Μια σπάνια συνέντευξη του Μιχάλη Πούγουνα για τους Flowers… του ’97

Οι New Zero God παίζουν Flowers of Romance 20 χρόνια μετά στο ΙΛΙΟΝ plus. Αφορμή να θυμηθούμε μια παλιά αλλά ξεχωριστή συνέντευξη στον ιστορικό «Ήχο».
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
Τον Μιχάλη Πούγουνα τον πρωτοείδα με τους Flowers Of Romance live στην ιστορικό 2ο Rockwave Festival (το πρώτο ήταν στη Δραπετσώνα) στο γήπεδο του Απόλλωνα Αθηνών στη Ριζούπολη. Ήταν Πέμπτη 2 Ιουλίου 1997, τη δεύτερη μέρα, που ήταν Gothic Rock, μαζί με τους Love in Sadness (βρήκαν πρώτοι) και ακολούθως: Flowers Of Romance, Διάφανα Κρίνα, New Model Army και headliners τους Sisters Of Mercy. Μαγικό line up για τους οπαδούς της gothic που ήταν και πολλοί τότε. Έμελε αυτό να είναι το πρώτο μου ενυπόγραφο άρθρο στο περιοδικό «Ήχος» όπου είχα πρωτοπιάσει δουλειά παρουσιάζοντας μια έρευνα για το ελληνικό ροκ.

Μου είχε κάνει εντύπωση η σκηνική του παρουσία του Πούγουνα, που τραγουδούσε φορώντας κάτι μαύρα ρούχα σαν εκείνα που φορούσε ο Elvis Presley την πρώτη φορά που επέστρεψε στο Μέμφις μετά την δημοτικότητα που είχε αποκτήσει, το 1956. Η πλάκα είναι ότι έχω ακόμη σήμερα και την φορώ (καλής ποιότητας, αντέχει!), την συλλεκτική μπλούζα του 2ου Rockwave που γράφει πίσω όλα τα συγκροτήματα που εμφανίστηκαν το τριήμερο (επίσης έπαιξαν: Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας, Πυξ Λαξ, Υπόγεια Ρεύματα, Μανώλης Φάμελλος και Ποδηλάτες, Tsopane Rave (1η μέρα), Megadeth, Iron Maiden, Grip Inc., Rotting Christ, Dark Nova (3η μέρα).

Λίγο καιρό μετά πήρα εντολή να πάρω την πρώτη μου συνέντευξη για τον «Ήχο» με τον Μιχάλη Πούγουνα με αφορμή την κυκλοφορία του τελευταίου δίσκου που κυκλοφόρησαν οι Flowers Of Romance «Brilliant Mistakes» που δημοσιεύτηκε 3σέλιδη στο τεύχος 297 (Δεκέμβριος 1997, σελ. 208-210).

Στις ακριβώς προηγούμενες σελίδες υπήρχε συνέντευξη του Σταμάτη Κραουνάκη στον Τάσο Φαληρέα και του Διονύση Σαββόπουλου στον Σωκράτη Παπαχατζή! Τότε λοιπόν ανακάλυψα ότι τυγχάναμε και γείτονες με τον Μιχάλη! Θυμάμαι μου είπε τότε: «Περίεργο, πώς δεν σε έχω πετύχει ποτέ εδώ γύρω!). Αργότερα ίδρυσε την ανεξάρτητη δισκογραφική Cyberdelia Records (όπου κυκλοφόρησαν οι δίσκοι του γκρουπ του Nexus 1998-2005), στο ισόγειο μιας πολυκατοικίας εδώ γύρω στη γειτονιά μου στη Ν. Σμύρνη και συχνά περνούσα από εκεί για καφεδάκι και λέγαμε τα νέα μας. Η γνωριμία μας κρατά έως σήμερα.

Με την ευκαιρία λοιπόν που θα ξανακούσουμε τα τραγούδια των θρυλικών Flowers Of Romance από το συγκρότημα του, εδώ και αρκετά χρόνια, New Zero God (2006 - σήμερα) πάμε να θυμηθούμε τι έλεγε ο τραγουδιστής και συνθέτης Μιχάλης Πούγουνα προ 20ετίας, τη χρονιά που διαλύθηκαν οι Flowers Of Romance, στην εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη του στον «Ήχο» με τίτλο «Έλληνες σε …γοτθικούς ρυθμούς».
Flowers-of-Romance-interview-at-Hxos-12.jpg

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΙΧΑΛΗ ΠΟΥΓΟΥΝΑ (FLOWERS OF ROMANCE)


Πόσο εύκολο είναι να διασκεδάσεις το κοινό σου, όταν έχεις μελαγχολική διάθεση; Ο Μιχάλης Πούγουνας γνωρίζει ότι οι φίλοι των Flowers Of Romance είναι ρεαλιστές, δε θέλει να «παίξει» μαζί τους. Η αμεσότητα της μουσικής είναι φάρμακο για όλα. Παράδειγμα, το… φιλί της ζωής στον Wayne Hussey, τον παλιό φίλο από τους Sisters Of Mercy και Mission. Ένα γράμμα ήταν αρκετό για να καταλάβει ο Μιχάλης ότι καμιά φορά οι «ήρωες» είναι πιο αδύναμοι απ’ τον καθέναν. Ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή…

Όταν βρέθηκε ότι είμαστε γείτονες, έγινε πιο οικείος. Σου παρέχει ασφάλεια η γειτονιά;
Είναι πιο εύκολο να βρεθείς με ανθρώπους της γειτονιάς σου. Δεν χρειάζεται να πας στην άλλη άκρη του κόσμου να τους δεις.
Μένουμε δίπλα και δεν έχουμε συναντηθεί ποτέ.
Είναι μεγάλη γειτονιά (γέλια)

Είσαι κι εσύ παιδί της πόλης. Πόσο σ’ επηρεάζει η ζωή στην Αθήνα;

Έχω συνηθίσει το τσιμέντο, σε σημείο που δεν μπορώ να ζω πολύ καιρό μακριά του. Η φυσική ζωή είναι μια χαρά, αλλά κάποια στιγμή σου λείπει ο θόρυβος. Το τσιμέντο και η ηχορύπανση είναι εθισμός.

Έπαιζες μπάλα στις αλάνες;

Έπαιζα για λίγο καιρό και μετά ακολούθησα της πόλης τα κόλπα. Άρχισα να κυκλοφορώ τα βράδια και να μην ασχολούμαι με τις αλάνες. Μου άρεσε περισσότερο να κλείνομαι σ’ ένα στούντιο παρά να παίζω ποδόσφαιρο. Ήθελα άλλου είδους πλάκα.

Ποιο ήταν το τσίγκλισμα για ν’ ασχοληθείς με τη μουσική;

Ήταν κάποιοι φίλοι στο φροντιστήριο που ήθελαν να κάνουν συγκρότημα. Επειδή ήμουν πολύ τεμπέλης για να μάθω κάποιο όργανο και να το κουβαλάω στις πρόβες, όταν μου είπαν να πάω να τραγουδήσω, το προσπάθησα.

Πώς περνούσες τότε την ημέρα σου;

Άκουγα πολλές ώρες μουσική. Κύριες πηγές μου τότε ήταν ο Γιάννης Πετρίδης και ο Αργύρης Ζήλος. Αυτοί μ’ έβαλαν στο τριπ με τα δισκάδικα και τα ροκ γκρουπ…

Ποια απ’ αυτά σ’ επηρέασαν εκείνη την εποχή;

Άκουγα συνήθως αυτά που έπαιζε το ραδιόφωνο. Hendrix, Doors, Joplin, Santana, Dire Straits, Barclay James Harvest. Σ’ ένα σημεία σιχάθηκα. Τότε άρχισα ν’ ακούω συστηματικά γκρουπ που τα αισθανόμουν. Όπως τους Clash, Sex Pistols, Knack, Siouxsie And The Banshees, Damned και Sisters Of Mercy.

Τα γκρουπ του Rockwave Festival που εμφανίστηκαν την ίδια μέρα με τους Flowers Of Romance ήταν κοντά σε σένα…

Μεγάλωσα με τη μουσική τους. Στις αρχές του ’80 πήρα ένα σινγκλ των Dead Or Alive. Σ’ αυτούς έπαιζε ένας κιθαρίστας που λεγόταν Wayne Hassey, ο οποίος μεταπήδησε στους Sisters Of Mercy. Έτσι άρχισα να τους παρακολουθώ. Όταν πήγε στους Mission, άρχισα να παρακολουθώ τους Mission. Τελικά αυτός κατέληξε να μας κάνει την παραγωγή στο τελευταίο μας άλμπουμ (Brillant Mistakes). Ήταν αστείο να μιλάω μ’ αυτό τον άνθρωπο και να μου λέει τις παρέες του όταν ήταν μικρός στο Λίβερπουλ. Αυτές ήταν οι Echo And The Bunnymen, οι Dead Or Alive, οι Frankie Goes To Hollywood. Εκτός των τελευταίων, οι άλλοι μου ήταν αρκετά συμπαθείς. Όταν φθάσαμε να παίξουμε με τους Sisters Of Mercy το καλοκαίρι, έκλεισε το κεφάλαιο. Απωθημένο μου είχαν μείνει οι Cult.
Flowers-of-Romance---Mike-Pougounas-at-Rizoupoli-1997.jpg
Πώς ήταν η εμπειρία της συνεργασίας σας με τους Hussey και Whitfield (ηχολήπτη των Cure);

Αποκόμισα μια πικρία για το πώς δουλεύουμε στην Ελλάδα. Είδα επιτέλους ότι για να μπεις στο στούντιο να γράψεις ένα δίσκο, καλό είναι να μην υπάρχει στον τοίχο ρολόι. Η οργάνωση είναι το Α και το Ω. Ο καθένας πρέπει να ξέρει το ρόλο του. Ο παραγωγός πρέπει να αντιλαμβάνεται τι έχει το γκρουπ στο μυαλό του και ο ηχολήπτης να είναι απολύτου εμπιστοσύνης, ώστε να μην χάνονται ώρες. Από εκεί και πέρα πρέπει να έχεις ανοιχτό μυαλό για να πειραματίζεσαι, να δοκιμάζεις ήχους, σχήματα, να μην είσαι απόλυτος σ’ αυτό που πας να κάνεις. Μουσική δεν είναι ένα βύσμα και πάμε. Τα σάμπλερ και τα κομπιούτερ είναι απαραίτητα. Οι U2 χρησιμοποιούν τον Howie B για τις λούπες. Άλλο παράδειγμα, οι Garbage. Χαρακτηριστικό γκρουπ που έχει να κάνει απόλυτα με την τεχνολογία. Εκτός της τραγουδίστριας, οι άλλοι τριες είναι παραγωγοί, και δεν παίζουν ηλεκτρονική μουσική όπως η Anna Clark, παίζουν ροκ, Τεχνολογία είναι και ο Tricky, οι Nine Inch Nails. Αυτά είναι τα άκρα. Τεχνολογία είναι ακόμη οι Oasis. Υπάρχουν πολλά heavy metal γκρουπ με κομπιούτερ. Οι Paradise Lost χρησιμοποιούν ένα σωρό samples.

Ποια είναι η αλήθεια για τη γνωριμία σου με τον Hussey;

Η δύσκολη περίοδος που περνούσε ο Hussey ήταν και η αφορμή να έρθουμε σ’ επαφή. Του έστειλα ένα γράμμα. Κουράγιο κλπ. Έτσι ξεκίνησε η επαφή μας. Το ότι έκανε παραγωγή σ’ ένα άλμπουμ που δεν ήταν δικό του, ήταν σαν φάρμακο. Του άρεσαν τα κομμάτια, η δουλειά, η ιδέα. Πήρε μια νέα θέση πίσω απ’ την κονσόλα. Ήταν εμπειρία για μας.

Πώς ήταν σαν παρέα;

Μετά το γράμμα πήγα στο Λονδίνο να δω αν ταιριάζουν τα χνώτα μας. Είναι τύπος, με ιδιόμορφο αγγλικό χιούμορ, αλλά και μελαγχολικός. Εκεί γνώρισα και τον Whitfield. Τον ρώτησα πώς του φάνηκαν οι Cure. «Μπύρες, πολλές μπύρες», μου είπε 9γέλια). Γενικά έχουμε άλλη εικόνα για τους μουσικούς. Η μουσική βιομηχανία προσπαθεί να μας τους παρουσιάσει από κτήνη έως και θεούς, τη στιγμή που οι περισσότεροι είναι απλοί τύποι.
Flowers-Of-Romace---Mike-Pougounas-at-Rizoupoli.jpg
Οι ελληνικές εταιρίες πιστεύεις ότι δε ρίχνουν τη βαρύτητα που πρέπει στην ελληνική ροκ σκηνή;

Τα λαϊκά είναι η μουσική που πουλάει στην Ελλάδα. Το ροκ ήταν πάντα underground στη χώρα μας. Απ’ την άλλη, οι ελληνικές εταιρίες δεν έχουν τη δυνατότητα να κοντραριστούν με τις ξένες. Το κεφάλαιο που δαπανά μια ξένη εταιρία για να διαφημίσει ένα άλμπουμ μπορεί να είναι πέντε φορές το μετοχικό κεφάλαιο μιας δικής μας. Δε συμφέρει τη μαμά - εταιρία να κοντράρει το νέο της προϊόν με κάτι που προέρχεται από μια χώρα σαν την Ελλάδα. Για τους Εγγλέζους η μουσική είναι συνάλλαγμα. Εξάγουν κρέας και μουσική. Ούτε ελιές, ούτε πορτοκάλια, ούτε αρχαιολογικές κολόνες. Δεν είναι θέμα γούστου για τις εταιρίες. Δε λένε «αυτό θα το βγάλουμε πάση θυσία», αλλά «αυτό θα το σπρώξουμε πάση θυσία». Άσχετα αν είναι μαλακία, όπως οι Oasis.

Συχνά αλλάζετε μέλη. Ο Σιδηρόπουλος είχε πει ότι ένα γκρουπ πρέπει να έχει το πολύ ένα-δύο κολλητούς σε στιλ Jagger-Richards, δηλαδή εγκεφάλους. Από εκεί και πέρα το πράγμα μπλέκεται… Εσύ τι λες;

Το ιδανικό για ένα γκρουπ είναι να έχει σταθερά μέλη, γιατί ο ένας γνωρίζει το παίξιμο του άλλου. Αυτό όμως είναι δύσκολο να γίνει στην Ελλάδα. Υπάρχουν ο στρατός, τα οικονομικά προβλήματα που κάνουν ένα μουσικό του ροκ ν’ αλλάξει στυλ. Ο πυρήνας είναι καλός, οι γύρω αλλάζουνε και τα νεύρα του πυρήνα παίζουν (γέλια)

Ο τρόπος που ζεις επηρεάζει τη μουσική σου;

Αυτά που γράφουμε είναι αυτά που ζούμε. Αυτά που ακούμε είναι αυτά που νοιώθουμε.

Έχεις επιχειρήσει να κάνεις διάλογο με ήχους; Η μουσική δηλαδή ν’ αντικαταστήσει τα λόγια;

Το έχω κάνει και έχουν δημιουργηθεί εικόνες. Αν ακούσει κανείς τους στίχους και την μουσική μου μπορεί να καταλάβει πως αισθανόμαστε.

Γιατί οι περισσότεροι φοβούνται το θάνατο, αφού βιώνουν μια αδιάφορη, μια βαρετή ζωή;

Γιατί στη ζωή ξέρουν τι γίνεται. Έπειτα απ’ αυτήν, τα πράγματα γίνονται πιο βαρετά (γέλια)

Τι νόημα έχει στην εποχή μας ο στίχος των Who: «Hope I die before I get old» (Ελπίζω να πεθάνω πριν γεράσω);

Είναι επικίνδυνος. Ο Daltrey τα είπε με άλλο σκεπτικό. Δεν ήθελα ν’ αλλοτριωθεί. Τώρα προσπαθούμε να μείνουμε ζωντανοί. Όλοι προσπαθούν να σε ξεχάσουν πριν γεράσεις. Αυτό όμως που προσπαθούν όλοι είναι να γεράσουν.
New-Zero-God---Mike-Pougounas.jpg
Ποια κοινωνική παρανόηση σ’ ενοχλεί περισσότερο;

Απ’ τη μια υπάρχει η απομόνωση του ατόμου. Απ’ την άλλη υπάρχει το γκλάμουρ στη ζωή. Όλα έχουν να κάνουν μ’ αυτό. Το γκλάμουρ έχει ξεφύγει από την «Τόλμη και Γοητεία», έχει προσβάλει τα πάντα. Στις ειδήσεις βλέπεις ανθρώπους να τινάζουν τα μυαλά τους στον αέρα. Σούπερ ατυχήματα και ποταμούς αίματος. Κοντινό πλάνο στα πτώματα. Αυτό είναι παρανόηση Κάθεσαι στην τηλεόραση γιατί έχεις εθιστεί σ’ αυτή. Δε δίνει σημασία σ’ αυτούς που είναι γύρω σου. Κοιτάς και λές, ωραία. «Σοκ σκηνή. Πόσο πιο σοκαριστική μπορώ ν’αντέξω;». Δες την παράνοια των τοκ-σόου. Κλαίνε, ουρλιάζουν μπροστά στην κάμερα. Δεν είναι ηθοποιοί αυτοί. Είναι άνθρωποι που βγαίνουν και ξεφτιλίζονται μπροστά σ’ εκατομμύρια μάτια. Δε νομίζω ότι ο Έλληνας της δεκαετίας του ’70 θα μπορούσε να φανταστεί ότι ο κοντινός του απόγονος, 20 χρόνια μετά, θα έβγαζε όλα του τα κόμπλεξ μπροστά στην σκηνή.

Ποια η σχέση σου με την πολιτική;

Την πολιτική δεν την σιχαίνομαι, αλλά σιχαίνομαι τους πολιτικούς. Η πολιτική είναι ο τρόπος σκέψης και ο τρόπος ζωής του καθενός. Κάθε πράξη είναι πολιτική στη ζωή μας. Ακόμα και ο άνθρωπος που δεν ασχολείται μ’ αυτήν έχει πολιτική θέση. Νομίζω, ότι πιο άχρηστο υπήρξε στον κόσμο ήταν οι φύλαρχοι - σήμερα ονομάζονται πολιτικοί. Δεν αντιλαμβάνομαι το λόγο της ύπαρξής τους. Η ζωή τους είναι ένα τεράστιο τοκ-σόου με σκοπό να παγιδεύσουν το ακροατήριό τους.

Ποιά η σχέση σου με τον κινηματογράφο;

Σπούδασα κινηματογράφο και σκηνοθεσία. Όπως το ελληνικό ροκ, έτσι και ο ελληνικός κινηματογράφος βρίσκεται σε μια “κατάσταση”. Δεν ασχολήθηκα με τον κινηματογράφο, γιατί δε θεωρώ κινηματογράφο αυτό που γίνεται στην Ελλάδα. Η χώρα μας δεν έχει παραγωγή κινηματογραφικών ταινιών, δέκα το πολύ κάθε χρόνο. Από την άλλη έχει περίεργα κουφά θέματα… Κινηματογράφος υπήρχε τη δεκαετία του ’60. Μετά μπήκε ο Δαλιανίδης με τα φοβερά του μιούζικαλ (γέλια).

Και μετά;

Φθάσαμε σε ταινίες τύπου “Τσακάλια”. Τραγικό. Σενάριο που λέει «πήγα να σου πάρω μαύρη αλλά δε βρήκα και σου πήρα άσπρη». Υπάρχουν καλοί σκηνοθέτες όπως οι Νικολαΐδης και Αβδελιώτης. Το βίντεο όμως έχει σαρώσει τα πάντα. Άρχισαν να γυρίζονται ταινίες σε μια μέρα. Δεν υπάρχει κοινό. Αν υπήρχε, το σινεμά θα είχε να δώσει περισσότερα.
Flowers-of-Romance---fans-at-Rizoupoli-1997.jpg
Έχεις σκεφτεί να γράψεις κινηματογραφική μουσική;

Αυτό κάνω τώρα. Δουλεύω τη μουσική μιας ταινίας μικρού μήκους επιστημονικής φαντασίας, για την οποία θ’ αρχίσουν γυρίσματα τον επόμενο μήνα.

Τι ξεχωρίζεις από τη σημερινή μουσική σκηνή;

Τους Nine Inch Nails από την Αμερική και τους Orbital από τη Βρετανία. Την μπριτ-ποπ δεν την αντέχω. Ποτέ δεν ήμουν οπαδός της ποπ. Οι Echo And The Bunnymen φαίνεται ότι ενδιαφέρθηκαν για τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους και έκαναν μπριτ-ποπ άλμπουμ!

Από γοτθικά;

Τα σημερινά γοτθικά δε μου αρέσουν ιδιαίτερα, τα περισσότερα είναι καθαρές αντιγραφές. Καλοί είναι οι Marilyn Manson.
Flowers-Fans-at-Rizoupoli-1.jpg
Εκτός από σάουντρακ που ετοιμάζετε υπάρχει κάτι άλλο;

Το τραγούδι μας “Crying Puppet” από το τελευταίο άλμπουμ θα συμπεριληφθεί σε μια συλλογή της Cleopatra Records, της μεγαλύτερης γοτθικής εταιρίας με έδρα το Λος Άντζελες. Ακόμη κυκλοφόρησε στη Γερμανία σε σιγνκλ το “Channel Z” με ριμίξ εκτελέσεις.


Η συναυλία στο ΙΛΙΟΝ Plus:


Σε λίγο καιρό συμπληρώνονται 20 χρόνια από την διάλυση των Flowers of Romance, ενός συγκροτήματος που ξεκίνησε από τα σκοτεινά υπόγεια του Ελληνικού punk rock των αρχών της δεκαετίας του 80, για να φτάσει να φιλοξενείται σε Ελληνικές και ξένες μουσικές εγκυκλοπαίδειες ως ο κυριότερος εκπρόσωπος του Gothic Rock της χώρας μας.

Απόγονος και φυσική συνέχειά τους από το 2006, είναι οι New Zero God, το συγκρότημα του frontman των Flowers of Romance, Mike Πούγουνα.

Με αυτή την ευκαιρία, το Σάββατο 16 Δεκεμβρίου 2017, στο ΙΛΙΟΝ plus (Κοδριγκτώνος 17, Αθήνα), το Merlin's Music Box και οι New Zero God θα φέρουν στο φως τον κόσμο των Flowers of Romance και θα ξαναδώσουν φωνή σε όλα εκείνα τα τραγούδια του συγκροτήματος που παρέμειναν σιωπηλά αυτά τα είκοσι χρόνια.

Μια γιορτή αιώνιας φιλίας, πλασμένη από φως και σκοτάδι.

Η σύνθεση με την οποία θα εμφανιστούν οι New Zero God είναι:

Μike Πούγουνας – φωνή
Άκης Νικολαΐδης – κιθάρες
Γιάννης Ψιμόπουλος – τύμπανα
Μιχάλης Σεμερτζόγλου – μπάσο

Τη συναυλία θα ανοίξει ο τραγουδιστής και τραγουδοποιός Stefan Schwerdtfeger εμπνευστής και δημιουργός των “BIG SLEEP”.

Με τέσσερα άλμπουμ στο ενεργητικό τους και συνεργασίες με καλλιτέχνες που όλοι αγαπάμε όπως Nikki Sudden, Phil Shöenfelt, Terry Lee Hale και Chris Eckman οι “BIG SLEEP” εκαναν την μεγάλη τους επιτυχία στην χώρα μας με το single “Looking For A Girl With A Washing-Machine”. Από το 2010 ο Stefan εμφανίζεται ως “BIG SLEEP acoustic” ενώ συνεργάστηκε και με τους ΜΠΛΕ (2006).

Official Web Site: http://www.newzerogod.com/
Facebook: https://www.facebook.com/NewZeroGodPages/
YouTube: https://www.youtube.com/user/newzerogodgr
MySpace: https://myspace.com/bigsleepacoustic
Facebook: https://www.facebook.com/Big-Sleep-Acoustic-1657933761155181/
Flowers-at-Ilion-Poster.jpg
Οι πόρτες ανοίγουν στις 21:00
Είσοδος 6€

ΠΡΟΣΒΑΣΗ

Mε Ηλεκτρικό
Σταθμός Βικτώρια

Mε Λεωφορείο
Από 3ης Σεπτεμβρίου τα Λεωφορεία 054, 605 στάση Αγγελοπούλου
Από Πατησιών τα Λεωφορεία 608, 622, Α8, Β8 στάση ΟΤΕ Πεδίου Άρεως & 022, 224 στάση Πανελλήνιος

Με Τρόλεϊ
τα Τρόλεϊ: 3, 5, 11, 13, 14 στάση ΟΤΕ Πεδίου Άρεως & 2, 4 στάση Πανελλήνιος

* Φωτογραφίες από το αρχείο του Γιάννη Αλεξίου

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!