Ανατρέπει την επικρατούσα αντίληψη πως το κοινωνικό περιθώριο είναι ένας κακός σκουπιδότοπος, γεμάτος εγκληματίες και τέρατα. Στο τραγούδι, διατυπώνεται η αντίθετη άποψη...
Εκεί που μου 'πανε ποτέ μου να μην πάω
Εκεί που λέγανε ποτέ μην ακουμπάω
Στα σκουπίδια
εκεί έχω κάνει τα καλύτερα ταξίδια...
Ο εξαιρετικός στίχος έχει γραφτεί από την Αγγελική Μακρυνιώτη και η μουσική από τον Βασίλη Γαβριηλίδη. Πραγματικός τίτλος είναι Τα Καλύτερα Ταξίδια, αλλά ήδη έχει γίνει γνωστό σαν Τα Σκουπίδια του Βασίλη Καρρά!
Κατά μία έννοια, είναι ένα ροκ τραγούδι, αφού το μήνυμα συναντάται συχνά στην ροκ λογοτεχνία, ποίηση, μουσική και σε άλλες τέτοιες μορφές, όπου το κοινωνικό περιθώριο περιγράφεται σαν χώρος που περιέχει αλήθεια.
Πριν ένα μήνα, το τραγούδι έγινε και βιντεοκλίπ, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Καλαϊτζή.
Μία μαθήτρια, τα βράδια, δουλεύει ως στριπ γκερλ, σε κάποιο μπαρ από αυτά που θεωρούν κακόφημα οι «σοβαροί» και «υγιώς σκεπτόμενοι» νοικοκυραίοι. Σαν είδηση, μια τέτοια περίπτωση θα έκανε μπαμ στα κανάλια. Η μαθήτρια είναι σίγουρο πως θα γινόταν βορά στις κουτσομπολίστικες εκπομπές Lifestyle. Πολλές καθωσπρέπει κυρίες θα έπεφταν απ' τα σύννεφα ή θα αγανακτούσαν με την έκκληση των ηθών της μαθητιώσας νεολαίας.
Είναι όμως έτσι;
Στην μικρή ιστορία, αποκαλύπτεται πως ό,τι κοινωνικά φαίνεται ενάρετο και σωστό, πολλές φορές υποκρίνεται, φοράει μια μάσκα. Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός και δεν είναι σπάνιο που το σκουπίδι είναι χρυσάφι.
Επιπλέον, και το τραγούδι και το βιντεοκλίπ ασκούν μια αιχμηρή κριτική στην Ελλάδα της Κρίσης. Στο βάθος, υπάρχει και πολιτικός λόγος. Ποιοι είναι πραγματικά τα σκουπίδια;
Εκεί που μου 'πανε ποτέ μου να μην πάω
Εκεί που λέγανε ποτέ μην ακουμπάω
Στα σκουπίδια
εκεί έχω κάνει τα καλύτερα ταξίδια...
Ο εξαιρετικός στίχος έχει γραφτεί από την Αγγελική Μακρυνιώτη και η μουσική από τον Βασίλη Γαβριηλίδη. Πραγματικός τίτλος είναι Τα Καλύτερα Ταξίδια, αλλά ήδη έχει γίνει γνωστό σαν Τα Σκουπίδια του Βασίλη Καρρά!
Κατά μία έννοια, είναι ένα ροκ τραγούδι, αφού το μήνυμα συναντάται συχνά στην ροκ λογοτεχνία, ποίηση, μουσική και σε άλλες τέτοιες μορφές, όπου το κοινωνικό περιθώριο περιγράφεται σαν χώρος που περιέχει αλήθεια.
Πριν ένα μήνα, το τραγούδι έγινε και βιντεοκλίπ, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Καλαϊτζή.
Μία μαθήτρια, τα βράδια, δουλεύει ως στριπ γκερλ, σε κάποιο μπαρ από αυτά που θεωρούν κακόφημα οι «σοβαροί» και «υγιώς σκεπτόμενοι» νοικοκυραίοι. Σαν είδηση, μια τέτοια περίπτωση θα έκανε μπαμ στα κανάλια. Η μαθήτρια είναι σίγουρο πως θα γινόταν βορά στις κουτσομπολίστικες εκπομπές Lifestyle. Πολλές καθωσπρέπει κυρίες θα έπεφταν απ' τα σύννεφα ή θα αγανακτούσαν με την έκκληση των ηθών της μαθητιώσας νεολαίας.
Είναι όμως έτσι;
Στην μικρή ιστορία, αποκαλύπτεται πως ό,τι κοινωνικά φαίνεται ενάρετο και σωστό, πολλές φορές υποκρίνεται, φοράει μια μάσκα. Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός και δεν είναι σπάνιο που το σκουπίδι είναι χρυσάφι.
Επιπλέον, και το τραγούδι και το βιντεοκλίπ ασκούν μια αιχμηρή κριτική στην Ελλάδα της Κρίσης. Στο βάθος, υπάρχει και πολιτικός λόγος. Ποιοι είναι πραγματικά τα σκουπίδια;
