Ο αισθαντικός Γαλλοαλγερινός, μέχρι σήμερα, στα 73 του χρόνια, συνεχίζει να παίζει και να τραγουδά για το κοινό του που τον λατρεύει και να βγάζει δίσκους.Η πιο πρόσφατη εργασία του είναι ένα κράμα γαλλικού τραγουδιού και γίντις με ανάλογες συμμετοχές, όπως αυτή της Yasmin Levy. Κυκλοφόρησε στις αρχές του χρόνου (2011) έπειτα από πέντε χρόνια απουσίας, λόγω του θανάτου της αγαπημένης του συζύγου, Suzy, κόρης του Μάστερ της Αραβο-Ανδαλουσιανής μουσικής Cheikh Raymond, για την οποία είχε γράψει και τραγούδια, όπως, το περίφημο «Adieu Mon Pays», που εμπνεύστηκε το 1961, στο καράβι, όταν – μετά τη δολοφονία του δασκάλου του (Cheikh Raymond), η οποία, ουσιαστικά, σηματοδότησε την έναρξη της μετανάστευσης των Αλγερινών – έφυγε, κι εκείνος, με προορισμό τη Γαλλία.
Τα πρώτα τραγούδια του ήταν τα: Adieu Mon Pays , Par Ton Premier Baiser, L' Oriental και Chiquita που ηχογράφησε στις 12 Ιανουαρίου του 1962 ενώ λίγες μέρες μετά, στις 16, ηχογράφησε τα: Oh Guitare, Guitare και Ma Maison, Ma Maison. Τo 1964 έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο Olympia του Παρισιού και περιόδευσε στην ανατολική Μεσόγειο: Βηρυττό, Κωνσταντινούπολη, Αθήνα. Οι δίσκοι του, στη δεκαετία του ’60, γνώρισαν μεγάλη επιτυχία και στην Ελλάδα, παίζοντας στα τζουκ-μποξ και στα μικρά πικ-απ της εποχής – τα δισκάκια με την κόκκινη ετικέτα της Pathe – τα μελαγχολικά, μελωδικά, αλλά, και πολυρυθμικά τραγούδια του: Ω γκιτάρε-γκιτάρε, Ζεκιτέ μον πεΐ και δεκάδες άλλα, ενώ, τραγούδησε στα ιταλικά, τα ισπανικά και τα ιαπωνικά.
Γεννήθηκε στην πόλη Constantine, της Αλγερίας στις 11 Δεκεμβρίου του 1938, σε μια εβραϊκή οικογένεια. Το πραγματικό του όνομα ήταν Gaston Ghrenassia. Έπαιζε κιθάρα από την παιδική ηλικία του. Ο πατέρας του ήταν βιολιστής σε μια ορχήστρα που έπαιζε αραβο-ανδαλουσιανή μουσική. Άρχισε να συμμετέχει στην ορχήστρα στα 15 και αντικατέστησε σύντομα τον αρχηγό του συγκροτήματος, Cheick Raymond. Ακολούθησε μια σταδιοδρομία ως σχολικός δάσκαλος, αλλά συνέχισε στην κιθάρα και το τραγούδι. Το 1961, ο προκάτοχός του και δάσκαλός του, Cheick Raymond, σκοτώθηκε. Την ίδια χρονιά ξέσπασε η αλγερινή επανάσταση, και η κατάσταση έγινε επικίνδυνη για τους Εβραίους της Constantine. Ο Gaston μετανάστευσε στη Γαλλία. Αλλάζοντας το όνομά του σε Enrico Macias έγινε σύντομα ένας από τους πιο δημοφιλείς Ευρωπαίους τραγουδιστές.
Adieu Mon Pays (Enrico Masias)
Αντίο πατρίδα μου
Άφησα την πατρίδα μου, άφησα το σπίτι μου και η ζωή μου κυλά τώρα θλιβερή και μονότονη, χωρίς κανένα σκοπό.
Έφυγα μακριά από τον χρυσό ήλιο μου, μακριά από την γαλάζια θάλασσά μου.
Αμέσως σαν αποχαιρέτησα κάθε τι αγαπημένο ξύπνησε η νοσταλγία.
Νοσταλγία για τον χαμένο ήλιο της πατρίδας μου, για τις όμορφες κάτασπρες πόλεις της, για τις κοπέλες που κάποτε γνώρισα.
Άφησα ένα κορίτσι πίσω μου.
Βλέπω ακόμα τα μάτια της, θολωμένα από την βροχή του αποχαιρετισμού.
Βλέπω ακόμα το χαμόγελό της, τόσο κοντά στο πρόσωπό μου, αυτό το χαμόγελο που έδινε λάμψη και φως στα βραδινά, κάτω εκεί στο χωριό μου.
Όμως, κάποτε ήρθε η στιγμή που το καράβι έφευγε παίρνοντας κι εμένα μακριά από την αποβάθρα, μακριά από την κοπέλα μου.
Για ώρα πολλή κοιτούσα τα γαλανά της μάτια να γίνονται όλο και πιο μακρινά, όλο και πιο μακρινά, ώσπου τα έπνιξε η θάλασσα μέσα στα κύματα της λύπης και χάθηκαν από εμπρός μου.
