Έπαιξε με τον πιανίστα και συνθέτη Τελόνιους Μονκ, τον κορυφαίο σαξοφωνίστα Τζον Κολτρέιν, τον Αρτ Μπλέικι, τον Ράντυ Γουέστον, την Οντέτα Χολμς και πολλούς άλλους επιφανείς τζαζίστες.
Γεννημένος στο Μπρούκλιν – από τις γειτονιές του οποίου ξεκίνησε παίζοντας βιολί που τον δίδαξε κάποιος Ρώσος μουσικός – με καταγωγή, όμως, από το Σουδάν, από τον πατέρα του, που κι εκείνος έπαιζε βιολί και τραγουδούσε. Πριν προσχωρήσει στους κύκλους της τζαζ, στα τέλη της δεκαετίας του ’40, έπαιζε βιολί και ούτι σε σχήματα που αποτελούσαν Έλληνες, Άραβες και άλλοι μουσικοί από τις μεταναστευτικές κοινότητες της Αμερικής, όπως με τον Αιγύπτιο Μοχάμεντ Ελ Μπακάρ. Όχι μόνο πίστευε ότι υπάρχει μια βαθιά ριζωμένη συγγένεια ανάμεσα στη τζαζ και την μεσανατολική μουσική, αλλά ότι η τελευταία μπορεί να ανοίξει ένα καινούριο δρόμο κατά μήκος του οποίου να προχωρήσει η τζαζ και αυτό το ρόλο προσπάθησε να παίξει με τη μουσική του. (Ακόμη, έπαιξε πιάνο, τούμπα και τσέλο). Το όλο και αυξανόμενο ενδιαφέρον για την μεσανατολική μουσική τον έφερε και στα μουσικά τμήματα των σχολίων και κολεγίων των Η.Π.Α., όπου για χρόνια δίδαξε τα μυστικά της αραβικής και αφρικανικής ρίζας της μουσικής του, ενώ στα χρόνια του ’70 έπαιξε και στο αφρικανικό Φεστιβάλ Τζαζ της Ταγγέρης.
Από το 1958 έως το 1964 ηχογράφησε και κάποιους ιστορικούς δίσκους με τους οποίους έφερε το ούτι, κυρίως, αλλά και το μεσανατολικό βιολί, τα κρουστά και το κανονάκι, στην περιοχή της τζαζ, συχνά μ’ έναν πρωτόλειο ήχο. Στενός του φίλος και συνεργάτης υπήρξε και ο περίφημος ουτίστας της Νουβίας, Χαμζά Ελ-Ντιν στο ντεμπούτο άλμπουμ του οποίου (“Music of Nubia” το 1964) συμμετείχε παίζοντας μπάσο. Από την μπάντα του Αμντούλ-Μαλίκ είχε βγει προηγουμένως και ο Μπιλάλ Αμντουραχμάν, περκασιονίστας που στα ’70’s δημιούργησε στο Μπρούκλιν τη δική του εθνοτζαζ μπάντα, τους «East New York Ensemble».
Σ’ έναν απ’ τους δίσκους του έπαιξε και τα «Παιδιά του Πειραιά» του Χατζιδάκι, που ηχογράφησαν θρύλοι της τζαζ όπως οι Ντιουκ Έλινγκτον, Ντίζι Γκιλέσπι και Ράμσεϊ Λιούις.
Τα προσωπικά άλμπουμ του Ahmed Abdul Malik (1927-1993)
1958: Jazz Sahara with Johnny Griffin
1959: East Meets West with Curtis Fuller, Jerome Richardson, Lee Morgan, Benny Golson, Johnny Griffin
1961: The Music of Ahmed Abdul-Malik with Andrew Cyrille, Tommy Turrentine, Eric Dixon
1962: Jazz Sounds of Africa with Andrew Cyrille, Tommy Turrentine
1963: Eastern Moods of Ahmed Abdul Malik with Bilal Abdurrahman, William Henry Allen
1964: Spellbound with Ray Nance, Seldon Powel, Hamza Ε l-Din
Γεννημένος στο Μπρούκλιν – από τις γειτονιές του οποίου ξεκίνησε παίζοντας βιολί που τον δίδαξε κάποιος Ρώσος μουσικός – με καταγωγή, όμως, από το Σουδάν, από τον πατέρα του, που κι εκείνος έπαιζε βιολί και τραγουδούσε. Πριν προσχωρήσει στους κύκλους της τζαζ, στα τέλη της δεκαετίας του ’40, έπαιζε βιολί και ούτι σε σχήματα που αποτελούσαν Έλληνες, Άραβες και άλλοι μουσικοί από τις μεταναστευτικές κοινότητες της Αμερικής, όπως με τον Αιγύπτιο Μοχάμεντ Ελ Μπακάρ. Όχι μόνο πίστευε ότι υπάρχει μια βαθιά ριζωμένη συγγένεια ανάμεσα στη τζαζ και την μεσανατολική μουσική, αλλά ότι η τελευταία μπορεί να ανοίξει ένα καινούριο δρόμο κατά μήκος του οποίου να προχωρήσει η τζαζ και αυτό το ρόλο προσπάθησε να παίξει με τη μουσική του. (Ακόμη, έπαιξε πιάνο, τούμπα και τσέλο). Το όλο και αυξανόμενο ενδιαφέρον για την μεσανατολική μουσική τον έφερε και στα μουσικά τμήματα των σχολίων και κολεγίων των Η.Π.Α., όπου για χρόνια δίδαξε τα μυστικά της αραβικής και αφρικανικής ρίζας της μουσικής του, ενώ στα χρόνια του ’70 έπαιξε και στο αφρικανικό Φεστιβάλ Τζαζ της Ταγγέρης.
Από το 1958 έως το 1964 ηχογράφησε και κάποιους ιστορικούς δίσκους με τους οποίους έφερε το ούτι, κυρίως, αλλά και το μεσανατολικό βιολί, τα κρουστά και το κανονάκι, στην περιοχή της τζαζ, συχνά μ’ έναν πρωτόλειο ήχο. Στενός του φίλος και συνεργάτης υπήρξε και ο περίφημος ουτίστας της Νουβίας, Χαμζά Ελ-Ντιν στο ντεμπούτο άλμπουμ του οποίου (“Music of Nubia” το 1964) συμμετείχε παίζοντας μπάσο. Από την μπάντα του Αμντούλ-Μαλίκ είχε βγει προηγουμένως και ο Μπιλάλ Αμντουραχμάν, περκασιονίστας που στα ’70’s δημιούργησε στο Μπρούκλιν τη δική του εθνοτζαζ μπάντα, τους «East New York Ensemble».
Σ’ έναν απ’ τους δίσκους του έπαιξε και τα «Παιδιά του Πειραιά» του Χατζιδάκι, που ηχογράφησαν θρύλοι της τζαζ όπως οι Ντιουκ Έλινγκτον, Ντίζι Γκιλέσπι και Ράμσεϊ Λιούις.
Τα προσωπικά άλμπουμ του Ahmed Abdul Malik (1927-1993)
1958: Jazz Sahara with Johnny Griffin
1959: East Meets West with Curtis Fuller, Jerome Richardson, Lee Morgan, Benny Golson, Johnny Griffin
1961: The Music of Ahmed Abdul-Malik with Andrew Cyrille, Tommy Turrentine, Eric Dixon
1962: Jazz Sounds of Africa with Andrew Cyrille, Tommy Turrentine
1963: Eastern Moods of Ahmed Abdul Malik with Bilal Abdurrahman, William Henry Allen
1964: Spellbound with Ray Nance, Seldon Powel, Hamza Ε l-Din
