23 Ιουλίου 1983, οι Βρετανοί Police, με το πέμπτο κατά σειρά στούντιο άλμπουμ τους, Synchronicity, κατακτούν την κορυφή του Billboard.
Λίγο νωρίτερα το σινγκλ Every Breath You Take, θα έχει καρφωθεί στο Νο1 της αντίστοιχης λίστας σε Αμερική και Αγγλία.
Το άλμπουμ θα πάρει και άλλες διακρίσεις τόσο στην εποχή του όσο και στα χρόνια που θα ακολουθήσουν.
Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό για να κρατήσει τη μπάντα ενωμένη.
Ο Sting, προφανώς και ήθελε να ανοίξει τα δικά του αυτόνομα φτερά… χωρίζοντας από τον κιθαρίστα Andy Summers και τον ντραμίστα Stewart Copeland.
Νωρίτερα, κατάφεραν να μας χαρίσουν μερικά σπουδαία τραγούδια μέσα από «ανισοβαρείς» όμως δίσκους.
Είχαν τον τρόπο τους να αναμειγνύουν τάσεις και σχολές ενώ ο Sting αντλούσε την έμπνευσή του από πολλές και δυνατές πηγές…
Δεν είναι τυχαίο, ότι παρότι έχουν περάσει τόσο χρόνια με το που τους ακούς καταλαβαίνεις… ποιοι είναι. Και δεν εννοώ τον leader, που μόνος του έχει άλλη ταυτότητα, αλλά το συγκρότημα.
Το δίσκο, εκεί στα εφηβικά μου, τον αγόρασα και τον έλιωσα. Και σήμερα ακούγοντας τον έχει τη «μαγεία» του. Και τότε βέβαια, παρά τα μικράτα μου και τώρα, και παρά την αδυναμία μου στο super hit τους, είχα τις ενστάσεις μου σχετικά με την «πολυτιμότητά» του.
Πάντως δεν παύει να είναι σημείο αναφοράς για την δεκαετία του 80 και όχι μόνο.
Και η επιδραστικότητά του ήταν και παραμένει σημαντική…
Λίγο νωρίτερα το σινγκλ Every Breath You Take, θα έχει καρφωθεί στο Νο1 της αντίστοιχης λίστας σε Αμερική και Αγγλία.
Το άλμπουμ θα πάρει και άλλες διακρίσεις τόσο στην εποχή του όσο και στα χρόνια που θα ακολουθήσουν.
Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό για να κρατήσει τη μπάντα ενωμένη.
Ο Sting, προφανώς και ήθελε να ανοίξει τα δικά του αυτόνομα φτερά… χωρίζοντας από τον κιθαρίστα Andy Summers και τον ντραμίστα Stewart Copeland.
Νωρίτερα, κατάφεραν να μας χαρίσουν μερικά σπουδαία τραγούδια μέσα από «ανισοβαρείς» όμως δίσκους.
Είχαν τον τρόπο τους να αναμειγνύουν τάσεις και σχολές ενώ ο Sting αντλούσε την έμπνευσή του από πολλές και δυνατές πηγές…
Δεν είναι τυχαίο, ότι παρότι έχουν περάσει τόσο χρόνια με το που τους ακούς καταλαβαίνεις… ποιοι είναι. Και δεν εννοώ τον leader, που μόνος του έχει άλλη ταυτότητα, αλλά το συγκρότημα.
Το δίσκο, εκεί στα εφηβικά μου, τον αγόρασα και τον έλιωσα. Και σήμερα ακούγοντας τον έχει τη «μαγεία» του. Και τότε βέβαια, παρά τα μικράτα μου και τώρα, και παρά την αδυναμία μου στο super hit τους, είχα τις ενστάσεις μου σχετικά με την «πολυτιμότητά» του.
Πάντως δεν παύει να είναι σημείο αναφοράς για την δεκαετία του 80 και όχι μόνο.
Και η επιδραστικότητά του ήταν και παραμένει σημαντική…
