δεκαετίας του ΄80, εξακολουθεί να παίζεται και να τραγουδιέται τόσο στα μαγαζιά όσο και στην κατ’ οίκον διασκέδαση που πλέον, λόγω των γενικότερων οικονομικοκοινωνικών καταστάσεων, έρχεται και πάλι στη «μόδα». Ένα ρυθμικό τραγούδι, μια αγαπησιάρικη ρούμπα, με ωραία «σπασίματα», έξυπνες εισαγωγές και απαντήσεις από μεθυστικές πενιές, και βέβαια στίχοι άμεσοι, πιασάρικοι, που χτυπάνε κατευθείαν και στο κέντρο, τις «ραγισμένες» καρδιές.
Γνωρίζουμε καλά πως το λαϊκό τραγούδι του τόπου έχει ειδικές εκλεκτικές συγγένειες με τις μελωδίες της ευρύτερης ανατολής. Υπάρχουν κοινές ρίζες και διαδρομές ανάμεσα στους λαούς της Μεσογείου και όχι μόνο. Στο παρελθόν τόσο στην Τουρκία όσο και στην Ελλάδα συνέβαινε την ίδια περίοδο να αντηχούν και στις δύο χώρες σουξέ με την ίδια μελωδία και διαφορετικούς φυσικά στίχους. Από το περίφημο Σινανάι μέχρι και το σύγχρονο Αρχιπέλαγος οι μουσικές ταξιδεύουν από τη μια γη στην άλλη, άλλοτε κοπιαρισμένες και συγκαλυμμένες κι άλλοτε επηρεάζοντας δημιουργικά τους μελωδούς. Τα σύνορα του παιχνιδιού αγκαλιάζουν και τον αραβικό κόσμο φτάνοντας ακόμη και έως τα βάθη της Ασίας.
Ο συνθέτης Θανάσης Πολυκανδριώτης, φίλος «διαλεκτός» του Όγδοου, μας «χάρισε» την τούρκικη, ομολογουμένως γοητευτική, εκδοχή του «Τα μάζεψα τα πράγματα», υπό τον τίτλο « Gozlerinin Yedi Rengi » με τους Esref Vacti …
Καλή ακρόαση!
