Ανεβάζουν στο θέατρο «Παρκ» της Λεωφόρου Αλεξάνδρας την επιθεώρηση «Μια πόλη μαγική». Η σκηνοθεσία ήταν του Λεωνίδα Τριβιζά, τα σκηνικά του Μίνωα Αργυράκη και οι χορογραφίες του Μανώλη Καστρινού (ο οποίος χόρευε επί σκηνής με τη Χρυσούλα Ζώκα), με σολίστ στο μπουζούκι τον Γιώργο Ζαμπέτα και στην κιθάρα τον Δημήτρη Φάμπα.
Την ορχήστρα και τη χορωδία διευθύνουν οι νέοι ελπιδοφόροι συνθέτες Χρήστος Λεοντής και Μάνος Λοΐζος. Ανάμεσα στα δύο μέρη της παράστασης τους δίνεται μάλιστα η ευκαιρία να παρουσιάσουν από δύο τραγούδια τους στο κοινό το οποίο τα δέχτηκε με ενθουσιασμό.
Στις 11 Μαρτίου του 1964, ο «Σύλλογος Φίλων Ελληνικής Μουσικής» (ο περίφημος ΣΦΕΜ) οργανώνει στο «Ακροπόλ» την πρώτη συναυλία του Μάνου Λοΐζου και του Χρήστου Λεοντή που περιλάμβανε τραγούδια σε στίχους Μάνου Ελευθερίου, Φώντα Λάδη και της Μάρως Λήμνου, όπως ήταν το πατρικό όνομα της μετέπειτα συζύγου του Μάνου Λοΐζου.
Όταν η συναυλία, που γνώρισε μεγάλη επιτυχία, άρχιζε, ο Μίκης Θεοδωράκης, ανέβηκε στην σκηνή και παρέδωσε συμβολικά, μέσα σε κλίμα συγκίνησης, στους δύο νέους συνθέτες μια πέτρα! Στράφηκε στο κοινό επιβλητικός όπως πάντα και παρουσίασε το παράδοξο δώρο του:
«Σαν παλιότερος που είμαι, ήθελα σε σας τους νέους συναδέλφους να χάριζα κάτι περισσότερο από λόγια, κάτι που να σας μείνει και να το θυμάστε. Έψαξα, μα δεν βρήκα τίποτα καλύτερο απ' αυτή την πέτρα, που πέρασε ξυστά στο κεφάλι μου την ώρα που διηύθυνα τον "Επιτάφιο", στη Νάουσα, τον Οκτώβρη του 1961. Νομίζω πως μεγαλύτερο δώρο, καλύτερη τιμή δεν μου έγινε ως τώρα, ακόμα κι αν, όχι από λάθος δικό μου, δεν έφαγα αυτόν το σκληρό καρπό της μακεδονικής γης στο κεφάλι».
Η πέτρα θρυλείται ότι χάθηκε προς στιγμήν μέσα στην αναστάτωση κάπου στα παρασκήνια, αλλά ο συμβολισμός της παρέμεινε χαραγμένος στην καρδιά των δύο ταλαντούχων δημιουργών που παρέλαβαν αυτή την ιδιότυπη σκυτάλη και την τίμησαν σε όλη την διάρκεια της πορείας τους.
Ο Χρήστος Λεοντής βρήκε εντέλει και φύλαξε την πέτρα του Μίκη, για να την επέστρεψει στην Μακεδονική γη από όπου προήλθε, δίνοντας την στον δήμαρχο Νάουσας κατά τη διάρκεια αφιερώματος στον Μίκη Θεοδωράκη, που πραγματοποιήθηκε στις 27 Ιουλίου 2006 στο Θερινό Δημοτικό Θέατρο της Νάουσας «Μελίνα Μερκούρη».
Την εκδήλωση κάλυψε και κατέγραψε ο καλός συνάδελφος Θανάσης Γιώγλου, ο οποίος σε σχετικό του άρθρο κάνει αναφορά στην συμβολική πέτρα.
Η αναφορά στην περίφημη πέτρα γίνεται από τον Χρήστο Λεοντή στη 1 ώρα και 4’’ του video.
Την ορχήστρα και τη χορωδία διευθύνουν οι νέοι ελπιδοφόροι συνθέτες Χρήστος Λεοντής και Μάνος Λοΐζος. Ανάμεσα στα δύο μέρη της παράστασης τους δίνεται μάλιστα η ευκαιρία να παρουσιάσουν από δύο τραγούδια τους στο κοινό το οποίο τα δέχτηκε με ενθουσιασμό.
Στις 11 Μαρτίου του 1964, ο «Σύλλογος Φίλων Ελληνικής Μουσικής» (ο περίφημος ΣΦΕΜ) οργανώνει στο «Ακροπόλ» την πρώτη συναυλία του Μάνου Λοΐζου και του Χρήστου Λεοντή που περιλάμβανε τραγούδια σε στίχους Μάνου Ελευθερίου, Φώντα Λάδη και της Μάρως Λήμνου, όπως ήταν το πατρικό όνομα της μετέπειτα συζύγου του Μάνου Λοΐζου.
Όταν η συναυλία, που γνώρισε μεγάλη επιτυχία, άρχιζε, ο Μίκης Θεοδωράκης, ανέβηκε στην σκηνή και παρέδωσε συμβολικά, μέσα σε κλίμα συγκίνησης, στους δύο νέους συνθέτες μια πέτρα! Στράφηκε στο κοινό επιβλητικός όπως πάντα και παρουσίασε το παράδοξο δώρο του:
«Σαν παλιότερος που είμαι, ήθελα σε σας τους νέους συναδέλφους να χάριζα κάτι περισσότερο από λόγια, κάτι που να σας μείνει και να το θυμάστε. Έψαξα, μα δεν βρήκα τίποτα καλύτερο απ' αυτή την πέτρα, που πέρασε ξυστά στο κεφάλι μου την ώρα που διηύθυνα τον "Επιτάφιο", στη Νάουσα, τον Οκτώβρη του 1961. Νομίζω πως μεγαλύτερο δώρο, καλύτερη τιμή δεν μου έγινε ως τώρα, ακόμα κι αν, όχι από λάθος δικό μου, δεν έφαγα αυτόν το σκληρό καρπό της μακεδονικής γης στο κεφάλι».
Η πέτρα θρυλείται ότι χάθηκε προς στιγμήν μέσα στην αναστάτωση κάπου στα παρασκήνια, αλλά ο συμβολισμός της παρέμεινε χαραγμένος στην καρδιά των δύο ταλαντούχων δημιουργών που παρέλαβαν αυτή την ιδιότυπη σκυτάλη και την τίμησαν σε όλη την διάρκεια της πορείας τους.
Ο Χρήστος Λεοντής βρήκε εντέλει και φύλαξε την πέτρα του Μίκη, για να την επέστρεψει στην Μακεδονική γη από όπου προήλθε, δίνοντας την στον δήμαρχο Νάουσας κατά τη διάρκεια αφιερώματος στον Μίκη Θεοδωράκη, που πραγματοποιήθηκε στις 27 Ιουλίου 2006 στο Θερινό Δημοτικό Θέατρο της Νάουσας «Μελίνα Μερκούρη».
Την εκδήλωση κάλυψε και κατέγραψε ο καλός συνάδελφος Θανάσης Γιώγλου, ο οποίος σε σχετικό του άρθρο κάνει αναφορά στην συμβολική πέτρα.
Η αναφορά στην περίφημη πέτρα γίνεται από τον Χρήστο Λεοντή στη 1 ώρα και 4’’ του video.