Μια όμορφη ιδέα είχαν οι αρμόδιοι της Cobalt με αφορμή την κυκλοφορία του δίσκου «Φυλακή Υψίστης Ασφαλείας» όπου ο Γιώργος Νταλάρας και ο Μπάμπης Στόκας ερμηνεύουν δημιουργίες της Ελεάνας Βραχάλη και του Γιώργου Σαμπάνη.
Ποντάροντας, όπως μας είπαν, στην αξία αλλά και ιδιαιτερότητα της έκδοσης σκέφτηκαν να κάνουν μια προακρόαση αλά παλαιά… Δηλαδή συντελεστές και μουσικάνθρωποι να ακούσουν μαζί τα τραγούδια του άλμπουμ και να κουβεντιάσουν, να ανταλλάξουν απόψεις με αφορμή αυτά, και όχι μόνο.
Στα γραφεία της εταιρείας βρεθήκαμε λοιπόν, ο ραδιοφωνικός παραγωγός και επικεφαλής του Μελωδία, Δημήτρης Βραχνός, ο Γιώργος Σκίντσας από το Βήμα Fm αλλά και την εφημερίδα Το Βήμα, ο Δημήτρης Μεϊδάνης του Δευτέρου Προγράμματος, ο Πάνος Σουρούνης του Μέντα 88, ο Μιχάλης Γελασάκης από το Musicpaper κι εγώ ως εκπρόσωπος του ogdoo.gr. Εκεί ανταμωθήκαμε με τον Γιώργο Σαμπάνη, την Ελεάνα Βραχάλη και τον Γιώργο Νταλάρα. Ο Μπάμπης Στόκας, λόγω υποχρεώσεων δεν μπορούσε να παραβρεθεί.
Άψογη φιλοξενία από την Άννα Μαρία Αντύπα, τον Δημήτρη Τσακούμη και τους συνεργάτες τους. Στιγμή δεν έκρυψαν την αγάπη τους και το «πιστεύω» τους για το έργο.
Ο Νταλάρας με τη σειρά του, μιας και ταξίδευε στην Κύπρο, αποχώρησε λίγο πριν το τέλος της προακρόασης, πρόλαβε όμως να μας χαρίσει μοναδικές στιγμές της πληθωρικής μουσικής προσωπικότητάς του, των εμπειριών, των γνώσεών του, του έντεχνου χιούμορ που διαθέτει…
Χαρακτήρισε τον Σαμπάνη ως« καταστροφέας των φωνών» με την έννοια πως είναι απαιτητικός σαν συνθέτης και «αναγκάζει» τους ερμηνευτές να κινηθούν από την πιο χαμηλή στην πιο υψηλή νότα.
Ο Σαμπάνης εξέφρασε τον θαυμασμό του για τον Νταλάρα του σήμερα και το εύρος των δυνατοτήτων του και δεν έκρυψε πως ο ερμηνευτής αποτελεί «μύθο» του και η συνεργασία τους «όνειρο ζωής».
Η αλήθεια πως απ’ το πρώτο τραγούδι «Τι θέλουν όλοι» μέχρι και το φινάλε η ερμηνεία του Νταλάρα είναι και λαμπερή και ουσιαστική. Αναλόγως, βάση και των δικών του χαρακτηριστικών κινείται και ο Στόκας. Σύμφωνα με τους δημιουργούς οι δύο ερμηνευτές αγκάλιασαν με θέρμη την πρότασή τους γι’ αυτό και τα τραγούδια από 10 γίναν 11… λόγω των ευγενικών παραχωρήσεων του δεύτερου στον πρώτο.
Το επίπεδο παραγωγής της όλης εργασίας είναι υψηλό. Και το περιεχόμενο αξιοπρόσεκτο. Μελωδικά ο Σαμπάνης κινείται με επάρκεια στα όρια του επίσημου ραδιοφωνικού «γίγνεσθαι», τουλάχιστον όσον αφορά τον αθηναϊκό αέρα. Οι γραφές του δίχως να είναι απλοϊκές καταλήγουν άμεσες. Σίγουρα η κατάθεση αυτή τον πάει ένα βήμα παραπέρα, τον τοποθετεί πιο ψηλά ως τραγουδοποιό. Ο ίδιος δεν παρέλειψε να κάνει αναφορές και στα πλατιά ακούσματά του αλλά και στον ωδειακό οπλισμό του Η ενορχηστρωτική πλατφόρμα του Soumka -για το ταλέντο του οποίου ο Σαμπάνης έκανε πυκνές παρεμβάσεις- δίνει στο άλμπουμ ομοιογένεια.
Οι στίχοι μεστοί, τεχνικοί, βατοί αλλά και ιδιαίτεροι συνάμα. Είναι η ήρεμη δύναμη του έργου. Στο ένθετο που συνοδεύει το cd υπάρχουν μικροί πρόλογοι της Βραχάλη. Όποιος θέλει μπορεί να ακολουθήσει το δικό της προσωπικό σενάριο που πηγάζει απ’ το ομότιτλο βιβλίο της αλλά την ίδια ώρα τα τραγούδια κρατούν την αυτονομία και αυτοτέλειά τους.
Αυτές είναι ορισμένες πρώτες σκέψεις που γεννήθηκαν στην προακρόαση, καθώς ο δίσκος δεν έχει πατήσει ακόμη μέσα μου. Χάρηκα που είδα τόση θέρμη από όλους τους συντελεστές, τόσο για το έργο όσο και ο ένας για τον άλλον. Ο Νταλάρας μίλησε κολακευτικά για τους δημιουργούς και δεν παρέλειψε να δηλώσει την αδυναμία του στο τραγούδι «Πρώτο Θέμα». Ίσως το μοναδικό που κινείται σε πιο ξάστερες λαϊκές –με την κλασική έννοια του όρου στράτες- και με τους μπουζουκοτζουράδες σχετικά μπροστά. Όταν είχε αποχωρήσει, ο Σαμπάνης για μια ακόμη φορά, μας είπε πόσα «έμαθε» μαζί του μέσα από αυτή την «θεία» συνεργασία. Στο συγκεκριμένο δε κομμάτι, ο Νταλάρας ήταν αυτός που τον προέτρεψε να παίζει κιθάρες ο Βασίλης Κετεντζόγλου -τον οποίο δε γνώριζε-, για να βγάλει στο μπασοκίθαρα το χρώμα που θέλει το κομμάτι… Ίσως γι’ αυτό και το επίθετό του στο ένθετο να αναγράφεται λανθασμένα…
Κλείνοντας τις θετικές εντυπώσεις κι απ’ το άλμπουμ κι απ’ τη διαδικασία, θεωρώ πως οι διεργασίες αυτές, τις «μπερδεμένες» -γενικά και μουσικά- ημέρες μας λειτουργούν ευεργετικά για όλους. Κάποτε συνέβαιναν συχνά… Μακάρι να υπάρχει και συνέχεια…
Ποντάροντας, όπως μας είπαν, στην αξία αλλά και ιδιαιτερότητα της έκδοσης σκέφτηκαν να κάνουν μια προακρόαση αλά παλαιά… Δηλαδή συντελεστές και μουσικάνθρωποι να ακούσουν μαζί τα τραγούδια του άλμπουμ και να κουβεντιάσουν, να ανταλλάξουν απόψεις με αφορμή αυτά, και όχι μόνο.
Στα γραφεία της εταιρείας βρεθήκαμε λοιπόν, ο ραδιοφωνικός παραγωγός και επικεφαλής του Μελωδία, Δημήτρης Βραχνός, ο Γιώργος Σκίντσας από το Βήμα Fm αλλά και την εφημερίδα Το Βήμα, ο Δημήτρης Μεϊδάνης του Δευτέρου Προγράμματος, ο Πάνος Σουρούνης του Μέντα 88, ο Μιχάλης Γελασάκης από το Musicpaper κι εγώ ως εκπρόσωπος του ogdoo.gr. Εκεί ανταμωθήκαμε με τον Γιώργο Σαμπάνη, την Ελεάνα Βραχάλη και τον Γιώργο Νταλάρα. Ο Μπάμπης Στόκας, λόγω υποχρεώσεων δεν μπορούσε να παραβρεθεί.
Άψογη φιλοξενία από την Άννα Μαρία Αντύπα, τον Δημήτρη Τσακούμη και τους συνεργάτες τους. Στιγμή δεν έκρυψαν την αγάπη τους και το «πιστεύω» τους για το έργο.
Ο Νταλάρας με τη σειρά του, μιας και ταξίδευε στην Κύπρο, αποχώρησε λίγο πριν το τέλος της προακρόασης, πρόλαβε όμως να μας χαρίσει μοναδικές στιγμές της πληθωρικής μουσικής προσωπικότητάς του, των εμπειριών, των γνώσεών του, του έντεχνου χιούμορ που διαθέτει…
Χαρακτήρισε τον Σαμπάνη ως« καταστροφέας των φωνών» με την έννοια πως είναι απαιτητικός σαν συνθέτης και «αναγκάζει» τους ερμηνευτές να κινηθούν από την πιο χαμηλή στην πιο υψηλή νότα.
Ο Σαμπάνης εξέφρασε τον θαυμασμό του για τον Νταλάρα του σήμερα και το εύρος των δυνατοτήτων του και δεν έκρυψε πως ο ερμηνευτής αποτελεί «μύθο» του και η συνεργασία τους «όνειρο ζωής».
Η αλήθεια πως απ’ το πρώτο τραγούδι «Τι θέλουν όλοι» μέχρι και το φινάλε η ερμηνεία του Νταλάρα είναι και λαμπερή και ουσιαστική. Αναλόγως, βάση και των δικών του χαρακτηριστικών κινείται και ο Στόκας. Σύμφωνα με τους δημιουργούς οι δύο ερμηνευτές αγκάλιασαν με θέρμη την πρότασή τους γι’ αυτό και τα τραγούδια από 10 γίναν 11… λόγω των ευγενικών παραχωρήσεων του δεύτερου στον πρώτο.
Το επίπεδο παραγωγής της όλης εργασίας είναι υψηλό. Και το περιεχόμενο αξιοπρόσεκτο. Μελωδικά ο Σαμπάνης κινείται με επάρκεια στα όρια του επίσημου ραδιοφωνικού «γίγνεσθαι», τουλάχιστον όσον αφορά τον αθηναϊκό αέρα. Οι γραφές του δίχως να είναι απλοϊκές καταλήγουν άμεσες. Σίγουρα η κατάθεση αυτή τον πάει ένα βήμα παραπέρα, τον τοποθετεί πιο ψηλά ως τραγουδοποιό. Ο ίδιος δεν παρέλειψε να κάνει αναφορές και στα πλατιά ακούσματά του αλλά και στον ωδειακό οπλισμό του Η ενορχηστρωτική πλατφόρμα του Soumka -για το ταλέντο του οποίου ο Σαμπάνης έκανε πυκνές παρεμβάσεις- δίνει στο άλμπουμ ομοιογένεια.
Οι στίχοι μεστοί, τεχνικοί, βατοί αλλά και ιδιαίτεροι συνάμα. Είναι η ήρεμη δύναμη του έργου. Στο ένθετο που συνοδεύει το cd υπάρχουν μικροί πρόλογοι της Βραχάλη. Όποιος θέλει μπορεί να ακολουθήσει το δικό της προσωπικό σενάριο που πηγάζει απ’ το ομότιτλο βιβλίο της αλλά την ίδια ώρα τα τραγούδια κρατούν την αυτονομία και αυτοτέλειά τους.
Αυτές είναι ορισμένες πρώτες σκέψεις που γεννήθηκαν στην προακρόαση, καθώς ο δίσκος δεν έχει πατήσει ακόμη μέσα μου. Χάρηκα που είδα τόση θέρμη από όλους τους συντελεστές, τόσο για το έργο όσο και ο ένας για τον άλλον. Ο Νταλάρας μίλησε κολακευτικά για τους δημιουργούς και δεν παρέλειψε να δηλώσει την αδυναμία του στο τραγούδι «Πρώτο Θέμα». Ίσως το μοναδικό που κινείται σε πιο ξάστερες λαϊκές –με την κλασική έννοια του όρου στράτες- και με τους μπουζουκοτζουράδες σχετικά μπροστά. Όταν είχε αποχωρήσει, ο Σαμπάνης για μια ακόμη φορά, μας είπε πόσα «έμαθε» μαζί του μέσα από αυτή την «θεία» συνεργασία. Στο συγκεκριμένο δε κομμάτι, ο Νταλάρας ήταν αυτός που τον προέτρεψε να παίζει κιθάρες ο Βασίλης Κετεντζόγλου -τον οποίο δε γνώριζε-, για να βγάλει στο μπασοκίθαρα το χρώμα που θέλει το κομμάτι… Ίσως γι’ αυτό και το επίθετό του στο ένθετο να αναγράφεται λανθασμένα…
Κλείνοντας τις θετικές εντυπώσεις κι απ’ το άλμπουμ κι απ’ τη διαδικασία, θεωρώ πως οι διεργασίες αυτές, τις «μπερδεμένες» -γενικά και μουσικά- ημέρες μας λειτουργούν ευεργετικά για όλους. Κάποτε συνέβαιναν συχνά… Μακάρι να υπάρχει και συνέχεια…
