Στις 23 Ιανουαρίου 1910, σε μια μικρή πόλη στο ανατολικό Βέλγιο, γεννιέται από τσιγγάνους γονείς, ο θρυλικός gypsy jazz κιθαρίστας Django Reinhardt.
Δύσκολα χρόνια, δίχως μόνιμη κατοικία κατά τη συνήθεια των Ρομά, εκεί γύρω στα πέριξ του Παρισιού, γεμάτα όμως μουσική, μπάντζο, κιθάρα και βιολί. Φυσικά και έρωτα. Ο Django είναι παντρεμένος όταν στα 18 του ένα ατύχημα θα του αποφέρει σοβαρά εγκαύματα, σακάτεμα στο πόδι και μερική παράλυση στο τέταρτο και πέμπτο (παράμεσος & μικρός) δάχτυλο του αριστερού χεριού. Αυτό δεν θα τον εμποδίσει να συνεχίσει να παίζει κιθάρα διαμορφώνοντας μια δική του τεχνική κι ένα ιδιαίτερο ηχητικό αποτέλεσμα.
Με τον Γάλλο βιολιστή Stéphane Grappelli, γέννησαν το κουϊντέτο Hot Club de France, όνομα και πράμα. Πέρασαν στις ηχογραφήσεις, η φήμη τους ξεπέρασε τα Γαλλικά σύνορα. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος θα βρει το κουϊντέτο, που θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα jazz συγκροτήματα, να περιοδεύει στην Αγγλία. Ο Grappelli έμεινε, ο Django γύρισε, οι ηχογραφήσεις συνεχίστηκαν…
Το ταλέντο του τον έσωσε απ’ τους Γερμανούς. Στην απελευθέρωση θα σμίξει και πάλι με τον συνοδοιπόρο του ενώ τα ταξιδέψει και στην Αμερική συμπράττοντας με την ορχήστρα του Duke Ellington. Μάλιστα ο Reinhardt θα δώσει δύο παραστάσεις στο Carnegie Hall της Νέας Υόρκης. Επιστροφή, Παρίσι, Ρώμη, γάμοι, καταχρήσεις, ηχογραφήσεις. Το 1949 θα καταθέσει το περίφημο Djangology.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, κι ενώ πειραματίζεται διστακτικά με την ηλεκτρική κιθάρα, το εγκεφαλικό θα τον βρει στο χωριό Samois-sur-Seine, όπου έχει αράξει, δίχως να σταματά τις ζωντανές παραστάσεις στο Παρίσι. Το ημερολόγιο έγραφε 16 Μαΐου 1953. Το κοντέρ της ζήσης του σταμάτησε στα 43 του χρόνια…Ο μύθος όμως και η επιρροή του ταξιδεύει. Μιλάμε για την πρώτη μορφή της τζαζ που γεννήθηκε στην Ευρώπη…
Οι Les Paul, B.B. King, Carlos Santana, Stevie Ray Vaughan, Mark Knopfler τον έχουν αναφέρει ως πηγή έμπνευσης.
Ο Jerry Garcia των Grateful Dead και ο Tony Iommi των Black Sabbath, που είχαν ατυχήματα στα χέρια τους, τον είχαν ως πρότυπο στο να μην σταματήσουν το όργανο…
Ο Willie Nelson υποκλίνεται στη δεξιοτεχνία αλλά την «ανθρωπιά» το ήχου του.
Ο Jimi Hendrix θα δηλώσει πως ονόμασε ένα από τα συγκροτήματα του, τους Band of Gypsys, επηρεασμένος από τη μουσική του Reinhardt.
Ο ξεχωριστός, με τη σημασία της λέξης, ερευνητής Βαγγέλης Αρναουτάκης, σκιαγραφώντας τον Μανώλη Χιώτη, θα γράψει μεταξύ άλλων:
«Με τον Χιώτη το λαϊκό τραγούδι θα περάσει σε μια νέα εποχή, αυτή της δεξιοτεχνίας. Η μουσική του, πλέον, εκτός από το ρεμπέτικο και τους ρυθμούς του, ανοίγεται και σε άλλους ορίζοντες φέρνοντας έναν μοντέρνο αέρα στο λαϊκό τραγούδι, με αναφορές στον εξωτισμό, στους λάτιν ρυθμούς, στην ευρωπαϊκή τζαζ και τα κιθαριστικά σουίνγκ του θρυλικού Βελγοτσιγγάνου, πολιτογραφημένου Γάλλου, μουσικού Django Reinhardt. Τα πρώτα τραγούδια που ηχογραφεί στα 1946 έχουν έντονη αυτή τη μυρωδιά. Το Βουνό με βουνό, το Για κύττα μια γυναίκα, ή το Εσύ είσαι η αιτία που υποφέρω του ’48 και άλλα μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του ’50 αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα της επιρροής που δέχτηκε από τις ηχογραφήσεις του Django Reinhardt και του βιολιστή Stephane Grappelli».
Δύσκολα χρόνια, δίχως μόνιμη κατοικία κατά τη συνήθεια των Ρομά, εκεί γύρω στα πέριξ του Παρισιού, γεμάτα όμως μουσική, μπάντζο, κιθάρα και βιολί. Φυσικά και έρωτα. Ο Django είναι παντρεμένος όταν στα 18 του ένα ατύχημα θα του αποφέρει σοβαρά εγκαύματα, σακάτεμα στο πόδι και μερική παράλυση στο τέταρτο και πέμπτο (παράμεσος & μικρός) δάχτυλο του αριστερού χεριού. Αυτό δεν θα τον εμποδίσει να συνεχίσει να παίζει κιθάρα διαμορφώνοντας μια δική του τεχνική κι ένα ιδιαίτερο ηχητικό αποτέλεσμα.
Με τον Γάλλο βιολιστή Stéphane Grappelli, γέννησαν το κουϊντέτο Hot Club de France, όνομα και πράμα. Πέρασαν στις ηχογραφήσεις, η φήμη τους ξεπέρασε τα Γαλλικά σύνορα. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος θα βρει το κουϊντέτο, που θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα jazz συγκροτήματα, να περιοδεύει στην Αγγλία. Ο Grappelli έμεινε, ο Django γύρισε, οι ηχογραφήσεις συνεχίστηκαν…
Το ταλέντο του τον έσωσε απ’ τους Γερμανούς. Στην απελευθέρωση θα σμίξει και πάλι με τον συνοδοιπόρο του ενώ τα ταξιδέψει και στην Αμερική συμπράττοντας με την ορχήστρα του Duke Ellington. Μάλιστα ο Reinhardt θα δώσει δύο παραστάσεις στο Carnegie Hall της Νέας Υόρκης. Επιστροφή, Παρίσι, Ρώμη, γάμοι, καταχρήσεις, ηχογραφήσεις. Το 1949 θα καταθέσει το περίφημο Djangology.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, κι ενώ πειραματίζεται διστακτικά με την ηλεκτρική κιθάρα, το εγκεφαλικό θα τον βρει στο χωριό Samois-sur-Seine, όπου έχει αράξει, δίχως να σταματά τις ζωντανές παραστάσεις στο Παρίσι. Το ημερολόγιο έγραφε 16 Μαΐου 1953. Το κοντέρ της ζήσης του σταμάτησε στα 43 του χρόνια…Ο μύθος όμως και η επιρροή του ταξιδεύει. Μιλάμε για την πρώτη μορφή της τζαζ που γεννήθηκε στην Ευρώπη…
Οι Les Paul, B.B. King, Carlos Santana, Stevie Ray Vaughan, Mark Knopfler τον έχουν αναφέρει ως πηγή έμπνευσης.
Ο Jerry Garcia των Grateful Dead και ο Tony Iommi των Black Sabbath, που είχαν ατυχήματα στα χέρια τους, τον είχαν ως πρότυπο στο να μην σταματήσουν το όργανο…
Ο Willie Nelson υποκλίνεται στη δεξιοτεχνία αλλά την «ανθρωπιά» το ήχου του.
Ο Jimi Hendrix θα δηλώσει πως ονόμασε ένα από τα συγκροτήματα του, τους Band of Gypsys, επηρεασμένος από τη μουσική του Reinhardt.
Ο ξεχωριστός, με τη σημασία της λέξης, ερευνητής Βαγγέλης Αρναουτάκης, σκιαγραφώντας τον Μανώλη Χιώτη, θα γράψει μεταξύ άλλων:
«Με τον Χιώτη το λαϊκό τραγούδι θα περάσει σε μια νέα εποχή, αυτή της δεξιοτεχνίας. Η μουσική του, πλέον, εκτός από το ρεμπέτικο και τους ρυθμούς του, ανοίγεται και σε άλλους ορίζοντες φέρνοντας έναν μοντέρνο αέρα στο λαϊκό τραγούδι, με αναφορές στον εξωτισμό, στους λάτιν ρυθμούς, στην ευρωπαϊκή τζαζ και τα κιθαριστικά σουίνγκ του θρυλικού Βελγοτσιγγάνου, πολιτογραφημένου Γάλλου, μουσικού Django Reinhardt. Τα πρώτα τραγούδια που ηχογραφεί στα 1946 έχουν έντονη αυτή τη μυρωδιά. Το Βουνό με βουνό, το Για κύττα μια γυναίκα, ή το Εσύ είσαι η αιτία που υποφέρω του ’48 και άλλα μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του ’50 αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα της επιρροής που δέχτηκε από τις ηχογραφήσεις του Django Reinhardt και του βιολιστή Stephane Grappelli».
