Η «ασθένεια» αυτή των δίσκων έχει πανικοβάλλει τους φίλους του βινυλίου που ανοίγουν ξεχασμένους δίσκους αξίας από τα ράφια τους και διαπιστώνουν ότι έχουν προσβληθεί από το φαινόμενο του πολυμερισμού το οποίο έχει εισβάλλει ύπουλα στις συλλογές τους.
Οι περισσότεροι συλλέκτες έχουν βάλει ζελατίνες στους δίσκους τους για να τους προφυλάξουν και αντί να συμβαίνει αυτό, βλέπουν ότι οι δίσκοι που είναι χρόνια στα ράφια τους έχουν αποκτήσει μια θαμπάδα και όταν παίξουν ένας μακρόσυρτος ήχος φθοράς έχει προσβάλλει τα βινύλιά τους, χωρίς να έχει πάθει τίποτα το χαρτί του εξωφύλλου. Αυτό εντοπίζεται σε δίσκους που είναι στις υποτιθέμενες καλύτερες και φυσικά πιο ακριβές ζελατίνες, εκείνες που έχουν γύρω - γύρω δοντάκια ή σε εκείνες που είναι «παχιές». Ειδικά οι picture δίσκοι που δεν έχουν εξώφυλλο, αλλά είναι μέσα σε χοντρή ζελατίνη - φάκελο και βρίσκονται εδώ και κάποια χρόνια στη συλλογή τους είναι κατά πάσα πιθανότητα πια κατεστραμμένοι. Οι ζελατίνες που είναι φτιαγμένες από την ουσία PVC διαπερνούν όχι μόνο το χάρτινο εξώφυλλο του δίσκου, αλλά και το χάρτινο ή πλαστικό κάλυμμα του βινυλίου και διεισδύουν στο βινύλιο!
Θα χρειαστούν πολλές μέρες ώστε να απαλλαγείτε για σιγουριά από όλες τις ζελατίνες των δίσκων σας, ώστε να σωθούν όσοι δίσκοι δεν έχουν προσβληθεί από το φαινόμενο του πολυμερισμού! Εκτός και αν μπείτε στον κόπο να αλλάζετε ζελατίνες κάθε περίπου 5 χρόνια ώστε να σιγουρέψετε ως ένα βαθμό τους δίσκους σας. Επίσης όσοι αγοράζετε δίσκους βινυλίου θα πρέπει στο εξής να κοιτάτε προσεκτικά το δίσκο μέσα μήπως έχει την θαμπάδα αυτή που αλλοιώνει σε ένα βαθμό την ποιότητα του ήχου. Αυτό θα συμβαίνει σε δίσκους που είναι πολλά χρόνια στα ράφια ενός δισκάδικου. Το PVC είναι ότι πιο… ύπουλο έχει εμφανιστεί ποτέ σε δίσκους βινυλίου καθώς κανείς δεν είχε προβλέψει τόσα χρόνια την ζημιά που μπορεί να προκληθεί από την ουσιαστικά προστατευτική αυτή ζελατίνα.
Το φαινόμενο του πολυμερισμού αυτό έχει εντοπιστεί σε παγκόσμιο επίπεδο, όχι μόνο στην Ελλάδα και έχει περισσότερες πιθανότητες να παρουσιαστεί όταν το μέρος που βρίσκεται η δισκοθήκη έχει περισσότερη υγρασία ή οι δίσκοι είναι κυριολεκτικά κολλημένοι, χωρίς να «αναπνέουν» μεταξύ τους. Είναι ίσως ένας συνδυασμός PVC, υγρασίας και ασφυξίας στην τοποθέτηση των δίσκων σε ράφια. Καλό είναι να μην γεμίζει ασφυκτικά με δίσκους το κάθε ράφι αλλά να υπάρχει μια σχετική άνεση στο ψάξιμο των δίσκων. Από την στιγμή που θα απαλλαγείτε από τις ζελατίνες των δίσκων θα δημιουργηθεί και περισσότερος χώρος σε κάθε ράφι. Τις ζελατίνες τις χρησιμοποιούμε συνήθως ώστε να μην φθείρεται ο δίσκος από την τριβή με τον διπλανό δίσκο και σταδιακά ξεθωριάζει το εξώφυλλο κάτι που ήταν εμφανές παλιότερα στους δίσκους που χρησιμοποιούσαν οι d.j.s στα μαγαζιά, τους οποίους έβγαζαν κι έβαζαν σε μεγάλη συχνότητα.
Σε πολλές περιπτώσεις, συλλέκτες πιάνουν τυχαία δίσκους από το ράφι τους και μόλις τους δουν μέσα φρικάρουν και αποφεύγουν να μπουν στη διαδικασία να τους ψάξουν όλους μην αντέχοντας να δουν τις συνέπειες του πολυμερισμού. Ενώ πολλοί έχουν μπει στη διαδικασία να πετάξουν όλες τις ζελατίνες και ό,τι περισωθεί. Είναι πολύ οδυνηρό να δεις ένα σπάνιο δίσκο σου που έχεις χρυσοπληρώσει να είναι για… πέταμα.
Για παράδειγμα, όσοι έχετε στη δισκοθήκη σας το 45άρι του ελληνικού ψυχεδελικού συγκροτήματος Will-O-The Wisp - “God Bless The Child. Water-Lily’ Land» που βγήκε το 2001 στην υπέροχη κόκκινη βελούδινη συσκευασία που ανοίγει, θα διαπιστώσετε τις συνέπειες του πολυμερισμού. Ενώ το δισκάκι έχει θέση να μπει, είναι «προστατευμένο» σε παχιά ζελατίνα η οποία το έχει καταστρέψει. Φυσικά το συγκρότημα αυτό είναι γνωστό με πόσο μεράκι είχε κυκλοφορήσει τους υπέροχους δίσκους του, των οποίων τα εξώφυλλα είναι μέσα σε ειδικές χοντρές ζελατίνες που ανοίγουν μαζί με τα διπλά εξώφυλλά τους. Προλάβετε λοιπόν να τα αφαιρέσετε πριν είναι αργά…
Οι περισσότεροι συλλέκτες έχουν βάλει ζελατίνες στους δίσκους τους για να τους προφυλάξουν και αντί να συμβαίνει αυτό, βλέπουν ότι οι δίσκοι που είναι χρόνια στα ράφια τους έχουν αποκτήσει μια θαμπάδα και όταν παίξουν ένας μακρόσυρτος ήχος φθοράς έχει προσβάλλει τα βινύλιά τους, χωρίς να έχει πάθει τίποτα το χαρτί του εξωφύλλου. Αυτό εντοπίζεται σε δίσκους που είναι στις υποτιθέμενες καλύτερες και φυσικά πιο ακριβές ζελατίνες, εκείνες που έχουν γύρω - γύρω δοντάκια ή σε εκείνες που είναι «παχιές». Ειδικά οι picture δίσκοι που δεν έχουν εξώφυλλο, αλλά είναι μέσα σε χοντρή ζελατίνη - φάκελο και βρίσκονται εδώ και κάποια χρόνια στη συλλογή τους είναι κατά πάσα πιθανότητα πια κατεστραμμένοι. Οι ζελατίνες που είναι φτιαγμένες από την ουσία PVC διαπερνούν όχι μόνο το χάρτινο εξώφυλλο του δίσκου, αλλά και το χάρτινο ή πλαστικό κάλυμμα του βινυλίου και διεισδύουν στο βινύλιο!
Θα χρειαστούν πολλές μέρες ώστε να απαλλαγείτε για σιγουριά από όλες τις ζελατίνες των δίσκων σας, ώστε να σωθούν όσοι δίσκοι δεν έχουν προσβληθεί από το φαινόμενο του πολυμερισμού! Εκτός και αν μπείτε στον κόπο να αλλάζετε ζελατίνες κάθε περίπου 5 χρόνια ώστε να σιγουρέψετε ως ένα βαθμό τους δίσκους σας. Επίσης όσοι αγοράζετε δίσκους βινυλίου θα πρέπει στο εξής να κοιτάτε προσεκτικά το δίσκο μέσα μήπως έχει την θαμπάδα αυτή που αλλοιώνει σε ένα βαθμό την ποιότητα του ήχου. Αυτό θα συμβαίνει σε δίσκους που είναι πολλά χρόνια στα ράφια ενός δισκάδικου. Το PVC είναι ότι πιο… ύπουλο έχει εμφανιστεί ποτέ σε δίσκους βινυλίου καθώς κανείς δεν είχε προβλέψει τόσα χρόνια την ζημιά που μπορεί να προκληθεί από την ουσιαστικά προστατευτική αυτή ζελατίνα.
Το φαινόμενο του πολυμερισμού αυτό έχει εντοπιστεί σε παγκόσμιο επίπεδο, όχι μόνο στην Ελλάδα και έχει περισσότερες πιθανότητες να παρουσιαστεί όταν το μέρος που βρίσκεται η δισκοθήκη έχει περισσότερη υγρασία ή οι δίσκοι είναι κυριολεκτικά κολλημένοι, χωρίς να «αναπνέουν» μεταξύ τους. Είναι ίσως ένας συνδυασμός PVC, υγρασίας και ασφυξίας στην τοποθέτηση των δίσκων σε ράφια. Καλό είναι να μην γεμίζει ασφυκτικά με δίσκους το κάθε ράφι αλλά να υπάρχει μια σχετική άνεση στο ψάξιμο των δίσκων. Από την στιγμή που θα απαλλαγείτε από τις ζελατίνες των δίσκων θα δημιουργηθεί και περισσότερος χώρος σε κάθε ράφι. Τις ζελατίνες τις χρησιμοποιούμε συνήθως ώστε να μην φθείρεται ο δίσκος από την τριβή με τον διπλανό δίσκο και σταδιακά ξεθωριάζει το εξώφυλλο κάτι που ήταν εμφανές παλιότερα στους δίσκους που χρησιμοποιούσαν οι d.j.s στα μαγαζιά, τους οποίους έβγαζαν κι έβαζαν σε μεγάλη συχνότητα.
Σε πολλές περιπτώσεις, συλλέκτες πιάνουν τυχαία δίσκους από το ράφι τους και μόλις τους δουν μέσα φρικάρουν και αποφεύγουν να μπουν στη διαδικασία να τους ψάξουν όλους μην αντέχοντας να δουν τις συνέπειες του πολυμερισμού. Ενώ πολλοί έχουν μπει στη διαδικασία να πετάξουν όλες τις ζελατίνες και ό,τι περισωθεί. Είναι πολύ οδυνηρό να δεις ένα σπάνιο δίσκο σου που έχεις χρυσοπληρώσει να είναι για… πέταμα.
Για παράδειγμα, όσοι έχετε στη δισκοθήκη σας το 45άρι του ελληνικού ψυχεδελικού συγκροτήματος Will-O-The Wisp - “God Bless The Child. Water-Lily’ Land» που βγήκε το 2001 στην υπέροχη κόκκινη βελούδινη συσκευασία που ανοίγει, θα διαπιστώσετε τις συνέπειες του πολυμερισμού. Ενώ το δισκάκι έχει θέση να μπει, είναι «προστατευμένο» σε παχιά ζελατίνα η οποία το έχει καταστρέψει. Φυσικά το συγκρότημα αυτό είναι γνωστό με πόσο μεράκι είχε κυκλοφορήσει τους υπέροχους δίσκους του, των οποίων τα εξώφυλλα είναι μέσα σε ειδικές χοντρές ζελατίνες που ανοίγουν μαζί με τα διπλά εξώφυλλά τους. Προλάβετε λοιπόν να τα αφαιρέσετε πριν είναι αργά…
