Μαζί με τον οικοδεσπότη, εμφανίστηκαν οι Διονύσης Σαββόπουλος, Μαργαρίτα Ζορμπαλά, Βαγγέλης Γερμανός, Γιώργος Νταλάρας, Αφροδίτη Μάνου και Μαντώ, αποβιβαζόμενοι με ταχύπλοα στην πλωτή εξέδρα. Η συναυλία αποτυπώθηκε και δισκογραφικά. Με αυτήν την πρωτοποριακή εκδήλωση, ο Κηλαηδόνης έβγαλε τις συναυλίες από τα γήπεδα και τα θέατρα, σε φυσικούς χώρους. Ακολούθησαν κι άλλα πολλά «πάρτυ» στη Βουλιαγμένη και ανά την Ελλάδα τόσο από τον ίδιο το Λουκιανό όσο και από άλλους «μαθητές» του.
Ο ίδιος ο Κηλαηδόνης σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Θανάση Γιώγλου (Βλέπε ΕΔΩ) δηλώνει σχετικά:
Και το 1983 έρχεται το «Πάρτυ στη Βουλιαγμένη»… Μεγάλη ιστορία…
Μεγάλη ιστορία… Λοιπόν το 1982 κάνω τον πρώτο μου Λυκαβηττό, για τον οποίο έγραψα μετά και το τραγουδάκι «κι αν περνούσε η ώρα κι ανέβαιναν πολλοί» κλπ. Αφού γέμισε ο Λυκαβηττός και είχε μείνει άλλος ένας «Λυκαβηττός» απ’ έξω, ήρθαν οι μπάτσοι και μου λένε «Φωνάζουν απ’ έξω να μπούνε μέσα, να μπούνε;» Λέω «Να μπούνε, αφού δεν έχει άλλα εισιτήρια, να μπούνε». Ήρθαν και κάτσανε κάτω. Παίζαμε σ’ ένα παταράκι. Δεν έχω παίξει ποτέ σε εξέδρα στο Λυκαβηττό, ποτέ. Σ’ αυτά τα Ρωμαϊκά θέατρα πρέπει να παίζεις κάτω στο χώμα. Ο πρώτος θεατής είχε έρθει στα πόδια μου, μόνο πάνω μου δεν καθότανε. Ο Λυκαβηττός χωράει γύρω στις 3500 χιλιάδες με εισιτήρια, πρέπει να μπήκαν 5.000, 5.500, 6.000, γύρω γύρω, παντού. Υπάρχουν κάτι πλάνα από πάνω, που δεν καταλαβαίνεις πού είναι αυτοί που παίζουνε και πού είναι οι θεατές…Ήταν μια βραδιά χωρίς επεισόδια, πάρα πολύ ζεστή…
Μου κάνει εντύπωση που λες «χωρίς επεισόδια»… Τι είδους επεισόδια εννοείς δηλαδή;
Aργότερα έγιναν οι πιο «χοντράδες»… Αλλά θέλω να πω, πως δεν παρεξηγηθήκαν να φωνάζουν «Καθίστε κάτω» να σπρώχνονται κλπ, μια γλυκιά βραδιά, που κύλησε ομαλά… Αυτό εννοώ, γιατί από τη στιγμή που μπήκε άλλος ένας «Λυκαβηττός», θα μπορούσαν αυτοί που είναι μέσα να πουν «Τι τους βάζεις αυτούς μέσα», δεν είχε γίνει τίποτα τέτοιο… Εκείνο το βράδυ λοιπόν ήταν η πρώτη μαζική αντιμετώπιση που είχα από τον κόσμο και είδα την πολύ καλή αποδοχή που είχα. Για να ευχαριστήσω λοιπόν αυτό τον κόσμο, σκεφτόμουν για το επόμενο καλοκαίρι, να κάνω ένα πάρτυ και να περάσουμε καλά. Σκέφτηκα λοιπόν να το κάνω σ’ ένα δασάκι στο Ψυχικό. Και σκέφτομαι «Τι μαλακίες λες, εκεί δε χωράνε ούτε τριακόσιοι…» Κάποιο βράδυ, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, συνέλαβα την ιδέα, ότι όπως είναι το Ρωμαϊκό θέατρο κι εμείς παίζουμε στον κύκλο, θα κάνω στη Βουλιαγμένη που την αγαπούσα, στην Πλαζ κι εκεί που είναι ο κύκλος θα βάλω μια πλατφόρμα και θα μπω να τραγουδήσω μέσα εκεί… Αγαπούσα τη Βουλιαγμένη, είχα γράψει ήδη τη «Βουλιαγμένη», Το Γενάρη διάλεξα την ημερομηνία, την Πανσέληνο του Ιουλίου, είχε γραφτεί το «Θέλω ένα βράδυ να κάνω ένα πάρτυ»… Αυτά τα τρία μαζί και γίνεται η βραδιά στη Βουλιαγμένη και γίνεται ο χαμός. Τότε διευθυντής στην τηλεόραση ήταν ο Βασίλης ο Βασιλικός, είμαστε φίλοι, μαθαίνει ότι θα κάνω τη συναυλία στη Βουλιαγμένη και μου λέει «Να το μεταδώσουμε ζωντανά». Του λέω «Θα μου κόψει εισιτήρια κλπ». Μου λέει «Μην ανησυχείς καθόλου, δεν πρόκειται να σου κόψει τίποτα». Πράγματι έτσι έγινε. Τότε ήταν δυο κανάλια. Την άλλη μέρα όλη η Ελλάδα είχε δει τη «Βουλιαγμένη». Ήταν μια εξαιρετική βραδιά…
Υπήρχαν και πολλές συμμετοχές, Σαββόπουλος, Νταλάρας, Ζορμπαλά, Γερμανός κλπ, αλλά στο δίσκο που κυκλοφόρησε μετά, δεν μπήκαν όλα τα τραγούδια. Υπήρχε πρόβλημα με τις εταιρείες των καλλιτεχνών;
Όχι, είχαμε το «Ο.κ.» αλλά τι να πρωτοβάλεις… Εκείνο το βράδυ ο Σαββόπουλος είπε 5 τραγούδια, ο Γερμανός είπε άλλα τόσα, η Ζορμπαλά είπε κι αυτή, εγώ είπα τον «άμμο της θάλασσας», ενδεικτικά μπήκανε… Ήταν ιδέα του Πατσιφά, εγώ δεν ασχολήθηκα με το δίσκο. Αυτό που γινόταν εκείνο το βράδυ δεν μπορεί να φανεί στο δίσκο. Στο video βγαίνει… Γράψανε τη βραδιά με εφτά κάμερες με τους καλύτερους Έλληνες οπερατέρ κι έχει και πλάνα τ’ απόγευμα με το ελικόπτερο, την ώρα που μαζεύεται ο πολύς κόσμος, η πλατφόρμα μες στη θάλασσα, είναι πολύ καλογραμμένο.
Παρόλα αυτά, πέρα από ένα ντοκυμαντέρ της ΝΕΤ και της Πόπης Τσαπανίδου πριν από λίγα χρόνια, στο οποίο έδειξε αποσπάσματα από τη βραδιά, η ΕΡΤ δεν ξαναέδειξε ποτέ ολόκληρη τη συναυλία.
Ε, σκέψου ότι η ΕΡΤ το έχει, το έχει πληρώσει και το έχει παίξει μόνο μια φορά από τότε… Έχουν γίνει επέτειοι, φέτος για 25 χρόνια, για τα 30 χρόνια θα μπορούσε να πει «επετειακά, σας παίζω και το “Πάρτυ στη Βουλιαγμένη”»…
Ο ίδιος ο Κηλαηδόνης σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Θανάση Γιώγλου (Βλέπε ΕΔΩ) δηλώνει σχετικά:
Και το 1983 έρχεται το «Πάρτυ στη Βουλιαγμένη»… Μεγάλη ιστορία…
Μεγάλη ιστορία… Λοιπόν το 1982 κάνω τον πρώτο μου Λυκαβηττό, για τον οποίο έγραψα μετά και το τραγουδάκι «κι αν περνούσε η ώρα κι ανέβαιναν πολλοί» κλπ. Αφού γέμισε ο Λυκαβηττός και είχε μείνει άλλος ένας «Λυκαβηττός» απ’ έξω, ήρθαν οι μπάτσοι και μου λένε «Φωνάζουν απ’ έξω να μπούνε μέσα, να μπούνε;» Λέω «Να μπούνε, αφού δεν έχει άλλα εισιτήρια, να μπούνε». Ήρθαν και κάτσανε κάτω. Παίζαμε σ’ ένα παταράκι. Δεν έχω παίξει ποτέ σε εξέδρα στο Λυκαβηττό, ποτέ. Σ’ αυτά τα Ρωμαϊκά θέατρα πρέπει να παίζεις κάτω στο χώμα. Ο πρώτος θεατής είχε έρθει στα πόδια μου, μόνο πάνω μου δεν καθότανε. Ο Λυκαβηττός χωράει γύρω στις 3500 χιλιάδες με εισιτήρια, πρέπει να μπήκαν 5.000, 5.500, 6.000, γύρω γύρω, παντού. Υπάρχουν κάτι πλάνα από πάνω, που δεν καταλαβαίνεις πού είναι αυτοί που παίζουνε και πού είναι οι θεατές…Ήταν μια βραδιά χωρίς επεισόδια, πάρα πολύ ζεστή…
Μου κάνει εντύπωση που λες «χωρίς επεισόδια»… Τι είδους επεισόδια εννοείς δηλαδή;
Aργότερα έγιναν οι πιο «χοντράδες»… Αλλά θέλω να πω, πως δεν παρεξηγηθήκαν να φωνάζουν «Καθίστε κάτω» να σπρώχνονται κλπ, μια γλυκιά βραδιά, που κύλησε ομαλά… Αυτό εννοώ, γιατί από τη στιγμή που μπήκε άλλος ένας «Λυκαβηττός», θα μπορούσαν αυτοί που είναι μέσα να πουν «Τι τους βάζεις αυτούς μέσα», δεν είχε γίνει τίποτα τέτοιο… Εκείνο το βράδυ λοιπόν ήταν η πρώτη μαζική αντιμετώπιση που είχα από τον κόσμο και είδα την πολύ καλή αποδοχή που είχα. Για να ευχαριστήσω λοιπόν αυτό τον κόσμο, σκεφτόμουν για το επόμενο καλοκαίρι, να κάνω ένα πάρτυ και να περάσουμε καλά. Σκέφτηκα λοιπόν να το κάνω σ’ ένα δασάκι στο Ψυχικό. Και σκέφτομαι «Τι μαλακίες λες, εκεί δε χωράνε ούτε τριακόσιοι…» Κάποιο βράδυ, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, συνέλαβα την ιδέα, ότι όπως είναι το Ρωμαϊκό θέατρο κι εμείς παίζουμε στον κύκλο, θα κάνω στη Βουλιαγμένη που την αγαπούσα, στην Πλαζ κι εκεί που είναι ο κύκλος θα βάλω μια πλατφόρμα και θα μπω να τραγουδήσω μέσα εκεί… Αγαπούσα τη Βουλιαγμένη, είχα γράψει ήδη τη «Βουλιαγμένη», Το Γενάρη διάλεξα την ημερομηνία, την Πανσέληνο του Ιουλίου, είχε γραφτεί το «Θέλω ένα βράδυ να κάνω ένα πάρτυ»… Αυτά τα τρία μαζί και γίνεται η βραδιά στη Βουλιαγμένη και γίνεται ο χαμός. Τότε διευθυντής στην τηλεόραση ήταν ο Βασίλης ο Βασιλικός, είμαστε φίλοι, μαθαίνει ότι θα κάνω τη συναυλία στη Βουλιαγμένη και μου λέει «Να το μεταδώσουμε ζωντανά». Του λέω «Θα μου κόψει εισιτήρια κλπ». Μου λέει «Μην ανησυχείς καθόλου, δεν πρόκειται να σου κόψει τίποτα». Πράγματι έτσι έγινε. Τότε ήταν δυο κανάλια. Την άλλη μέρα όλη η Ελλάδα είχε δει τη «Βουλιαγμένη». Ήταν μια εξαιρετική βραδιά…
Υπήρχαν και πολλές συμμετοχές, Σαββόπουλος, Νταλάρας, Ζορμπαλά, Γερμανός κλπ, αλλά στο δίσκο που κυκλοφόρησε μετά, δεν μπήκαν όλα τα τραγούδια. Υπήρχε πρόβλημα με τις εταιρείες των καλλιτεχνών;
Όχι, είχαμε το «Ο.κ.» αλλά τι να πρωτοβάλεις… Εκείνο το βράδυ ο Σαββόπουλος είπε 5 τραγούδια, ο Γερμανός είπε άλλα τόσα, η Ζορμπαλά είπε κι αυτή, εγώ είπα τον «άμμο της θάλασσας», ενδεικτικά μπήκανε… Ήταν ιδέα του Πατσιφά, εγώ δεν ασχολήθηκα με το δίσκο. Αυτό που γινόταν εκείνο το βράδυ δεν μπορεί να φανεί στο δίσκο. Στο video βγαίνει… Γράψανε τη βραδιά με εφτά κάμερες με τους καλύτερους Έλληνες οπερατέρ κι έχει και πλάνα τ’ απόγευμα με το ελικόπτερο, την ώρα που μαζεύεται ο πολύς κόσμος, η πλατφόρμα μες στη θάλασσα, είναι πολύ καλογραμμένο.
Παρόλα αυτά, πέρα από ένα ντοκυμαντέρ της ΝΕΤ και της Πόπης Τσαπανίδου πριν από λίγα χρόνια, στο οποίο έδειξε αποσπάσματα από τη βραδιά, η ΕΡΤ δεν ξαναέδειξε ποτέ ολόκληρη τη συναυλία.
Ε, σκέψου ότι η ΕΡΤ το έχει, το έχει πληρώσει και το έχει παίξει μόνο μια φορά από τότε… Έχουν γίνει επέτειοι, φέτος για 25 χρόνια, για τα 30 χρόνια θα μπορούσε να πει «επετειακά, σας παίζω και το “Πάρτυ στη Βουλιαγμένη”»…
