Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 σημειώνεται το πρώτο εκρηκτικό κύμα του ροκ. Ακούσματα από το εξωτερικό, αλλά και τα δύο πρώτα ελληνικά συγκροτήματα, Forminx και ΤΖΑΒΑΔΑΜΑΣΚΟΥΚΑ, προκαλούν ένα τεράστιο μιμητικό κύμα.
Σε όλη την Ελλάδα αρχίζουν και σχηματίζονται συγκροτήματα. Μέχρι και το 1965, θα πρέπει η κάθε γειτονιά να είχε και το δικό της γκρουπάκι.
Τα πρώτα συγκροτήματα δεν είχαν ηλεκτρικές κιθάρες. Οι νεαροί δεν είχαν χρήματα να αγοράσουν τις πανάκριβες ηλεκτρικές εκείνης της εποχής και αναγκάζονταν να καταφεύγουν σε δικές τους πατέντες.
Ευφάνταστοι και πολυμήχανοι, μετέτρεπαν τις φθηνές ακουστικές κιθάρες σε ηλεκτρικές, προσθέτοντας έναν μαγνήτη στο κεντρικό άνοιγμα πίσω απ’ τις χορδές και συνδέοντάς τις με τα ογκώδη ραδιόφωνα της εποχής, που λειτουργούσαν και σαν ενισχυτές και σαν ηχεία.
Φωτο: Νεαροί έχουν αγοράσει «ακουστικές» ή «ξύλινες» κιθάρες και τις μετατρέπουν σε ηλεκτρικές με μαγνήτες. Αυτός είναι ο βασικός εξοπλισμός όλων σχεδόν των πρώτων ροκ συγκροτημάτων που εμφανίζονται σε όλες τις γειτονιές. Χρήματα για πραγματική ηλεκτρική κιθάρα δεν υπήρχαν και φυσικά ούτε λόγος να γίνεται για αγορά ενισχυτή και μικροφωνικής εγκατάστασης.
Στην ανωτέρω φωτογραφία της εποχής ένα συγκρότημα κάνει πρόβες σε μια αυλή που κλείνεται από τσιμεντόλιθους στα Μελίσσια. Και τα τρία παιδιά κρατούν ακουστικές κιθάρες που έχουν μετατρέψει σε ηλεκτρικές με μαγνήτες. Φαίνονται τα καλώδια και των τριών που συνδέονται με ένα τεράστιο ραδιόφωνο που λειτουργεί σαν ενισχυτής και σαν ηχείο. Το μικρόφωνο ακόμη συνδέεται στο ίδιο ραδιόφωνο που ενισχύει ταυτόχρονα φωνή και τρεις κιθάρες. Ο ήχος που έβγαινε ήταν φυσικά άθλιος, αλλά οι νεαροί φαίνονται ευτυχισμένοι.
Ένας από τους πρώτους Έλληνες ροκ εν ρολάδες, ο Σωτήρης Ζώης, έχει ακόμα φυλαγμένο εκείνο το ραδιόφωνο (φωτό), που χρησιμοποιούσαν όχι μόνο για ενίσχυση της ακουστικής κιθάρας που είχαν μετατρέψει σε ηλεκτρική, αλλά και για ενίσχυση των πρώτων πικάπ.
Αυτά τα πρώτα προπολεμικά ραδιόφωνα με λυχνίες υπήρχαν τότε σε όλα σχεδόν τα σπίτια στην Ελλάδα και είχαν την θέση που έχει σήμερα η τηλεόραση.
Σε μία άλλη φωτογραφία τα μέλη του συγκροτήματος παίζουν ομοίως με ακουστικές κιθάρες που έγιναν ηλεκτρικές με μαγνήτες. Η διαφορά εδώ είναι ότι δεν χρησιμοποιούν ραδιόφωνο για ενίσχυση. Στον ξύλινο πάγκο μόλις που διακρίνεται ένας ανοιχτός ενισχυτής με λάμπες (σε κόκκινο κύκλο).
Ο ενισχυτής αυτός είναι μια μαρτυρία της τεχνικής προόδου των ελληνικών συγκροτημάτων. Οι «ροκάδες» σχεδόν πάντα αναγκάζονταν να αποκτήσουν και γνώσεις ηλεκτροτεχνίας, αφού έπρεπε να κατασκευάσουν οι ίδιοι το σύστημα ενίσχυσης που θα τους έδινε τον ηλεκτρικό ήχο των ξένων.
Το κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των συγκροτημάτων ήταν ότι δεν σχηματίζονται από την ανάγκη της έκφρασης, αλλά από την ανάγκη της μίμησης. Τα μέλη δεν θέλουν να παίξουν μουσική, θέλουν να παίξουν κάποιο όργανο.
Credits: Φωτογραφίες ανοίγματος - Ροκ νεαροί στις αρχές του 1960. Φωτ. ΑΡΧΕΙΟ Γιάννης Νέρης, Μ. Νταλούκας.
Σε όλη την Ελλάδα αρχίζουν και σχηματίζονται συγκροτήματα. Μέχρι και το 1965, θα πρέπει η κάθε γειτονιά να είχε και το δικό της γκρουπάκι.
Τα πρώτα συγκροτήματα δεν είχαν ηλεκτρικές κιθάρες. Οι νεαροί δεν είχαν χρήματα να αγοράσουν τις πανάκριβες ηλεκτρικές εκείνης της εποχής και αναγκάζονταν να καταφεύγουν σε δικές τους πατέντες.
Ευφάνταστοι και πολυμήχανοι, μετέτρεπαν τις φθηνές ακουστικές κιθάρες σε ηλεκτρικές, προσθέτοντας έναν μαγνήτη στο κεντρικό άνοιγμα πίσω απ’ τις χορδές και συνδέοντάς τις με τα ογκώδη ραδιόφωνα της εποχής, που λειτουργούσαν και σαν ενισχυτές και σαν ηχεία.
Φωτο: Νεαροί έχουν αγοράσει «ακουστικές» ή «ξύλινες» κιθάρες και τις μετατρέπουν σε ηλεκτρικές με μαγνήτες. Αυτός είναι ο βασικός εξοπλισμός όλων σχεδόν των πρώτων ροκ συγκροτημάτων που εμφανίζονται σε όλες τις γειτονιές. Χρήματα για πραγματική ηλεκτρική κιθάρα δεν υπήρχαν και φυσικά ούτε λόγος να γίνεται για αγορά ενισχυτή και μικροφωνικής εγκατάστασης.
Στην ανωτέρω φωτογραφία της εποχής ένα συγκρότημα κάνει πρόβες σε μια αυλή που κλείνεται από τσιμεντόλιθους στα Μελίσσια. Και τα τρία παιδιά κρατούν ακουστικές κιθάρες που έχουν μετατρέψει σε ηλεκτρικές με μαγνήτες. Φαίνονται τα καλώδια και των τριών που συνδέονται με ένα τεράστιο ραδιόφωνο που λειτουργεί σαν ενισχυτής και σαν ηχείο. Το μικρόφωνο ακόμη συνδέεται στο ίδιο ραδιόφωνο που ενισχύει ταυτόχρονα φωνή και τρεις κιθάρες. Ο ήχος που έβγαινε ήταν φυσικά άθλιος, αλλά οι νεαροί φαίνονται ευτυχισμένοι.
Ένας από τους πρώτους Έλληνες ροκ εν ρολάδες, ο Σωτήρης Ζώης, έχει ακόμα φυλαγμένο εκείνο το ραδιόφωνο (φωτό), που χρησιμοποιούσαν όχι μόνο για ενίσχυση της ακουστικής κιθάρας που είχαν μετατρέψει σε ηλεκτρική, αλλά και για ενίσχυση των πρώτων πικάπ.
Αυτά τα πρώτα προπολεμικά ραδιόφωνα με λυχνίες υπήρχαν τότε σε όλα σχεδόν τα σπίτια στην Ελλάδα και είχαν την θέση που έχει σήμερα η τηλεόραση.
Σε μία άλλη φωτογραφία τα μέλη του συγκροτήματος παίζουν ομοίως με ακουστικές κιθάρες που έγιναν ηλεκτρικές με μαγνήτες. Η διαφορά εδώ είναι ότι δεν χρησιμοποιούν ραδιόφωνο για ενίσχυση. Στον ξύλινο πάγκο μόλις που διακρίνεται ένας ανοιχτός ενισχυτής με λάμπες (σε κόκκινο κύκλο).
Ο ενισχυτής αυτός είναι μια μαρτυρία της τεχνικής προόδου των ελληνικών συγκροτημάτων. Οι «ροκάδες» σχεδόν πάντα αναγκάζονταν να αποκτήσουν και γνώσεις ηλεκτροτεχνίας, αφού έπρεπε να κατασκευάσουν οι ίδιοι το σύστημα ενίσχυσης που θα τους έδινε τον ηλεκτρικό ήχο των ξένων.
Το κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των συγκροτημάτων ήταν ότι δεν σχηματίζονται από την ανάγκη της έκφρασης, αλλά από την ανάγκη της μίμησης. Τα μέλη δεν θέλουν να παίξουν μουσική, θέλουν να παίξουν κάποιο όργανο.
Credits: Φωτογραφίες ανοίγματος - Ροκ νεαροί στις αρχές του 1960. Φωτ. ΑΡΧΕΙΟ Γιάννης Νέρης, Μ. Νταλούκας.
