Στα νεότερα χρόνια, λίγο πριν ολοκληρώσει και βιολογικά τον κύκλο της και αυτή η «καταραμένη» γενιά του ’50, η δισκογραφία κατέγραψε μερικές από τις ωραιότερες στιγμές μιας και δυο γενεών εμβληματικών μουσικών της αμερικανικής αλλά και παγκόσμιας μουσικής κουλτούρας.
Η περίφημη συνύπαρξη του John Lee Hooker με τον Miles Davis έγινε, το 1989-90 για τις ανάγκες του σάουντρακ της ταινίας "The Hot Spot", την περίοδο που η καριέρα του John Lee Hooker παίρνει στροφή και χαρακτηρίζεται, από συνεργασίες με μουσικούς θρύλους της ροκ, τζαζ ή μπλουζ σκηνής, που συμμετέχουν ως γκέστ στους δίσκους που βγάζει, έκτοτε, μέχρι και το τέλος της ζωής του. Σε όλη αυτή την περίοδο από το 1989 μέχρι και το 2001 που φεύγει από τη ζωή, συνεργάζεται με κορυφαίους μουσικούς: τον Miles Davis, τον Carlos Santana, τον Eric Clapton, τον Van Morisson, τον Johnny Winter, τον Ry Cooder, τον Keith Richards, τον John Hammond, τους Canned Heat, τον Albert Collins και τον Taj Mahal. Η αρχή γίνεται το 1989 με το άλμπουμ “The Healer” που ανοίγει τον κύκλο των συνεργασιών και φέρνει τον Hooker στο ευρύτερο, ακόμη και νεανικότερο κοινό, με προσιτές και εμπορικές παραγωγές, αλλά και ουσιαστικές στιγμές και συνεργασίες. Ακολουθούν το “Mr. Lucky”, το “Don’t Look Back”, το “Best Of Friends” και βέβαια το κύκνειο άσμα του, το “Face To Face”.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν και άλλοι παλιοί, μουσικοί θρύλοι, άλλωστε ήταν μια εποχή που η δισκογραφία έψαχνε τρόπους να ανανεωθεί και δια μέσω των tribute, των συνεργασιών και των remix.
Κάπως έτσι. το 1993 ο B.B. King συνεργάζεται με παλιούς ομοτέχνους του, όπως τον John Lee Hooker, τον Buddy Guy, τον Albert Collins, τον Lowell Fulson κ.α. αλλά και θρυλικές γυναικείες φωνές όπως την Etta James, την Ruth Brown, την Irma Thomas κ.α.
Η έννοια της κάστας, λοιπόν, «ισχυροποιείται» συνεπικουρούμενη από προσωπικότητες της ευρύτερης rhythm and blues σκηνής, και τα ράθυμα μπλουζ παίρνουν φωτιά…
