Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει η ίδια η Νεκταρία Καραντζή στο προσωπικό της ιστολόγιο:
Το βράδυ της Μ. Δευτέρας ψάλλεται στην Εκκλησία ο Όρθρος της Μεγάλης Τρίτης.
«Τη αγία και μεγάλη Τρίτη, της των δέκα Παρθένων παραβολής, της εκ του ιερού Ευαγγελίου, μνείαν ποιούμεθα»
1. Η παραβολή των δέκα παρθένων. Ο Χριστός διηγείται σε αυτήν την παραβολή ότι κάποτε δέκα παρθένες ξεκίνησαν ένα βράδυ, κρατώντας από ένα λυχνάρι, για να υποδεχθούν τον Νυμφίο. Οι πέντε από αυτές φρόντισαν να έχουν μαζί τους επιπλέον λάδι για το λυχνάρι τους σε περίπτωση που τους χρειαζόταν, κάτι που δεν έκαναν οι υπόλοιπες πέντε. Ο Νυμφίος τελικά άργησε να έρθει και οι δέκα παρθένες αποκοιμήθηκαν. Μέσα στη νύχτα ακούστηκε φωνή: «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός». Οι παρθένες έσπευσαν να τον προϋπαντήσουν. Στα λυχνάρια τους όμως το λάδι είχε αδειάσει. Οι πέντε που είχαν φροντίσει να πάρουν επιπλέον λάδι άναψαν τα λυχνάρια τους και κατάφεραν να τον Συναντήσουν. Οι υπόλοιπες με τα λυχνάρια σβηστά έμειναν πίσω. Έτσι είναι και η Βασιλεία των Ουρανών. Όποιος φροντίσει εγκαίρως για την «στολήν της ψυχής» του, αυτός θα δει τον «κεκοσημένον Νυμφώνα».
2. Η Παραβολή των Ταλάντων. Ο Χριστός διηγήθηκε ότι κάποια μέρα ένας άρχοντας κάλεσε τους υπηρέτες του, πριν φύγει για ένα μακρινό ταξίδι. Στον πρώτο από αυτούς έδωσε πέντε τάλαντα. Στον δεύτερο, δύο και στον τρίτο ένα τάλαντο. Όταν επέστρεψε από το ταξίδι του, ζήτησε από τους υπηρέτες να του πουν πώς είχαν αξιοποιήσει τα τάλαντα που τους εμπιστεύθηκε. Ο πρώτος, μετά από σκληρή εργασία, είχε κατορθώσει να διπλασιάσει τα πέντα τάλαντα και έτσι παρέδωσε στον κύριό του δέκα. Το ίδιο έκανε και ο δεύτερος που του παρέδσε τέσσερα. Και οι δύο επαινέθηκαν ιδιαιτέρως από τον άρχοντά τους. Ο τρίτος όμως δεν είχε εργαστεί καθόλου. Έκρυψε το τάλαντο στη γη και το επέστρεψε ως ήταν ανεκμετάλλευτο. Ο άρχοντας τον αποδοκίμασε ονομάζοντάς τον δούλο πονηρό και οκνηρό. Του πήρε το τάλαντο και το παρέδωσε στον πρώτο. Η παραβολή μας διδάσκει για τα πνευματικά χαρίσματα που ο Θεός έχει εμπιστευθεί με τη σοφία Του στους ανθρώπους και την υποχρέωση και την ευθύνη μας απέναντί Του για την καλλιέργειά τους και την απόδοση των καρπών τους, με την επιστροφή τους εκεί που ανήκουν, σε Εκείνον δηλαδή που μας τα έδωσε και ο οποίος τα επιστρέφει διπλά σε όποιον Του τα παραδίδει καλλιεργώντας τα.
(ΥΜΝΟΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΡΙΤΗΣ - Εκπομπή ΕΡΤ "Επικράνθη")
(ΤΟΝ ΝΥΜΦΩΝΑ ΣΟΥ ΒΛΕΠΩ)
(ΤΟΥ ΚΡΥΨΑΝΤΟΣ ΤΟ ΤΑΛΑΝΤΟΝ)
Το βράδυ της Μ. Δευτέρας ψάλλεται στην Εκκλησία ο Όρθρος της Μεγάλης Τρίτης.
«Τη αγία και μεγάλη Τρίτη, της των δέκα Παρθένων παραβολής, της εκ του ιερού Ευαγγελίου, μνείαν ποιούμεθα»
Τη Μεγάλη Τρίτη μνημονεύονται δύο παραβολές:
1. Η παραβολή των δέκα παρθένων. Ο Χριστός διηγείται σε αυτήν την παραβολή ότι κάποτε δέκα παρθένες ξεκίνησαν ένα βράδυ, κρατώντας από ένα λυχνάρι, για να υποδεχθούν τον Νυμφίο. Οι πέντε από αυτές φρόντισαν να έχουν μαζί τους επιπλέον λάδι για το λυχνάρι τους σε περίπτωση που τους χρειαζόταν, κάτι που δεν έκαναν οι υπόλοιπες πέντε. Ο Νυμφίος τελικά άργησε να έρθει και οι δέκα παρθένες αποκοιμήθηκαν. Μέσα στη νύχτα ακούστηκε φωνή: «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός». Οι παρθένες έσπευσαν να τον προϋπαντήσουν. Στα λυχνάρια τους όμως το λάδι είχε αδειάσει. Οι πέντε που είχαν φροντίσει να πάρουν επιπλέον λάδι άναψαν τα λυχνάρια τους και κατάφεραν να τον Συναντήσουν. Οι υπόλοιπες με τα λυχνάρια σβηστά έμειναν πίσω. Έτσι είναι και η Βασιλεία των Ουρανών. Όποιος φροντίσει εγκαίρως για την «στολήν της ψυχής» του, αυτός θα δει τον «κεκοσημένον Νυμφώνα».
2. Η Παραβολή των Ταλάντων. Ο Χριστός διηγήθηκε ότι κάποια μέρα ένας άρχοντας κάλεσε τους υπηρέτες του, πριν φύγει για ένα μακρινό ταξίδι. Στον πρώτο από αυτούς έδωσε πέντε τάλαντα. Στον δεύτερο, δύο και στον τρίτο ένα τάλαντο. Όταν επέστρεψε από το ταξίδι του, ζήτησε από τους υπηρέτες να του πουν πώς είχαν αξιοποιήσει τα τάλαντα που τους εμπιστεύθηκε. Ο πρώτος, μετά από σκληρή εργασία, είχε κατορθώσει να διπλασιάσει τα πέντα τάλαντα και έτσι παρέδωσε στον κύριό του δέκα. Το ίδιο έκανε και ο δεύτερος που του παρέδσε τέσσερα. Και οι δύο επαινέθηκαν ιδιαιτέρως από τον άρχοντά τους. Ο τρίτος όμως δεν είχε εργαστεί καθόλου. Έκρυψε το τάλαντο στη γη και το επέστρεψε ως ήταν ανεκμετάλλευτο. Ο άρχοντας τον αποδοκίμασε ονομάζοντάς τον δούλο πονηρό και οκνηρό. Του πήρε το τάλαντο και το παρέδωσε στον πρώτο. Η παραβολή μας διδάσκει για τα πνευματικά χαρίσματα που ο Θεός έχει εμπιστευθεί με τη σοφία Του στους ανθρώπους και την υποχρέωση και την ευθύνη μας απέναντί Του για την καλλιέργειά τους και την απόδοση των καρπών τους, με την επιστροφή τους εκεί που ανήκουν, σε Εκείνον δηλαδή που μας τα έδωσε και ο οποίος τα επιστρέφει διπλά σε όποιον Του τα παραδίδει καλλιεργώντας τα.
(ΥΜΝΟΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΡΙΤΗΣ - Εκπομπή ΕΡΤ "Επικράνθη")
(ΤΟΝ ΝΥΜΦΩΝΑ ΣΟΥ ΒΛΕΠΩ)
(ΤΟΥ ΚΡΥΨΑΝΤΟΣ ΤΟ ΤΑΛΑΝΤΟΝ)
