Τα τραγούδια των Λοΐζου – Νεγρεπόντη, αλλά και κάποια ακόμη ακυκλοφόρητα, όπως του Χρήστου Λεοντή από την εποχή του μεγάλου δίσκου «Ανάσταση Ονείρων», παραμένουν ξεχασμένα στα μάστερς της εταιρείας και αναρωτιέμαι γιατί μέχρι σήμερα δεν έχουν ενταχθεί σε κάποιες από τις συλλογές των δημιουργών ή της ερμηνεύτριας.
Η συνεργασία του Μάνου Λοΐζου με την Μαρινέλλα, αν και δεν «επισημοποιήθηκε» ποτέ, προηγήθηκε της περίφημης συνεργασίας του συνθέτη με τον Στέλιο Καζαντζίδη.
Τα «χαμένα» αυτά πρωτότυπα τραγούδια ήταν τα: «Που να σε βρω» και «Έλα λεβέντη μου». Προορίζονταν να κυκλοφορήσουν σε ένα 45ράκι το οποίο, για άγνωστους σε μας λόγους, δεν έγινε ποτέ, επίσημα, δίσκος. Λίγο αργότερα, μάλιστα, ο Μάνος Λοΐζος αυτονόμησε τη μελωδία του τραγουδιού «Που να σε βρω» και την περιέλαβε ως ορχηστρικό με τον τίτλο «Σταθμός» στον ομώνυμο άλμπουμ που ήταν και ο πρώτος μεγάλος δίσκος 33 στροφών του συνθέτη, καθώς, και ο πρώτος που εγκαινίασε το label της Minos, στα τέλη της δεκαετίας του ’60.
