«Το 1955 πρωτόπιασα δουλειά σε μια αθλητική εφημερίδα, το Αθλητικό Φως, Φως τον σπορ σήμερα. Διευθυντής ήταν και είναι ο Θόδωρος Νικολαΐδης. Άνθρωπος έξυπνος, εργατικός, που του άρεσε πολύ το λαϊκό τραγούδι…»
Αυτά αναφέρει ο Λευτέρης Παπαδόπουλος στο βιβλίο του «Μάγκες πιάστε τα γιοφύρια» που κυκλοφόρησε το 2010 από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Ο γράφων έχει μια μικρή συμβολή σε αυτό. Το βιβλίο περιλαμβάνει μονογραφίες προσώπων που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο ελληνικό τραγούδι, ορισμένες εκ των οποίων είχαν αρχικά δημοσιευτεί στο περιοδικό Όασις που διηύθυνα και στο οποίο μας τιμούσε με την παρουσία του και την απαράμιλλη πένα - ματιά του ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Πρόεδρος… όλων των προέδρων. Και στο εξώφυλλο έβαλα κάπως το χεράκι μου… υπό την επιμελητεία πάντα του Προέδρου.
Στο σημερινό του φύλλο, το Φως των Σπορ στην επετειακή ενότητά του «60 χρόνια - Η ιστορία συνεχίζεται» στέκεται στην παρουσία του νεαρού Λευτέρη Παπαδόπουλου στην εφημερίδα. Ο Γιάννης Φιλέρης που επιμελήθηκε το θέμα, καταθέτει το ρεπορτάζ του Λευτέρη Παπαδόπουλου που δημοσιεύτηκε την Παρασκευή 24 Αυγούστου του 1955 για τους πολύ σημαντικούς, τότε, ελληνοουγγρικούς αγώνες που είχαν πραγματοποιηθεί την προηγούμενη μέρα στο Ολυμπιακό Στάδιο. Στους τίτλους της εφημερίδας φιγουράριζαν, τα ρεκόρ στα 3.000 μ. στιπλ με τον Γιώργο Παπαβασιλείου να χάνει από τον Ροζνόι και τον Κωνσταντινίδη να πετυχαίνει κορυφαία επίδοση στα 1.500 μέτρα.
Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος στον πρόλογο του κεντρικού θέματος γράφει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο:
«Οι χθεσινοί αγώνες δεν πρόκειται να φύγουν ποτέ από τη θύμισι όσων τους παρακολούθησαν. Θα μείνουνε βαθιά χαραγμένοι στη μνήμη και πάντοτε όσοι καιροί κι αν περάσουν, όσες εποχές κι αν έρθουν, θα ‘ρχωνται για να ξαναφέρνουν στο νου κάτι πελώριες, μεγάλες στιγμές γεμάτες έντασι, ομορφιά, γεμάτες δύναμι και μεγαλείο.
Σταματάει η σκέψι, ανίκανη να εκφράση με λόγια τα συναισθήματα και τα καρδιοχτύπια που γεννιώνται σε κάτι τέτοιες στιγμές. Είναι τόσο δύσκολος ο ρόλος του ανθρώπου που αναλαμβάνει να δώση στο χαρτί τις εκδηλώσεις μιας τεράστιας λαοθάλασσας, γεμάτης ενθουσιασμούς και χειροκροτήματα, γεμάτης παλμούς και καρδιοχτύπια.
Κι η ατμόσφαιρα των χθεσινών αγώνων είχε απόλυτα αυτή τη μορφή. Ένα τεράστιο πλήθος φιλάθλων που ξεκίνησε από όλες τις γωνιές της Αθήνας, του Πειραιά και των προαστείων για να δη από κοντά τους Ούγγρους υπεραθλητές, είχε κατακλύσει από πολύ νωρίς τις κερκίδες του Παναθηναϊκού Σταδίου, δίνοντάς του μια υπέροχη όψι, εορταστική και μεγαλόπρεπη.
Οι Ούγγροι άσσοι, η πιο ρωμαλέα, η πιο αθλητική ράτσα της Ευρώπης, ερχόντουσαν στην Αθήνα για να συναγωνισθούν τους Έλληνες…»
Αυτά αναφέρει ο Λευτέρης Παπαδόπουλος στο βιβλίο του «Μάγκες πιάστε τα γιοφύρια» που κυκλοφόρησε το 2010 από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Ο γράφων έχει μια μικρή συμβολή σε αυτό. Το βιβλίο περιλαμβάνει μονογραφίες προσώπων που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο ελληνικό τραγούδι, ορισμένες εκ των οποίων είχαν αρχικά δημοσιευτεί στο περιοδικό Όασις που διηύθυνα και στο οποίο μας τιμούσε με την παρουσία του και την απαράμιλλη πένα - ματιά του ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Πρόεδρος… όλων των προέδρων. Και στο εξώφυλλο έβαλα κάπως το χεράκι μου… υπό την επιμελητεία πάντα του Προέδρου.
Στο σημερινό του φύλλο, το Φως των Σπορ στην επετειακή ενότητά του «60 χρόνια - Η ιστορία συνεχίζεται» στέκεται στην παρουσία του νεαρού Λευτέρη Παπαδόπουλου στην εφημερίδα. Ο Γιάννης Φιλέρης που επιμελήθηκε το θέμα, καταθέτει το ρεπορτάζ του Λευτέρη Παπαδόπουλου που δημοσιεύτηκε την Παρασκευή 24 Αυγούστου του 1955 για τους πολύ σημαντικούς, τότε, ελληνοουγγρικούς αγώνες που είχαν πραγματοποιηθεί την προηγούμενη μέρα στο Ολυμπιακό Στάδιο. Στους τίτλους της εφημερίδας φιγουράριζαν, τα ρεκόρ στα 3.000 μ. στιπλ με τον Γιώργο Παπαβασιλείου να χάνει από τον Ροζνόι και τον Κωνσταντινίδη να πετυχαίνει κορυφαία επίδοση στα 1.500 μέτρα.
Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος στον πρόλογο του κεντρικού θέματος γράφει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο:
«Οι χθεσινοί αγώνες δεν πρόκειται να φύγουν ποτέ από τη θύμισι όσων τους παρακολούθησαν. Θα μείνουνε βαθιά χαραγμένοι στη μνήμη και πάντοτε όσοι καιροί κι αν περάσουν, όσες εποχές κι αν έρθουν, θα ‘ρχωνται για να ξαναφέρνουν στο νου κάτι πελώριες, μεγάλες στιγμές γεμάτες έντασι, ομορφιά, γεμάτες δύναμι και μεγαλείο.
Σταματάει η σκέψι, ανίκανη να εκφράση με λόγια τα συναισθήματα και τα καρδιοχτύπια που γεννιώνται σε κάτι τέτοιες στιγμές. Είναι τόσο δύσκολος ο ρόλος του ανθρώπου που αναλαμβάνει να δώση στο χαρτί τις εκδηλώσεις μιας τεράστιας λαοθάλασσας, γεμάτης ενθουσιασμούς και χειροκροτήματα, γεμάτης παλμούς και καρδιοχτύπια.
Κι η ατμόσφαιρα των χθεσινών αγώνων είχε απόλυτα αυτή τη μορφή. Ένα τεράστιο πλήθος φιλάθλων που ξεκίνησε από όλες τις γωνιές της Αθήνας, του Πειραιά και των προαστείων για να δη από κοντά τους Ούγγρους υπεραθλητές, είχε κατακλύσει από πολύ νωρίς τις κερκίδες του Παναθηναϊκού Σταδίου, δίνοντάς του μια υπέροχη όψι, εορταστική και μεγαλόπρεπη.
Οι Ούγγροι άσσοι, η πιο ρωμαλέα, η πιο αθλητική ράτσα της Ευρώπης, ερχόντουσαν στην Αθήνα για να συναγωνισθούν τους Έλληνες…»
