Γράφει χαρακτηριστικά η Χάρις Ποντίδα στην έκδοση «Ένα τραγούδι μια ιστορία» (ΔΟΛ, Αθήνα 2012) για τον Σαββόπουλο, το ξεκίνημά του και φυσικά το… «Μη μιλάς άλλο γι’ αγάπη»:
Ο Διονύσης Σαββόπουλος αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες συνθέτες, στιχουργούς και ερμηνευτές.
Για πολλούς θεωρείται ο πρωτεργάτης της σχολής των Ελλήνων τραγουδοποιών, οι οποίοι γράφουν μουσική, στίχο και τραγουδούν οι ίδιοι τα τραγούδια τους.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 2 Δεκεμβρίου 1944. Εγκατέλειψε τη Νομική Σχολή Θεσσαλονίκης προκειμένου να ασχοληθεί με το τραγούδι. Άρχισε την καριέρα του το 1964, με εμφανίσεις σε νυχτερινά κέντρα μαζί με τη Μαρία Φαραντούρη και το Μάνο Λοΐζο. Επί χούντας φυλακίστηκε δύο φορές, τον Αύγουστο και το Σεπτέμβριο του 1967.
Αυτοδίδακτος μουσικός και μεγάλος «παραμυθάς» από τα πρώτα του χρόνια o Διονύσης Σαββόπουλος κατέβηκε στην Αθήνα το ’63 για να βρει την τύχη του στο τραγούδι. Για το πώς βρέθηκε στα καλλιτεχνικά στέκια και τη δισκογραφία θα αφηγηθεί ο ίδιος:
«Με βοήθησε ο Νίκος Μαμαγκάκης. (...) Έφτιαχνε τότε τον "Ερωτόκριτό" του και με ετοίμαζε για να τραγουδήσω. Είχα πολύ ωραίο στυλ για παραμυθάς, αλλά η φωνή μου ήταν από τότε χάλια κι έτσι δεν έγινε τίποτε. Μου βρήκε όμως δουλειά στη "Στοά" κι επίσης με πήγε στη Λύρα, την εταιρεία δίσκων του Πατσιφά, και επέμενε να γυρίσω δίσκο. Σε παρακαλώ, υπογράμμισε το "επέμενε", γιατί ο Πατσιφάς δεν με ήθελε με κανέναν τρόπο, επειδή κοτζάμ εκδότη τον αποκαλούσα "κύριε εργοδότα" και επειδή στην ακρόαση είχα τραγουδήσει τόσο εκκωφαντικά και εφιαλτικά τη "Μαϊμού", που σηκώθηκε όλη η οδός Κριεζώτου στο πόδι και ήρθε η Αστυνομία λες και γινόταν έγκλημα. Από τότε γινόταν έξαλλος όταν έμπαινα στο γραφείο του, πεταγόταν επάνω πολύ θυμωμένος και σχεδόν χτύπαγε τις γροθιές του στο ταβάνι, φωνάζοντας: "Όχι δεν έχω απολύτως κανένα νέο για σας, κύριε Σαββόπουλε"! Βέβαια, με την επιμονή του Νίκου Μαμαγκάκη, έβγαλα τελικά τον πρώτο μου μικρό δίσκο το 1965».
Ο Αλέκος Πατσιφάς, πάλι, ιδιοκτήτης της δισκογραφικής εταιρείας Λύρα, θυμόταν διαφορετικά την πρώτη τους συνάντηση (από συνέντευξη του ίδιου του Πατσιφά στον Λάκη Παπαστάθη, ΕΡΤ1, 1975. Το απόσπασμα δημοσιεύεται στο λεύκωμα «Ο Σαββόπουλος στη Λύρα»).
«Ηρθε ένας νέος στο γραφείο μου, ένας ψηλός και πολύ αδύνατος τότε, και μου είπε, νομίζω: "Είμαι μουσικός, θα ήθελα να βρω τον εργοδότη να με εκμεταλλευτεί καταλλήλως"! Τώρα αν τον εκμεταλλεύτηκα καταλλήλως δεν ξέρω. Θυμάμαι μονάχα, όταν πρωτοπήγαμε στο στούντιο ηχοληψίας και ήταν εκεί οι διάφοροι, ας πούμε εμπειρογνώμονες και τεχνικοί και ο Διονύσης άρχισε να τραγουδάει συνοδευόμενος με την κιθάρα του, μόνος του, έρχεται ένας από τους διευθυντές και με ρωτάει: "Τώρα αυτόν τι τον θέλετε; Τι περιμένετε από αυτό το πράγμα να βγει;"».
Τελικά με την επιμονή του Μαμαγκάκη και την ανοχή ή τη διορατικότητα του Αλέκου Πατσιφά, ο Σαββόπουλος θα κυκλοφορήσει τα πρωτόλεια του το Φεβρουάριο του 1965.
Ο δίσκος περιείχε τέσσερα τραγούδια: «Εγερτήριο», «Μια θάλασσα μικρή», «Τα πουλιά της δυστυχίας» και «Μη μιλάς άλλο γι' αγάπη».
Στο «Μη μιλάς άλλο γι' αγάπη» ο Σαββόπουλος παρουσιάζει ένα τρυφερό και οικείο πρόσωπο, πιο κοντά στο νεοκυματικό πνεύμα της εποχής, γι' αυτό και το τραγούδι κυκλοφόρησε και διαδόθηκε πιο εύκολα - για όσους βέβαια είχαν αυτιά να ακούσουν νέα πράγματα.
Ο ίδιος ο Σαββόπουλος θυμάται:
«Το ‘‘Μη μιλάς άλλο γι' αγάπη’’ το έγραψα ανηφορίζοντας μια μέρα την οδό Σταδίου, λόγια και μουσική. Ήταν άνοιξη, είχα κέφια και από την οδό Θεμιστοκλέους πήγα στο Σύνταγμα, ανέβηκα από τα λουλουδάδικα, έστριψα στην Ακαδημίας, ανέβηκα την Ιπποκράτους, όπου έμενα, και ώσπου να φτάσω στο δωμάτιο που έμενα, το είχα γράψει. Την άνοιξη του 1964».
Πηγή: «Ένα τραγούδι μια ιστορία» (ΔΟΛ, Αθήνα 2012)
