Οι απανταχού πρώην χίπηδες, ή συμπαθούντες το πνεύμα της μητέρας Φύσης (υπάρχουν πολλοί) δίνουν και φέτος το ραντεβού τους στα Μάταλα. Στην έξοδο της κοιλάδας, που βρέχεται από το Λιβυκό Πέλαγος και κλείνεται από πανέμορφα βράχια, σκαμμένα να γίνουν σπηλιές ψαράδων στην προϊστορική εποχή, και καταφύγια για τα Παιδιά των Λουλουδιών στα τέλη της δεκαετίας του 60.
Το Φεστιβάλ, θα γίνει το τριήμερο 22, 23 και 24 Ιουνίου 2018. Η είδηση είναι πως φέτος δεν υπάρχει ...Σφήνος! Οι Κρητικοί φαίνεται πως κατάλαβαν ότι ο Τόνι Σφήνος είναι καλός σαν διασκεδαστής, αλλά αταίριαστος με το χίπικο πνεύμα. Έτσι, το Φεστιβάλ αναβαθμίζεται σύμφωνα με το βάρος της ιστορίας του τόπου. Μπράβο!
Στην παραλία και στην κεντρική σκηνή θα εμφανιστούν:
Διονύσης Σαββόπουλος, Κίτρινα Ποδήλατα και Ματούλα Ζαμάνη (22 Ιουνίου)
Βασίλης Παπκωνσταντίνου, No Quarter, Thunderstruck και 15-50 (23 Ιουνίου)
και
2002-GR, Ελευθερία Αρβανιτάκη και Coretheband (24 Ιουνίου).
Πολλά άλλα ροκ συγκροτήματα θα υπάρχουν στην δεύτερη σκηνή, που στήνεται στην πλατεία.
Χαμός αναμένεται να γίνει και φέτος.
50 χιλιάδες πηγαίνουν κάθε χρόνο στο Φεστιβάλ. Αν θέλετε να βρείτε δωμάτιο σε κάποιο από τα ξενοδοχεία, θα πρέπει να κλείσετε από τώρα (υπάρχουν μόνο 3200 κρεβάτια). Η τιμή για ένα δωμάτιο δίκλινο είναι 50 με 70 ευρώ την βραδιά. Υπάρχει βέβαια και δημοτικό κάμπινγκ 27 στρεμμάτων, με τιμή στα 9 ευρώ.
Το Δέντρο των Ματάλων
Το πιο διάσημο δέντρο στον κόσμο είναι μια ελιά 600 ετών, που δεσπόζει στην Πλατεία Ματάλων. Στον κορμό του είναι σκαλισμένα τέσσερα πρόσωπα, που μοιάζουν με Χίπις.
Έχει γίνει κάτι σαν παγκόσμιο σύμβολο και αποτελεί το σήμα-κατατεθέν των Ματάλων.
Το δέντρο δεν ήταν πάντα εκεί. Πριν μεταφερθεί και στηθεί εμβληματικό στην πλατεία, βρισκόταν λίγο έξω από το χωριό. Κάποτε κόπηκε για να γίνει καυσόξυλα. Τελευταία στιγμή, ο μεγάλος Κρητικός καλλιτέχνης, Σπύρος Στεφανάκης, ζήτησε να του το δώσουν να το μετατρέψει σε έργο Τέχνης. Και έτσι έγινε.
Η ελιά, αντί να καεί, μεταμορφώθηκε σε ένα υπέροχο έργο, αναδεικνύοντας τέσσερα συμβολικά πρόσωπα, που σκαλίστηκαν πάνω της με εκπληκτική μαεστρία.
Οι προϊστορικές Σπηλιές
Την περίοδο της Ρωμαϊκής Κατοχής, οι περίφημες σπηλιές είχαν χρησιμοποιηθεί και σαν τάφοι, αλλά οι χίπις συντονισμένοι με το ανιμιστικό πνεύμα, δεν είδαν τάφους αλλά τα ιδανικά χίπικα σπίτια. Έμεναν εκεί (μικρές παρέες, ζευγάρια, ακόμη και οικογένειες) σαν πρωτόγονοι, χωρίς ανέσεις. Αν και (οι περισσότεροι από τους χίπις) είχαν σπουδαία παιδεία και αξιοζήλευτες γνώσεις, δεν ήθελαν να έχουν καμία επαφή με τον μίζερο, ανιαρό, καταναλωτικό τρόπο ζωής. Έμεναν τον χειμώνα με παρδαλά, μπήτνικα ή freak ρούχα, μερικοί με προβιές και το καλοκαίρι ημίγυμνοι (μερικοί μες στις σπηλιές και γυμνοί), επιδιώκοντας να γίνουν Πρωτόπλαστοι, «Children of God» να ενωθούν με την Μητέρα Φύση.
Την Άνοιξη του 1970, οι σπηλιές έκλεισαν με στρατιωτικού τύπου επιχείρηση, από την χούντα. Αλλά πριν από αυτή την μεγάλη φασιστική καταιγίδα, άνθισε εκεί ένας έρωτας που θα μείνει για πάντα στην ροκ ιστορία. Είναι ο έρωτας της Joni Mitcell και του Κάρεϋ. Αυτός ο έρωτας αποτελεί έναν από τους ομορφότερους μύθους του ροκ και γέννησε ένα πανέμορφο λουλουδένιο παιδί, το τραγούδι Carey της Τζόνι Μίτσελ.
