στις «Στιγμές στη ζωή ενός ήρωα», δήλωσε πως κινδυνεύει να απελαθεί από τη Γερμανία, στην οποία βρίσκεται το τελευταίο διάστημα, καθώς η αίτησή του να βρει άσυλο στη χώρα απορρίφθηκε. Ο διευθυντής του Φεστιβάλ Βερολίνου πάντως υποστήριξε πως κάνει ό,τι μπορεί για να τον βοηθήσει. Για το λόγο αυτό μάλιστα προσέλαβε και δικηγόρο. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Μια οικογένεια ζει μακριά από τα αστικά κέντρα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, στον καταυλισμό των Ρομά, στο Πόλτζιτς. Ο πατέρας Ναζίφ μεταπουλά παλιοσίδερα από παλιά αυτοκίνητα. Η μητέρα Σενάντα φροντίζει για το σπίτι και τις δύο μικρές τους κόρες. Μια μέρα νιώθει έναν έντονο πόνο στην κοιλιά της. Στην κλινική της λένε ότι υπάρχει ένα πρόβλημα με το παιδί που κουβαλά -λένε ότι είναι νεκρό...
Η γυναίκα κινδυνεύει από σηψαιμία και πρέπει να χειρουργηθεί. Η Σενάντα όμως δεν έχει ασφάλιση. Ένας αγώνας δρόμου ξεκινά, καθώς η απελπισία μεγαλώνει... Αυτό είναι το θέμα της συγκλονιστικής ταινίας «Στιγμές στη ζωή ενός ήρωα» («An episode in the life of an iron picker») του Ντάνις Τάνοβιτς, που προβάλλεται αυτές τις μέρες. Το φιλμ, που κόστισε μόλις 17.000 ευρώ, πέρυσι βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Βερολίνου (Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής), ενώ ο ήρωας Ναζίφ Μουτζίκ απέσπασε την Αργυρή Άρκτο Ανδρικής Ερμηνείας. Όχι, δεν πρόκειται επισήμως για ντοκιμαντέρ. Όμως ο Ναζίφ Μουτζίκ παίζει τον εαυτό του. Ο Τάνοβιτς, που πληροφορήθηκε την αληθινή ιστορία στις ειδήσεις το 2011, ταξίδεψε μέχρι το Πόλτζιτς, συναντήθηκε με το πραγματικό ζευγάρι και τους ζήτησε να αναπαραστήσουν την ιστορία τους στο φακό. Δεν έγραψε σενάριο και αρνήθηκε να επέμβει στη φυσικότητά τους.
Η κάμερα μπήκε στην παράγκα και στάθηκε όσο το δυνατό αόρατη, αφήνοντας τον Ναζίφ και τη Σενάντα να αφηγηθούν την αδιέξοδη περιπέτειά τους σε ιατρεία, νοσοκομεία και γραφεία κοινωνικής πρόνοιας. Σε μια από τις πιο συγκινητικές σκηνές του φιλμ, βλέπουμε τον Ναζίφ να κατεβαίνει σε μια επικίνδυνη χωματερή όπου ψάχνει μερικά παλιοσίδερα, ενώ στη συνέχεια διαλύει και το αυτοκίνητό του για να εξασφαλίσει τα απαιτούμενα χρήματα. Φαίνεται όμως πως η ταινία δεν πρόσφερε στον Ναζίφ διέξοδο από τα προβλήματά του...
«Ήρθα στο Βερολίνο να ζήσω μια φυσιολογική ζωή», είπε ο 43άχρονος Μουτζίκ πριν από μερικούς μήνες. «Στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη ο κόσμος με πρόδωσε, πιστεύοντας πως, μετά τον ντόρο της ταινίας, έχω πολλά λεφτά... Δεν με άφησαν να ξαναδουλέψω στα σίδερα». Όπως λέει, κατά τη διάρκεια του γυρίσματος της ταινίας, που διήρκεσε 27 μέρες, η συμφωνία ήταν να του δίνουν 100 ευρώ τη μέρα -χωρίς ποσοστό για πνευματικά δικαιώματα. Ως προς αυτό, ο Ντάνις Τάνοβιτς, στο παρελθόν, είχε εξηγήσει πως πολλοί συντελεστές δεν πληρώθηκαν καν και πως οι παραγωγοί αποπληρώνουν ακόμα το δάνειο που απαιτήθηκε για την ταινία. Οι ελπίδες του Μουτζίκ πως μετά το βραβείο θα γινόταν ανάρπαστος ως ηθοποιός διαψεύστηκαν... Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να τον προσλάβει. Εξέφρασε μάλιστα την απογοήτευσή του για τον σκηνοθέτη του, ο οποίος, όπως υποστηρίζει, «μου γύρισε την πλάτη. Κι εγώ τον θεωρούσα τον καλύτερό μου φίλο.
Κι όμως συνεχίζει να βγάζει λεφτά από τη φτώχεια μου. Κι εγώ παραμένω φτωχός. Ευτυχώς που κανένας μας δεν ξανα-αρρώστησε....», είπε σε συνέντευξή του στο σερβικό πολιτικό περιοδικό «ΝΙΝ». Σήμερα ζει σε ένα κέντρο υποδοχής ατόμων που έχουν αιτηθεί άσυλο, στα περίχωρα του Βερολίνου. Πάνε πια οι λιμουζίνες και το γκλάμουρ του φεστιβάλ... «Πάντα τον αντιμετώπιζα με αγάπη και σεβασμό», ανταπαντά με τη σειρά του ο σκηνοθέτης. «Εύχομαι να μπορούσα να τον βοηθήσω περισσότερο». Η ταινία «Στιγμές στη ζωή ενός ήρωα» είναι η πέμπτη μεγάλου μήκους ταινία του 44άχρονου Τάνοβιτς. Το ντεμπούτο του, «Νο Man's Land», απέσπασε περισσότερα από 40 διεθνή βραβεία, καθιστώντας το μία από τις πιο πολυβραβευμένες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου. Η ταινία διαδραματιζόταν το 1993 κατά τη διάρκεια του πολέμου της Βοσνίας, και το 2001 απέσπασε Οσκαρ, Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ταινίας αλλά και το Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου στο Φεστιβάλ των Κανών και στα Ευρωπαϊκά Βραβεία Κινηματογράφου.
Της ΕΥΑΝΝΑΣ ΒΕΝΑΡΔΟΥ
Πηγή: www.enet.gr
Η κάμερα μπήκε στην παράγκα και στάθηκε όσο το δυνατό αόρατη, αφήνοντας τον Ναζίφ και τη Σενάντα να αφηγηθούν την αδιέξοδη περιπέτειά τους σε ιατρεία, νοσοκομεία και γραφεία κοινωνικής πρόνοιας. Σε μια από τις πιο συγκινητικές σκηνές του φιλμ, βλέπουμε τον Ναζίφ να κατεβαίνει σε μια επικίνδυνη χωματερή όπου ψάχνει μερικά παλιοσίδερα, ενώ στη συνέχεια διαλύει και το αυτοκίνητό του για να εξασφαλίσει τα απαιτούμενα χρήματα. Φαίνεται όμως πως η ταινία δεν πρόσφερε στον Ναζίφ διέξοδο από τα προβλήματά του...
«Ήρθα στο Βερολίνο να ζήσω μια φυσιολογική ζωή», είπε ο 43άχρονος Μουτζίκ πριν από μερικούς μήνες. «Στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη ο κόσμος με πρόδωσε, πιστεύοντας πως, μετά τον ντόρο της ταινίας, έχω πολλά λεφτά... Δεν με άφησαν να ξαναδουλέψω στα σίδερα». Όπως λέει, κατά τη διάρκεια του γυρίσματος της ταινίας, που διήρκεσε 27 μέρες, η συμφωνία ήταν να του δίνουν 100 ευρώ τη μέρα -χωρίς ποσοστό για πνευματικά δικαιώματα. Ως προς αυτό, ο Ντάνις Τάνοβιτς, στο παρελθόν, είχε εξηγήσει πως πολλοί συντελεστές δεν πληρώθηκαν καν και πως οι παραγωγοί αποπληρώνουν ακόμα το δάνειο που απαιτήθηκε για την ταινία. Οι ελπίδες του Μουτζίκ πως μετά το βραβείο θα γινόταν ανάρπαστος ως ηθοποιός διαψεύστηκαν... Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να τον προσλάβει. Εξέφρασε μάλιστα την απογοήτευσή του για τον σκηνοθέτη του, ο οποίος, όπως υποστηρίζει, «μου γύρισε την πλάτη. Κι εγώ τον θεωρούσα τον καλύτερό μου φίλο.
Κι όμως συνεχίζει να βγάζει λεφτά από τη φτώχεια μου. Κι εγώ παραμένω φτωχός. Ευτυχώς που κανένας μας δεν ξανα-αρρώστησε....», είπε σε συνέντευξή του στο σερβικό πολιτικό περιοδικό «ΝΙΝ». Σήμερα ζει σε ένα κέντρο υποδοχής ατόμων που έχουν αιτηθεί άσυλο, στα περίχωρα του Βερολίνου. Πάνε πια οι λιμουζίνες και το γκλάμουρ του φεστιβάλ... «Πάντα τον αντιμετώπιζα με αγάπη και σεβασμό», ανταπαντά με τη σειρά του ο σκηνοθέτης. «Εύχομαι να μπορούσα να τον βοηθήσω περισσότερο». Η ταινία «Στιγμές στη ζωή ενός ήρωα» είναι η πέμπτη μεγάλου μήκους ταινία του 44άχρονου Τάνοβιτς. Το ντεμπούτο του, «Νο Man's Land», απέσπασε περισσότερα από 40 διεθνή βραβεία, καθιστώντας το μία από τις πιο πολυβραβευμένες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου. Η ταινία διαδραματιζόταν το 1993 κατά τη διάρκεια του πολέμου της Βοσνίας, και το 2001 απέσπασε Οσκαρ, Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ταινίας αλλά και το Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου στο Φεστιβάλ των Κανών και στα Ευρωπαϊκά Βραβεία Κινηματογράφου.
Της ΕΥΑΝΝΑΣ ΒΕΝΑΡΔΟΥ
Πηγή: www.enet.gr
