Η Πάολα σε μια ιδιαίτερη συνέντευξή της στον Γιάννη Ξυνόλοπυλο που δημοσιεύτηκε στο δεύτερο τεύχος του μουσικού περιοδικού «Όασις» -υπό τη διεύθυνση του Κώστα Μπαλαχούτη- το Σεπτέμβριο του 2008.
Η Πάολα σε 10 χαρακτηριστικές στιγμές που έως ένα βαθμό προδίκαζαν, τότε όσα θα ακολουθούσαν…
«Είναι πολλά χρόνια μπροστά οι Τούρκοι. Μουσικά, εμείς είμαστε πολύ πίσω. Αν ακούσεις τις ενορχηστρώσεις τους, τα παιξίματά τους, τις μελωδίες τους, όλα».
«Κάποιοι, αυτήν την ιδιαίτερη κίνηση πάνω στο τραγούδι την είπαν ταμπεραμέντο. Ή το’χεις ή δεν το ’χεις. Ούτε μπορείς να το κλέψεις, γεννιέσαι με αυτό».
«Την ώρα που θα βγω στην πίστα θέλω να νιώθω ότι παίρνω την ψυχή του κοινού με τη φωνή μου. Θέλω να πουν για μένα ότι είμαι καλή τραγουδίστρια. Αυτό είναι καταξίωση».
«Αρνούμαι την προβολή σε πρωινάδικα, όπου κυρίες κερδίζουν κατσαρόλες και ξαφνικά τραγουδάει και ο τραγουδιστής, έτσι για να γεμίζει το κενό δίπλα στις λαμπερές παρουσιάστριες».
«Μπορεί να είμαι λαϊκή τραγουδίστρια και να τραγουδάω το λαϊκό τραγούδι, αλλά σαν άνθρωπος είμαι ροκ. Πιο ροκ και από τους ροκ. Όπως και ο Ζαμπέτας. Στο κάτω κάτω ποιος ροκάρει; Το τραγούδι ή ο άνθρωπος;»
«Είμαι από τη Χαλκιδική και ξεκίνησα το τραγούδι από δεκατριών ετών. Προέρχομαι από οικογένεια τραγουδιστών -ο πατέρας μου και η μητέρα μου ήταν τραγουδιστές χωρίς όμως δισκογραφία- και μαζί τους έκανα το πρώτο βήμα. Το ζούσα, το έβλεπα, το αγάπησα πολύ».
«Είμαι λαϊκή τραγουδίστρια. Ελλάδα ίσον λαϊκό τραγούδι. Φαντάσου ότι κάποτε μοντέρνα τραγουδίστρια ήταν η Τζένη Βάνου. Όλα τα άλλα τα φτιάχνει το σύστημα».
«Οι γονείς μου ήταν και οι δυο καλλίφωνοι λαϊκοί τραγουδιστές. Ιδιαιτέρα όμως η μητέρα μου. Αν και δεν είναι επώνυμη, θεωρώ ότι είναι μέσα στις δέκα καλύτερες φωνές στην Ελλάδα»
«Από μικρή άκουγα και θαύμαζα την Ελένη Βιτάλη, ενδεχομένως και λόγω των γονιών μου. Άκουγα Μανώλη Αγγελόπουλο. Δεν άκουσα ποτέ, από επιλογή, Καζαντζίδη. Μεγάλος τραγουδιστής, ο μεγαλύτερος στην Ελλάδα, αντικειμενικά. Εγώ προτιμούσα τον Μανώλη Αγγελόπουλο, γιατί αυτός μιλούσε στη δική μου ψυχούλα».
«Θέλω να συνεργάζομαι με ανθρώπους που να μου δημιουργούν την αίσθηση του ανταγωνισμού, ώστε να αισθάνομαι ότι γίνομαι καλύτερη. Στα ρεπό μου βγαίνω και ακούω διάφορα σχήματα και χειροκροτώ. Το κάνω από ευγένεια, όχι με την ψυχή μου. Εγώ θέλω να χειροκροτώ τους ανθρώπους που είναι πάνω από μένα».
Πηγή: Περιοδικό Όασις, Τεύχος 2, Σεπτέμβριος 2008
Η Πάολα σε 10 χαρακτηριστικές στιγμές που έως ένα βαθμό προδίκαζαν, τότε όσα θα ακολουθούσαν…
«Είναι πολλά χρόνια μπροστά οι Τούρκοι. Μουσικά, εμείς είμαστε πολύ πίσω. Αν ακούσεις τις ενορχηστρώσεις τους, τα παιξίματά τους, τις μελωδίες τους, όλα».
«Κάποιοι, αυτήν την ιδιαίτερη κίνηση πάνω στο τραγούδι την είπαν ταμπεραμέντο. Ή το’χεις ή δεν το ’χεις. Ούτε μπορείς να το κλέψεις, γεννιέσαι με αυτό».
«Την ώρα που θα βγω στην πίστα θέλω να νιώθω ότι παίρνω την ψυχή του κοινού με τη φωνή μου. Θέλω να πουν για μένα ότι είμαι καλή τραγουδίστρια. Αυτό είναι καταξίωση».
«Αρνούμαι την προβολή σε πρωινάδικα, όπου κυρίες κερδίζουν κατσαρόλες και ξαφνικά τραγουδάει και ο τραγουδιστής, έτσι για να γεμίζει το κενό δίπλα στις λαμπερές παρουσιάστριες».
«Μπορεί να είμαι λαϊκή τραγουδίστρια και να τραγουδάω το λαϊκό τραγούδι, αλλά σαν άνθρωπος είμαι ροκ. Πιο ροκ και από τους ροκ. Όπως και ο Ζαμπέτας. Στο κάτω κάτω ποιος ροκάρει; Το τραγούδι ή ο άνθρωπος;»
«Είμαι από τη Χαλκιδική και ξεκίνησα το τραγούδι από δεκατριών ετών. Προέρχομαι από οικογένεια τραγουδιστών -ο πατέρας μου και η μητέρα μου ήταν τραγουδιστές χωρίς όμως δισκογραφία- και μαζί τους έκανα το πρώτο βήμα. Το ζούσα, το έβλεπα, το αγάπησα πολύ».
«Είμαι λαϊκή τραγουδίστρια. Ελλάδα ίσον λαϊκό τραγούδι. Φαντάσου ότι κάποτε μοντέρνα τραγουδίστρια ήταν η Τζένη Βάνου. Όλα τα άλλα τα φτιάχνει το σύστημα».
«Οι γονείς μου ήταν και οι δυο καλλίφωνοι λαϊκοί τραγουδιστές. Ιδιαιτέρα όμως η μητέρα μου. Αν και δεν είναι επώνυμη, θεωρώ ότι είναι μέσα στις δέκα καλύτερες φωνές στην Ελλάδα»
«Από μικρή άκουγα και θαύμαζα την Ελένη Βιτάλη, ενδεχομένως και λόγω των γονιών μου. Άκουγα Μανώλη Αγγελόπουλο. Δεν άκουσα ποτέ, από επιλογή, Καζαντζίδη. Μεγάλος τραγουδιστής, ο μεγαλύτερος στην Ελλάδα, αντικειμενικά. Εγώ προτιμούσα τον Μανώλη Αγγελόπουλο, γιατί αυτός μιλούσε στη δική μου ψυχούλα».
«Θέλω να συνεργάζομαι με ανθρώπους που να μου δημιουργούν την αίσθηση του ανταγωνισμού, ώστε να αισθάνομαι ότι γίνομαι καλύτερη. Στα ρεπό μου βγαίνω και ακούω διάφορα σχήματα και χειροκροτώ. Το κάνω από ευγένεια, όχι με την ψυχή μου. Εγώ θέλω να χειροκροτώ τους ανθρώπους που είναι πάνω από μένα».
Πηγή: Περιοδικό Όασις, Τεύχος 2, Σεπτέμβριος 2008
