Μια Κυριακή στο παζάρι του Ελαιώνα

(PHOTOS) Έχεις μεγάλη πιθανότητα να ανακαλύψεις ό,τι έχεις βάλει στο νου σου.
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
Αν πιτσιρικάς έψαχνες τα βραδιά με φακό τις άδειες μονοκατοικίες να βρεις παλιά πράγματα και σήμερα δεν σου έχει μείνει τίποτα απ’ ότι είχες ανακαλύψει, έχεις ένα καλό κίνητρο να πας να το βρεις στον Ελαιώνα. Απωθημένο; Ίσως. Αλλά εκεί μπορεί να μη βρεις την κρυμμένη από τον πόλεμο σφαίρα στο σεντούκι της γιαγιάς που αποδήμησε, αλλά έχεις μεγάλη πιθανότητα να ανακαλύψεις ό,τι έχεις βάλει στο νου σου να βρεις. Ένας ολόκληρος κόσμος που έχει αποχωριστεί τα περιττά του πράγματα ή τα πούλησε από ανάγκη ή που έκαναν «φτερά» και τα έχασε για πάντα, υπάρχουν εκεί σε μεγάλη ποικιλία.

Από βραδύς το Σάββατο καταφθάνουν εκεί από διάφορα σημεία της επαρχίας, αλλά και της Αττικής μικροπωλητές που απλώνουν την πραμάτεια τους και την πουλούν για λίγα ευρώ. Το παζάρι ξεκινά Κυριακή πρωί, από τις 4 τα ξημερώματα ως τις 3 το μεσημέρι της Κυριακής. Το πιο συνηθισμένο που θα ακούσεις είναι «ότι πάρεις, ένα ευρώ». Αν δεν ξέρεις που πέφτει ο Ελαιώνας είναι ο δρόμος από την Πέτρου Ράλλη που πάει στην Ιερά Οδό. Στη βιομηχανική περιοχή. Θέλει και το ψάξιμό του έως ότου να φθάσεις εκεί. Το κυριακάτικο αυτό παζάρι από το 2004 έως το 2011 πραγματοποιούνταν στην Κορεάτικη αγορά, στην οδό Θεσσαλονίκης, απέναντι από την Τεχνόπολη, αλλά σταμάτησε λόγω ενός θερμού επεισοδίου που προκάλεσε την επέμβαση της αστυνομίας. Έτσι μετά από μια μικρή περιπλάνηση βρήκε «σπίτι» εκεί.
eleonas5
Ανοιχτοί χώροι, αυλές, υπόγεια κτιρίων, εγκαταλελειμμένα εργοστάσια, υπόγειοι χώροι, διάδρομοι και σημεία που δεν ξέρεις τι ακριβώς είναι, αλλά και ούτε που θα το ψάξεις μια και η βόλτα θα γίνει σύντομα εθιστική, καθώς θα ανακαλύπτεις όλο και περισσότερα πράγματα που θα θέλεις να αποκτήσεις. Ρούχα, μπουφάν, παπούτσια, βιβλία, παιχνίδια, μινιατούρες, ρολόγια, κομπολόγια, χαλιά, κηροπήγια, κούκλες, βινύλια, κασέτες, παλιά περιοδικά, πικάπ, κασετόφωνα, γραμμόφωνα, παλιά νομίσματα μέχρι σαμπουάν και αφρόλουτρα και είδη κηπουρικής! Όλα κατάχαμα ή σε πάγκους είναι προς ανίχνευση.

Οι περισσότεροι πωλητές είναι τσιγγάνοι, αλλά και αλλοδαποί και Έλληνες. Ο βασικός νόμος είναι να κάνεις παζάρι. Αν γυρίσεις την πλάτη να φύγεις θα στο θυμίσουν αυτό για να κάνεις μια αντιπρόταση στην τιμή που άκουσες και δεν σου έκανε. Ήταν η τιμή εκκίνησης. Τα περισσότερα πράγματα στοιχίζουν από ένα έως πέντε ευρώ.
eleonas10
Οι τιμές των πικάπ κυμαίνονται από 20 έως 40 ευρώ. Περιέργως τα πιο πολλά είναι ΑΚΑΙ. «Δουλεύει; Ναι, έχει και χαρτιά!». Μια μινιατούρα vintage μοντέλου Μερσεντές, 30 ευρώ τιμή εκκίνησης… άντε να την πάρεις δηλαδή 15-20 ευρώ, πολλά είναι για εκεί. Η πλάκα είναι ότι ακόμη και σε αυτό το χάος πραγμάτων μπορεί να μετρηθεί η αξία των προσώπων ακόμη και αν η παιδεία των πωλητών είναι εμφανώς χαμηλή. Στις ντάνες με τα διάφορα εκθέματα υπάρχει πρώτο κάτι που στο «χρηματιστήριο» του παζαριού θα σου τραβήξει το ενδιαφέρον. Ακόμη και στον Ελαιώνα υπάρχει η καλλιτεχνική καταξίωση! Σε μια ντάνα δίσκων έχει πάνω τον Διονύση Σαββόπουλο στο «Περιβόλι του Τρελλού» και στα πιο… ακριβά το «Φίλοι κι Αδέρφια» του Πασχάλη. Μέσα είναι. Σε μια άλλη ντάνα με dvd τον Μάρλον Μπράντο στο «Λεωφορείο ο Πόθος» και από κάτω «σαβούρα», όπως λέμε.

Ακόμη και ο Φράνκ Ζάππα είναι πρώτος πάνω - πάνω στις αφίσες του περιοδικού «Ποπ και Ροκ» και κάτω η Μαντόνα και οι άλλοι! Στα βιβλία η «Γαλλική Επανάστασις» σε μια έκδοση του 1934 και πιο δίπλα αφημένος στο πάτωμα μόνος του ο Ανδρέας Παπανδρέου στην «Ελευθερία της Σκέψης». Μάλλον έχει περάσει από εκεί κάποιος καλός σκηνοθέτης. Αλλιώς δεν εξηγείται, καθώς βλέπεις γύρω ανθρώπους που στοιχηματίζεις ότι δεν έχουν ιδέα τι πουλάνε. «Άσχετοι είναι», μου λένε οι φίλοι που με πήγαν εκεί. Τυχαία λέει τα βάζουν. Κι όμως εμένα μου φαίνεται ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο και ατάκτως ειρημένο.
eleonas14
«Αυτά είναι γαλλικά τραγούδια», λέει ένα Ρομά κοριτσάκι που βλέπει να ψάχνω μια ντάνα από δίσκους. Πραγματικά εκείνη τη στιγμή προσπερνούσα γρήγορα κάτι γαλλικούς δίσκους. «Α, τα ξέρεις», της λέω… «Δεν ξέρω», μου λέει. Της χαμογέλασα κι έφυγα.

Η καλή, γι’ αυτούς, πραμάτεια είναι πάνω στους πάγκους. Εκεί οι τιμές είναι διαφορετικές. Ένας καλοστεκούμενος κύριος ξεφυλλίζει με ενδιαφέρον ένα πολύ ταλαιπωρημένο τόμο που γράφει: Λαογραφία Κρήτης. «Κάνει 50 ευρώ, αλλά επειδή μαζεύω να φύγω, θα στο δώσω 20», ακούγεται η φωνή του πωλητή που μάλλον θέλει να παραπλανήσει τον αγοραστή ως προς την αξία του βιβλίου…
eleonas13
Για να γυρίσει κανείς όλο το παζάρι θέλει ώρες και να «κόβει» το μάτι του ώστε να μη χάνει χρόνο γιατί δεν θα προλάβει. Βρίσκω κάτι ελβιέλες από εκείνες που μόνο στο «Νόμος4000» του Δαλιανίδη μπορείς να δεις, αλλά στην πραγματικότητα σπάνια βρίσκει κανείς πια τέτοιου είδους αθλητικά παπούτσια. Είναι μπλε σαν το παλιό χρώμα της ποδιάς, ολοκαίνουργιες! Πρώτο χέρι. Είναι και οι μοναδικές, ανάμεσα σε ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Πάντα ήθελα ένα τέτοιο ζευγάρι, μου θυμίζει τον Κώστα Βουτσά και γυμναστικές επιδείξεις σε μια εποχή που δεν έζησα, σε ασπρόμαυρη οθόνη. Τις πουλά ένας Ινδός. Πόσο κάνουν; Με τη σοφία που διακρίνει έναν Ινδό… μου αποκρίνεται: Δύο ευρώ! Εδώ δεν θέλει παζάρι, σκέπτομαι. Νούμερο 43. Τις φορώ και μου κάνουν, αν και το νούμερό μου είναι 44… Έφυγα χαρούμενος…

Το πιο απρόοπτο που μου συνέβη ήταν καθώς περνούσα από ένα πάγκο με διάφορα και είχε κάτω όρθιες δυο φωτογραφίες μεγέθους Α4, η μία δίπλα στην άλλη και πιασμένες μαζί με μερικές ακόμη, με λάστιχο. Ακριβώς εκείνη τη στιγμή παίρνει ο αέρας τη δεξιά φωτογραφία που δεν πρόλαβα να δω ποια ήταν, η οποία πέφτει ανάποδα μπροστά μου. Η αριστερή που έμεινε στη θέση της, ήταν της Ρένας Βλαχοπούλου! Σκύβω να σηκώσω την άλλη λέγοντας στον πωλητή «την πήρε ο αέρας». Μόλις τη βάζω στη θέση της βλέπω τη φωτογραφία του… ε, τέτοιο κάζο, δεν έχω ξαναπάθει στη ζωή μου… Καμιά φορά η ευγένεια βλάπτει σοβαρά την υγεία. «Ευχαριστώ», ακούω να λέει ο πωλητής και να με κοιτάζει μάλλον με διάθεση συνάντησης του συνωμοτικού βλέμματός του. «Άστα την πάτησα», του λέω… Μάλλον θα μου πάρει μια επταετία να συνέλθω. Ευτυχώς βρήκα μετά το πρώτο τεύχος του περιοδικό «Ντέφι» που δεν είχα στη συλλογή μου... 1982, δραχμές 100.
eleonas3
Κρύβει πολλές εκπλήξεις, αλλά και παγίδες ο Ελαιώνας και σίγουρα δεν θα βρείτε εκεί δέντρα με ελιές, αλλά ό,τι ζητά η ψυχή σας, αρκεί να το θέλετε πολύ και να έχετε υπομονή να βρεθεί. Μπορεί και να φανερωθεί πιο γρήγορα απ’ όσο υπολογίζατε!

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!