• Τραγουδιστής/τραγουδίστρια, σημαίνει μουσικός. Αν δεν έχεις έφεση στο να είσαι μουσικός, να αντιλαμβάνεσαι πλήρως τη μουσική, να την κατανοείς απόλυτα και σε βάθος, ακόμα και αν δεν παίζεις κάποιο μουσικό όργανο, δεν είσαι τραγουδιστής. Είσαι ντελάλης. Μην πιάνεις μικρόφωνο. Πιάσε πάγκο στη λαϊκή.
• 'Ενας τραγουδιστής/μια τραγουδίστρια δεν θα γυρέψει την τύχη του/της στη μουσική πηγαίνοντας να την βρει στην τηλεόραση. Είναι σαν να θέλεις να ψαρέψεις και να πηγαίνεις σε πισίνα. Μοιάζει με θάλασσα. Δεν είναι. Δεν θα πιάσεις ούτε πλαγκτόν. Φύγε από εκεί. 'Η μάλλον πνίξου εκεί, μιας και πήγες.
• Στην τηλεόραση (μιας και το 'φερε ο διάολος να την αναφέρουμε) καταλήγεις ΑΦΟΥ γίνεις διάσημος και θέλει ο κόσμος να σε δει γιατί δεν χορταίνει μόνο ακούγοντάς σε. Δεν ξεκινάς από εκεί, γιατί τίποτα το μουσικό δεν ξεκίνησε από εκεί. Ποτέ.
• Αν είναι καλός/καλή δεν θα συγκινεί μόνο τη μάνα της. Η μάνα απορρίπτεται πανηγυρικά ως μετρητής ταλέντου. Αλλά θα συγκινεί και τον πατέρα της, τον αδερφό της, τους συμμαθητές της κι εκείνο τον θείο που ακούει εκείνα τα ποιοτικά και βρίζει θεούς και δαίμονες τη στιγμή που αλλάζει σταθμούς στο ραδιόφωνο την ώρα που οδηγεί.
• Αν είναι καλή, θα την καλέσουν σε συγκρότημα. Δεν θα φτιάξει το δικό της μαζί με τον Μάκη τον κιθαρίστα που είναι τσιμπημένος μαζί της από τη Β' Δημοτικού. Αυτό δεν είναι "συγκρότημα". Είναι ομηρία.
• Αν πιστεύεις πως χρειάζεσαι μηχανική υποστήριξη για να ακουστείς καλά, δεν είσαι τραγουδιστής. Είσαι ασθενής. Σε κώμα. Πες τους να τραβήξουν την πρίζα.
• 'Ενας τραγουδιστής, όσο επιτυχημένος και αν είναι, ΔΕΝ είναι παραγωγός, μαέστρος, δάσκαλος, κριτικός. Μη ζητάς τη γνώμη του για τη δική σου φωνή. Δεν ξέρει. Μπορεί να σου πει μόνο για τον ίδιο και τα μισά από αυτά θα είναι μαγική εικόνα.
• Αν καταφέρεις μια μέρα να γίνεις τραγουδιστής, μη λες τη γνώμη σου για άλλους τραγουδιστές σε τηλεπαιχνίδια. Η γνώμη θέλει σφαιρική γνώση. Δεν έχεις. Επίσης μη λες τη γνώμη σου για την παραγωγή, την ενορχήστρωση, την ενοργάνωση, τα παιξίματα, τον ήχο στα τραγούδια. Ούτως ή άλλως δεν σε ακούει κανείς. Αυτά έχει το "θεόσταλτο" δώρο που έχεις. Είναι τυχαίο, τυχερό. Σαν το λαχείο. Για να κερδίσεις στο λαχείο δεν χρειάζεσαι πτυχίο και γνώσεις. Και όλα αυτά που νομίζεις ότι μπορείς να εκφέρεις άποψη, χρειάζονται. Δεν έχεις.
• Το ντύσιμο (ή γδύσιμο), το μακιγιάζ, το βαφομάλλι, οι τρέσσες κ.λπ., δεν θα σου προσθέσουν νότες στις οκτάβες σου, ούτε συναίσθημα στις ερμηνείες σου, αλλά πόντους κατά της ανασφάλειας και υπέρ του ναρκισσισμού σου. 'Οσο πιο πολλά κάνεις επάνω σου, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχεις να έρχονται για να σε δουν, παρά για να σε ακούσουν. Κάποια στιγμή που δεν θα βλέπεσαι πια, μην παραπονεθείς. Εσύ το προκάλεσες. Αν θέλεις απλά και μόνο να σε βλέπουν, σάλτα σε μια βιτρίνα και κάνε την κούκλα. Μην κουράζεις όσους ακούν.
ΘΕΡΜΗ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ: Συνειδητοποίησε, ότι η μουσική πια δεν έχει λεφτά. ΔΕΝ ΕΧΕΙ. Δεν θα σε κάνει πλούσιο. Δεν θα σου αγοράσει βίλα, ούτε δούλους. Αν αυτό είναι που γυρεύεις, φύγε γρήγορα από εκεί όσο προλαβαίνεις και προσπάθησε να συνεχίσεις εκείνη τη δουλίτσα που σου άφησε ο έρμος ο πατέρας σου. Που έχασε κι εκείνες τις οικονομιούλες του για να παριστάνεις την τραγουδίστρια σε εκείνο τον δίσκο που τον άκουσε τελικά μόνος του μαζί με τον αδερφό του, τον θείο Γιάννη και κλαίγανε.
'Ακουσέ με. Σε παρακαλώ.
Εκ της Διευθύνσεως
Αντώνης Παπαβομβολάκης
Δισκογραφικός Παραγωγός
Αυτά τα «όμορφα» και εύστοχα ανιχνεύουν ξεχωριστοί φίλοι μας στον διαδικτυακό αέρα και μας τα επισημαίνουν… Κι εμείς δεν κρατάμε τα δώρα για πάρτη μας. Είμαστε γενναιόδωροι και «κερνάμε».
Ούτε εγώ ο Βαγγέλης ο Φάλτσος, ο δικός σας άνθρωπος, δεν θα τα έγραφα έτσι ωραία… γιατί όπως γράφει και ο άλλος ο γνώστης μουσικάνθρωπος (Αντώνης Παπαβομβολάκης)… Μετά το Αυτό είναι ένα μικρόφωνο έρχεται το… Αυτή είναι μια τραγουδίστρια.
• 'Ενας τραγουδιστής/μια τραγουδίστρια δεν θα γυρέψει την τύχη του/της στη μουσική πηγαίνοντας να την βρει στην τηλεόραση. Είναι σαν να θέλεις να ψαρέψεις και να πηγαίνεις σε πισίνα. Μοιάζει με θάλασσα. Δεν είναι. Δεν θα πιάσεις ούτε πλαγκτόν. Φύγε από εκεί. 'Η μάλλον πνίξου εκεί, μιας και πήγες.
• Στην τηλεόραση (μιας και το 'φερε ο διάολος να την αναφέρουμε) καταλήγεις ΑΦΟΥ γίνεις διάσημος και θέλει ο κόσμος να σε δει γιατί δεν χορταίνει μόνο ακούγοντάς σε. Δεν ξεκινάς από εκεί, γιατί τίποτα το μουσικό δεν ξεκίνησε από εκεί. Ποτέ.
• Αν είναι καλός/καλή δεν θα συγκινεί μόνο τη μάνα της. Η μάνα απορρίπτεται πανηγυρικά ως μετρητής ταλέντου. Αλλά θα συγκινεί και τον πατέρα της, τον αδερφό της, τους συμμαθητές της κι εκείνο τον θείο που ακούει εκείνα τα ποιοτικά και βρίζει θεούς και δαίμονες τη στιγμή που αλλάζει σταθμούς στο ραδιόφωνο την ώρα που οδηγεί.
• Αν είναι καλή, θα την καλέσουν σε συγκρότημα. Δεν θα φτιάξει το δικό της μαζί με τον Μάκη τον κιθαρίστα που είναι τσιμπημένος μαζί της από τη Β' Δημοτικού. Αυτό δεν είναι "συγκρότημα". Είναι ομηρία.
• Αν πιστεύεις πως χρειάζεσαι μηχανική υποστήριξη για να ακουστείς καλά, δεν είσαι τραγουδιστής. Είσαι ασθενής. Σε κώμα. Πες τους να τραβήξουν την πρίζα.
• 'Ενας τραγουδιστής, όσο επιτυχημένος και αν είναι, ΔΕΝ είναι παραγωγός, μαέστρος, δάσκαλος, κριτικός. Μη ζητάς τη γνώμη του για τη δική σου φωνή. Δεν ξέρει. Μπορεί να σου πει μόνο για τον ίδιο και τα μισά από αυτά θα είναι μαγική εικόνα.
• Αν καταφέρεις μια μέρα να γίνεις τραγουδιστής, μη λες τη γνώμη σου για άλλους τραγουδιστές σε τηλεπαιχνίδια. Η γνώμη θέλει σφαιρική γνώση. Δεν έχεις. Επίσης μη λες τη γνώμη σου για την παραγωγή, την ενορχήστρωση, την ενοργάνωση, τα παιξίματα, τον ήχο στα τραγούδια. Ούτως ή άλλως δεν σε ακούει κανείς. Αυτά έχει το "θεόσταλτο" δώρο που έχεις. Είναι τυχαίο, τυχερό. Σαν το λαχείο. Για να κερδίσεις στο λαχείο δεν χρειάζεσαι πτυχίο και γνώσεις. Και όλα αυτά που νομίζεις ότι μπορείς να εκφέρεις άποψη, χρειάζονται. Δεν έχεις.
• Το ντύσιμο (ή γδύσιμο), το μακιγιάζ, το βαφομάλλι, οι τρέσσες κ.λπ., δεν θα σου προσθέσουν νότες στις οκτάβες σου, ούτε συναίσθημα στις ερμηνείες σου, αλλά πόντους κατά της ανασφάλειας και υπέρ του ναρκισσισμού σου. 'Οσο πιο πολλά κάνεις επάνω σου, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχεις να έρχονται για να σε δουν, παρά για να σε ακούσουν. Κάποια στιγμή που δεν θα βλέπεσαι πια, μην παραπονεθείς. Εσύ το προκάλεσες. Αν θέλεις απλά και μόνο να σε βλέπουν, σάλτα σε μια βιτρίνα και κάνε την κούκλα. Μην κουράζεις όσους ακούν.
ΘΕΡΜΗ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ: Συνειδητοποίησε, ότι η μουσική πια δεν έχει λεφτά. ΔΕΝ ΕΧΕΙ. Δεν θα σε κάνει πλούσιο. Δεν θα σου αγοράσει βίλα, ούτε δούλους. Αν αυτό είναι που γυρεύεις, φύγε γρήγορα από εκεί όσο προλαβαίνεις και προσπάθησε να συνεχίσεις εκείνη τη δουλίτσα που σου άφησε ο έρμος ο πατέρας σου. Που έχασε κι εκείνες τις οικονομιούλες του για να παριστάνεις την τραγουδίστρια σε εκείνο τον δίσκο που τον άκουσε τελικά μόνος του μαζί με τον αδερφό του, τον θείο Γιάννη και κλαίγανε.
'Ακουσέ με. Σε παρακαλώ.
Εκ της Διευθύνσεως
Αντώνης Παπαβομβολάκης
Δισκογραφικός Παραγωγός
Αυτά τα «όμορφα» και εύστοχα ανιχνεύουν ξεχωριστοί φίλοι μας στον διαδικτυακό αέρα και μας τα επισημαίνουν… Κι εμείς δεν κρατάμε τα δώρα για πάρτη μας. Είμαστε γενναιόδωροι και «κερνάμε».
Ούτε εγώ ο Βαγγέλης ο Φάλτσος, ο δικός σας άνθρωπος, δεν θα τα έγραφα έτσι ωραία… γιατί όπως γράφει και ο άλλος ο γνώστης μουσικάνθρωπος (Αντώνης Παπαβομβολάκης)… Μετά το Αυτό είναι ένα μικρόφωνο έρχεται το… Αυτή είναι μια τραγουδίστρια.
