«Ποίηση και μουσική εν αιθρία»
Στις 15 και 16 Ιουνίου 1999 η Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης» πραγματοποίησε δυο ξεχωριστές συναυλίες στο Αίθριο της «Στοάς του Βιβλίου» με τίτλο «Ποίηση και μουσική εν αιθρία».Την πρώτη βραδιά ακούστηκαν αποσπάσματα από την «Κατάσταση Πολιορκίας» του Μίκη Θεοδωράκη σε ποίηση Ρένας Χατζηδάκη (Μαρίνας), που ερμήνευσαν ο ίδιος ο Μίκης με τον Κώστα Θωμαΐδη, ενώ τα κείμενα διάβασε ο Λάκης Λαζόπουλος.
Ακούστηκαν επίσης λαϊκά τραγούδια σε ποίηση Τάσου Λειβαδίτη και Νίκου Γκάτσου με ερμηνευτή τον Γιώργο Νταλάρα.
Ο Μίκης για τον Μάνο και ο «Αητός» με τον Νταλάρα
Εκείνη τη μέρα συμπληρώνονταν πέντε χρόνια από τη «φυγή» του Μάνου Χατζιδάκι. Σε κάποιο σημείο της συναυλίας ο Μίκης Θεοδωράκης αναφέρθηκε στην προσφορά του Χατζιδάκι και κάλεσε τον Γιώργο Νταλάρα να τραγουδήσει το «Ειμ’ αητός χωρίς φτερά» του Χατζιδάκι σε στίχους της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, σαν ένα ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη του μεγάλου συνθέτη…Ο Μίκης για την Ευτυχία και το «Ειμ’ αητός χωρίς φτερά»
Σε συνέντευξη που μου παραχώρησε ο Μίκης Θεοδωράκης πριν από οκτώ χρόνια και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Πολίτης Κ» του Δήμου Καλαμαριάς και μετά από σχετική ερώτησή μου για τη βραχύχρονη συνεργασία του με τους λαϊκούς στιχουργούς, είχε πει σχετικά με την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου και το συγκεκριμένο τραγούδι:“Όσο για την Ευτυχία, με επισκεπτόταν συχνά, συνήθως πρωινά, μετά την ολονύχτια χαρτοπαιξία, όπου συνήθως έχανε και την τελευταία της πεντάρα και μου πρόσφερε κάθε φορά ένα μάτσο στίχους για πενήντα-εκατό δραχμές. Το θεωρούσα ντροπή να εκμεταλλευτώ μια τέτοια δύσκολη στιγμή της, της έδινα ένα ποσόν φιλικά και τη συμβούλευα να τα κρατήσει, ώστε να τα πουλήσει ακριβά. Ήξερα λ.χ. ότι για το «Δυο πόρτες έχει η ζωή» είχε πάρει πενήντα δραχμές όλο κι όλο. Πόσο μετανιώνω τώρα που ούτε καν διάβαζα τα αριστουργήματά της και ποιος ξέρει ποια μουσική θα έγραφα τότε. Από κάποιο βιβλίο του Λευτέρη Παπαδόπουλου έμαθα ότι του εμπιστεύτηκε ότι το «Είμαι αητός χωρίς φτερά» το προόριζε για μένα. Δεν πειράζει όμως, γιατί ο Μάνος έγραψε ένα αριστούργημα, που μάλιστα σήμανε την στροφή του προς τον καθαρά λαϊκό ήχο: Πράγματι το τραγούδι αυτό το διηύθυνα με την λαϊκή μου ορχήστρα και με σολίστ τον τραγουδιστή «μου» Γρηγόρη Μπιθικώτση”.
