίων ο Εντ βιώνει πρωτόγνωρες ερωτικές εμπειρίες. Κρυφή κινητήρια δύναμη της κοινότητας αυτής είναι η ουτοπία του Κρούζο, που υπόσχεται σε κάθε ναυαγό της χώρας (και της ζωής) να τον οδηγήσει μέσα σε τρεις μόλις νύχτες στις ρίζες της ελευθερίας. Όμως, το φθινόπωρο του ’89 συγκλονίζει το νησί. Περιπέτεια σ’ ένα νησί και η ιστορία μιας πολύ ιδιαίτερης φιλίας, το «Κρούζο», πρώτο, επικό μυθιστόρημα ενός ποιητή που απέσπασε το σπουδαιότερο βραβείο της χώρας του, μας ταξιδεύει στο καλοκαίρι του ’89. Ακολουθώντας τα ίχνη των ανθρώπων εκείνων που χάθηκαν στην προσπάθειά τους να δραπετεύσουν μέσω της Βαλτικής Θάλασσας, ένα ως τώρα ουσιαστικά άγνωστο κεφάλαιο της ιστορίας της Ανατολικής Γερμανίας, φτάνουμε ως την Κοπεγχάγη και τις κατακόμβες της δανέζικης κρατικής αστυνομίας.
krouzo
«Το τραγούδι του Χιλμπίλι», J. D. Vance, Μετάφραση: Αριστείδης Μαλλιαρρός, Εκδόσεις Δώμα

«Ήμουν ένα απ' αυτά τα παιδιά με το δυσοίωνο μέλλον. Παραλίγο να παρατήσω το λύκειο. Παραλίγο να παραδοθώ κι εγώ σ' εκείνη τη βαθιά οργή και πίκρα που έχει καταλάβει τους πάντες γύρω μου. Σήμερα οι άνθρωποι με βλέπουν, με την ωραία μου δουλειά και τα λαμπερά μου πτυχία, και φαντάζονται πως είμαι κάποιου είδους ιδιοφυΐα - ότι μονάχα ένας εξαιρετικά προικισμένος άνθρωπος θα μπορούσε να φτάσει εδώ που έφτασα εγώ. Με κάθε σεβασμό προς τους ανθρώπους αυτούς, πιστεύω ότι η θεωρία αυτή είναι μια βλακεία και μισή. Όποια ταλέντα και να έχω, βρέθηκα ένα μόλις βήμα πριν απ' το γκρεμό, έως ότου μερικοί άνθρωποι μ' έσωσαν χάρη στην αγάπη τους». Αφοπλιστικά ειλικρινές, σχεδόν ξεγυμνωτικό, το «Τραγούδι του χιλμπίλη» είναι ένα αφήγημα αμείλικτα σκληρό και ταυτόχρονα μια ωδή στην πίστη και την αγάπη. Δεν είναι απλώς η δραματική προσωπική ιστορία ενός παιδιού που γίνεται άντρας. Δεν είναι απλώς το χρονικό μιας διαλυμένης οικογένειας. Είναι κι η αδυσώπητη ψυχογραφία μιας παραγνωρισμένης κοινωνικής τάξης, που με διαφορετική μορφή μπορούμε να την εντοπίσουμε σχεδόν σε κάθε χώρα. Στην Αμερική τους λένε χιλμπίληδες, λευκά σκουπίδια. Αλλού τους λένε αλλιώς. Το σίγουρο είναι πως η τάξη αυτή έχει επανέλθει βροντερά στο προσκήνιο προκαλώντας ξάφνιασμα, ακατανοησία και τρόμο. Το «Τραγούδι του χιλμπίλη» μιλά για το θυμό, την παραίτηση, την αυτο-εγκατάλειψη. Μιλά για πάθη παράφορα που καταστρέφουν ζωές. Μιλά για το πόσο βαθιά μας σημαδεύουν οι εξωτερικές συνθήκες της ζωής μας - η οικογένεια, ο περίγυρος, η εποχή. Μιλά όμως και γι' ανθρώπους που, κόντρα στα προγνωστικά, κατάφεραν να μείνουν όρθιοι και βρήκαν το κουράγιο να πάρουν τη μοίρα τους στα χέρια τους.
xilmpili

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!