Ο Απόστολος Καλδάρας και η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου ήταν από τους καλλιεργημένους ανθρώπους του λαϊκού τραγουδιού. Ευτυχής συγκυρία, για το λαϊκό τραγούδι, το γεγονός της συνεργασίας τους, με δεκάδες σπουδαίες στιγμές. Πέραν του ότι κινήθηκαν στον ίδιο χώρο και υπήρξαν από τους κεντρικούς μεταπολεμικούς δημιουργούς, παρακολούθησαν τις νέες τάσεις και την εξέλιξη του λαϊκού τραγουδιού και υπήρξαν καίριοι και δημιουργικοί μέχρι το τέλος.
«Εγώ γράφω τραγούδια και τα πουλώ. Από εκεί και πέρα δεν ανακατεύομαι αν θα πιάσουν ή όχι, αν θα βγουν ή αν δεν θα βγουν σε δίσκους. Μόλις τα παραδώσω, υπογράφω και μια δήλωση παραιτήσεως από διάφορα δικαιώματα, απαρνούμαι τα πνευματικά μου τέκνα».
Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου μπήκε στο τραγούδι σε μεγάλη ηλικία, στις αρχές της δεκαετίας του 50. Στα νιάτα της ήταν ηθοποιός. Όταν μετά τον πόλεμο εγκατέλειψε το θέατρο, βρήκε διέξοδο στο στίχο. Ήταν, όμως, ακόμη στο θίασο του Μανέλη, όταν γνωρίστηκε με τη Μαρίκα Νίνου η οποία έκανε ακροβατικά μαζί με τον άντρα της και το γιο τους. Όταν η Νίνου μπήκε στο τραγούδι και γνωρίστηκε με τον Τσιτσάνη, και έχοντας υπ’ όψιν της τη στιχουργική ικανότητα της Ευτυχίας, τον προέτρεψε να την γνωρίσει και να δει τους στίχους της: Αν θέλεις μάνα, Στο Τούνεζι στη Μπαρμπαριά, Το παλιόσπιτο, Στρώσε μου να κοιμηθώ, Αντιλαλούνε τα βουνά κ.α. Κάπως έτσι ξεκίνησε να γράφει επαγγελματικά και να ζει από τους στίχους της. Δεν εκτιμούσε το χρήμα και το σκορπούσε. Το πάθος της για τη χαρτοπαιξία, όμως, συν το γεγονός ότι το καθεστώς της δισκογραφίας είχε σε πρώτο πλάνο τον συνθέτη που εμφανιζόταν ως ο κύριος δημιουργός στην ετικέτα του δίσκου, την ανάγκασαν να δίνει στίχους και να πληρώνεται άμεσα, αποποιούμενη, συνήθως, του όποιου δικαιώματός της επί των στίχων που παραχωρούσε. Αυτή η ιστορία, με κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις δημιουργών που έβαζαν το όνομά της στους δίσκους και της αναγνώριζαν το δικαίωμα να παίρνει τα ποσοστά της από την Α.Ε.Π.Ι., όπως για παράδειγμα ο Θόδωρος Δερβενιώτης, κράτησε μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’50 όπου και ξεκίνησε η συνεργασία της με τον Απόστολο Καλδάρα.
Ο Απόστολος Καλδάρας ήταν, από τους λίγους που αντιμετώπισαν την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου με καθαρότητα και ευθύτητα, στοιχεία που τον χαρακτήριζαν γενικότερα σαν άνθρωπο. Μάλιστα, όταν εκείνη γινόταν πιεστική, προκειμένου να πάρει άμεσα, τα λίγα χρήματα ο Καλδάρας της έλεγε: «Ευτυχία, θα πάρεις τα ποσοστά σου». Όταν το 1956 γνωρίστηκαν στο μπαράκι του Μάριου και ξεκίνησαν τη συνεργασία τους, ο Καλδάρας ήταν, ήδη, ένα από τα μεγάλα κεφάλαια του λαϊκού τραγουδιού, με επιτυχίες και αριστουργηματικά τραγούδια. Η πρώτη κίνηση έγινε από την Παπαγιαννοπούλου που τον πλησίασε και του έδωσε τους στίχους από ένα τραγούδι, που, όπως λέγεται, είχε απορρίψει ο Γιώργος Ζαμπέτας. Το τραγούδι αυτό, που ήταν και το πρώτο της συνεργασίας τους, ήταν το Θα βρω μουρμούρη μπαγλαμά που ερμήνευσε ο Πάνος Γαβαλάς. Ακολούθησαν τρία μεγάλα τραγούδια με τον Καζαντζίδη: Θα πάω σ’ άλλες πολιτείες, Απ τα ψηλά στα χαμηλά και Ποιος θα με πληροφορήσει και αμέσως μετά ήρθε ο Γυάλινος κόσμος που τραγούδησε ο Βασίλης Βλάσσης, ερμηνευτής ενός ακόμη χαρακτηριστικού τραγουδιού της στιχομυθίας της Παπαγιαννοπούλου σε μουσική Θόδωρου Δερβενιώτη: Φάτε πλούσιοι παράδες κι εμείς ας πεθάνουμε/ μια φορά στο ίδιο χώμα όλους θα μας βάλουνε. Ως λόγια και διανοούμενη που ήταν εξύφαινε τους στίχους της και με αρκετά λογοτεχνικά στοιχεία. Ο Γυάλινος κόσμος, είναι μια πανίσχυρη φράση της παγκόσμιας λογοτεχνίας που, όμως, έγινε τραγούδι με αριστοτεχνικό τρόπο από την πένα της και έμεινε κλασικό όταν ο Καλδάρας το επανέφερε 12 χρόνια μετά την πρώτη του εκτέλεση, με ερμηνευτή τον Στέλιο Καζαντζίδη. Υπάρχει και αυτή η παράμετρος στην τέχνη. Μπορεί για χίλιους δυο λόγους ένα αριστούργημα να μην περάσει με την πρώτη.
Τα περισσότερα τραγούδια τους τα έγραψαν μετά το 1965. Τότε ο Καλδάρας είχε ανεβάσει κατά πολύ τις μετοχές του στο χρηματιστήριο του τραγουδιού και η δισκογραφική εταιρεία τον είχε στην πρώτη γραμμή. Εποχή που και ο λαϊκός κινηματογράφος ήταν γεμάτος από τις συνθέσεις του. Για τις ανάγκες των ταινιών στις οποίες, ως επί τω πλείστον, πρωταγωνιστούσε ο Νίκος Ξανθόπουλος, η Παπαγιαννοπούλου έγραψε πολλά τραγούδια κατά παραγγελία και μάλιστα υπό την πίεση του συνθέτη και του σκηνοθέτη που την είχαν από κοντά προκειμένου να έχουν έγκαιρα, και όχι με τους ρυθμούς της, τον ανάλογο στίχο. Κάπως έτσι γεννήθηκαν τραγούδια όπως το Πετραδάκι-πετραδάκι, Στ’ Αποστόλη το κουτούκι κ.α. Μπορεί τα χρόνια, για την επονομαζόμενη «Γριά» του στίχου, να πέρναγαν, όμως, πνευματικά έδειχνε αιώνια νεότητα και προς το τέλος της ζωής της έγραψε στίχους που, πρόδιδαν τρομερή διαύγεια και ξεκαθάριζαν τα πράγματα περί την ποιότητα της τέχνης της. Στίχους που θα ζήλευε ο καθένας, άμεσους, μεστούς που δε χωρούσαν καμία παρέμβαση, όσο κι αν ορισμένοι στο παρελθόν προσπάθησαν να αποδυναμώσουν τη συμμετοχή της στα τραγούδια τους λέγοντας πως οι στίχοι της είχαν ατέλειες και προχειρότητες.
Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου ήταν μια γυναίκα που τα είχε τετρακόσια. Εκ των πραγμάτων, βεβαίως, συμπεραίνεται και αποδεικνύεται η εκμετάλλευση προς το πρόσωπό της και το έργο της. Ήταν, όμως, κάτι για το οποίο έδωσε εκείνη το δικαίωμα αφού έπαιξε αυτό το ρόλο εν γνώσει της. Πιστεύω ότι ακόμη και η ίδια εκμεταλλεύτηκε το ταλέντο της -αν και κυρίως έγραφε γιατί της άρεσε- και σε πολλές περιπτώσεις το χάρισε, ίσως πιστεύοντας στους ανθρώπους, για τους οποίους, πάντως, είχε γράψει κι ένα από τα σκληρότερα τραγούδια της: Θα βρω έναν τόπο έρημο να χτίσω μια καλύβα/ γιατί τον κόσμο τον κακό τον γνώρισα τον είδα. Θα στήσω την καλύβα μου σ’ αγριεμένους τόπους/ ίσως και βρω μες στα θεριά/ λίγη συμπόνια και καρδιά/ που λείπει απ’ τους ανθρώπους. Μαύρες ψυχές, μαύρες καρδιές, ψέμα κι υποκρισία/ πέρα για πέρα άδικο αυτή είναι η κοινωνία. Ηχογραφήθηκε από τον Στέλιο Καζαντζίδη την ίδια ημέρα με το Δυο πόρτες έχει η ζωή και όπως φαίνεται είναι δημιούργημα της ίδιας ψυχολογικής φόρτισης και απόγνωσης. Όσο κι αν ακούγεται σκληρά, κατά γενική ομολογία, έγραφε καλύτερα, όταν ένιωθε την πίεση της ζωής και της φτώχειας. Τα περισσότερα από τα τραγούδια της από ένα σημείο και μετά τα δήλωνε η ίδια στην ΑΕΠΙ. Σήμερα, πια, τα μεγάλα τραγούδια της έχουν αποκατασταθεί, τουλάχιστον ως προς το ηθικό μέρος. Μπορεί να πούλαγε ένα στίχο της, είχε τον τρόπο, όμως, όταν ήθελε, να τον αποκαταστήσει ηθικά. Στις διάφορες συνεντεύξεις που έδωσε κατά καιρούς αναφέρεται σε πολλούς από τους στίχους που δεν είναι στο όνομά της. Στο περιοδικό Ταχυδρόμος το 1968 και σε ερώτηση για το πώς γράφει τα τραγούδια της απάντησε: «Συνήθως πρόκειται για στιγμιαία έμπνευση, οπότε είναι και το καλύτερο. Κάτι τέτοιο συνέβη με Τα καβουράκια, που έγινε μεγάλο σουξέ. Ήλθε μόνο του στο μυαλό μου, χωρίς να επηρεαστώ από τίποτε. Άλλοτε -πολύ σπανίως όμως- τυχαίνει να επηρεαστώ από κάποιο σημαντικό γεγονός, που έτυχε στη ζωή μου. Π.χ. όταν έχασα την κόρη μου, από τον πόνο, έγραψα το Δυο πόρτες έχει η ζωή. Όλες όμως οι επιτυχίες μου προέρχονται κυρίως από έμπνευση, χωρίς δηλαδή να πιέσω τον εαυτό μου».
Εδώ η Παπαγιαννοπούλου είναι ξεκάθαρο ότι επιφορτίζει ένα από τα «χαμένα» τραγούδια της με το δραματικό στοιχείο του θανάτου της κόρης της. Η κόρη της Μαίρη Λαϊδου έφυγε από τη ζωή τον Μάρτιο του 1960. Το τραγούδι, όμως, είχε ηχογραφηθεί ακριβώς ένα χρόνο πριν, τον Μάρτιο του 1959. Πιθανόν, να είχε γραφτεί από την Παπαγιαννοπούλου και ακόμη πιο πριν. Αυτά, όμως, ήταν μικρές «πονηριές» που μπροστά στο συναίσθημα του αποχωρισμού των εκατοντάδων στίχων της, είναι πταίσματα. Δείχνουν, όμως, τον χαρακτήρα μιας γυναίκας, δυναμικής και ανήσυχης, που πάλευε με τις εμμονές της.
Από τις εκπομπές του Λευτέρη Παπαδόπουλου Εν αρχή ην ο λόγος, ΕΡΤ 1989 και όπως συμπεριελήφθη στο βιβλίο Όλα είναι ένα ψέμα Λευτέρης Παπαδόπουλος Αφήγημα Εκδόσεις Καστανιώτη.
«Θεωρώ τον εαυτό μου ευτυχή, που κατά την πορεία της ζωής μου και σ’ ένα σημείο βέβαια των δύσκολων χρόνων της καριέρας μου συνάντησα τη γυναίκα αυτή, που μ’ αγάπησε σαν παιδί της κι εγώ την αγάπησα σαν μητέρα. Μελοποίησα πάμπολλα έργα της, στίχους, λαϊκά ποιήματα. Το λαϊκό τραγούδι της οφείλει πολλά. Για την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου μιλώ με μεγάλη συγκίνηση και αγάπη, σαν να μιλώ για την ίδια μου τη μητέρα. Γιατί, όντως, όλα αυτά τα χρόνια της συνεργασίας μας, η Ευτυχία ήταν μητέρα μου. Η πνευματική μου μητέρα. Και μπορεί να πω και κάτι περισσότερο απ’ αυτό: ήταν η πνευματική μου ερωμένη. Γιατί όντως την αγαπούσα πάρα πολύ, αγαπούσα και θαύμαζα το ταπεραμέντο της, την πνευματικότητά της, τον τρόπο που μιλούσε, τα σχήματα του λόγου που χρησιμοποιούσε όταν μιλούσε, την ποιητική διάθεση και το χιούμορ που τη διέκρινε, όλα τα χρόνια, μέχρι το τέλος της ζωής της. Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου δίκαια κατέχει μία από τις πέντε πρώτες θέσεις στο πάνθεον των δημιουργών του λαϊκού μας τραγουδιού».
1957
ΘΑ ΒΡΩ ΜΟΥΡΜΟΥΡΗ ΜΠΑΓΛΑΜΑ Πάνος Γαβαλάς
ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ ΦΥΛΑΚΗ Πάνος Γαβαλάς
ΜΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΟΥ Γιώτα Λύδια, Αντώνης Κλειδωνιάρης
Ο ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ Πρόδρομος Τσαουσάκης, Γιώτα Λύδια
ΜΕΣ ΣΤΗΣ ΧΗΡΑΣ ΤΗΝ ΤΑΒΕΡΝΑ Πρόδρομος Τσαουσάκης, Απόστολος Καλδάρας
1958
ΘΑ ΜΕ ΓΡΑΨΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ Γρηγόρης Μπιθικώτσης
ΑΧ ΒΡΕ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΚΟΜΟΙΡΑ Δούκισσα
ΜΑΝΑ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΣΟΥ ΔΩΣ ΜΟΥ (ΘΑ ΠΑΩ Σ’ ΑΛΛΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ) Στέλιος Καζαντζίδης, Μαρινέλλα
ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΕΙ Στέλιος Καζαντζίδης
ΑΠ’ ΤΑ ΨΗΛΑ ΣΤΑ ΧΑΜΗΛΑ Στέλιος Καζαντζίδης
1960
Ο ΓΥΑΛΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ Βασίλης Βλάσσης, Απόστολος Καλδάρας
ΤΗ ΦΤΩΧΟΛΟΓΙΑ ΡΩΤΗΣΤΕ Σταύρος Καμπάνης
Τ’ ΑΣΤΡΑ ΚΟΙΤΑΖΟΥΝΕ ΤΗ ΓΗ Στράτος Διονυσίου,Λίτσα Ζίκα, Απόστολος Καλδάρας
ΤΙΓΚΙ-ΤΙΓΚΙ (ΜΟΥ ΣΠΑΣΑΝΕ ΤΟ ΜΠΑΓΛΑΜΑ) Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Καίτη Γλέρη, Απόστολος Καλδάρας
1961
ΒΑΪ, ΒΑΪ Γιάννης Κουλουκάκης
Ο ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ ΔΡΟΜΟΣ Γιώτα Λύδια
ΑΧ ΚΑΙ ΝΑΤΑΝ ΤΥΧΕΡΟ ΜΟΥ Νινή Ζαν
ΟΤΑΝ ΑΡΓΟΠΕΦΤΕΙ Η ΝΥΧΤΑ Στράτος Διονυσίου
ΕΓΩ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ Στράτος Διονυσίου
ΕΝΑ ΚΑΡΑΒΙ ΚΑΡΤΕΡΕΙ Στέλιος Καζαντζίδης, Μαρινέλλα
1962
Τ’ ΑΣΗΜΕΝΙΑ ΚΡΟΤΑΦΙΑ Γιάννης Μάνος, Θεανώ Σούκα
ΜΕ ΣΤΕΛΝΕΙ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟ Πόλυ Πάνου
1963
ΛΙΓΟ ΛΙΓΟ ΘΑ ΜΕ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙΣ Μιχάλης Μενιδιάτης, Σοφία Κολλητήρη
ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΤΟΥ ΧΕΡΙΟΥ ΣΟΥ Πάνος Γαβαλάς, Ρία Κούρτη
ΜΙΑ ΦΥΛΑΚΗ ΣΤΕΝΑΖΕΙ Πάνος Γαβαλάς, Ρία Κούρτη
ΜΠΡΑΒΟΥ ΣΟΥ, ΜΠΡΑΒΟ Πάνος Γαβαλάς, Ρία Κούρτη
1964
ΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΓΙΝΑΝ ΕΧΘΡΟΙ ΜΟΥ Σπύρος Δημητρίου, Φούλη Δημητρίου
ΠΟΣΟ ΘΑ ΒΑΣΤΑΞΕΙ ΠΟΣΟ Γιώτα Λύδια, Απόστολος Καλδάρας
ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΤΥΦΛΟΣ Μιχάλης Μενιδιάτης, Φούλη Δημητρίου
ΕΙΣΑΙ Η ΜΟΙΡΑ ΜΟΥ ΕΣΥ Βίκυ Μοσχολιού, Απόστολος Καλδάρας
ΕΙΔΑ ΠΟΛΛΕΣ ΠΟΥ ΚΛΑΨΑΝΕ Βίκυ Μοσχολιού, Απόστολος Καλδάρας
1965
ΞΑΝΑ ΣΕ ΜΕΝΑΝΕ ΘΑ ’ΡΘΕΙΣ Πάνος Γαβαλάς, Ρία Κούρτη
ΡΙΞΤΕ ΣΤΟ ΓΥΑΛΙ ΦΑΡΜΑΚΙ Μανώλης Αγγελόπουλος
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣΜΟΣ Μανώλης Αγγελόπουλος, Φούλη Δημητρίου
ΒΡΗΚΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΕΣΕΝΑ Μανώλης Αγγελόπουλος, Φούλη Δημητρίου
ΤΟ ΜΙΣΟ ΑΝ Μ’ ΑΓΑΠΟΥΣΕΣ Φούλη Δημητρίου, Απόστολος Καλδάρας
ΣΤ’ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟ ΚΟΥΤΟΥΚΙ Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Απόστολος Καλδάρας
ΑΦΟΥ ΑΜΑΡΤΗΣΑΝΕ ΤΑ ΔΥΟ ΣΟΥ ΧΕΙΛΗ Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Απόστολος Καλδάρας
ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ Η ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ Νίκος Σπυρόπουλος
ΟΛΟ ΤΟ ΚΡΙΜΑ ΤΟ ’ΧΕΙΣ ΕΣΥ Νίκος Σπυρόπουλος
ΧΡΥΣΟ ΚΛΟΥΒΙ ΚΙ ΑΓΑΠΗ Βίκυ Μοσχολιού
1966
ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΩΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΗΡΕΣ Βίκυ Μοσχολιού
ΤΗΣ ΠΙΚΡΑΣ ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ Βίκυ Μοσχολιού
ΑΥΤΑ ΕΧΕΙ Η ΖΩΗ Βίκυ Μοσχολιού
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΣΜΙΓΕΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ Βίκυ Μοσχολιού
ΠΗΡΑ ΑΠ’ ΤΗ ΝΙΟΤΗ ΧΡΩΜΑΤΑ Βίκυ Μοσχολιού
ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Απόστολος Καλδάρας
ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΔΕΝ ΠΑΝ ΟΙ ΠΟΝΟΙ Μανώλης Αγγελόπουλος, Αννούλα Βασιλείου
Ο ΜΑΘΙΟΣ Γιώργος Χατζηαντωνίου, Χαρούλα Λαμπράκη
ΠΕΤΡΑΔΑΚΙ, ΠΕΤΡΑΔΑΚΙ Μιχάλης Μενιδιάτης, Α. Λιαροπούλου
ΜΗ ΜΟΥ ΛΕΤΕ ΛΟΓΙΑ Νίκος Ξανθόπουλος
ΠΡΙΝ ΝΑ ΚΛΑΨΕΙΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΣΥ Νίκος Ξανθόπουλος
ΑΠΟ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ Νίκος Ξανθόπουλος
1967
ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΟΝΕΙΡΑ ΤΡΕΛΑ Νίκος Ξανθόπουλος
ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΓΕΛΑΣΕΣ Νίκος Ξανθόπουλος
ΟΠΟΥ ΔΕΙΣ ΦΩΤΙΑ ΝΑ ΚΑΙΕΙ Μιχάλης Μενιδιάτης, Απόστολος Καλδάρας
ΙΣΑ Μ’ ΕΝΑ ΔΑΧΤΥΛΑΚΙ Μιχάλης Μενιδιάτης, Απόστολος Καλδάρας
ΚΑΗΜΕΝΗ ΜΑΝΑ Ρόδιος Αττακλής
ΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ Σταμάτης Κόκοτας
Ο ΞΕΡΙΖΩΜΟΣ Σταμάτης Κόκοτας, Απόστολος Καλδάρας
ΠΛΑΪ ΜΟΥ ΣΤΑΣΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ Σταμάτης Κόκοτας
ΟΝΕΙΡΟ ΑΠΑΤΗΛΟ Σταμάτης Κόκοτας
1968
ΠΕΤΡΙΝΗ ΚΑΡΔΙΑ Σταμάτης Κόκοτας
ΣΤΑ ΠΑΝΩ ΤΑ ΠΕΤΡΑΛΩΝΑ Σταμάτης Κόκοτας
ΓΛΑΡΟΙ ΣΤ’ ΑΝΟΙΧΤΑ Σταμάτης Κόκοτας
ΕΝΑ ΠΟΥΛΙ ΠΛΗΓΩΘΗΚΕ Βίκυ Μοσχολιού, Απόστολος Καλδάρας
ΕΓΩ ΘΑ ΖΩ ΜΕ Τ’ ΟΝΕΙΡΟ Βίκυ Μοσχολιού, Απόστολος Καλδάρας
ΟΧΙ ΠΙΑ ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ Στράτος Διονυσίου
Σ’ ΑΦΗΝΩ ΤΩΡΑ ΛΕΥΤΕΡΗ Στράτος Διονυσίου
Ο ΓΚΡΕΜΟΣ Μιχάλης Μενιδιάτης
ΟΤΑΝ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΠΟΘΟΣ Γιώτα Λύδια
ΑΣ ΠΑΝ ΣΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΑ ΠΑΛΙΑ Στέλιος Καζαντζίδης
ΑΛΛΟΤΙΝΕΣ ΜΟΥ ΕΠΟΧΕΣ Στέλιος Καζαντζίδης
1969
ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΠΟΥ ΤΑ ΠΙΝΩ Στέλιος Καζαντζίδης, Λίτσα Διαμάντη
ΑΝΕΜΩΝΑ Στέλιος Καζαντζίδης, Απόστολος Καλδάρας
ΠΥΡΕΤΟΣ Στέλιος Καζαντζίδης
ΑΝ ΕΙΝ’ Η ΑΓΑΠΗ ΕΓΚΛΗΜΑ Στέλιος Καζαντζίδης
ΛΑΘΟΣ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΝΕΙΣ Γιώργος Νταλάρας, Καίτη Αμπάβη
Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ Γιώργος Νταλάρας, Καίτη Αμπάβη
ΦΟΡΤΩΘΗΚΑ ΤΙΣ ΤΥΨΕΙΣ ΜΟΥ Γιώργος Νταλάρας, Απόστολος Καλδάρας
ΤΡΟΜΑΓΜΕΝΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ Γιώργος Νταλάρας
ΠΟΣΟ ΔΙΚΙΟ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ Γιάννης Καλατζής
ΜΕ ΠΗΡΕ Η ΝΥΧΤΑ ΑΓΚΑΛΙΑ Γιάννης Καλατζής, Απόστολος Καλδάρας, Πίτσα Παπαδοπούλου
ΛΑΘΟΣ ΧΤΥΠΗΣΑ ΛΑΘΟΣ Μ’ ΑΝΟΙΞΕΣ Μπάμπης Τσετίνης, Λίτσα Διαμάντη
ΘΑ ΔΕΙΣ ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ ΠΙΟ ΠΟΛΛΑ Δημήτρης Ευσταθίου, Απόστολος Καλδάρας
ΕΣΥ ΠΟΥ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ Λίτσα Διαμάντη
ΑΧ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ Καίτη Αμπάβη, Απόστολος Καλδάρας
1970
Η ΦΙΛΟΣΟΣΦΙΑ ΤΟΥ ΜΠΑΓΛΑΜΑ Γιάννης Καλατζής
ΦΙΛΙΑ ΕΙΧΑ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ Εύα Ζάχου
ΤΟ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ Γιάννης Πάριος, Πίτσα Παπαδοπούλου
1974
ΝΑ ΠΑΣ ΝΑ ΠΕΙΣ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΣΟΥ Κώστας Σμοκοβίτης
«Εγώ γράφω τραγούδια και τα πουλώ. Από εκεί και πέρα δεν ανακατεύομαι αν θα πιάσουν ή όχι, αν θα βγουν ή αν δεν θα βγουν σε δίσκους. Μόλις τα παραδώσω, υπογράφω και μια δήλωση παραιτήσεως από διάφορα δικαιώματα, απαρνούμαι τα πνευματικά μου τέκνα».
Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου μπήκε στο τραγούδι σε μεγάλη ηλικία, στις αρχές της δεκαετίας του 50. Στα νιάτα της ήταν ηθοποιός. Όταν μετά τον πόλεμο εγκατέλειψε το θέατρο, βρήκε διέξοδο στο στίχο. Ήταν, όμως, ακόμη στο θίασο του Μανέλη, όταν γνωρίστηκε με τη Μαρίκα Νίνου η οποία έκανε ακροβατικά μαζί με τον άντρα της και το γιο τους. Όταν η Νίνου μπήκε στο τραγούδι και γνωρίστηκε με τον Τσιτσάνη, και έχοντας υπ’ όψιν της τη στιχουργική ικανότητα της Ευτυχίας, τον προέτρεψε να την γνωρίσει και να δει τους στίχους της: Αν θέλεις μάνα, Στο Τούνεζι στη Μπαρμπαριά, Το παλιόσπιτο, Στρώσε μου να κοιμηθώ, Αντιλαλούνε τα βουνά κ.α. Κάπως έτσι ξεκίνησε να γράφει επαγγελματικά και να ζει από τους στίχους της. Δεν εκτιμούσε το χρήμα και το σκορπούσε. Το πάθος της για τη χαρτοπαιξία, όμως, συν το γεγονός ότι το καθεστώς της δισκογραφίας είχε σε πρώτο πλάνο τον συνθέτη που εμφανιζόταν ως ο κύριος δημιουργός στην ετικέτα του δίσκου, την ανάγκασαν να δίνει στίχους και να πληρώνεται άμεσα, αποποιούμενη, συνήθως, του όποιου δικαιώματός της επί των στίχων που παραχωρούσε. Αυτή η ιστορία, με κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις δημιουργών που έβαζαν το όνομά της στους δίσκους και της αναγνώριζαν το δικαίωμα να παίρνει τα ποσοστά της από την Α.Ε.Π.Ι., όπως για παράδειγμα ο Θόδωρος Δερβενιώτης, κράτησε μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’50 όπου και ξεκίνησε η συνεργασία της με τον Απόστολο Καλδάρα.
Τα πρώτα τραγούδια τους
Ο Απόστολος Καλδάρας ήταν, από τους λίγους που αντιμετώπισαν την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου με καθαρότητα και ευθύτητα, στοιχεία που τον χαρακτήριζαν γενικότερα σαν άνθρωπο. Μάλιστα, όταν εκείνη γινόταν πιεστική, προκειμένου να πάρει άμεσα, τα λίγα χρήματα ο Καλδάρας της έλεγε: «Ευτυχία, θα πάρεις τα ποσοστά σου». Όταν το 1956 γνωρίστηκαν στο μπαράκι του Μάριου και ξεκίνησαν τη συνεργασία τους, ο Καλδάρας ήταν, ήδη, ένα από τα μεγάλα κεφάλαια του λαϊκού τραγουδιού, με επιτυχίες και αριστουργηματικά τραγούδια. Η πρώτη κίνηση έγινε από την Παπαγιαννοπούλου που τον πλησίασε και του έδωσε τους στίχους από ένα τραγούδι, που, όπως λέγεται, είχε απορρίψει ο Γιώργος Ζαμπέτας. Το τραγούδι αυτό, που ήταν και το πρώτο της συνεργασίας τους, ήταν το Θα βρω μουρμούρη μπαγλαμά που ερμήνευσε ο Πάνος Γαβαλάς. Ακολούθησαν τρία μεγάλα τραγούδια με τον Καζαντζίδη: Θα πάω σ’ άλλες πολιτείες, Απ τα ψηλά στα χαμηλά και Ποιος θα με πληροφορήσει και αμέσως μετά ήρθε ο Γυάλινος κόσμος που τραγούδησε ο Βασίλης Βλάσσης, ερμηνευτής ενός ακόμη χαρακτηριστικού τραγουδιού της στιχομυθίας της Παπαγιαννοπούλου σε μουσική Θόδωρου Δερβενιώτη: Φάτε πλούσιοι παράδες κι εμείς ας πεθάνουμε/ μια φορά στο ίδιο χώμα όλους θα μας βάλουνε. Ως λόγια και διανοούμενη που ήταν εξύφαινε τους στίχους της και με αρκετά λογοτεχνικά στοιχεία. Ο Γυάλινος κόσμος, είναι μια πανίσχυρη φράση της παγκόσμιας λογοτεχνίας που, όμως, έγινε τραγούδι με αριστοτεχνικό τρόπο από την πένα της και έμεινε κλασικό όταν ο Καλδάρας το επανέφερε 12 χρόνια μετά την πρώτη του εκτέλεση, με ερμηνευτή τον Στέλιο Καζαντζίδη. Υπάρχει και αυτή η παράμετρος στην τέχνη. Μπορεί για χίλιους δυο λόγους ένα αριστούργημα να μην περάσει με την πρώτη.
Τα στερνά τιμούν τα πρώτα
Τα περισσότερα τραγούδια τους τα έγραψαν μετά το 1965. Τότε ο Καλδάρας είχε ανεβάσει κατά πολύ τις μετοχές του στο χρηματιστήριο του τραγουδιού και η δισκογραφική εταιρεία τον είχε στην πρώτη γραμμή. Εποχή που και ο λαϊκός κινηματογράφος ήταν γεμάτος από τις συνθέσεις του. Για τις ανάγκες των ταινιών στις οποίες, ως επί τω πλείστον, πρωταγωνιστούσε ο Νίκος Ξανθόπουλος, η Παπαγιαννοπούλου έγραψε πολλά τραγούδια κατά παραγγελία και μάλιστα υπό την πίεση του συνθέτη και του σκηνοθέτη που την είχαν από κοντά προκειμένου να έχουν έγκαιρα, και όχι με τους ρυθμούς της, τον ανάλογο στίχο. Κάπως έτσι γεννήθηκαν τραγούδια όπως το Πετραδάκι-πετραδάκι, Στ’ Αποστόλη το κουτούκι κ.α. Μπορεί τα χρόνια, για την επονομαζόμενη «Γριά» του στίχου, να πέρναγαν, όμως, πνευματικά έδειχνε αιώνια νεότητα και προς το τέλος της ζωής της έγραψε στίχους που, πρόδιδαν τρομερή διαύγεια και ξεκαθάριζαν τα πράγματα περί την ποιότητα της τέχνης της. Στίχους που θα ζήλευε ο καθένας, άμεσους, μεστούς που δε χωρούσαν καμία παρέμβαση, όσο κι αν ορισμένοι στο παρελθόν προσπάθησαν να αποδυναμώσουν τη συμμετοχή της στα τραγούδια τους λέγοντας πως οι στίχοι της είχαν ατέλειες και προχειρότητες.
Θα στήσω την καλύβα μου σ’ αγριεμένους τόπους
Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου ήταν μια γυναίκα που τα είχε τετρακόσια. Εκ των πραγμάτων, βεβαίως, συμπεραίνεται και αποδεικνύεται η εκμετάλλευση προς το πρόσωπό της και το έργο της. Ήταν, όμως, κάτι για το οποίο έδωσε εκείνη το δικαίωμα αφού έπαιξε αυτό το ρόλο εν γνώσει της. Πιστεύω ότι ακόμη και η ίδια εκμεταλλεύτηκε το ταλέντο της -αν και κυρίως έγραφε γιατί της άρεσε- και σε πολλές περιπτώσεις το χάρισε, ίσως πιστεύοντας στους ανθρώπους, για τους οποίους, πάντως, είχε γράψει κι ένα από τα σκληρότερα τραγούδια της: Θα βρω έναν τόπο έρημο να χτίσω μια καλύβα/ γιατί τον κόσμο τον κακό τον γνώρισα τον είδα. Θα στήσω την καλύβα μου σ’ αγριεμένους τόπους/ ίσως και βρω μες στα θεριά/ λίγη συμπόνια και καρδιά/ που λείπει απ’ τους ανθρώπους. Μαύρες ψυχές, μαύρες καρδιές, ψέμα κι υποκρισία/ πέρα για πέρα άδικο αυτή είναι η κοινωνία. Ηχογραφήθηκε από τον Στέλιο Καζαντζίδη την ίδια ημέρα με το Δυο πόρτες έχει η ζωή και όπως φαίνεται είναι δημιούργημα της ίδιας ψυχολογικής φόρτισης και απόγνωσης. Όσο κι αν ακούγεται σκληρά, κατά γενική ομολογία, έγραφε καλύτερα, όταν ένιωθε την πίεση της ζωής και της φτώχειας. Τα περισσότερα από τα τραγούδια της από ένα σημείο και μετά τα δήλωνε η ίδια στην ΑΕΠΙ. Σήμερα, πια, τα μεγάλα τραγούδια της έχουν αποκατασταθεί, τουλάχιστον ως προς το ηθικό μέρος. Μπορεί να πούλαγε ένα στίχο της, είχε τον τρόπο, όμως, όταν ήθελε, να τον αποκαταστήσει ηθικά. Στις διάφορες συνεντεύξεις που έδωσε κατά καιρούς αναφέρεται σε πολλούς από τους στίχους που δεν είναι στο όνομά της. Στο περιοδικό Ταχυδρόμος το 1968 και σε ερώτηση για το πώς γράφει τα τραγούδια της απάντησε: «Συνήθως πρόκειται για στιγμιαία έμπνευση, οπότε είναι και το καλύτερο. Κάτι τέτοιο συνέβη με Τα καβουράκια, που έγινε μεγάλο σουξέ. Ήλθε μόνο του στο μυαλό μου, χωρίς να επηρεαστώ από τίποτε. Άλλοτε -πολύ σπανίως όμως- τυχαίνει να επηρεαστώ από κάποιο σημαντικό γεγονός, που έτυχε στη ζωή μου. Π.χ. όταν έχασα την κόρη μου, από τον πόνο, έγραψα το Δυο πόρτες έχει η ζωή. Όλες όμως οι επιτυχίες μου προέρχονται κυρίως από έμπνευση, χωρίς δηλαδή να πιέσω τον εαυτό μου».
Εδώ η Παπαγιαννοπούλου είναι ξεκάθαρο ότι επιφορτίζει ένα από τα «χαμένα» τραγούδια της με το δραματικό στοιχείο του θανάτου της κόρης της. Η κόρη της Μαίρη Λαϊδου έφυγε από τη ζωή τον Μάρτιο του 1960. Το τραγούδι, όμως, είχε ηχογραφηθεί ακριβώς ένα χρόνο πριν, τον Μάρτιο του 1959. Πιθανόν, να είχε γραφτεί από την Παπαγιαννοπούλου και ακόμη πιο πριν. Αυτά, όμως, ήταν μικρές «πονηριές» που μπροστά στο συναίσθημα του αποχωρισμού των εκατοντάδων στίχων της, είναι πταίσματα. Δείχνουν, όμως, τον χαρακτήρα μιας γυναίκας, δυναμικής και ανήσυχης, που πάλευε με τις εμμονές της.
Ο Απόστολος Καλδάρας για την Παπαγιαννοπούλου
Από τις εκπομπές του Λευτέρη Παπαδόπουλου Εν αρχή ην ο λόγος, ΕΡΤ 1989 και όπως συμπεριελήφθη στο βιβλίο Όλα είναι ένα ψέμα Λευτέρης Παπαδόπουλος Αφήγημα Εκδόσεις Καστανιώτη.
«Θεωρώ τον εαυτό μου ευτυχή, που κατά την πορεία της ζωής μου και σ’ ένα σημείο βέβαια των δύσκολων χρόνων της καριέρας μου συνάντησα τη γυναίκα αυτή, που μ’ αγάπησε σαν παιδί της κι εγώ την αγάπησα σαν μητέρα. Μελοποίησα πάμπολλα έργα της, στίχους, λαϊκά ποιήματα. Το λαϊκό τραγούδι της οφείλει πολλά. Για την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου μιλώ με μεγάλη συγκίνηση και αγάπη, σαν να μιλώ για την ίδια μου τη μητέρα. Γιατί, όντως, όλα αυτά τα χρόνια της συνεργασίας μας, η Ευτυχία ήταν μητέρα μου. Η πνευματική μου μητέρα. Και μπορεί να πω και κάτι περισσότερο απ’ αυτό: ήταν η πνευματική μου ερωμένη. Γιατί όντως την αγαπούσα πάρα πολύ, αγαπούσα και θαύμαζα το ταπεραμέντο της, την πνευματικότητά της, τον τρόπο που μιλούσε, τα σχήματα του λόγου που χρησιμοποιούσε όταν μιλούσε, την ποιητική διάθεση και το χιούμορ που τη διέκρινε, όλα τα χρόνια, μέχρι το τέλος της ζωής της. Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου δίκαια κατέχει μία από τις πέντε πρώτες θέσεις στο πάνθεον των δημιουργών του λαϊκού μας τραγουδιού».
Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου & Απόστολος Καλδάρας - Τα τραγούδια τους κατά έτος κυκλοφορίας
1957
ΘΑ ΒΡΩ ΜΟΥΡΜΟΥΡΗ ΜΠΑΓΛΑΜΑ Πάνος Γαβαλάς
ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ ΦΥΛΑΚΗ Πάνος Γαβαλάς
ΜΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΟΥ Γιώτα Λύδια, Αντώνης Κλειδωνιάρης
Ο ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ Πρόδρομος Τσαουσάκης, Γιώτα Λύδια
ΜΕΣ ΣΤΗΣ ΧΗΡΑΣ ΤΗΝ ΤΑΒΕΡΝΑ Πρόδρομος Τσαουσάκης, Απόστολος Καλδάρας
1958
ΘΑ ΜΕ ΓΡΑΨΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ Γρηγόρης Μπιθικώτσης
ΑΧ ΒΡΕ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΚΟΜΟΙΡΑ Δούκισσα
ΜΑΝΑ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΣΟΥ ΔΩΣ ΜΟΥ (ΘΑ ΠΑΩ Σ’ ΑΛΛΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ) Στέλιος Καζαντζίδης, Μαρινέλλα
ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΕΙ Στέλιος Καζαντζίδης
ΑΠ’ ΤΑ ΨΗΛΑ ΣΤΑ ΧΑΜΗΛΑ Στέλιος Καζαντζίδης
1960
Ο ΓΥΑΛΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ Βασίλης Βλάσσης, Απόστολος Καλδάρας
ΤΗ ΦΤΩΧΟΛΟΓΙΑ ΡΩΤΗΣΤΕ Σταύρος Καμπάνης
Τ’ ΑΣΤΡΑ ΚΟΙΤΑΖΟΥΝΕ ΤΗ ΓΗ Στράτος Διονυσίου,Λίτσα Ζίκα, Απόστολος Καλδάρας
ΤΙΓΚΙ-ΤΙΓΚΙ (ΜΟΥ ΣΠΑΣΑΝΕ ΤΟ ΜΠΑΓΛΑΜΑ) Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Καίτη Γλέρη, Απόστολος Καλδάρας
1961
ΒΑΪ, ΒΑΪ Γιάννης Κουλουκάκης
Ο ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ ΔΡΟΜΟΣ Γιώτα Λύδια
ΑΧ ΚΑΙ ΝΑΤΑΝ ΤΥΧΕΡΟ ΜΟΥ Νινή Ζαν
ΟΤΑΝ ΑΡΓΟΠΕΦΤΕΙ Η ΝΥΧΤΑ Στράτος Διονυσίου
ΕΓΩ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ Στράτος Διονυσίου
ΕΝΑ ΚΑΡΑΒΙ ΚΑΡΤΕΡΕΙ Στέλιος Καζαντζίδης, Μαρινέλλα
1962
Τ’ ΑΣΗΜΕΝΙΑ ΚΡΟΤΑΦΙΑ Γιάννης Μάνος, Θεανώ Σούκα
ΜΕ ΣΤΕΛΝΕΙ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟ Πόλυ Πάνου
1963
ΛΙΓΟ ΛΙΓΟ ΘΑ ΜΕ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙΣ Μιχάλης Μενιδιάτης, Σοφία Κολλητήρη
ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΤΟΥ ΧΕΡΙΟΥ ΣΟΥ Πάνος Γαβαλάς, Ρία Κούρτη
ΜΙΑ ΦΥΛΑΚΗ ΣΤΕΝΑΖΕΙ Πάνος Γαβαλάς, Ρία Κούρτη
ΜΠΡΑΒΟΥ ΣΟΥ, ΜΠΡΑΒΟ Πάνος Γαβαλάς, Ρία Κούρτη
1964
ΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΓΙΝΑΝ ΕΧΘΡΟΙ ΜΟΥ Σπύρος Δημητρίου, Φούλη Δημητρίου
ΠΟΣΟ ΘΑ ΒΑΣΤΑΞΕΙ ΠΟΣΟ Γιώτα Λύδια, Απόστολος Καλδάρας
ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΤΥΦΛΟΣ Μιχάλης Μενιδιάτης, Φούλη Δημητρίου
ΕΙΣΑΙ Η ΜΟΙΡΑ ΜΟΥ ΕΣΥ Βίκυ Μοσχολιού, Απόστολος Καλδάρας
ΕΙΔΑ ΠΟΛΛΕΣ ΠΟΥ ΚΛΑΨΑΝΕ Βίκυ Μοσχολιού, Απόστολος Καλδάρας
1965
ΞΑΝΑ ΣΕ ΜΕΝΑΝΕ ΘΑ ’ΡΘΕΙΣ Πάνος Γαβαλάς, Ρία Κούρτη
ΡΙΞΤΕ ΣΤΟ ΓΥΑΛΙ ΦΑΡΜΑΚΙ Μανώλης Αγγελόπουλος
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣΜΟΣ Μανώλης Αγγελόπουλος, Φούλη Δημητρίου
ΒΡΗΚΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΕΣΕΝΑ Μανώλης Αγγελόπουλος, Φούλη Δημητρίου
ΤΟ ΜΙΣΟ ΑΝ Μ’ ΑΓΑΠΟΥΣΕΣ Φούλη Δημητρίου, Απόστολος Καλδάρας
ΣΤ’ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟ ΚΟΥΤΟΥΚΙ Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Απόστολος Καλδάρας
ΑΦΟΥ ΑΜΑΡΤΗΣΑΝΕ ΤΑ ΔΥΟ ΣΟΥ ΧΕΙΛΗ Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Απόστολος Καλδάρας
ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ Η ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ Νίκος Σπυρόπουλος
ΟΛΟ ΤΟ ΚΡΙΜΑ ΤΟ ’ΧΕΙΣ ΕΣΥ Νίκος Σπυρόπουλος
ΧΡΥΣΟ ΚΛΟΥΒΙ ΚΙ ΑΓΑΠΗ Βίκυ Μοσχολιού
1966
ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΩΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΗΡΕΣ Βίκυ Μοσχολιού
ΤΗΣ ΠΙΚΡΑΣ ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ Βίκυ Μοσχολιού
ΑΥΤΑ ΕΧΕΙ Η ΖΩΗ Βίκυ Μοσχολιού
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΣΜΙΓΕΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ Βίκυ Μοσχολιού
ΠΗΡΑ ΑΠ’ ΤΗ ΝΙΟΤΗ ΧΡΩΜΑΤΑ Βίκυ Μοσχολιού
ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Απόστολος Καλδάρας
ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΔΕΝ ΠΑΝ ΟΙ ΠΟΝΟΙ Μανώλης Αγγελόπουλος, Αννούλα Βασιλείου
Ο ΜΑΘΙΟΣ Γιώργος Χατζηαντωνίου, Χαρούλα Λαμπράκη
ΠΕΤΡΑΔΑΚΙ, ΠΕΤΡΑΔΑΚΙ Μιχάλης Μενιδιάτης, Α. Λιαροπούλου
ΜΗ ΜΟΥ ΛΕΤΕ ΛΟΓΙΑ Νίκος Ξανθόπουλος
ΠΡΙΝ ΝΑ ΚΛΑΨΕΙΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΣΥ Νίκος Ξανθόπουλος
ΑΠΟ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ Νίκος Ξανθόπουλος
1967
ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΟΝΕΙΡΑ ΤΡΕΛΑ Νίκος Ξανθόπουλος
ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΓΕΛΑΣΕΣ Νίκος Ξανθόπουλος
ΟΠΟΥ ΔΕΙΣ ΦΩΤΙΑ ΝΑ ΚΑΙΕΙ Μιχάλης Μενιδιάτης, Απόστολος Καλδάρας
ΙΣΑ Μ’ ΕΝΑ ΔΑΧΤΥΛΑΚΙ Μιχάλης Μενιδιάτης, Απόστολος Καλδάρας
ΚΑΗΜΕΝΗ ΜΑΝΑ Ρόδιος Αττακλής
ΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ Σταμάτης Κόκοτας
Ο ΞΕΡΙΖΩΜΟΣ Σταμάτης Κόκοτας, Απόστολος Καλδάρας
ΠΛΑΪ ΜΟΥ ΣΤΑΣΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ Σταμάτης Κόκοτας
ΟΝΕΙΡΟ ΑΠΑΤΗΛΟ Σταμάτης Κόκοτας
1968
ΠΕΤΡΙΝΗ ΚΑΡΔΙΑ Σταμάτης Κόκοτας
ΣΤΑ ΠΑΝΩ ΤΑ ΠΕΤΡΑΛΩΝΑ Σταμάτης Κόκοτας
ΓΛΑΡΟΙ ΣΤ’ ΑΝΟΙΧΤΑ Σταμάτης Κόκοτας
ΕΝΑ ΠΟΥΛΙ ΠΛΗΓΩΘΗΚΕ Βίκυ Μοσχολιού, Απόστολος Καλδάρας
ΕΓΩ ΘΑ ΖΩ ΜΕ Τ’ ΟΝΕΙΡΟ Βίκυ Μοσχολιού, Απόστολος Καλδάρας
ΟΧΙ ΠΙΑ ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ Στράτος Διονυσίου
Σ’ ΑΦΗΝΩ ΤΩΡΑ ΛΕΥΤΕΡΗ Στράτος Διονυσίου
Ο ΓΚΡΕΜΟΣ Μιχάλης Μενιδιάτης
ΟΤΑΝ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΠΟΘΟΣ Γιώτα Λύδια
ΑΣ ΠΑΝ ΣΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΑ ΠΑΛΙΑ Στέλιος Καζαντζίδης
ΑΛΛΟΤΙΝΕΣ ΜΟΥ ΕΠΟΧΕΣ Στέλιος Καζαντζίδης
1969
ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΠΟΥ ΤΑ ΠΙΝΩ Στέλιος Καζαντζίδης, Λίτσα Διαμάντη
ΑΝΕΜΩΝΑ Στέλιος Καζαντζίδης, Απόστολος Καλδάρας
ΠΥΡΕΤΟΣ Στέλιος Καζαντζίδης
ΑΝ ΕΙΝ’ Η ΑΓΑΠΗ ΕΓΚΛΗΜΑ Στέλιος Καζαντζίδης
ΛΑΘΟΣ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΝΕΙΣ Γιώργος Νταλάρας, Καίτη Αμπάβη
Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ Γιώργος Νταλάρας, Καίτη Αμπάβη
ΦΟΡΤΩΘΗΚΑ ΤΙΣ ΤΥΨΕΙΣ ΜΟΥ Γιώργος Νταλάρας, Απόστολος Καλδάρας
ΤΡΟΜΑΓΜΕΝΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ Γιώργος Νταλάρας
ΠΟΣΟ ΔΙΚΙΟ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ Γιάννης Καλατζής
ΜΕ ΠΗΡΕ Η ΝΥΧΤΑ ΑΓΚΑΛΙΑ Γιάννης Καλατζής, Απόστολος Καλδάρας, Πίτσα Παπαδοπούλου
ΛΑΘΟΣ ΧΤΥΠΗΣΑ ΛΑΘΟΣ Μ’ ΑΝΟΙΞΕΣ Μπάμπης Τσετίνης, Λίτσα Διαμάντη
ΘΑ ΔΕΙΣ ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ ΠΙΟ ΠΟΛΛΑ Δημήτρης Ευσταθίου, Απόστολος Καλδάρας
ΕΣΥ ΠΟΥ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ Λίτσα Διαμάντη
ΑΧ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ Καίτη Αμπάβη, Απόστολος Καλδάρας
1970
Η ΦΙΛΟΣΟΣΦΙΑ ΤΟΥ ΜΠΑΓΛΑΜΑ Γιάννης Καλατζής
ΦΙΛΙΑ ΕΙΧΑ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ Εύα Ζάχου
ΤΟ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ Γιάννης Πάριος, Πίτσα Παπαδοπούλου
1974
ΝΑ ΠΑΣ ΝΑ ΠΕΙΣ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΣΟΥ Κώστας Σμοκοβίτης
