Όποτε, τα τελευταία χρόνια, επανέρχομαι στην κασέτα με το ηχογράφημα από την εν λόγω εκπομπή (που είχε διασώσει ο Μωυσής Ασέρ) και ακούω τον επίλογο του Χατζιδάκι: «Ήταν μια εκπομπή του Τρίτου Προγράμματος αφιερωμένη στα Χριστούγεννα», θυμάμαι εκείνο το σκοτεινό τραγούδι που μας έπαιζε προ 20ετίας ο Βαγγέλης Κορακάκης και τραγουδούσε ο Τάσος Ασακίδης, πάνω σε στίχους κάποιου Ηρακλέους (κατ’ ομολογία του Κορακάκη), για «τα μαύρα σπίτια με τα κεραμίδια και το μικρό αγόρι που έπαιζε τα κάλαντα στο σατανά…». Σαν ωδή στη μοίρα της παλιάς γειτονιάς και γενιάς, που βγήκε, δηλαδή, από φωτιά και σίδερο… και όχι τίποτ’ άλλο περίεργο.
Χριστούγεννα του ’79, λοιπόν, και ο Μάνος Χατζιδάκις δεν αναλώθηκε σε μικρές, ανάλογες με το κλίμα των ημερών, χαρμόσυνες μουσικές ιστορίες, αλλά, πήρε μαζί του στο στούντιο τον αλλοτινό συνεργάτη του για να συνομιλήσουν με πενιές, με ήχους παλιούς και ζόρικους, της παρανομίας, των καταγωγίων και των φτωχοδιάβολων του ρεμπέτικου, αλλά, και να θυμηθούν κάτι από την κοινή διαδρομή τους.
Και γι' αυτή την απρόσμενη πλευρά του ο Χατζιδάκις υπήρξε πάντα νέος και καινούριος. Ατσαλάκωτος, κι ας έβγαινε μέχρι και μέσα από «σκοτεινούς» λαβύρινθους, έχοντας προηγουμένως «παλέψει με τα θηρία», ακόμη και της δικής του ύπαρξης και αντίφασης.
Χατζιδάκις και Ζαμπέτας από τις παλιές μέρες του τραγουδιού και του ραδιοφώνου, όταν και τα δύο ήταν μαγικά…
Χριστούγεννα του ’79, λοιπόν, και ο Μάνος Χατζιδάκις δεν αναλώθηκε σε μικρές, ανάλογες με το κλίμα των ημερών, χαρμόσυνες μουσικές ιστορίες, αλλά, πήρε μαζί του στο στούντιο τον αλλοτινό συνεργάτη του για να συνομιλήσουν με πενιές, με ήχους παλιούς και ζόρικους, της παρανομίας, των καταγωγίων και των φτωχοδιάβολων του ρεμπέτικου, αλλά, και να θυμηθούν κάτι από την κοινή διαδρομή τους.
Και γι' αυτή την απρόσμενη πλευρά του ο Χατζιδάκις υπήρξε πάντα νέος και καινούριος. Ατσαλάκωτος, κι ας έβγαινε μέχρι και μέσα από «σκοτεινούς» λαβύρινθους, έχοντας προηγουμένως «παλέψει με τα θηρία», ακόμη και της δικής του ύπαρξης και αντίφασης.
Χατζιδάκις και Ζαμπέτας από τις παλιές μέρες του τραγουδιού και του ραδιοφώνου, όταν και τα δύο ήταν μαγικά…
