Η προσωπικότητα και οι πενιές του έχουν «ποτίσει» κάθε σπιθαμή του χώρου. Είναι τόσο έντονη και «ζωντανή» η παρουσία του «δάσκαλου» που νομίζεις πως κάποια στιγμή θα ξεπροβάλλει και θα ανέβει στο πάλκο για να παίξει και να τραγουδήσει τα «ωραία» του. Ο Τσιτσάνης μετά τον απρόσμενο χαμό του Γιάννη Παπαϊωάννου (3 Αυγούστου 1972) συνέχισε να δουλεύει στο στέκι της Καισαριανής με τη Σωτηρία Μπέλλου αλλά και νεότερους καλλιτέχνες. Εκεί, στην κουζίνα του μαγαζιού, το 1980 ηχογράφησε τον περίφημο δίσκο του για την Unesco, εκεί «κοινώνησε» την ουσία και αλήθεια του τραγουδιού σε φοιτητές, ηθοποιούς, ποιητές, πολιτικούς και αμέτρητους «κοινούς θνητούς» που γεύτηκαν τα θεία δώρα του. Ο Τσιτσάνης παρέμεινε στο Χάραμα σχεδόν μέχρι και το φινάλε του. Μάλιστα ευχόταν να γυρίσει νικητής από το νοσοκομείο του Λονδίνου όπου υποβλήθηκε σε εγχείρηση για να ξανανέβει στο «πάλκο». Η μοίρα όμως είχε άλλα σχέδια!
Μια λεπτομέρεια: Ο Τσιτσάνης έφυγε το χάραμα της 18ης Ιανουαρίου του 1984, ανήμερα των γενεθλίων του.
