Έχει περάσει από τότε πάνω από μισός αιώνας.
Πολύ μακρινά…
Η νέα εποχή έχει άλλους κώδικες, άλλες λειτουργίες και πολλές δυσλειτουργίες, παρά την τεχνολογική έκρηξη. Από τη μια τα iPhone, οι φαντασμαγορικές οθόνες, τα μεγάλα γυάλινα κτίρια και οι λαμπερές εστιάσεις κι από την άλλη οι κάδοι σκουπιδιών, τα παγκάκια και τα συσσίτια.
Μεγάλα άλματα και μεγάλα πηδήματα.
Ποιος περίμενε ότι το στιχάκι του Ρασούλη «θα πηδάμε απ’ τις βεράντες στου Ζαλόγγου τη μεριά», θα αποτύπωνε κάποτε την κατάσταση του νεοέλληνα.
Ίσως, λοιπόν, το να αφήνεσαι, κάπου-κάπου, στην γοητεία ενός άλλου κόσμου, κλέβοντας λίγο από την ενέργειά του, να είναι και λίγο ευεργετικό.
Το 1958-59 η Γιώτα Λύδια ήταν η μεγάλη ανερχόμενη δύναμη στη δισκογραφία. Τότε, αρκούσε ο δίσκος για να κάνεις καριέρα και η Λύδια υπήρξε κατά κύριο λόγο στούντιο τραγουδίστρια. Το 1959 ο διαγωνισμός του περιοδικού «Ντομινό» για τους δημοφιλέστερους τραγουδιστές έφερε τη Γιώτα Λύδια στην πρώτη θέση στην προτίμηση των αναγνωστών, ανάμεσα σε άλλες μεγάλες φωνές του ελαφρού και λαϊκού τραγουδιού. Πολύ σπουδαία και ίσως το πιο αγαπητό, και εκ μέρους των συναδέλφων της μουσικών, κορίτσι του ελληνικού τραγουδιού, σ’ εκείνα τα χρόνια. Λατρεμένη φωνή και παρουσία. Το 1959, μετά από 5 χρόνια δισκογραφίας, ανέβηκε πρώτη φορά και στο πάλκο, έπειτα από την παρότρυνση του Καζαντζίδη. (Όλα αυτά, βεβαίως, περιγράφονται και στο βιβλίο του Κώστα Μπαλαχούτη “ΓΙΩΤΑ ΛΥΔΙΑ - Η πιο μεγάλη ώρα” που βγήκε από τις εκδόσεις ελληνικά γράμματα)
ΓIΩΤA ΛΥΔIA
Δεκατεσσάρων χρόνων παντρεύτηκε. Το 1954 «γύρισε» τον πρώτο της δίσκο. Μετά τέσσερα χρόνια πλησιάζει τον τετρακοσιοστό!...
Σε τριακόσιους πενήντα περίπου δίσκους τραγουδά ή Γιώτα Λύδια! Ένα ρεκόρ πού μπορούν να καυχηθούν ότι το ξεπέρασαν ελάχιστα ή το πλησίασαν πολύ λίγοι συνάδελφοί της με καλλιτεχνική ζωή μεγαλύτερη των δεκαπέντε ετών. Κι όμως η Γιώτα μόλις τέσσερα χρόνια τραγούδα... Έκανα τον μικρό αυτόν πρόλογο χρησιμοποιώντας αριθμούς, γιατί έχω τη γνώμη ότι οι αριθμοί είναι πιο πειστικοί όταν θέλεις ν’ αποδείξεις κάτι. Στην περίπτωση αυτή αποδεικνύουν, ότι η φωνή τής Γιώτας, είναι «σήμα εμπιστοσύνης» για τους δίσκους γι αυτό και οι φωνοληψίες της είναι αλλεπάλληλες. Η ίδια δεν φαίνεται και πολύ... στενοχωρημένη γι αυτό, ούτε και για την πρώτη ερώτησή μας.
Πότε και που γεννήθηκες Γιώτα;
Το 1934 στη Ν. ’Ιωνία, όπου μένω και τώρα στην οδό Νυμφαίων 49.
Ποιο είναι το πραγματικό σου όνομα;
Το πατρικό μου είναι Παναγιώτα Μανταράκη. Το 1948 παντρεύτηκα, σε ηλικία 14 ετών, τον Στράτο Ατταλίδη κι έχω ένα αγοράκι εφτά χρόνων, τον Σταύρο.
Κι αφού ο σύζυγος είναι παρών του δίνω τον λόγο.
Τι επάγγελμα εξασκείτε κ. Ατταλίδη;
Ο πατέρας μου έχει υφαντουργείο όπου εργάζομαι. Όταν δεν εργάζομαι παίζω ποδόσφαιρο στην ομάδα «Ελευθερουπόλεως» κι όταν δεν παίζω, τραγουδώ!
Τραγουδάτε;
Βέβαια. Εγώ μάλιστα ήμουν αυτός πού ανακάλυψε την Γιώτα!
Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον, αλλά προτιμώ να μου το διηγηθείς εσύ Γιώτα.
Κι εγώ κι ο Στράτος αγαπούσαμε το τραγούδι και ιδιαίτερα το λαϊκό που το τραγουδούσαμε περίφημα. Το 1954 ο Στράτος αποφάσισε και ζήτησε να τραγουδήσει σε δίσκους• Πράγματι «γύρισε» στην «Κολούμπια» δύο τραγούδια το «Μάθε πώς είμαι μπεσαλής» και «Τα σήμαντρα». Μετά από λίγους μήνες άρχισα κι εγώ την καριέρα μου στο λαϊκό τραγούδι και μέχρι το 1957 είχα φωνογραφήσει στην «Κολούμπια» περισσότερες από τριακόσιες επιτυχίες! Τα μεγαλύτερά μου σουξέ ήταν το «Για ποιόν χτυπάει ή καμπάνα», το «Ώρα καλή παιδάκι μου», το «Φτωχέ πατέρα τί τραβάς», το «Είδα μια μάνα να θρηνεί» κι άλλα πολλά. Το 1957 όμως μου έφερε μια σημαντική αλλαγή. Ο δημοφιλής μαέστρος Άκης Σμυρναίος με άκουσε στο τραγούδι «Τι να το κάνω πώς είσαι ωραίος», του άρεσε η φωνή μου, μού έδωσε όλα του τα τελευταία σουξέ και τα φωνογράφησα, απομακρύνοντας με έτσι από το ρεμπέτικο τραγούδι. Στη νέα αυτή εποχή της καριέρας μου έχω ήδη αρκετές επιτυχίες, όπως τα «Κάνε κότσο τα μαλλιά σου», «Μεσ’ την καρδιά μας κάτι κλαίει», «Έφταιξα έχασα», «Τα καράβια», «Μαζί πάντα μαζί», «Ο μικρός ψαράς», «Μια φορά γεννήθηκα», «Περνούν οι ώρες», «Σις κεμπάμπ», «Το μαντηλάκι» κι άλλα ακόμη που φτάνουν στα τριάντα περίπου.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι Γιώτα;
Το «Έφταιξα, έχασα και τώρα τα πληρώνω».
Είσαι ευχαριστημένη από την καριέρα σου;
Δεν μπορώ να μην είμαι...
Ποιά τα σχέδιά σου;
Έχω πολλές προτάσεις για εμφανίσεις σε κέντρα τής Αμερικής και της Αθήνας, διστάζω όμως να δεχτώ, γιατί αντιπαθώ το παλκοσένικο. Προτιμώ να τραγουδώ μόνο σε δίσκους και τις υπόλοιπες ώρες να τις αφιερώνω στον άντρα μου και στο παιδί μου...
Ποιά υπήρξε η πιο ευτυχισμένη στιγμή τής ζωής σου;
Όταν άκουσα τον πρώτο μου δίσκο.
Πώς περνάς το εικοσιτετράωρό σου;
Ασχολούμαι με το σπίτι.
Σου αρέσει ο κινηματογράφος;
Πολύ. Μ’ αρέσουν ιδιαίτερα τα αισθηματικά φιλμς. Από τους ηθοποιούς προτιμώ τον Μπαρτ Λάγκαστερ.
Ποιούς ξένους τραγουδιστές προτιμάς;
Τον Μπελαφόντε και τήν Ντόρις Νταίη.
Ποιά είναι η αδυναμία σου;
Ο γιός μου. Ας μη ξεχνάμε όμως ότι έχουμε κοντά μας και τον σύζυγο.
Μεταξύ μας κ. Ατταλίδη, ποιό είναι το ελάττωμα τής Γιώτας.
Ότι αγνοεί τα προτερήματά της.
Και το προτέρημά της;
Ότι δεν έχει ελαττώματα!...
Κι έτσι για μια ακόμη φορά βρίσκομαι στη δύσκολη θέση να διακόψω μια ενδιαφέρουσα συνομιλία φτάνοντας στο τέλος της σελίδας. Οφείλω πριν βάλω την υπογραφή μου να σάς πληροφορήσω ότι η Γιώτα είναι μια όμορφη, απλή κοπέλα, πάντα χαμογελαστή. Η επιτυχία της στο ρεμπέτικο τραγούδι ήταν άνευ προηγουμένου. Και τώρα διαπρέπει και στο ελαφρό και μοντέρνο τραγούδι.
ΜΟΝΤΕΡΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ 1958
