Ανάμεσα πολυδιάστατες δράσεις του, υπέγραψε διακριτικά και στίχους σε λιγοστά τραγούδια που εξυπηρετούσαν ανάγκες των έργων του. Μόνο που το ταλέντο, και σ’ αυτή την πτυχή του, δεν κρύβεται…
Το 1968 ο Νίκος Φώσκολος, αναγνωρισμένος πια στον κύκλο του, παρουσιάζει ως σεναριογράφος και σκηνοθέτης μαζί, την ταινία «Η Λεωφόρος του Μίσους». Συνεργάζεται με εμπνευσμένους επαγγελματίες, όπως τον Ντίνο Δημόπουλο στη φωτογραφία και το Νίκο Μαμαγκάκη στη μουσική.
Η ταινία που έφερε τη σφραγίδα της Finos Film ευτύχησε εμπορικά, με 550 χιλιάδες εισιτήρια στην πρώτη προβολή σε Αθήνα, Πειραιά και προάστια, που την έφερναν στην τρίτη θέση για τη σεζόν 1968-69.
Ο Κώστας Καζάκος και η Μαίρη Χρονοπούλου πρωταγωνιστούσαν πλαισιωμένοι από ένα εξαιρετικό καστ (Κατράκης, Καλογήρου, Γαλανός, Ζαφειρίου, Ανδρονίδης κ.ά.) σε ένα αστυνομικό και δράμα με έντονο σασπένς και ανατροπές, στα οποία ο Φώσκολος υπήρξε «μετρ».
Εκεί ο πηγαίος Νίκος Μαμαγκάκης -που όταν ήθελε μπορούσε να γίνεται πιο άμεσος κι απ’ τους πιο «εμπορικούς» και μάλσιτα με αξιώσεις- συνεργάστηκε με το σκηνοθέτη στο τραγούδι που η Νόνικα Γαληνέα, επί της μικρής οθόνης, δανείζονταν τη μεγάλη φωνή της Τζένης Βάνου που σφράγιζε το… «Σ’ αγαπώ».
Το τραγούδι κυκλοφόρησε από την εταιρεία Βεντέττα σε δισκάκι 45 στροφών… Στην πρώτη πλευρά πλαισιωνόταν από το «Παιδί μου», μόνο που αυτή τη φορά τους στίχους υπέγραφε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος. Και στις όψεις αναγράφονταν μόνο το όνομα στου συνθέτη. Τους στιχουργούς τους γνωρίσαμε αργότερα, στις επανεκδόσεις των έργων.
Η Βεντέττα δεν μακροημέρευσε και το τραγούδι συμπεριλήφθηκε σε συλλογές της εταιρείας Panivar με ρεπερτόριο της Τζένης Βάνου από εκείνη την περίοδο και νωρίτερα, όπου στο «Σ’ αγαπώ», πέρα από τον Μαμαγκάκη, προφανώς απο προχειρότητα, ως συνδημιουργός αναφέρονταν ο Γεράσιμος Λαβράνος.
Στα κατοπινά χρόνια, και με την δυναμική «επιστροφή» και απήχηση του κινηματογραφικού ρεπερτορίου, το τραγούδι άρχισε σταδιακά να δημιουργεί έναν μύθο, πολύ μεγαλύτερο και από την απήχηση που είχε στον πρώτο καιρό του…
Σήμερα εξακολουθεί να συγκινεί παλαιότερους και νεότερους.
Το 1968 ο Νίκος Φώσκολος, αναγνωρισμένος πια στον κύκλο του, παρουσιάζει ως σεναριογράφος και σκηνοθέτης μαζί, την ταινία «Η Λεωφόρος του Μίσους». Συνεργάζεται με εμπνευσμένους επαγγελματίες, όπως τον Ντίνο Δημόπουλο στη φωτογραφία και το Νίκο Μαμαγκάκη στη μουσική.
Η ταινία που έφερε τη σφραγίδα της Finos Film ευτύχησε εμπορικά, με 550 χιλιάδες εισιτήρια στην πρώτη προβολή σε Αθήνα, Πειραιά και προάστια, που την έφερναν στην τρίτη θέση για τη σεζόν 1968-69.
Ο Κώστας Καζάκος και η Μαίρη Χρονοπούλου πρωταγωνιστούσαν πλαισιωμένοι από ένα εξαιρετικό καστ (Κατράκης, Καλογήρου, Γαλανός, Ζαφειρίου, Ανδρονίδης κ.ά.) σε ένα αστυνομικό και δράμα με έντονο σασπένς και ανατροπές, στα οποία ο Φώσκολος υπήρξε «μετρ».
Εκεί ο πηγαίος Νίκος Μαμαγκάκης -που όταν ήθελε μπορούσε να γίνεται πιο άμεσος κι απ’ τους πιο «εμπορικούς» και μάλσιτα με αξιώσεις- συνεργάστηκε με το σκηνοθέτη στο τραγούδι που η Νόνικα Γαληνέα, επί της μικρής οθόνης, δανείζονταν τη μεγάλη φωνή της Τζένης Βάνου που σφράγιζε το… «Σ’ αγαπώ».
Το τραγούδι κυκλοφόρησε από την εταιρεία Βεντέττα σε δισκάκι 45 στροφών… Στην πρώτη πλευρά πλαισιωνόταν από το «Παιδί μου», μόνο που αυτή τη φορά τους στίχους υπέγραφε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος. Και στις όψεις αναγράφονταν μόνο το όνομα στου συνθέτη. Τους στιχουργούς τους γνωρίσαμε αργότερα, στις επανεκδόσεις των έργων.
Η Βεντέττα δεν μακροημέρευσε και το τραγούδι συμπεριλήφθηκε σε συλλογές της εταιρείας Panivar με ρεπερτόριο της Τζένης Βάνου από εκείνη την περίοδο και νωρίτερα, όπου στο «Σ’ αγαπώ», πέρα από τον Μαμαγκάκη, προφανώς απο προχειρότητα, ως συνδημιουργός αναφέρονταν ο Γεράσιμος Λαβράνος.
Στα κατοπινά χρόνια, και με την δυναμική «επιστροφή» και απήχηση του κινηματογραφικού ρεπερτορίου, το τραγούδι άρχισε σταδιακά να δημιουργεί έναν μύθο, πολύ μεγαλύτερο και από την απήχηση που είχε στον πρώτο καιρό του…
Σήμερα εξακολουθεί να συγκινεί παλαιότερους και νεότερους.
