Σπούδασε, εργάστηκε και δημιούργησε το πρώτο έργο του στη Γαλλία, από το 1907 έως το 1926, οπότε και εγκαταστάθηκε οριστικά στην Αθήνα. Παρ’ ότι το ελαφρό τραγούδι υπήρξε απόλυτα εναρμονισμένο με τις εκάστοτε μουσικές μόδες της δυτικής Ευρώπης και ο Αττίκ υπήρξε δημιουργός με δυτική γνώση και εμπειρία, έφερε έναν καινούριο αέρα στο αθηναϊκό τραγούδι και υπήρξε ο μεγάλος ερωτικός της εποχής του. «Ο Αττίκ καλλιεργούσε εντέχνως τη φήμη για κάθε του έρωτα. Τα τραγούδια που έγραψε για τις γυναίκες που αγαπούσε ή που έχανε, είχαν μια μυστηριώδη ατμόσφαιρα».
Από το 1930 μέχρι και την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου, η περίφημη «Μάντρα του Αττίκ», ως καλλιτεχνική σκηνή και τραγουδιστικός θίασος - αφού, εκτός από την Αθήνα, εμφανίστηκε στην επαρχία, μέχρι και στην Αίγυπτο, όπου, ο Αττίκ, είχε ζήσει τα παιδικά του χρόνια - πρωταγωνίστησε στην καλλιτεχνική ζωή, αναδεικνύοντας, συνάμα, πολλά και μεγάλα ταλέντα, όπως την Δανάη, η οποία έγραψε και το βιβλίο για τον Αττίκ, δίνοντας πολλά ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία: «Τι ήτανε ακριβώς η μάντρα; Πολλά πράγματα και τίποτα. Λίγο Παρίσι, λίγη Ανατολή, κάμποση Αθήνα και πολύς Αττίκ. Εάν της τον πάρετε, τον Αττίκ, αποσυντίθεται εις τα εξ ων συνετέθη. Αυτός της έδωσε υπόσταση, ψυχή, μορφή. Υπήρξε ο συνεκτικός της ιστός. Λίγη παριζιάνικη μπουάτ, λίγη αθηναϊκή επιθεώρηση, ύφος βαριετέ ή ταβέρνας, είδος μουσικοφιλολογικής στοάς, όπου δεν υπήρξε σαφής διαχωριστική γραμμή μεταξύ σκηνής και πλατείας…».
Τα τραγούδια του έμειναν μνημειώδη και η προσωπικότητά του επηρέασε ακόμη και δημιουργούς της άλλης όχθης, του λεγόμενου ρεμπέτικου ή λαϊκού τραγουδιού. Το 1958 ο Γιώργος Μητσάκης, εμπνεύστηκε από παλιό τραγούδι του Αττίκ γράφοντας το δικό του «Τι να την κάνω την ομορφιά σου», όπως, αντίστοιχα, ο Άκης Πάνου, όταν αργότερα έγραψε το εξαιρετικό «Όταν σημάνει η ώρα». Και τα δύο αυτά ιστορικά τραγούδια έφεραν αυτούσιους τους τίτλους παλιότερων τραγουδιών του Αττίκ. Ο Μητσάκης και ο Άκης Πάνου, οι οποίοι, κατά γενική ομολογία, υπήρξαν οι δύο πιο ολοκληρωμένοι λαϊκοί τραγουδοποιοί, γράφοντας εξ ολοκλήρου τους στίχους και τη μουσική στα τραγούδια τους, είχαν εκφράσει τον θαυμασμό τους στον κορυφαίο δημιουργό, όπως, άλλωστε, και ο σπουδαίος μελωδός του ρεμπέτικου, ο Μπαγιαντέρας, που προς το τέλος της ζωής του συνέθεσε την θαυμάσια ερωτική μπαλάντα του, στην οποία έδωσε τον τίτλο «Αφιερωμένο στον Αττίκ» και την οποία ερμήνευσε ο Μανώλης Λιδάκης.
Ο οξυδερκής Άκης Πάνου, δε, κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ’60, είχε αναφέρει, τα εξής πολύ χαρακτηριστικά: «Στέκομαι με δέος μπρος στην προσφορά του αξέχαστου Αττίκ. Είναι απ’ τα λίγα ιδανικά μου. Θα ένιωθα ευτυχής αν μπορούσα να πλησιάσω το καλλιτεχνικό του ανάστημα».
Μπαλάντα του Μπαγιαντέρα γραμμένη στο σπίτι του Κώστα Χατζηδουλή το 1977. Ο τίτλος έμεινε όπως τον ήθελε ο ίδιος ο μπαρμπα-Μήτσος.
«Αφιερωμένο στον Αττίκ»
Μέσα στης νυχτιάς τη σιγαλιά
που όλη η φύσις ησυχάζει
ήρθα στη νύχτα να σου πω
μια λέξη μόνο, σ' αγαπώ
για να ευφράνω την καρδιά
τη πονεμένη μου καρδιά!
Μες τα βλέφαρά σου τα κλειστά
αν έρθει ο ύπνος απαλά
στα όνειρά σου εγώ θα 'ρθώ
μια λέξη μόνο να σου πω
μια λέξη μόνο να σου πω
μια λέξη μόνο, σ' αγαπώ
για να ευφράνω την καρδιά
τη πονεμένη μου καρδιά!
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ
αγάπη μου γλυκιά!
