Οι πρώτοι έλληνες Μοϊκανοί, εμφανίστηκαν στην Ελλάδα, στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Στην φωτογραφία ανοίγματος βλέπουμε δύο από τους πρωτοπόρους στο Αγρίνιο, το 1985. Αριστερά είναι ο Μάκης Προβελλέγγιος και δεξιά ο Γιώργος Καραμολέγκος ή Καραμό, του συγκροτήματος Απόγνωσις.
Όλοι όσοι γίνονταν τότε «Μοϊκανοί» ξεχώριζαν από το χαρακτηριστικό στυλ στο κεφάλι - ξύριζαν τα πλάγια, ενώ άφηναν στο κέντρο του κρανίου το μαλλί σαν λυρί ή σαν μια χαίτη αρχαίας περικεφαλαίας. Το στυλ ερχόταν βέβαια από το εξωτερικό, από κάποιους ευφάνταστους πανκ της Αγγλίας.
Ονομάστηκαν Μοϊκανοί, γιατί θεωρούσαν πως έτσι είχαν τα κεφάλια τους οι Ινδιάνοι της ομώνυμης φυλής, που τώρα βέβαια δεν υπάρχει. Οι Μοϊκανοί ινδιάνοι δεν είχαν τέτοια κεφάλια, το αντίθετο, ήταν μαλλιάδες σαν χίπηδες, όμως αυτό το λάθος δεν εμπόδισε τους πανκ να υιοθετήσουν το όνομα, αφού τους άρεσε και το ήθελαν έτσι.
Φωτο: Ο Μάκης Προβελλέγγιος, τότε και τώρα. Αριστερά ως Μοϊκανός, το 1985 και δεξιά, σήμερα, σχεδόν αγνώριστος, αλλά πάντα πανκ.
Συνάντησα έναν από τους πρώτους έλληνες Μοϊκανούς, τον Μάκη Προβελλέγγιο. Τον ρώτησα να μου εξηγήσει πώς διάολο, κρατούσαν το μαλλί, όρθιο:
Η Μοϊκάνα σηκωνόταν με σαπούνι γλυκερίνης. Καλύτερο τότε το Παπουτσάνη, που είχε πολλή γλυκερίνη. Άλλοι, σήκωναν το μαλλί με μπύρα. Θυμάμαι τον Νεκροθάφτη, που το σήκωνε έτσι. Ένας άλλος τρόπος ήταν με αυγά.
Πότε έκανες Μοϊκάνα;
Το 1982. Η μάνα μου, όταν με είδε, τρελάθηκε. Τσακωθήκαμε και έφυγα από το σπίτι. Περιπλανήθηκα στα Εξάρχεια. Εκεί γνώρισα και τον Θέμη, που είχε κόκκινο λειρί. Κάναμε στενή παρέα εκείνη την εποχή.
Ποιους άλλους θυμάσαι από τους πρώτους Μοϊκανούς;
Ήταν ο Κομήτης, ο Νεκροθάφτης, ο Κώστας ο Περήφανος, ο Θέμης κι εγώ... αυτοί ήμασταν οι πρώτοι.
Φωτο: Ο Μάκης Προβελλέγγιος στα Εξάρχεια, το 1984.
Σε μια παλιά φωτογραφία, βλέπω τον Μάκη αραχτό σε καρέκλα, με γάντια, μπουφάν πέτσινο και φυσικά το μεγαλοπρεπές του λειρί.
Εδώ, είμαι στα Εξάρχεια, στην Πλατεία μου εξηγεί. Τα Εξάρχεια ήταν τότε για μας το κέντρο της δράσης. Μην ξεχνάς πως υπήρχαν εκεί στέκια του πανκ, όπως το κλαμπ Πήγασος, στην οδό Τηλεμάχου.
Φωτο: Μάκης, Θέμης και Μαρία Βασιλάκη (Η Μαρία, ήταν τότε στο πανκ συγκρότημα Αδιέξοδο)
Σε άλλη φωτογραφία, που είναι με τον Θέμη και την Μαρία, παρατηρώ το μπουφάν του.
- Αυτά τα μπουφάν, τα αγοράζαμε τότε από το Μοναστηράκι.
- Και αυτά τα άσπρα, σαν αστράκια, ήταν καρφιά;
- Όχι. Τα κάναμε εμείς, με μπλάνκο.
Όπως μου λέει ο Μάκης, υπήρχε και δοκιμασία στην Πλατεία για να σε δεχόντουσαν στην παρέα τους, ως ισότιμο, οι άλλοι Μοϊκανοί, που είχαν πάει εκεί, πριν από σένα.
Θυμάται ο Μάκης:
- Όταν πήγα πρώτη φορά στην Πλατεία, με πλησίασαν οι άλλοι Μοϊκανοί και μου λένε «Βγάλε το μπουφάν, θα στο πάρουμε». Είχαν ύφος απειλητικό, αλλά εγώ δεν ψάρωσα, και αρνήθηκα να το βγάλω. Τότε ένας από αυτούς, ο Θέμης, μου λέει «Πέρασες την δοκιμασία φίλε. Αν το έβγαζες και μας το έδινες θα σου παίρναμε και την ζώνη και ό,τι είχες στις τσέπες σου και θα σου ξυρίζαμε το λειρί, γιατί θα ήσουνα κότα. Τώρα όμως απέδειξες πως δεν μασάς. Είσαι από σήμερα στην παρέα».
Η Μοϊκάνα, από τους πανκ, πέρασε γρήγορα και στους γκοθ. Όμως, με τα χρόνια, όλο και λιγότεροι εμφανίζονταν έτσι. Πριν δέκα χρόνια έβλεπα ακόμη Μοϊκανούς. Σήμερα, στο ελληνικό πανκ, νομίζω δεν υπάρχει κανένας, ή αν υπάρχει, δεν μπορούμε να μιλήσουμε πια για «φυλή», παρέα δηλαδή, που να έχει τον τρόπο ζωής, με εκείνο που είχαν οι πρώτοι.
Credits
Ασπρόμαυρες φωτογραφίες: Γιώργος Τουρκοβασίλης
Η έγχρωμη: Μανώλης Νταλούκας
Όλοι όσοι γίνονταν τότε «Μοϊκανοί» ξεχώριζαν από το χαρακτηριστικό στυλ στο κεφάλι - ξύριζαν τα πλάγια, ενώ άφηναν στο κέντρο του κρανίου το μαλλί σαν λυρί ή σαν μια χαίτη αρχαίας περικεφαλαίας. Το στυλ ερχόταν βέβαια από το εξωτερικό, από κάποιους ευφάνταστους πανκ της Αγγλίας.
Ονομάστηκαν Μοϊκανοί, γιατί θεωρούσαν πως έτσι είχαν τα κεφάλια τους οι Ινδιάνοι της ομώνυμης φυλής, που τώρα βέβαια δεν υπάρχει. Οι Μοϊκανοί ινδιάνοι δεν είχαν τέτοια κεφάλια, το αντίθετο, ήταν μαλλιάδες σαν χίπηδες, όμως αυτό το λάθος δεν εμπόδισε τους πανκ να υιοθετήσουν το όνομα, αφού τους άρεσε και το ήθελαν έτσι.
Φωτο: Ο Μάκης Προβελλέγγιος, τότε και τώρα. Αριστερά ως Μοϊκανός, το 1985 και δεξιά, σήμερα, σχεδόν αγνώριστος, αλλά πάντα πανκ.
Συνάντησα έναν από τους πρώτους έλληνες Μοϊκανούς, τον Μάκη Προβελλέγγιο. Τον ρώτησα να μου εξηγήσει πώς διάολο, κρατούσαν το μαλλί, όρθιο:
Η Μοϊκάνα σηκωνόταν με σαπούνι γλυκερίνης. Καλύτερο τότε το Παπουτσάνη, που είχε πολλή γλυκερίνη. Άλλοι, σήκωναν το μαλλί με μπύρα. Θυμάμαι τον Νεκροθάφτη, που το σήκωνε έτσι. Ένας άλλος τρόπος ήταν με αυγά.
Πότε έκανες Μοϊκάνα;
Το 1982. Η μάνα μου, όταν με είδε, τρελάθηκε. Τσακωθήκαμε και έφυγα από το σπίτι. Περιπλανήθηκα στα Εξάρχεια. Εκεί γνώρισα και τον Θέμη, που είχε κόκκινο λειρί. Κάναμε στενή παρέα εκείνη την εποχή.
Ποιους άλλους θυμάσαι από τους πρώτους Μοϊκανούς;
Ήταν ο Κομήτης, ο Νεκροθάφτης, ο Κώστας ο Περήφανος, ο Θέμης κι εγώ... αυτοί ήμασταν οι πρώτοι.
Φωτο: Ο Μάκης Προβελλέγγιος στα Εξάρχεια, το 1984.
Σε μια παλιά φωτογραφία, βλέπω τον Μάκη αραχτό σε καρέκλα, με γάντια, μπουφάν πέτσινο και φυσικά το μεγαλοπρεπές του λειρί.
Εδώ, είμαι στα Εξάρχεια, στην Πλατεία μου εξηγεί. Τα Εξάρχεια ήταν τότε για μας το κέντρο της δράσης. Μην ξεχνάς πως υπήρχαν εκεί στέκια του πανκ, όπως το κλαμπ Πήγασος, στην οδό Τηλεμάχου.
Φωτο: Μάκης, Θέμης και Μαρία Βασιλάκη (Η Μαρία, ήταν τότε στο πανκ συγκρότημα Αδιέξοδο)
Σε άλλη φωτογραφία, που είναι με τον Θέμη και την Μαρία, παρατηρώ το μπουφάν του.
- Αυτά τα μπουφάν, τα αγοράζαμε τότε από το Μοναστηράκι.
- Και αυτά τα άσπρα, σαν αστράκια, ήταν καρφιά;
- Όχι. Τα κάναμε εμείς, με μπλάνκο.
Η Δοκιμασία στην Πλατεία
Όπως μου λέει ο Μάκης, υπήρχε και δοκιμασία στην Πλατεία για να σε δεχόντουσαν στην παρέα τους, ως ισότιμο, οι άλλοι Μοϊκανοί, που είχαν πάει εκεί, πριν από σένα.
Θυμάται ο Μάκης:
- Όταν πήγα πρώτη φορά στην Πλατεία, με πλησίασαν οι άλλοι Μοϊκανοί και μου λένε «Βγάλε το μπουφάν, θα στο πάρουμε». Είχαν ύφος απειλητικό, αλλά εγώ δεν ψάρωσα, και αρνήθηκα να το βγάλω. Τότε ένας από αυτούς, ο Θέμης, μου λέει «Πέρασες την δοκιμασία φίλε. Αν το έβγαζες και μας το έδινες θα σου παίρναμε και την ζώνη και ό,τι είχες στις τσέπες σου και θα σου ξυρίζαμε το λειρί, γιατί θα ήσουνα κότα. Τώρα όμως απέδειξες πως δεν μασάς. Είσαι από σήμερα στην παρέα».
Η Μοϊκάνα, από τους πανκ, πέρασε γρήγορα και στους γκοθ. Όμως, με τα χρόνια, όλο και λιγότεροι εμφανίζονταν έτσι. Πριν δέκα χρόνια έβλεπα ακόμη Μοϊκανούς. Σήμερα, στο ελληνικό πανκ, νομίζω δεν υπάρχει κανένας, ή αν υπάρχει, δεν μπορούμε να μιλήσουμε πια για «φυλή», παρέα δηλαδή, που να έχει τον τρόπο ζωής, με εκείνο που είχαν οι πρώτοι.
Credits
Ασπρόμαυρες φωτογραφίες: Γιώργος Τουρκοβασίλης
Η έγχρωμη: Μανώλης Νταλούκας
