Τραγούδια του ελληνικού underground

Ένα ντοκιμαντέρ του Ελληνο -Αυστραλού σκηνοθέτη, Βασίλη Μουσουλή.
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
Τα «Τραγούδια του ελληνικού underground», ή Songs of the Underground, είναι ένα ντοκιμαντέρ 78 λεπτών, του ελληνο-αυστραλού σκηνοθέτη, Βασίλη Μουσουλή.

Στην φωτογραφία που ανοίγει το παρόν άρθρο, βλέπουμε το ελληνικό συγκρότημα Alpha Bang, όπως εμφανίζονται στο ντοκιμαντέρ. Εμφανίζονται ακόμα, οι: Δημήτρης Πουλικάκος, Θάνος Κόης, Lost Bodies, Αντουάν Παρίνις, Ουστ!, Λοστρέ High Van Eros, και άλλοι πολλοί.

Το κινηματογραφικό αυτό ντοκουμέντο, είναι αφιερωμένο στην μνήμη του εξαιρετικού πλανόδιου μουσικού Σταύρου Ζιώγα (1957-2016), ο οποίος και συμμετέχει, τραγουδώντας το κλέφτικο «Μαύρη ζωή που κάνουμε». 
2 stayros zivgas
Φωτό: Ο αείμνηστος Στάυρος Ζιώγας (σκηνή από το Songs of the Underground)

Στο φιλμ,  μνημονεύονται επίσης  οι Αλέξης Γρηγορόπουλος και Παύλος Φύσσας.

Ο Θάνος Κόης, ανάμεσα σε άλλα που κάνει στο ντοκιμαντέρ (τραγουδά με τους Lost Bodies, αναλύει γεγονότα, εκφέρει πολιτικό λόγο), διαβάζει και το «Αντιμανιφέστο του ελληνικού Underground», που έγραψε ο ίδιος, επιχειρώντας να το ορίσει.Στο Αντιμανιφέστο αυτό, απαξιώνει το mainstream.
3 ΘΑΝΟΣ ΚΟΗΣ
Φωτο: Ο Θάνος Κόης, διαβάζει το Αντιμανιφέστο του, στο ντοκιμαντέρ, Songs of the Underground.

Θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, και να μην βάζουμε ποτέ, όλους και όλα στο ίδιο τσουβάλι. 
Το mainstream, δηλαδή το τραγούδι που συνδέεται με το εμπόριο, και προβάλλεται από τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις, δεν σημαίνει ότι είναι όλο κακό.
Μην ξεχνάμε, πως, και οι Beatles και οι Rolling Stones, ανήκαν στο mainstream, και όχι στο underground. 

Τι είναι το underground.

Ως underground τραγούδι, χαρακτηρίζουμε, εκείνο που δεν παίζεται στα ραδιόφωνα, δεν προβάλλεται από τις τηλεοράσεις, πρέπει να ψάξεις πολύ για να το βρεις, δεν είναι στην επιφάνεια, δρα σε κλειστούς χώρους, και κατά κανόνα, δεν συνδέεται με την μουσική βιομηχανία.Ο Κόης, μπορεί να διατυπώνει επαίνους γι αυτό το είδος τραγουδιού, αλλά δεν κατορθώνει να ορίσει με σαφήνεια, το τι ακριβώς είναι.Εμείς, μένουμε στον ορισμό που είχε δώσει ο Frank Zappa « mainstream comes to you, but you have to go to the underground».

Μία δεύτερη παρατήρηση είναι, πως το underground, δεν είναι και a priori καλό. 
Πολλά underground τραγούδια, είναι «πατάτες». Γνωρίζουμε diy εκδόσεις που είναι για πέταμα, και αντίθετα, πολλές εκδόσεις εταιρειών, που είναι διαμάντια. Ο δίσκος για παράδειγμα, «Το Περιβόλι του Τρελλού», του Διονύση Σαββόπουλου, ήταν ένα λαμπερό έργο, που δημιούργησε κίνημα, άσχετα αν κυκλοφόρησε από εταιρεία.

Το θέμα, δεν μπαίνει συλλήβδην underground vs mainstream, αλλά ποιοτική vs μη ποιοτική τέχνη. Αλίμονο, για να δώσουμε ένα από άλλο χώρο παράδειγμα, αν, θεωρήσουμε πως μεγάλος συγγραφέας είναι εκείνος που τυπώνει τα βιβλία και τα διανέμει μόνος τους, και όχι σε κάποιον εκδοτικό οίκο. Οι σκέψεις και ο λόγος μετράει, και όχι ο τρόπος έκδοσης. Και οι σκέψεις και ο λόγος, είναι το σπαθί που αλλάζει τις κοινωνίες. Δεν τις αλλάζει το diy, όταν αυτό, δεν περιέχει κάτι αξιόλογο, που να μπορεί να κινήσει.



Σχετικά με το ντοκιμαντέρ

Πετυχαίνει το ντοκιμαντέρ, να μας δώσει αξιόλογες εκφράσεις του ελληνικού underground; 
Το πόνημα του Βασίλη Μουσουλή, αναμφίβολα παρουσιάζει ενδιαφέρον. Δεν έχουμε καμία αντίρρηση για τα πρόσωπα που προβάλλει, σχεδόν όλα είναι αξιόλογα, και κάποια από αυτά, έχουν γράψει ιδιαίτερα σημαντική ιστορία.

Θα θέλαμε όμως, ο σκηνοθέτης, να παρουσιάσει περισσότερο το νεανικό στοιχείο. Μία έρευνα για το ελληνικό underground, οφείλει να μεταφέρει και το άρωμα της νεότητας, εκτός από τις αναμνήσεις μεγάλων. Λείπει λοιπόν, το αρχειακό υλικό, που θα μας έδινε και κάποιους καλλιτέχνες, όπως ήταν στην νιότη του. Η δύναμη καταγράφεται στην νεανική και λαμπερή της μορφή, και όχι τόσο στην σοφία των χρόνων.
Λείπουν ακόμη, τα νέα και πολλά συγκροτήματα, του underground χώρου.
Αυτά θα απογείωναν το ντοκιμαντέρ, δίνοντας και το ζητούμενο, άρωμα νιότης.
Πάντως, και έτσι, το Songs of the Underground, είναι ένα καλό ντοκιμαντέρ, και σου δίνει τροφή για σκέψη.
Να μην το χάσετε.
Έχει ήδη παιχτεί δύο φορές,  και τον Σεπτέμβρη, θα παιχτεί ξανά, σε κοινωνικούς χώρους/ καφέ κλπ και σε πολλά μέρη - Αθήνα, Βόλο, Λάρισα, Λαμία, Ιωάννινα, Αίγινα, Κρήτη, και αλλού.

4 BASILHS MOYSOYLHS
Φωτο: Ο σκηνοθέτης, Βασίλης Μουσουλής 

Ποιος είναι ο σκηνοθέτης

Ο Βασίλης Μουσουλής, είναι Ελληνο-Αυστραλός ανεξάρτητος σκηνοθέτης. Αρχίζοντας το 1982, έχει κάνει πάνω από 100 ταινίες, 10 από αυτές μεγάλου μήκους.Τελευταία του μεγάλη ταινία, είναι τα  «Τραγούδια της Επανάστασης» (2017), που γυρίστηκε στην Ελλάδα. Η προηγούμενη ταινία του, Wild and Precious (2012) γυρίστηκε στην Ελλάδα και την Ιταλία, και προβλήθηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας και σε πολλά άλλα φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο (και βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Κύπρου).

Ο Μουσουλής έχει χαρακτηριστεί  «ανεξάρτητος σκηνοθέτης- θρύλος» από  την εφημερίδα της Μελβούρνης The Age. Είναι ο ιδρυτής της οργάνωσης Melbourne Super 8 Film Group το 1985, και ο ιδρυτής το website Senses of Cinema. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον Μουσουλή, πηγαίνετε στο innersense.com.au

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!