«Σε πείσμα των καιρών το βινύλιο δεν έχει πει ακόμη την τελευταία του λέξη κι έτσι ελάχιστα παραδοσιακά δισκάδικα βινυλίου έχουν κλείσει την τελευταία πενταετία, σε αντίθεση με τα δισκοπωλεία με cd που σχεδόν αφανίστηκαν. Βεβαίως, στα περισσότερα δισκάδικα των Αθηνών υπάρχουν στα ράφια και cd δίπλα στα βινύλια, κυρίως μεταχειρισμένα και σε χαμηλές τιμές».
Τα παραπάνω έγραφε ο Γιάννης Αλεξίου στην έρευνα του που παρουσιάσαμε πριν δύο περίπου χρόνια στο ogdoo.gr (Διάβασε ΕΔΩ).
Από τότε θα έλεγα πως η κατάσταση βελτιώθηκε… Μπορεί όχι όσο αισθητά θα θέλαμε όμως τα παραδοσιακού τύπου δισκάδικα αντέχουν και -για τα δεδομένα τους- «αυγατίζουν».
Την αφορμή για να σταθούμε και πάλι στα δισκάδικα της Αθήνας που επιμένουν μας την έδωσε το protothema.gr με σχετικό άρθρο του και υπέροχες φωτογραφίες, καθώς και η «αναμετάδοσή» του από το melodia.tv. Η υπενθύμιση χτύπησε ακόμη πιο δυνατά με την κυκλοφορία του σχετικού βιβλίου του Αλεξίου «Βινύλιο, τα καλύτερά μας χρόνια» που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Φαρφουλάς (Διάβασε σχετικά ΕΔΩ)
Πάμε όμως να σεργιανίσουμε στα δισκάδικα!
Rhythm Records
Εδώ και 16 χρόνια στον αριθμό 74 της Εμμανουήλ Μπενάκη συναντά κανείς τον Σταύρο Καραβουσάνο και την Rhythm Records. Με πίστη στην ανεξάρτητη σκηνή και μεγάλη αγάπη στο garage, punk, krautrock, alternative, post rock ο Σταύρος είναι εκεί για να εκπληρώσει κάθε σου επιθυμία. Τα βινύλια που έχει στο κατάστημα είναι κυρίως καινούργια, αλλά αν θέλεις κάτι που δεν υπάρχει φροντίζει να το παραγγείλει αμέσως, ακόμα και αν ανήκει σε είδος μουσικής που εκείνος δεν προτιμάει.
Κάποτε έφερνε και cd, τώρα ελάχιστα. Όπως και όλοι οι συντεχνίτες του μας λέει ότι το cd έχει τελειώσει πια και ο κόσμος προτιμάει όλο και περισσότερο τα βινύλια. Παρόλα αυτά η δουλειά έχει πέσει σε ποσοστό 30% με 40% σε σχέση με την τελευταία πενταετία. “Ο κόσμος επιλέγει το βινύλιο αλλά οι εταιρείες έχουν μυριστεί το ενδιαφέρον και ανεβάζουν συνεχώς τις τιμές” μας εξηγεί. Και όσον αφορά το πιο φρέσκο δίσκο του μαγαζιού; Αυτός είναι η επανέκδοση δίσκου των “Αντί”.
Fuzz Overdose Records
Και από τον αριθμό 74, πάμε στο 68 της Μπενάκη και στο Fuzz Overdose Records. Ο Χρήστος Τριάντης άνοιξε το κατάστημα πριν από 4 χρόνια και όταν τον ρωτάμε γιατί, απαντάει αυθόρμητα: “Στην αρχή απλώς μου άρεσε η μουσική, μετά κατάλαβα ότι είναι τα πάντα για εμένα”.
Το 90% του καταστήματος καλύπτεται από βινύλια απλώς γιατί το “cd έχει πια πεθάνει”. Garage, punk και όλες οι εκφάνσεις του ροκ βρίσκουν θέση στα ράφια του με ιδιαίτερη προτίμηση στο rock’n’roll και στα ’80s. Παρά τις μειωμένες πωλήσεις, ο Χρήστος είναι ικανοποιημένος από την πορεία του μαγαζιού. Σε αυτό βέβαια οφείλεται και ότι το άνοιξε μέσα στην καρδιά της κρίσης. Στο είδος που ο ίδιος εμπορεύεται μας λέει ότι πάντα το βινύλιο είχε μεγάλη πέραση.
“Τώρα πια είναι μόδα και όλοι κυκλοφορούν βινύλιο” μας εξηγεί και συνεχίζει προβληματισμένος: “Δεν είναι απαραίτητα καλό αυτό που γίνεται. Οι περισσότεροι μυρίστηκαν το κέρδος και έχει δημιουργηθεί αισχροκέρδεια. Οι τιμές όλο και ανεβαίνουν και όλο αυτό θα γυρίσει μπούμερανγκ”.
Dark Side Records
Η τελευταία στάση στην Μπενάκη ακούει στο όνομα Dark Side Records. Από τα παλιά στέκια στην περιοχή και το αντίπαλο δέος του Rhythm από τότε που τα πανκιά ήταν σε κόντρα με τους μεταλάδες.
Με σαφή μέταλ προσανατολισμό από το 1998 το μαγαζί πουλάει καινούργιους δίσκους, αλλά και συλλεκτικούς, ενώ το cd έχει περιοριστεί σε online παραγγελίες. “Έτσι είναι πιο χαμηλές οι τιμές και ο κόσμος το προτιμάει. Το διαδίκτυο σώζει την κατάσταση. Χωρίς αυτό θα ήταν δύσκολα τα πράγματα” μας εξηγεί ο Κωστής.
Παρότι στο κατάστημα υπάρχουν σπάνιοι δίσκοι που η τιμή τους ξεπερνάει τα 300 ευρώ, οι περισσότεροι είναι σε πολύ προσιτές τιμές. Ο Βαγέλης, ιδιοκτήτης του Dark Side μιλάει σπάνια και προτιμάει να παρατηρεί τους πελάτες. Πρόκειται για έναν φανατικό συλλέκτη με χιλιάδες δίσκους στην κατοχή του και όπως σχολιάζει την ώρα που φεύγουμε: “Το καλό είναι ότι βλέπεις 20άρηδες να έρχονται και να ψάχνουν βινύλια. Αυτό είναι το μέλλον”.
Art rat records
Από το 1992 κατοικεί στα Εξάρχεια και πιο συγκεκρμένα στον αριθμό 48 της Ζωοδόχου Πηγής το ποντίκι των βινυλίων. Με την χαρακτηριστική ζωγραφιστή μορφή στην πόρτα το στενόμακρο μαγαζί εδώ και 23 χρόνια είναι η αγαπημένη στάστη των συλλεκτών και όχι μόνο. Στο βάθος του καταστήματος ο Αλέκος Οικονόμου κάθεται στο γραφείο του και δηλώνει περήφανος για τους δίσκους του. Στο Art rat μπορεί κανείς να βρει μεταχειρισμένα βινύλια κυρίως της ροκ μουσικής, αλλά και επιλεγμένα ελληνικά, όπως και blues.
Όταν όμως ρωτάς τον ίδιο τον ιδιοκτήτη για το στίγμα του μαγαζιού αυτός απαντάει ότι “το στίγμα το δίνουν οι δίσκοι που υπάρχουν στα ράφια” και τονίζει ότι κάποιος που ξέρει μόλις μπει μέσα θα καταλάβει περί τίνος πρόκειται.
Όσον αφορά στον κόσμο που επισκέπτεται το Art Rat ο Αλέκος Οικονόμου μας εξηγεί ότι είναι κυρίως μουσικόφιλοι μεγαλύτερης ηλικίας. “Τα παιδιά 18 χρόνων δεν έχουν επαφή με το βινύλιο εκτός αν το έχουν μάθει από τους γονείς τους. Είναι πια δύσκολο να μπει κάποιος σε αυτή την διαδικασία γιατί είναι και ακριβή αγάπη. Τα παιδιά εν τω μεταξύ δεν έχουν μάθει να μπαίνουν σε ένα κατάστημα, να ψάχνουν, να ρωτάνε. Έχουν συνηθίσει με το Ίντερνετ αλλά η διά ζώσης επικοινωνία έχει άλλη αξία” μας λέει ο ίδιος απογοητευμένος.
Plan 59
Αν ρωτήσεις τον Θανάση Ξανθάκο γιατί άνοιξε πριν 7 χρόνια το plan 59 θα σου απαντήσει γιατί χάλαγε πολλά λεφτά σε δίσκους και αποφάσισε να το κάνει επάγγελμα. Και έτσι στον αριθμό 59 της Ζωοδόχου Πηγής δημιούργησε το πιο στιλάτο και εμπνευσμένο κατάστημα της περιοχής. Το 90% των εμπορευμάτων είναι βινύλια ωστόσο οι αφίσες, οι ταινίες και τα βιβλία δίνουν ιδιαίτερο χρώμα. Ευρύχωρο, φωτεινό, υπέροχα διακοσμημένο το plan 59 είναι ίσως το πιο ανοιχτό σε θέμα γκάμας δισκοπωλείο. Εκτός από ροκ και blues θα βρεις ελληνικά, σκυλάδικα αλλά και έντεχνα.
Ο Θανάσης αν και παραδέχεται ότι η δουλειά τα τελευταία 2-3 χρόνια έχει πέσει ωστόσο η ανοδική τάση που έχουν οι πωλήσεις βινυλίου μειώνουν λίγο τις ζημιές. Σε όλο αυτό βοηθάει και η τρέλα που έχουν αρχίσει να έχουν οι πιτσιρικάδες με το συγκεκριμένο είδος.
“Είναι πολύ ψαγμένα τα νέα παιδιά, ξέρουν πολλά από καλλιτέχνες και συγκροτήματα αλλά όχι τόσο από τεχνικά θέματα” συνεχίζει ο Θανάσης και λίγο πριν φύγουμε μας αποκαλύπτει ότι από τους πολύ ιδιαίτερους δίσκους που έχει στο μαγαζί είναι το “Greece goes modern” του Μίμη Πλέσσα από το 1967. Η πρώτη κυκλοφορία του δίσκου είναι σπάνια και πωλείται πολύ ακριβά αλλά και η επανέκδοση έχει πια εξαντληθεί.
Μικρός ερωτικός
Δισκοπωλείο με βινύλια μόνο από την ελληνική δισκογραφία; Αν με ρωτούσε κάποιος πριν επισκεφτώ το Μικρό Ερωτικό θα έλεγα ότι δεν υπάρχει. Και όμως Ζωοδόχου Πηγής και Καλλιδρομίου υπάρχει ένα φανταστικό μαγαζί που πουλάει δίσκους μόνο από την ελληνική δισκογραφία. Και δεν λέω τυχαία φανταστικό, μιας και ο Σπύρος Χώλης εκτός από βινύλια έχει στο μαγαζί παλιά παιχνίδια. Στρατιωτάκια, αυτοκινητάκια, κούκλες σαν και αυτές που είχαμε παιδιά όχι εμείς αλλά οι γονείς μας. Εκεί ανάμεσα σε περιοδικά, βιτρίνες και ράφια με δίσκους ο Σπύρος Χώλης μας εξηγεί ότι τα παιχνίδια και τα βινύλια έχουν κοινή συναισθηματική αξία για να εξηγήσει λίγο αργότερα: “Τα παιχνίδια και η μουσική προκαλούν συναισθήματα από το παρελθόν. Θυμάμαι πού άκουσα ένα τραγούδι όπως θυμάμαι και πότε πήρα το πρώτο μου αυτοκινητάκι”.
Στο μαγαζί μπορεί κανείς να βρει ό,τι υπάρχει στην ελληνική δισκογραφία με έμφαση στην δεκαετία του ’60, από παραδοσιακά, ελαφρολαϊκά και πολλούς δίσκους από θεατρικές παραστάσεις και τον κινηματογράφο. Αγαπημένος δίσκος του Σπύρου Χώλη; Με βεβαιότητα μας λέει ότι ο πρώτος δίσκος που αγόρασε ήταν η “Τετραλογία” του Δήμου Μούτση, που έμελε να γίνει και ο αγαπημένος του!
Fokionos Records
Αν και τα Εξάρχεια είναι ο βασιλιάς του βινυλίου μπορεί κανείς να βρει σε αρκετές γειτονιές “μερακλήδες” που το αγαπούν και το υποστηρίζουν. Τέτοιος “μερακλής” του είδους είναι και ο Άρης Πιτταράς ιδιοκτήτης του Fokionos Records. To υπόγειο της Κυψέλης γνωρίζουν οι λάτρεις του βινυλίου και στα ράφια του υπάρχει ένας μικρός θησαυρός. Το μαγαζί υπάρχει στην περιοχή από το 1987, όταν ήταν μόλις 40 τ.μ. και στην υλοποίησή του βοήθησαν πολλοί Dj’s και νυχτερινά μαγαζιά της περιοχής μιας και ο Άρης Πιτταράς υπήρξε καταξιωμένος μουσικός παραγωγός στο χώρο του New Wave 80’s Italo Disco.
Σήμερα το Fokionos Records είναι ένα παραδοσιακό δισκοπωλείο 140 τ.μ. με μια τεράστια βιβλιοθήκη δίσκων, όλων των ειδών μουσικής, που φτάνει τους 180.000 τίτλους. Εκτός όμως από την κλασική διαδικασία ψαξίματος στο κατάστημα της Κυψέλης, όλο το υλικό υπάρχει και στο διαδίκτυο. Και αν παρακολουθείτε συχνά την ιστοσελίδα είναι πολύ πιθανό να πετύχετε κάποια ηλεκτρονική δημοπρασία σε σπάνιους συλλεκτικούς δίσκους που αξίζει να έχετε στη δισκοθήκη σας.
Reload
Το πιο καινούργιο κατάστημα στην αγορά και με τελείως διαφορετική λογική από τα υπόλοιπα είναι το Reload στην Πανεπιστημίου. Στον αριθμό 54 εκεί όπου βρισκόταν το ιστορικό κατάστημα του Metropolis, από το 2012 έχει κάνει την εμφάνιση του το συγκεκριμένο μαγαζί και διεκδικεί ένα μεγάλο μέρος της αγοράς βινυλίου. Στο ισόγειο θα βρείτε cd και επιλεγμένους τίτλους δίσκων αλλά στο υπόγειο θα ανακαλύψετε ένα μικρό θησαυρό. Η διάθεση των ανθρώπων του reload είναι να επιστρέψουν στο παλιό δισκοπωλείο με τίτλους από όλη την ελληνική και ξένη δισκογραφία και για αυτό οι παραγγελίες από το εξωτερικό είναι το φόρτε τους. Στα πλεονεκτήματα του μαγαζιού οι ευγενικοί υπάλληλοι, καταρτισμένοι σχεδόν σε όλα τα μουσικά είδη.
Ζαχαρίας
Φυσικά από την χαρτογράφηση των δισκοπωλείων δεν θα μπορούσε να λείπει η περιοχή Μοναστηράκι. Με τον Ζαχαρία να αποτελεί από το 1993 -όπου άνοιξε το κατάστημα- πόλο έλξης για του μουσικόφιλους της Αθήνας. Όπου και αν μένεις αν αγαπάς τη μουσική, αν σου αρέσει να ψάχνεις, αν θέλεις να βρεις κάποιο σπάνιο δίσκο, ακόμα και αν θέλεις να πουλήσεις κάτι δικό σου και να ανανεώσεις τη δισκοθήκη σου ο Ζαχαρίας είναι το σημείο που ψάχνεις. Στον αριθμό 20 της Ηφαίστου οι επισκέπτες όλο και πληθαίνουν, οι ηλικίες όλο και κατεβαίνουν.
Μπορεί οι λάτρεις του είδους να μην μπορούν να διαθέσουν πια τα χρήματα που ξόδευαν παλιότερα για κάποιο σπάνιο δίσκο -και αυτό έχει οδηγήσει τους συλλεκτικούς δίσκους να πωλούνται μόνο διαδικτυακά- αλλά η τάση είναι ανοδική όπως μας εξηγούν οι υπάλληλοι.
7+7
Αφήσαμε τελευταίο στη βόλτα μας -και όχι τυχαία- το 7+7. Το κλασικό στέκι της Ηφαίστου μετρά σχεδόν 40 χρόνια ζωής. Το 1977 ο παππούς του σημερινού ιδιοκτήτη άνοιξε το κατάστημα λίγο μέτρα πιο κάτω από τον αριθμό 22 που είναι σήμερα και ήταν ονομαζόταν Βασίλακας. Ο Κώστας το κληρονόμησε, το άλλαξε στυλιστικά, το διακόσμησε με μουσικά και το χαρακτηριστικό αναπαλαιωμένο ποδήλατο και έδωσε νέα πνοή στο χώρο.
Το 7+7 έχει προτίμηση στο κλασσικό ροκ αλλά φέρνει και μέταλ και τζαζ δίσκους και φυσικά ελληνικά. Οι πελατεία έχει αυξηθεί τον τελευταίο καιρό με την αναβίωση του βινυλίου αλλά οι πωλήσεις εξακολουθούν να είναι πεσμένες, καθώς ακόμα και οι συλλέκτες δεν είναι διατεθειμένοι να ξοδέψουν πια υπέρογκα ποσά.
Πηγή: protothema.gr & melodia.tv
Τα παραπάνω έγραφε ο Γιάννης Αλεξίου στην έρευνα του που παρουσιάσαμε πριν δύο περίπου χρόνια στο ogdoo.gr (Διάβασε ΕΔΩ).
Από τότε θα έλεγα πως η κατάσταση βελτιώθηκε… Μπορεί όχι όσο αισθητά θα θέλαμε όμως τα παραδοσιακού τύπου δισκάδικα αντέχουν και -για τα δεδομένα τους- «αυγατίζουν».
Την αφορμή για να σταθούμε και πάλι στα δισκάδικα της Αθήνας που επιμένουν μας την έδωσε το protothema.gr με σχετικό άρθρο του και υπέροχες φωτογραφίες, καθώς και η «αναμετάδοσή» του από το melodia.tv. Η υπενθύμιση χτύπησε ακόμη πιο δυνατά με την κυκλοφορία του σχετικού βιβλίου του Αλεξίου «Βινύλιο, τα καλύτερά μας χρόνια» που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Φαρφουλάς (Διάβασε σχετικά ΕΔΩ)
Πάμε όμως να σεργιανίσουμε στα δισκάδικα!
Rhythm Records
Εδώ και 16 χρόνια στον αριθμό 74 της Εμμανουήλ Μπενάκη συναντά κανείς τον Σταύρο Καραβουσάνο και την Rhythm Records. Με πίστη στην ανεξάρτητη σκηνή και μεγάλη αγάπη στο garage, punk, krautrock, alternative, post rock ο Σταύρος είναι εκεί για να εκπληρώσει κάθε σου επιθυμία. Τα βινύλια που έχει στο κατάστημα είναι κυρίως καινούργια, αλλά αν θέλεις κάτι που δεν υπάρχει φροντίζει να το παραγγείλει αμέσως, ακόμα και αν ανήκει σε είδος μουσικής που εκείνος δεν προτιμάει.
Κάποτε έφερνε και cd, τώρα ελάχιστα. Όπως και όλοι οι συντεχνίτες του μας λέει ότι το cd έχει τελειώσει πια και ο κόσμος προτιμάει όλο και περισσότερο τα βινύλια. Παρόλα αυτά η δουλειά έχει πέσει σε ποσοστό 30% με 40% σε σχέση με την τελευταία πενταετία. “Ο κόσμος επιλέγει το βινύλιο αλλά οι εταιρείες έχουν μυριστεί το ενδιαφέρον και ανεβάζουν συνεχώς τις τιμές” μας εξηγεί. Και όσον αφορά το πιο φρέσκο δίσκο του μαγαζιού; Αυτός είναι η επανέκδοση δίσκου των “Αντί”.
Fuzz Overdose Records
Και από τον αριθμό 74, πάμε στο 68 της Μπενάκη και στο Fuzz Overdose Records. Ο Χρήστος Τριάντης άνοιξε το κατάστημα πριν από 4 χρόνια και όταν τον ρωτάμε γιατί, απαντάει αυθόρμητα: “Στην αρχή απλώς μου άρεσε η μουσική, μετά κατάλαβα ότι είναι τα πάντα για εμένα”.
Το 90% του καταστήματος καλύπτεται από βινύλια απλώς γιατί το “cd έχει πια πεθάνει”. Garage, punk και όλες οι εκφάνσεις του ροκ βρίσκουν θέση στα ράφια του με ιδιαίτερη προτίμηση στο rock’n’roll και στα ’80s. Παρά τις μειωμένες πωλήσεις, ο Χρήστος είναι ικανοποιημένος από την πορεία του μαγαζιού. Σε αυτό βέβαια οφείλεται και ότι το άνοιξε μέσα στην καρδιά της κρίσης. Στο είδος που ο ίδιος εμπορεύεται μας λέει ότι πάντα το βινύλιο είχε μεγάλη πέραση.
“Τώρα πια είναι μόδα και όλοι κυκλοφορούν βινύλιο” μας εξηγεί και συνεχίζει προβληματισμένος: “Δεν είναι απαραίτητα καλό αυτό που γίνεται. Οι περισσότεροι μυρίστηκαν το κέρδος και έχει δημιουργηθεί αισχροκέρδεια. Οι τιμές όλο και ανεβαίνουν και όλο αυτό θα γυρίσει μπούμερανγκ”.
Dark Side Records
Η τελευταία στάση στην Μπενάκη ακούει στο όνομα Dark Side Records. Από τα παλιά στέκια στην περιοχή και το αντίπαλο δέος του Rhythm από τότε που τα πανκιά ήταν σε κόντρα με τους μεταλάδες.
Με σαφή μέταλ προσανατολισμό από το 1998 το μαγαζί πουλάει καινούργιους δίσκους, αλλά και συλλεκτικούς, ενώ το cd έχει περιοριστεί σε online παραγγελίες. “Έτσι είναι πιο χαμηλές οι τιμές και ο κόσμος το προτιμάει. Το διαδίκτυο σώζει την κατάσταση. Χωρίς αυτό θα ήταν δύσκολα τα πράγματα” μας εξηγεί ο Κωστής.
Παρότι στο κατάστημα υπάρχουν σπάνιοι δίσκοι που η τιμή τους ξεπερνάει τα 300 ευρώ, οι περισσότεροι είναι σε πολύ προσιτές τιμές. Ο Βαγέλης, ιδιοκτήτης του Dark Side μιλάει σπάνια και προτιμάει να παρατηρεί τους πελάτες. Πρόκειται για έναν φανατικό συλλέκτη με χιλιάδες δίσκους στην κατοχή του και όπως σχολιάζει την ώρα που φεύγουμε: “Το καλό είναι ότι βλέπεις 20άρηδες να έρχονται και να ψάχνουν βινύλια. Αυτό είναι το μέλλον”.
Art rat records
Από το 1992 κατοικεί στα Εξάρχεια και πιο συγκεκρμένα στον αριθμό 48 της Ζωοδόχου Πηγής το ποντίκι των βινυλίων. Με την χαρακτηριστική ζωγραφιστή μορφή στην πόρτα το στενόμακρο μαγαζί εδώ και 23 χρόνια είναι η αγαπημένη στάστη των συλλεκτών και όχι μόνο. Στο βάθος του καταστήματος ο Αλέκος Οικονόμου κάθεται στο γραφείο του και δηλώνει περήφανος για τους δίσκους του. Στο Art rat μπορεί κανείς να βρει μεταχειρισμένα βινύλια κυρίως της ροκ μουσικής, αλλά και επιλεγμένα ελληνικά, όπως και blues.
Όταν όμως ρωτάς τον ίδιο τον ιδιοκτήτη για το στίγμα του μαγαζιού αυτός απαντάει ότι “το στίγμα το δίνουν οι δίσκοι που υπάρχουν στα ράφια” και τονίζει ότι κάποιος που ξέρει μόλις μπει μέσα θα καταλάβει περί τίνος πρόκειται.
Όσον αφορά στον κόσμο που επισκέπτεται το Art Rat ο Αλέκος Οικονόμου μας εξηγεί ότι είναι κυρίως μουσικόφιλοι μεγαλύτερης ηλικίας. “Τα παιδιά 18 χρόνων δεν έχουν επαφή με το βινύλιο εκτός αν το έχουν μάθει από τους γονείς τους. Είναι πια δύσκολο να μπει κάποιος σε αυτή την διαδικασία γιατί είναι και ακριβή αγάπη. Τα παιδιά εν τω μεταξύ δεν έχουν μάθει να μπαίνουν σε ένα κατάστημα, να ψάχνουν, να ρωτάνε. Έχουν συνηθίσει με το Ίντερνετ αλλά η διά ζώσης επικοινωνία έχει άλλη αξία” μας λέει ο ίδιος απογοητευμένος.
Plan 59
Αν ρωτήσεις τον Θανάση Ξανθάκο γιατί άνοιξε πριν 7 χρόνια το plan 59 θα σου απαντήσει γιατί χάλαγε πολλά λεφτά σε δίσκους και αποφάσισε να το κάνει επάγγελμα. Και έτσι στον αριθμό 59 της Ζωοδόχου Πηγής δημιούργησε το πιο στιλάτο και εμπνευσμένο κατάστημα της περιοχής. Το 90% των εμπορευμάτων είναι βινύλια ωστόσο οι αφίσες, οι ταινίες και τα βιβλία δίνουν ιδιαίτερο χρώμα. Ευρύχωρο, φωτεινό, υπέροχα διακοσμημένο το plan 59 είναι ίσως το πιο ανοιχτό σε θέμα γκάμας δισκοπωλείο. Εκτός από ροκ και blues θα βρεις ελληνικά, σκυλάδικα αλλά και έντεχνα.
Ο Θανάσης αν και παραδέχεται ότι η δουλειά τα τελευταία 2-3 χρόνια έχει πέσει ωστόσο η ανοδική τάση που έχουν οι πωλήσεις βινυλίου μειώνουν λίγο τις ζημιές. Σε όλο αυτό βοηθάει και η τρέλα που έχουν αρχίσει να έχουν οι πιτσιρικάδες με το συγκεκριμένο είδος.
“Είναι πολύ ψαγμένα τα νέα παιδιά, ξέρουν πολλά από καλλιτέχνες και συγκροτήματα αλλά όχι τόσο από τεχνικά θέματα” συνεχίζει ο Θανάσης και λίγο πριν φύγουμε μας αποκαλύπτει ότι από τους πολύ ιδιαίτερους δίσκους που έχει στο μαγαζί είναι το “Greece goes modern” του Μίμη Πλέσσα από το 1967. Η πρώτη κυκλοφορία του δίσκου είναι σπάνια και πωλείται πολύ ακριβά αλλά και η επανέκδοση έχει πια εξαντληθεί.
Μικρός ερωτικός
Δισκοπωλείο με βινύλια μόνο από την ελληνική δισκογραφία; Αν με ρωτούσε κάποιος πριν επισκεφτώ το Μικρό Ερωτικό θα έλεγα ότι δεν υπάρχει. Και όμως Ζωοδόχου Πηγής και Καλλιδρομίου υπάρχει ένα φανταστικό μαγαζί που πουλάει δίσκους μόνο από την ελληνική δισκογραφία. Και δεν λέω τυχαία φανταστικό, μιας και ο Σπύρος Χώλης εκτός από βινύλια έχει στο μαγαζί παλιά παιχνίδια. Στρατιωτάκια, αυτοκινητάκια, κούκλες σαν και αυτές που είχαμε παιδιά όχι εμείς αλλά οι γονείς μας. Εκεί ανάμεσα σε περιοδικά, βιτρίνες και ράφια με δίσκους ο Σπύρος Χώλης μας εξηγεί ότι τα παιχνίδια και τα βινύλια έχουν κοινή συναισθηματική αξία για να εξηγήσει λίγο αργότερα: “Τα παιχνίδια και η μουσική προκαλούν συναισθήματα από το παρελθόν. Θυμάμαι πού άκουσα ένα τραγούδι όπως θυμάμαι και πότε πήρα το πρώτο μου αυτοκινητάκι”.
Στο μαγαζί μπορεί κανείς να βρει ό,τι υπάρχει στην ελληνική δισκογραφία με έμφαση στην δεκαετία του ’60, από παραδοσιακά, ελαφρολαϊκά και πολλούς δίσκους από θεατρικές παραστάσεις και τον κινηματογράφο. Αγαπημένος δίσκος του Σπύρου Χώλη; Με βεβαιότητα μας λέει ότι ο πρώτος δίσκος που αγόρασε ήταν η “Τετραλογία” του Δήμου Μούτση, που έμελε να γίνει και ο αγαπημένος του!
Fokionos Records
Αν και τα Εξάρχεια είναι ο βασιλιάς του βινυλίου μπορεί κανείς να βρει σε αρκετές γειτονιές “μερακλήδες” που το αγαπούν και το υποστηρίζουν. Τέτοιος “μερακλής” του είδους είναι και ο Άρης Πιτταράς ιδιοκτήτης του Fokionos Records. To υπόγειο της Κυψέλης γνωρίζουν οι λάτρεις του βινυλίου και στα ράφια του υπάρχει ένας μικρός θησαυρός. Το μαγαζί υπάρχει στην περιοχή από το 1987, όταν ήταν μόλις 40 τ.μ. και στην υλοποίησή του βοήθησαν πολλοί Dj’s και νυχτερινά μαγαζιά της περιοχής μιας και ο Άρης Πιτταράς υπήρξε καταξιωμένος μουσικός παραγωγός στο χώρο του New Wave 80’s Italo Disco.
Σήμερα το Fokionos Records είναι ένα παραδοσιακό δισκοπωλείο 140 τ.μ. με μια τεράστια βιβλιοθήκη δίσκων, όλων των ειδών μουσικής, που φτάνει τους 180.000 τίτλους. Εκτός όμως από την κλασική διαδικασία ψαξίματος στο κατάστημα της Κυψέλης, όλο το υλικό υπάρχει και στο διαδίκτυο. Και αν παρακολουθείτε συχνά την ιστοσελίδα είναι πολύ πιθανό να πετύχετε κάποια ηλεκτρονική δημοπρασία σε σπάνιους συλλεκτικούς δίσκους που αξίζει να έχετε στη δισκοθήκη σας.
Reload
Το πιο καινούργιο κατάστημα στην αγορά και με τελείως διαφορετική λογική από τα υπόλοιπα είναι το Reload στην Πανεπιστημίου. Στον αριθμό 54 εκεί όπου βρισκόταν το ιστορικό κατάστημα του Metropolis, από το 2012 έχει κάνει την εμφάνιση του το συγκεκριμένο μαγαζί και διεκδικεί ένα μεγάλο μέρος της αγοράς βινυλίου. Στο ισόγειο θα βρείτε cd και επιλεγμένους τίτλους δίσκων αλλά στο υπόγειο θα ανακαλύψετε ένα μικρό θησαυρό. Η διάθεση των ανθρώπων του reload είναι να επιστρέψουν στο παλιό δισκοπωλείο με τίτλους από όλη την ελληνική και ξένη δισκογραφία και για αυτό οι παραγγελίες από το εξωτερικό είναι το φόρτε τους. Στα πλεονεκτήματα του μαγαζιού οι ευγενικοί υπάλληλοι, καταρτισμένοι σχεδόν σε όλα τα μουσικά είδη.
Ζαχαρίας
Φυσικά από την χαρτογράφηση των δισκοπωλείων δεν θα μπορούσε να λείπει η περιοχή Μοναστηράκι. Με τον Ζαχαρία να αποτελεί από το 1993 -όπου άνοιξε το κατάστημα- πόλο έλξης για του μουσικόφιλους της Αθήνας. Όπου και αν μένεις αν αγαπάς τη μουσική, αν σου αρέσει να ψάχνεις, αν θέλεις να βρεις κάποιο σπάνιο δίσκο, ακόμα και αν θέλεις να πουλήσεις κάτι δικό σου και να ανανεώσεις τη δισκοθήκη σου ο Ζαχαρίας είναι το σημείο που ψάχνεις. Στον αριθμό 20 της Ηφαίστου οι επισκέπτες όλο και πληθαίνουν, οι ηλικίες όλο και κατεβαίνουν.
Μπορεί οι λάτρεις του είδους να μην μπορούν να διαθέσουν πια τα χρήματα που ξόδευαν παλιότερα για κάποιο σπάνιο δίσκο -και αυτό έχει οδηγήσει τους συλλεκτικούς δίσκους να πωλούνται μόνο διαδικτυακά- αλλά η τάση είναι ανοδική όπως μας εξηγούν οι υπάλληλοι.
7+7
Αφήσαμε τελευταίο στη βόλτα μας -και όχι τυχαία- το 7+7. Το κλασικό στέκι της Ηφαίστου μετρά σχεδόν 40 χρόνια ζωής. Το 1977 ο παππούς του σημερινού ιδιοκτήτη άνοιξε το κατάστημα λίγο μέτρα πιο κάτω από τον αριθμό 22 που είναι σήμερα και ήταν ονομαζόταν Βασίλακας. Ο Κώστας το κληρονόμησε, το άλλαξε στυλιστικά, το διακόσμησε με μουσικά και το χαρακτηριστικό αναπαλαιωμένο ποδήλατο και έδωσε νέα πνοή στο χώρο.
Το 7+7 έχει προτίμηση στο κλασσικό ροκ αλλά φέρνει και μέταλ και τζαζ δίσκους και φυσικά ελληνικά. Οι πελατεία έχει αυξηθεί τον τελευταίο καιρό με την αναβίωση του βινυλίου αλλά οι πωλήσεις εξακολουθούν να είναι πεσμένες, καθώς ακόμα και οι συλλέκτες δεν είναι διατεθειμένοι να ξοδέψουν πια υπέρογκα ποσά.
Πηγή: protothema.gr & melodia.tv
