ειρωνεία. Στην πατρίδα μας αγαπήθηκε μέσα από ταινίες που άφησαν εποχή στη δεκαετία του ΄70 και στα κατοπινά χρόνια: «Η εργατική τάξη πάει στον Παράδεισο», «Ιστορία Έρωτα και Αναρχίας», «Μίμης ο σιδεράς», «Η κυρία και ο ναύτης».
Περνούσε από τον Πέτρι στην Βερτμίλερ κι από εκεί στον Μπερτολούτσι και τον Αβάτι με χαρακτηριστική ευκολία, άνεση και πάντα με αξιώσεις. Από εκπληκτικές παραστάσεις σε κλασικές ελληνικές τραγωδίες διάβαινε τα μονοπάτια τηλεοπτικών σειρών αποδεικνύοντας μια μοναδική εκλεκτικότητα και συνέπεια και το πως η αξιοπρέπεια και το ταλέντο μπορούν να δώσουν υπόσταση ακόμη και στα «μικρά».
Άλλωστε από το ξεκίνημά της κρατούσε αποστάσεις από τη «φτήνια». Η ίδια δήλωνε χαρακτηριστικά: «Θεωρώ τον εαυτό μου ηθοποιό με την παλιά σημασία της λέξης. Και μια ηθοποιός πρέπει να ξέρει να παίζει τα πάντα, από το θέατρο, μέχρι τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Πρέπει να καταφέρνει να συγκινεί και να κάνει να γελά το κοινό της».
Η σπουδαία κυρία του ιταλικού σινεμά και θεάτρου άφησε την τελευταία πνοή της σε κλινική της Ρώμης όπου νοσηλευόταν. Ήταν 71 ετών.
